Αναδημοσιευστε ό,τι θελετε αρκει να βάλετε πηγή από κάτω.
Η αναδημοσιευση των σκιτσων και φωτογραφιων επιτρεπεται κατοπιν αδειας για να νιωσω σημαντικη και γιατι δεν μεγαλωσατε σε σταβλο.:P


Thursday, April 21, 2005

Εγω και συ

Σημερα βγηκε το διαζυγιο μου.
Το διαζυγιο μας.

Θα έπρεπε να νιωθω κατι, τελειωνει μια εποχη πλεον, και τυπικα.
Εψαξα μεσα μου να βρω την αρχη αυτου του "ταξιδιου" που σημερα τελειωσε...
Το πρωτο μας σπιτι, η εκπληξεις,τα γελια... τα βραδυα στον καναπε που κοιμοσουν στα ποδια μου ενω εβλεπα τηλεοραση.
τα πρωίνα που σε φιλαγα στο ασανσερ πριν πας για δουλεια...

Την ανεμελια, τα παρτυ, τους φιλους μας και τις παρτιδες ταβλι το καλοκαιρι.
Τον εφιαλτη που ειδες μια νυχτα, οτι δεν σε ηθελα και ξυπνησες για να μ αγκαλιασεις... Στιγμες.
Πριν 4 χρονια συν μια μερα, σου ειπα σε ενα εστιατοριο οτι ειμαι εγκυος και κλαψαμε μαζι. Σημερα αυτο το εστιατοριο δεν υπαρχει.
Εκλεισε και η καφετερια που σε γνωρισα. τιποτα δεν εμεινε.
Ολα κανανε τον κυκλο τους.

Θυμηθηκα ποσο πολυ προσπαθησα να το παλεψω.
Ποσο ντρεπομουν που ακομα και μετα ολα οσα ειχαν γινει, εγω ακομα εκει, να περιμενω να ξυπνησεις.
Ερωτευμενη.
Πληγωμενη.

Ποσο πολυ σε αγαπησα.
Νιωθω δεος οταν το σκεφτομαι.
Μενω σ αυτο. Προσπαθω να μην σκεφτομαι τα οσα επακολουθησαν..

Προσφατα σχετικα αφησα τον εαυτο μου να νιωσει την απουσια σου.
Την απουσια της ιδεας σου, θρηνησα την απωλεια του ονειρου, θρηνησα την απωλεια μου, την απωλεια σου, αφεθηκα και δεν το "εθαψα" καπου μεσα μου.
Αρνηθηκα να πανικοβληθω, και αποδεχτηκα οτι παντα θα σε κουβαλαω μεσα μου.
... και ηρθε η λυτρωση.
Απο κεινη την ημερα,σταματησα να ζω με φοβο, και οσες φορες ξεκινησες καποια κοντρα, δεν "επαιξα".
Απο κεινη την ημερα ηρεμησα και δεν το ξανασκεφτηκα.
Δεν ξανα μελαγχολησα, δεν σε αναζητησα.
Και μια φορα που μου ελειψες φριχτα οταν βρηκα ενα παλιο σου γραμμα,δεν πάλεψα την αυτοματη μεταφορα μου στο παρελθον,το βιωσα, εκλαψα....και εφυγε.
Ηταν τοσο απλο? τελικα εγω κοιμομουν και επρεπε να ξυπνησω...?

Σημερα που χωρισαμε, σου εστειλα το παραπανω μνμα.
Με πηρες τηλεφωνο.
Εκλαψες λιγο.
δακρυσα και γω.
"για το γαμο μας,αξιζαν δυο δακρυα, οχι?"γελασα. επεσε σιωπη.
"τα κανα μανταρα" μου ειπες. Εκλαιγες. ...
"ναι" συμφωνησα σιγανα.
"Το ξερεις οτι σ αγαπαω ετσι?"
"Ναι, το ξερω" απαντησα.
"μονο που δεν αγαπαμε με τον ιδιο τροπο..."

Χτυπησε το κουδουνι.
"ωχ θα εχω ζηλειες, ξερει για σενα"μου ειπες.
Χαμογελασα.... στο ιδιο εργο, αλλοι ηθοποιοι, ιδιοι ρολοι.

