-μαμα, γιατι καπνιζεις?
-γιατι δεν μπορω να το κοψω.
-δηλαδη δεν εισαι παντοδυναμη?
-Φυσικα και οχι.
-χμμμ...
-ηξερες πριν το αρχισεις οτι δεν θα μπορεις να το κοψεις?
-αν κρινω απο τους γυρω μου, ναι.
-και παλι το αρχισες?
-Ναι.
-Γιατι?
-Γιατι ηθελα να κανω την εξυπνη.Ημουν μικρη.
Γι αυτο δεν θελω και συ να καπνισεις.
-δηλαδη εγω δεν εχω το δικαιωμα στα λαθη μου οπως και συ?
-Εχεις, αλλα το τσιγαρο κανει πολυ κακο, αγαπη μου. Ειδικα τωρα που εισαι στην αναπτυξη, και τα πνευμονια σου ακομα μεγαλωνουν.
-Μαλιστα....δηλαδη εσυ εχεις δικαιωμα να κανεις κακο στον εαυτο σου, ασχετως αν μπορει να παθεις κατι και να σε χασω.
-Ε δεν θα το εθετα ετσι.
-Εγω ομως ναι. Μ αγαπας?
-Ναι, αλλα μην μου ζητησεις να το κοψω.
-Μα φυσικα και οχι, ειναι προφανες οτι δεν εχεις την δυναμη.
Απαντα μου, μ αγαπας?
-Εισαι η ζωη μου.
-Τοτε γιατι καπνιζεις μεσα στο σπιτι και μου κανεις κακο?
-....
Εγραψα αυτον τον μισο υποθετικο διαλογο γιατι ειναι ενα ζητημα που με ενδιαφερει και ηθελα να το θιξω οσο πιο ηπια γινεται χωρις να νιωσει καποιος γονιος κριτικαρισμενος η να νιωσει ενοχες, αλλα με επιχειρηματα που ισως τον βαλουν να σκεφτει.
Δεν αμφισβητω ποτε την αγαπη ενος πατερα που θυσιαζει χρονο να βρεθει με τα παιδια του και να δεθει μαζι τους, οπως και δεν αμφισβητω την αγαπη μιας μανας,οπως και να μεγαλωνει τα παιδια της.
Να ανοιξω εδω μια μικρη παρενθεση.
Θεωρω οτι ετσι οπως ζουμε ειναι ολο και πιο δυσκολο να κανουμε attachment parenting,δηλαδη να ειμαστε συνεχεια με τα μικρα μας-ακομα και στον χωρο εργασιας μας, κατι που θα δημιουργουσε τις συνθηκες να γνωριζουμε την ψυχη και την προσωπικοτητα πισω απο τα μεγαλα ματακια. κατι που θα βοηθουσε στο να ξερουμε πως να αντιμετωπισουμε την εκαστοτε δυσκολια στην σχεση αντι να επιβαλλουμε γενικους κανονες.
Ενας απο τους λογους που ειμαι υπερ του θηλασμου, ειναι οτι κανει αυτο ακριβως, σε εκπαιδευει να διαβαζεις το παιδι και να τα παρατας ολα για κεινο.
κλεινω την παρενθεση και επιστρεφω στο θεμα του τσιγαρου.
Ολοι οι γονεις αγαπαμε τα παιδια μας
Ολοι οι γονεις κανουμε θυσιες γι αυτα.
Ολοι θελουμε να τους δωσουμε καλο φαγητο που θα χτισει κοκκαλα και μυες και θα εχουν καλη υγεια.
Γιατι λοιπον καπνιζουμε στον ιδιο χωρο μ αυτα?
3 δικα μας τσιγαρα ισοδυναμουν με 1 για το παιδι.
Αν εξαιρεσουμε την νικοτινη, ειναι σαν να τους το βαζουμε στο στομα.
Στην κυριολεξια.
Τα πνευμονια τους ειναι ακομα πολυ μικρα για να αντεξουν αυτην την ατμοσφαιρικη μολυνση και ανοιγουμε τους ασκους του αιολου, σαμποταρωντας ετσι την ικανοτητα τους να παιρνουνε "ζωη".Σαμποταρουμε τα οπλα που θα μπορουσαν να εχουν σαν ενηλικες για να μην αρρωστησουν βαρια.Τους τραβαμε το χαλι κατω απο τα ποδια τους και ειναι ανημπορα να αντισταθουν, γεματα εμπιστοσυνη.
Οι ινδοι γκουρου, λενε οτι περα απο το οξυγονο, εισπνεουμε το "πρανα", το οποιο αυτο ειναι που μας κρατα ζωντανους,ασχετως ομως με αυτην την δηλωση θα συμφωνησετε ολοι οτι
Οσο πιο μεγαλο και γερο πνευμονι, τοσο καλυτερη ζωη,μεγαλυτερη ικανοτητα αποβολης τοξινων.
Εχουμε την ταση στην φραση "κανει κακο" να εχουμε το απολυτο κενο στο κεφαλι μας και να το αγνοουμε.
Ομως, και πολυ σωστα, θα αναρωτηθει καποτε το παιδι, "πως λες οτι μ αγαπας οταν κανεις κατι που με βλαπτει, εν γνωση σου?"Περα του οτι χανουμε το παιχνιδι σαν γονεις, δημιουργειται και στο παιδι μια ανασφαλεια, οτι η αγαπη μας εχει ορια.
Υπηρξα καπνιστρια και ξερω ποσο κουφοι ειμαστε στα arguments. Δεν προτεινω να το κοψει καποιος.
Αλλα οπως ειπα καποτε στον πρωην αντρα μου, που ειχε αρχισει να ξανακαπνιζει μεσα στο σπιτι του,
"θελεις να καπνισεις και ειναι δικη σου επιλογη και την σεβομαι, ομως κοιτα στα ματια το παιδι σου, κοιτα το καλα, με ποση εμπιστοσυνη σε κοιταει και σκεψου οτι ειναι αβοηθητο και ανυπερασπιστο απο τον ιδιο ανθρωπο που πρεπει να την προστατεψει απο οποιοδηποτε κακο. Και ακομα κιαν δεν εχεις κακη προθεση, δεν αλλαζει τιποτα στο γεγονος οτι του κανεις κακο.
Θες να σεβονται τις επιλογες σου.
Σεβασου λοιπον και την δικη της που δεν μπορει να εκφρασει.
Ο καπνος την ενοχλει.
Και την βλαπτει."
Ακουσα κατι γ**βριδια(οπως ο Μπρους) αλλα κατι εκανε.
Οπως καθε τι που επιλεγουμε ολα εχουν ενα τιμημα.
Αν θελω να καπνισω θα βγω στο μπαλκονι.
και καποτε που το ξαναρχισα ημουν συνεχεια εξω freezing my ass off.
η κλεινομουν στην κουζινα με τον αποροφφητηρα.
Ξεκιναγε με μενα και τελειωνε με μενα.(αν και δεν ξερω ποσο μας ανηκει ο εαυτος μας μολις κανουμε παιδια)
Ειναι σωστο να πληρωσουν το τιμημα των επιλογων μας τα παιδια μας και μαλιστα με το πιο ακριβο τιμημα, αυτο που ευχομαστε παντα "πανω απ ολα, η υγεια, γιατι ολα τα αλλα φτιαχνονται?"
περα απο το ποσα λαθος μνματα περναμε και τι παραδειγμα δινουμε(για την απολαυση μου δεν ισχυουν οι "κανονες", αν ειμαι μεγαλος μπορω να κανω οτι θελω=> θυμος και καταπιεση απο το απλο γεγονος οτι ειναι μικρα)
Ηθελα να αποφυγω και νομιζω τα καταφερα, να γραψω ενα ποστ που να ακουγεται σαν "κατηγορω" και να ειναι δασκαλιστικο( νομιζω οτι το δευτερο σκελος δεν το απεφυγα)
Απλα ηθελα λιγο να εστιασω την προσοχη σε κατι το οποιο ειναι πολυ καθημερινο, μηπως και το δειξω απο αλλη οπτικη γωνια.