"δεν ξερω τι θελω..." ψιθυρησες,
"θελω να νιωσω παλι" "δεν ειμαι ερωτευμενος".

Δεν απαντησα. Τι να σου ελεγα?
Δεν μου ελεγες κατι που δεν γνωριζω ηδη...
Σε ακουσα να ανοιγεις την εξω πορτα και μια φωνη να ψιθυριζει ερωτηματικα το ονομα μου.

Η ζωη μου, η ζωη σου,οπως την φτιαξαμε, δεν περιμενει αλλο.
η στιγμη περασε.
καναμε μια σταση,...
Σταματησαμε τον χρονο για λιγα λεπτα και ξανακοιταχτηκαμε.
για λιγα λεπτα ημουν παλι εγω στα ματια σου.
για λιγα δευτερολεπτα ησουν παλι εσυ.

"καληνυχτα σου" ευχηθηκα.
"Καληνυχτα."

Θα σε δω αυριο, μεθαυριο και πολλες αλλες μερες, με σχολεία,ψωνια και υποχρεωσεις

Αλλα οπως και πριν, θα διασταυρωνομαστε απλως, χωρις να κοιταζομαστε, και ετσι πρεπει. Ετσι το θελω.

καποια πραγματα δεν ξεχνιουνται, και δεν θα επρεπε.
Αλλα για αποψε, ειπα να σε αποχαιρετησω ΑΝΤΡΑ μου, και να τιμησω αυτο που τελειωσε, μαζι σου,....οπως οταν το αρχισαμε .









Ειχα γραψει αυτο πριν 2 μηνες περιπου.
Προχτες με πηρες τηλεφωνο και με ρωτησε αν θα με πειραζε να ερθεις στο καραοκι.

Καποια στιγμη σου ιχα γυρισει την πλατη και μιλουσα με καποια κοπελλα,και ασυναισθητα σου επισα το χερι για να σου δειξω οπτι δεν σε γραφω.

μετα θυμηθηκα οτι αυτες οι κινησεις δεν ειναι appropriate, και τραβηξα το χερι μου.
Ηταν δυσκολο οσο περναγε η βραδια να μην σε ακουμπαω.
η συνηθεια βλεπεις.


ανεβηκα να τραγουδησω.
οταν ειπα το big spender δεν πιστευες στα ματια σου.
Ποτε δεν ηθελες να δεις αυτην την πλευρα μου, που παιζει, και μπορει να ειναι σεξυ.

Για σενα σεξυ ειναι οτι λεοπαρδαλε, δωδεκαποντα τακουνια και μακρυ μαλλι.
Κατι σαν την Πεγκυ Μπαντυ ενα πραγμα.

τωρα που το σκεφτομαι, οι ομοιοτητες δεν σταματουσαν εκει, εφοσον ο γαμος μας ηταν ρεπλικα, χωρις τα χοντροκομμενα αστεια που ισως να κανανε την ζωη μας πιο υποφερτη.


Αργοτερα ανεβηκα να πω το je t' aime
και το hopplesly devoted to you.

βουρκωσες.
Μου το ειπες οταν με πηγες σπιτι.


Μιλησαμε ως τις 5 το πρωι στην εισοδο της πολυκατοικιας μου.
Οτι σ'αγαπαω.
Οτι μάγαπας.
οτι οντως δεν με εβλεπες γιαυτο που ήμουν
οτι δεν μπορω να ειμαι φιλη σου μετα απο ολα οσα μου εκανες. αλλα οτι
μεσα μου το πιθυμω και οτι με τρελλαινει.
οτι σου αρεσει που γαμας διαφορετικη καθε μερα.
οτι βαρεθηκες να εισαι μονος ομως.

Θες καποια συγκεκριμενη?
Η απλα καποια?

το σκεφτηκες.

"Καποια." μου απαντησες.


Χαμογελασα.
Να σου σιδερωνει, να σου μαγειρευει, να σε φροντιζει, σκεφτηκα.