Αν εχετε να προσθεσετε κατι, και επειδη το θεμα εχει να κανει με γονεις, παρακαλω οι αντικαπνιστες(καταλαβαινω την αγανακτηση σας, ειμαστε περικυκλωμενοι απο παντου)να εκφραστειτε με ηπιους, γλυκους τονους γιατι οι γονεις ειναι = με την λεξη ενοχες.Το θεμα εδω ειναι η κατανοηση και η υγεια των παιδιων και οχι καποια πιθανη κοντρα.
Αναδημοσιευστε ό,τι θελετε αρκει να βάλετε πηγή από κάτω.
Η αναδημοσιευση των σκιτσων και φωτογραφιων επιτρεπεται κατοπιν αδειας για να νιωσω σημαντικη και γιατι δεν μεγαλωσατε σε σταβλο.:P
Η αναδημοσιευση των σκιτσων και φωτογραφιων επιτρεπεται κατοπιν αδειας για να νιωσω σημαντικη και γιατι δεν μεγαλωσατε σε σταβλο.:P
Tuesday, January 10, 2006
Δωσε στο 4χρονο ενα τσιγαρο
Posted by Lili at 7:41 AM
My first book
A funny Homebirth
22 comments:
μη δίνεις στο τετράχρονο ένα τσιγάρο!!!!!
Αλλα αν θες να καπνίσεις εσύ, δικαίωμά σου. Στο μπαλκόνι όμως με -2
Γονιός = ενοχές και πάλι σωστά. Στον ένατο μήνα της εγκυμοσύνης μου, μετά από διάφορα "όμορφα" που είχαν συμβεί (η αιώνια δικαιολογία του καπνιστή), έκανα ένα πακέτο την ημέρα.
Η κόρη μου γεννήθηκε με ευαισθησία στους πνεύμονες, ήτοι, όταν λίγο κρυώνει να χτυπά ευκολότατα βρογχοπνευμονίες ή απλές βρογχίτιδες.
Είμαι καπνίστρια. Ποτέ όμως δεν θα καπνίσω μπροστά στο παιδί μου, ποτέ δεν θα αφήσω κάποιον άλλο να το κάνει αυτό και σέβομαι απόλυτα το ότι εσύ δεν θέλεις τον καπνό μου στην μούρη σου.
Πολλές φορές, δεν έρχονται φίλοι στο σπίτι, λόγω αυτού του εμπάργκο.
Καλημέρες. Πάω έξω να ξεχαρμανιάσω τις ενοχές μου.
Πρωινή-πρωινή σήμερα, καλημέρα!
Καπνίζω κι εγώ, και παγώνω επίσης. Εχω το δωμάτιο-γραφείο που "απομονώνεται" και λειτουργεί και σαν καπνιστήριο για όλο τον κόσμο (σπανίως κάποιος θα ανάψει τσιγάρο μέσα στο σπίτι και πάλι μόνο αν λείπει το παιδί). Φυσικά αυτό το δωμάτιο δε ζεσταίνει ποτέ το χειμώνα, αφού έχει πάντα μισάνοιχτη μπαλκονόπορτα.
Ας προσέχαμε...
Πάντως κάτι ανόητα σχόλια και ρηχές απλουστεύσεις του τύπου "φταις" δεν τα δέχομαι. Οι καπνιστές είναι/είμαστε εξαρτημένοι: ασθενείς κι όχι εγκληματίες.
"Πάντως κάτι ανόητα σχόλια και ρηχές απλουστεύσεις του τύπου "φταις" δεν τα δέχομαι. Οι καπνιστές είναι/είμαστε εξαρτημένοι: ασθενείς κι όχι εγκληματίες."
Alombar καλημερα...
εχω την ολοενα αυξανομενη εντυπωση οτι διαβαζεις πραγματα ανυπαρκτα....
Κανεις δεν εθεσε τι ειναι οι καπνιστες.
Το θεμα δεν ειναι οι καπνιστες.
Το θεμα ειναι τα παιδια.
(ας μην ειμαστε τοσο εγωκεντρικοι τουλαχιστον σ αυτο το θεμα, που μπορει ευκολα να ξεφυγει απο την ουσια.)
Το τι ειναι ο καθενας ειναι θεμα ερμηνειας δικιας του και των αλλων.
Το θεμα ομως δεν εχει να κανει με το τι εισαι εσυ, εγω, η μελινα...(καλημερα κουκλα)
Προσωπικα, δεν με αφορα.
και δεν ειναι αυτο το πνευμα μου.
Απλα εγραψα κατι που ολοι ξερουμε αλλα εχουμε την ταση να ξεχναμε με τον καιρο(ολοι οι γονεις δεν καπνιζουν στο σπιτι η σε απομονωση τα πρωτα χρονια, απ οσο ξερω...αλλα λιγοι το τηρουνε αργοτερα...)
έχω άσθμα. δεν εχω καπνίσει ποτέ. κάπνιζε ο πατέρας μου. πιστέυω ότι συνδέονται κάπως. τώρα καπνίζει ο αδερφός μου (ο πατέρας το έκοψε) και έχουμε συνέχεια ανοιχτή τη μπαλκονόπορτα στο σπίτι.
μου έρχεται να βάλω τις φωνές που δε μπορώ να αναπνεύσω ούτε στο σπίτι μου, ούτε εκεί που θέλω να διασκεδάσω.
διάβασα ότι ακόμα και αν οι γονείς καπνίζουν έξω, κουβαλάνε μόρια νικοτίνης στα ρούχα και στα μαλλιά τα οποία απελευθερώνονται μέσα στο σπίτι.
όταν ήμουν 5-6 χρονών έκανα τη βλακεία να ρουφήξω κρυφά παό τσιγάρο. ευτυχώς τράβηξα τον καπνό μέσα και αναγούλιασα τόσο πολύ που ορκίστηκα να μην το ξαναβάλω στο στόμα μου.
ο θείος μου το έκανε αυτό στα παιδιά του, λέγοντας να το ρουφήξουν μέσα τον αέρα, και η αλήθεια είανι ότι δεν καπνίζει κανένα τους. δεν ξέρω αν βοήθησε αυτό.
χμ! να δω την Αρτεμις με τσιγαράκι στο χέρι να δοκιμάζει για να μην υποπέσει στο ¨αμάρτημα¨στο μέλλον, και τι στον κόσμο. Βοήθειά μας!!!!
: )
Δυστυχώς εκτός από όλα τα άλλα μεγάλωσε ΚΑΙ καπνίζοντας... ένα πακέτο την ημέρα παθητικώς κατά την εκτίμηση του τριών προς ένα.
Βάλε και στα 16-17 που άρχισα κι εγώ να καπνίζω συστηματικά μέχρι τα 21, ευτυχώς ποτέ δεν έκανα πολλά τσιγάρα την ημέρα και μετά το έκοψα σταδιακά, δεν μου πρόσφερε και τίποτα, συνήθεια της παρέας περισσότερο. Αφορμή χρειαζόμουνα για να το κόψω.
Ουφ και όταν βλέπω γονείς να καπνίζουν δίπλα στα παιδιά τους ή που τα πηγαίνουν να καθήσουν στα τραπέζια καπνιστών μού ρχεται -σβουάνγκ! να τους ρίξω μερικά χαστούκια.
Aχ βρε βας, και να σκεφτεις οτι εβαλα ειδικα την τελευταια παραγραφο σκεφτομενη το τι θα μπορουσες να γραψεις εσυ με την γνωστη ορμη και παθος σου.
δεν την γλυτωσαμε ομως, εβαλες την τελευταια παραγραφο....αντε υωρα να μιλησει κανας αλλος απο την αλλη πλευρα, θα γοβηθει μην φαει καμια αδεσποτη.