Μιλησαμε για την κορη μας και καθε μελαγχολικη διαθεση εξαφανιστηκε.
Τα δακρυα στεγνωσανε μονο μιας.


Σε κοιταξα.
σε φοβομουν.
Λαθος.
Εμενα φοβομουν.

Ξερω οτι θα περασει πολυ καιρος για να ξεπερασω το τι ήσουν για μενα, και το τι εκανες στην πορεια.
Ξερω οτι με πλησιασες γιατι δεν αντεχεις την μοναξια.
ξερω οτι για σενα ειμαι παντα η σανιδα οταν ολα σου πανε χαλια.
και ξερω οτι αυτο στο παρελθον με πληγωσε repeatedly.


Απο την αλλη....
μπορει να νιωθεις λιγος, οπως μου ειπες καποτε...και απο το να προσπαθησεις,
καλυτερα οι ευκολες λυσεις.
Τα κοριτσακια, τα κρεβατια...
Αλλωστε, ΞΕΡΕΙΣ οτι ειμαι εδω.















Για ποσο ακομα ομως, δεν ξερω.









Φιληθηκαμε στο μαγουλο, κρατηθηκαμε αγκαλια για λιγη ωρα.
Ηταν 4μιση και στις 7 ξυπναγες να πας στην δουλεια, υποτιθεται.



δεν πηγες καν για υπνο.
με πηρες το απογευμα.
Παλι δεν ειχες κοιμηθει.


"Θα ερθω και σημερα στο καραοκι, αν θες"

13 comments:

Νίκος said...

ψηφίζω "ξαναφτιάξτε τα".

εγώ έχω παρατήσει το σπορ αλλά φοβάμαι να ψάξω για απαντήσεις μέσα μου.

Νίκος said...

ψηφίζω "ξαναφτιάξτε τα".

εγώ έχω παρατήσει το σπορ αλλά φοβάμαι να ψάξω για απαντήσεις μέσα μου.

Blogarismenh said...

Ωχχχχ! Πρωινό σοκ! Μόλις σε ανακάλυψα!! και κατευθείαν έπαθα σοκ!Έχουν πάθει διαστολή οι κόρες των ματιών μου!ουαουυυυυ
Γράφεις πάρα πολύ ωραία!! Συνέχισε!!

Υ.Γ. Αν και δεν έχω καλή φωνή τρελλλλλλλαίνομαι για το καραόκε!

πιτσιρίκος said...

Φτιάξτε όλοι από ένα blog! Μόνο έτσι θα μείνουν άνεργοι οι ψυχολόγοι! (Γράφεις πολύ όμορφα.Πρόσεξε λίγο την ορθογραφία σου και μη διστάζεις να αφαιρείς ώστε να δυναμώνει το κείμενο.

Stefanos said...

Και εγώ μόλις σε ανακάλυψα απο το link του δυστροποκάτι.Τι να σχολιάσεις εδώ....η υπόθεση σηκώνει τσιγάρο

Ava said...

Ουφ. Στεναχωρήθηκα. Γαμώτο.

Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν. Γαμώτο.

Α, και κάτι άλλο: H avanti έχει δίκιο. Aκούς που στο λένε όλοι - αφού το κάνεις τόσο καλά, μοιράσου το και με ευρύτερο κοινό, με όσους δεν έχουν ιδέα τι θα πει blog. Άσε που, λέω εγώ τώρα, κάνοντας κάτι που γουστάρεις, θα της βγει και της μικρής μια μπάρμπι, ένα κοστουμάκι lapin ή μια ferrari. Θινκ αμπάουτ ιτ κούκλα μου.
(βεβαίως για το αρχικό κοινό σου, εμάς δηλαδή που σε ανακαλύψαμε πρώτοι, θα κάνεις μια έκπτωση χα χα).

Μουάτς.

Marina said...

Αφού αγαπιόσαστε τόσο γιατί παίζετε παιχνιδάκια που εξουθενώνουν και πονούν? Κρίμα είναι.
Το γράψιμό σου είναι για δημοσίευση.

Lili said...