Νιτζα βας
με τραβολογαγε το παιδι και δεν προλαβα να βαλω :)
:)
εχω την ολοενα αυξανομενη εντυπωση οτι διαβαζεις πραγματα ανυπαρκτα....
Δηλ. φταίω αν πω το ίδιο και για σένα;!
Διάβασα μια χαρά και έδωσα τη λύση που εφαρμόζω (απομονωμένο δωμάτιο).
Η προέκταση (εγωκεντρική, δεκτόν, για μένα μιλάω) χρειάζεται, για να ξέρουμε για τι πράγμα μιλάμε.
Με άλλα λόγια, το πρόβλημα είναι ο καπνός κοντά σε μη καπνίζοντες (η Μελ είναι φανατικά εναντίον) και ειδικά στα παιδιά.
Ψάχνουμε λύσεις.
Ε, δίνω ένα hint στην κατεύθυνση αυτή, που έχει να κάνει με την αντιμετώπιση των καπνιστών, και το οποίο σημαίνει οτι "αν τον βρίσετε απλά, δεν θα έχει αποτέλεσμα".
Να το ζωγραφίσω τώρα;
:)
Μαρή πού το ήξερες ότι μικρή ήθελα να γίνω νίτζα;;
- - - - δεν λέω άλλα - - -
Οταν ήμουν 7 χρονών με έστελνε τις Κυριακές - γιατί τα Σάββατα είχα σχολείο - ο πατέρας μου στο περίπτερο να πάρω Νο 22 και Το Βήμα. Στο σπίτι, το τασάκι του πατέρα μου ήταν γεμάτο με αποτσίγαρα. Η μάνα μου έκλεινε πάντα τις πόρτες του καθιστικού/γραφείου όταν ο πατέρας μου κάπνιζε και μετά άνοιγε τα παράθυρα. Η γλάστρα στο μπαλκόνι με το φύκο ήταν πάντα γεμάτη στάχτες. Ωσπου μια μέρα ο πατέρας μου είδε ακτινογραφίες πνευμόνων χρόνιων καπνιστών. Το έκοψε την ίδια μέρα (κάπνιζε για περίπου 20 χρόνια). Μετά από 10 χρόνια, κατέβασε πέτρες από τα νεφρά. Ηταν κατάμαυρες. Ο γιατρός είπε ότι περνάνε πολλά χρόνια για να αποτοξινωθεί ο ανθρώπινος οργανισμός.
Μια κινέζικη παροιμία λέει: η καλύτερη στιγμή να φυτέψεις ένα δέντρο ήταν πριν 20 χρόνια. Η δέυτερη καλύτερη στιγμή: σήμερα.
Δεν βλέπω τους καπνιστές ως εχθρούς, αλλά ως δεσμώτες μιας επικίνδυνης συνήθειας.
Δέκα φιλιά για κάθε τσιγάρο που δεν γίνεται!!
Αχ, αυτή η ενοχή των καπνιστών πια! Αργησα πάρα πολύ να καπνίσω κι ακόμα περισσότερο ν' αγοράσω πακέτο. Αναγκάστηκα κατά κάποιο τρόπο απο τις συνθήκες της δουλειάς και τις συνήθειες των συναδέλφων. Ενα ντουμάνι το γραφείο και έπρεπε να εγκληματιστώ και ο γιατρός μου και φίλος μου είπε ότι έκανα πολύ καλά, έτσι απόχτησα κάποιου είδους προστασία αναπτύσσοντας αντισώματα. Το ζουμί είναι να προστατεύονται τα παιδιά. Οχι τσιγάρο στο σπιτι ή κάπνισμα σε ορισμένο χώρο του σπιτιού αεριζόμενο. Συμφωνώ με alompar42 σε αυτό. Δε συμφωνώ καθόλου με την έναρξη της περιθωριοποίησης των καπνιστών. Μια συνήθεια είναι και μάλιστα επιδοτούμενη. Περιορισμός και έλεγχος ήδη γίνεται απο τους ίδιους τους καπνιστές, τι θέλουν δλδ τώρα; Τώρα που το εμπεδώσαμε ότι βλάπτει, να μας κυνηγούν κι απο πάνω; Και το πόσο βλάπτει, εξεταστέο και αυτό -για τους ενήλικες πάντα λέω, ε- εξεταστέο επειδή υπάρχουν μεμονωμένα παραδείγματα (καθένας εχει στο κύκλο του πιστεύω) διαφόρων ανθρώπων που ζούνε μια χαρά καπνίζοντας. Η υπερβολή είναι το πρόβλημα, η υπερβολη σε οτιδήποτε δημιουργεί προβληματα. Αυτό το τόσο γνωστό και σαφές χρειάζεται να καταλάβουμε.
ΟΥΦΦΦΦΦ... :-)))
..πάντως, είχα ένα πρωϊνό βηχαλάκι που κόπηκε μαχαίρι μόλις άρχισα τo στριφτό.. χεχε..
καλα, θα το σκεφτω : ΡΡΡΡ Δεν λεω, δελεαστική η πρόταση (αμερικαν μπαρ το καναμε εδω μεσα) : ))))
Otan ημουν εγκυος με ενοχλουσε το τσιγαρο ακομα και σε θερινο σινεμα(τι χαρα για την παρεα μου ε?)
Εχωσα τσαντια σε ταξιτζη, εγω 8 μηνων εγκυος γιατι αρνηθηκε να σβυσει το τσιγαρο του και μετα εβαλα τα κλαμματα.
Οταν το παιδι ηταν σχεδον 2, μπηκα απο την Βεικου να παω Αμπελοκηπους, εβρεχε, και ο ταξιτζης καπνιζε με κλειστα παραθυρα.
"συγγνωμη κυριε, μπορειτε να το σβυσετε?...το παιδι..."
Βλεμμα- δικο -μου -ειναι -το -ταξι και- αντε -να -βρω -που- θα -βρεις αλλο- στην -βροχη.
"τοσο καυσαεριο που αναπνεει μανδαμ, τι να του κανει το τσιγαρο?"
και δωστου παφ πουφ
"ανθρωπε μου εχω ασθμα, σβυστο!(μη σου παρει ο διαολος τον πατερα)"
Με κοιταει, με ζυγιζει και τελικα αποφασιζει να δωσει τοπο στην οργη.
(συγνωμη ε?)
βας επιασα αγαπημενο σου θεμα, να δουμε θα αντεξεις?:P
γιορτες πρωτοχρονιες στην πεθερα μου δεν πηγαινα και εμενα μονη με το παιδι στο σπιτι γιατι κανεις απο το σοι δεν ηταν διατεθειμενος να μην καπνισει.
Στο τελος τους περιορισα στην κουζινα αλλα δεν με πηγαινανε που δεν με πηγαινανε, εδεσε το γλυκο.
εγω ομως το ειδα σαν ενδειξη.
Τι με λιβανιζεις οτι το αγαπας και το λατρευεις οταν δεν κανεις μια προσπαθεια για μια φορα?
Αλομπαρ, πιασε ταβανοβουρτσα
(αναφερομουν ΜΟΝΟ στο τελευταιο κομεντ οπου τα χωνες σε ...ποιους? κανεις δεν ειχε πει τιποτα)
Ροδια μου, να σας κυνηγησουμε γιατι ειλικρινα τοσα χρονια(καλα μονο 2, πριν καπνιζα) εμεις περιοριζομαστε. Πας ευρωπη και ανασαινεις, ερχεσαι εδω και βηχεις.
Το τσιγαρο δεν ειναι για χορταση...
επαναφορα στα παιδια.
Διαβασε κανας καπνιζοντας γονιος το ποστ περα απο την Μελ?
Δεν λύνεις ένα πρόβλημα που έχει δύο παράγοντες (καπνιστής και παθητικός καπνιστής), βλέποντας μόνο τον ένα από αυτούς!
Σε απειλώ: θα σου γράψω σεντόνια!!