Παιδια θενκγιου σο ματς, για τα καλα λογια και την ενθαρρυνση, αλλα 1) βιβλιο εχω γραψει ηδη για κατι που με παθιαζει(δειτε το πρωτο πρωτο ποστ)...οσοι ενδιαφερομενοι:p
2) αβαντι
να σου στειλω καλυτερα οτι εχω γραψει ως τωρα σκαναρισμενο, να το φτιαξεις και να παρεις ποσοστο?
δε εχω ιδεα τι αρεσει και τι οχι...
3)Ξερω οτι κανω ορθογραφικα αλλα το προβλημα ειναι οτι εμαθα μονη μου ελληνικα και απο τοτε που μπηκε ο Μπαμπινιωτης με τις αλλαγες του...η φωτογραφικη μου μνημη δεν φιλτραρει πλεον το τι φαινεται σωστο στο ματι...
Ειρωνικο αν σκεφτεις οτι δουλευω σε υποτιτλισμους
(and I stink at it, μαλλον)
4)Δεν υπαρχει περιπτωση επανασυνδεσης.
Αυτο που και οι δυο αποζητουμε απεγνωσμενα ειναι να σβυσουμε τις ασχημιες και τις πληγες.
Και ειμαι και λιγο ονειροπαρμενη.
Μπορει αν εγραφε εκεινος να εγραφε...
"και ενιωσα τη ρωγα της στο μπρατσο μου και θυμηθηκα..."
:D

Μου φτιαξατε το κεφι, θενκς.

πιτσιρίκος said...
This comment has been removed by a blog administrator.
πιτσιρίκος said...

Μπορείς να γράφεις στο Word και να κάνεις copy-paste. Θα σε βοηθήσει πολύ στην ορθογραφία. (Πρέπει να δουλεύεις στους υποτιτλισμούς των τηλεοπτικών ειδήσεων-εκεί δεν βάζουν τόνους. Στις ταινίες βάζουν. Έχεις ταλέντο. Γράφε.)

DanaiShips said...

Να πω κάτι πολύ μελό; Δάκρυσα διαβάζοντας το Post σου...
δεν το έχω πάθει ποτέ ξανά στη Blogoσφαιρα αυτό!

Υ.Γ. Διαφωνώ για το βιβλίο. Δεν είναι τα πάντα ευρείας κατανάλωσης. Μόνο και μόνο επειδή κάτι μπορεί να είναι καλό (τί καλό, δηλαδή, διαμάντι!) δεν σημαίνει οτι πρέπει να γίνεται και Δημόσιας Χρήσεως...Κάποια διαμάντια λάμπουν καλύτερα κρυμμένα.
Υ.Γ. 2 Καραόκε, ε; Θα ήθελα να μάθω που βρίσκεται. Έχω τόσο καιρό να τραγουδήσω και οι τοίχοι του μπάνιου μου έχουν αρχίσει και διαμαρτύρονται!

Blogarismenh said...

Καραόκε!!! Όποιος ενδιαφέρεται να έχει καραόκε στο pc του και να κάνει χαβαλέ με την παρέα του, μπορώ να βοηθήσω. Επειδή ασχολούμε με το άθλημα περίπου 2 χρόνια έχω βρει πάαααρα πολλά τραγούδια τα οποία όμως είναι ξένα. Δεν έχω ελληνικά. Όποιος λοιπόν ενδιαφέρεται ας μου στείλει email στο blogarismenh@gmail.com και θα του στείλω και το προγραμματακί που έχω και οτι τραγούδια έχω βρει στο διαδίκτυο. Είναι πολύ εύκολο στη χρήση και ελαφρύ προγραμματάκι.
Σι γιου ολ

Lili keep on blogging!

GreekGoddess said...

Να σαι καλά βρε κούκλα.. μίλησες στην καρδούλα μου τώρα. Ακούγεται μελό? Δεν πειράζει ας είναι. Απλά μου θήμυσες το πως ένιωθα πριν κ'αποια χρόνια. Εμείς μπορείς να πεις ότι τα ξαναβρήκαμε. Αλλά δυστυχώς αν κάτι χαθεί..χάνεται για πάντα.
Συνέχισε να γράφεις..

My first book

My first book
A funny Homebirth