Μαριλίνα, πολύ σωστά πιστεύεις πως το άσθμα έχει να κάνει με το κάπνισμα... συνήθως τα παιδιά που κοιοφορούνται σε περιβάλλον που έχει καπνό και που μεγαλώνουν πιο ύστερα σε ίδιο περιβάλλον έχουν μεγαλύτερη τάση προς το άσθμα.
Λίλη, πολύ ωραίο ποστ... κατάφερς πολύ καλά το στυλ "δεν κατηγορώ"... όπως είπε και ο αλομπαρ, δεν είναι εγκληματίες αλλά ασθενείς"
Μάλλον οι οικογενειακοί γιατροί των καπνιστών δεν προσπαθουν αρκετά να βοηθήσουν τους καπνιστες... δεν πρέπει να κυρρήτουν αλλά να φέρνουν λύσεις για να είναι λιγότερο επώδυνη η απεξάρτηση. Οπως μια ασθένια που υποτροπιάζει, έτσι κι ένας καπνιστής που προσπαθεί να το κόψει μπορεί να ξανακυλίσει. Δεν πρέπει να τον καταδικάζουμε αλλά να κοιτάξουμε μαζί του τους λόγους που ξανάρχισε και πάλι από την αρχή ξαναπροσπαθούμε μαζί του. Θέλει υποστήρηξη!
Το ποστ σου μου θύμισε μια συζήτηση που είχα με έναν γνωστό που έλεγε πως τα παιδια του τα αναγκαζε να φορούν ζώνη στο αυτοκίνητο (κι αν δεν την βαζανε τρώγανε ξυλο... :S ) ενώ εκείνος δεν την φορούσε ποτέ και μπροστά τους γιατί δεν μπορούσε να τη συνηθίσει... πώς να πείσεις το παιδί σου; "θυμόσ και καταπίεση από τον απλό λόγο πως είναι μικρά" BIG FRUSTRATION θα έλεγα! :Ρ
ποποοοο... πολύ μπλαμπλα... την κάνω! :) Καλημέρες!!!
alombar,δεν θεω ρω τον παθητικο καπνιστη μερος του προβληματος, σορυ.Αυτος καθετι εκει και απλα υπαρχει.
Πεγκ, με συγχωρεις αν θα ακουστω λιγο σκληρη αλλα τι θα πει "ασθενης?"
Αν ειναι ασθενης σε βαθμο να μην μπορει να σταματησει τον εαυτο του απο το να κανει κακο στους αλλους και στον ιδιο, να τον κανουμε declare incompetant οπως και τους ναρκομανεις και να προχωρησουμε συζητωντας με ανθρωπους που ειναι κυριοι του εαυτου τους.
Υπηρξα καπνιστρια απο τα 17 εως τα 30 με 3 πακετα την ημερα και γουσταρα τρελλα. Δεν υπηρχε ποτε περιπτωση να το κοψω.Δεν υπαρχει φωτογραφια μου της εποχης εκεινης που να μην εχω τσιγαρο στο χερι.Αναβα το ενα μετα το αλλο και οταν δεν ειχα λεφτα προτιμουσα να μην ξεμεινω απο τσιγαρα παρα να φαω.
Οταν εμεινα εγκυος το ελλατωσα στα 10 την ημερα με τρομερο κοπο και τυψεις και αγχος ωσπου μου το κοψε η μικρη με εμετους, πρωινες ναυτιες και μεχρι εκεινη την στιγμη πιστευα και γω οτι δεν ΜΠΟΡΩ να το κοψω. Υποτροπιασα 2 φορες αφοτου γεννηθηκε.
Την πρωτη φορα επειδη ειχα διαφορα "προβληματακια", την δευτερη φορα οταν μου ρθε κεραμυδα.
Παρηγορια ηθελα.
Οταν ειδα ποσο πιο χαλια ξυπναγα την αλλη μερα( και ημουν ηδη του θανατα) αποφασισα να το κοψω μαχαιρι. και αυτο σε μια περιοδο που χωριζα, ξεριζωνομουν απο το σπιτι και το περιβαλλον μου και γενικα ηταν η χειροτερη περιοδος της ζωης μου.
Το τσιγαρο κοβεται οταν το ΘΕΣ πραγματικα, δεν ειναι θεμα δυναμης.
Σαν το παιδι που δεν αφηνει ενα παιχνιδι απο τα χερια του αν το τραβας παρα αν του παρουσιασεις κατι αλλο καλυτερο,...και για μενα το να μην θελω να φουνταρω το πρωι ηταν καλυτερο απο το να αναψω τσιγαρο.
Δεν ειναι κακο να μην θες.
αλλα να λες "δεν μπορω, προσπαθω, ειναι ασθενης", σορυ αλλα μου θυμιζει junkies.
(και σιχαινομαι τα junkies, τα θεωρω παρασιτα, ατομα που βλαπτουν αυτους που τους αγαπανε και κακομαθημενα και arrogant to start in the first place. περηφανευομαι οτι σεβομαι η προσπαθω να σεβαστω ολους ακομα και τους ανηλικους, αλλα στην συγκεκριμενη περιπτωση δεν καθομαι να ριξω ουτε ενα βλεφαρο. Πιο πολυ νοημα εχει για μενα να συζητησω με την τσιχλα στο παπουτσι μου παρα με εναν "εξαρτημενο".Εκτος αν βοηθαει ο ιδιος τον εαυτο του. τοτε αλλαζει.)
Θα παραλληλισω τον καπνιστη που το εχει κοψει με τον αλκοολικο.Αν πιει ενα ξανακυλησε. αλλα ως εκει.
Οπως γράφεις κι εσύ:
Το τσιγάρο κόβεται όταν το θες - εγώ το έχω κόψει τρεις φορές
Αυτό ακριβώς σημαίνει το "προσπαθώ αλλά δεν μπορώ"!!
Αυτό ακριβώς είναι η εξάρτηση.
Το οτι αυτή τη στιγμή δεν καπνίζεις (δεν ξέρω αν καπνίζεις, υποθετικά το λέω) δε σημαίνει τίποτα περισσότερο από "προς το παρόν δεν καπνίζω". Μακάρι να μην καπνίσεις ποτέ ξανά (ούτε εγώ), απλά αυτό είναι μια ευχή και τίποτα περισσότερο.
Κάθε εξάρτηση, όπως το ιντερνετ, τα blogs, τα ναρκωτικά (το τσιγάρο εδώ μπαίνει), το αλκοόλ, το φαγητό, μερικές μορφές ανορεξίας κλπ, είναι πρόβλημα.
Κάνεις μεγάλο λάθος με το να ισοπεδώνεις αυτή την κατάσταση.
Γνώμη μου, βεβαίως.
Pιθανον δεν κανω καλα που απαντω τωρα γιατι ειμαι ηδη "φορτωμενη" απο τον αλλον αλλα ας παει το παλιαμπελο.
Αλομπαρ παλι με ερμηνευεις και κατανταει κουραστικο. Αν θα γαψω οτι εχω κατι κοκκινο, μικρο δεν σημαινει οτι εγραψα ΝΤΟΜΑΤΑ.
Το εκοψα τρεις φορες, ενω δεν το ηθελα, γιατι ΕΠΡΕΠΕ. Την ημερα που το θελησα, το εκοψα τελειως.
Νομιζω οτι ημουν ξεκαθαρη σε αυτο το θεμα.
δευτερον, το να θεωρεις οτι ολοι οσοι το κοψανε κανουν ενα διαλλειμα(ουσιαστικα αυτο λες) μπορει να σε βολευει σαν σκεπτικο αλλα δεν στεκει πουθενα.
τριτον, αν θεωρεις τον εαυτο σου εξαρτημενο, η ασθενη, θα επρεπε να ζητησεις βοηθεια και να μην αναλαβεις καμια ευθυνη...πουθενα.
Οχι μερικες ευθυνες να τις πεταμε απο πανω μας και αλλες να τις θελουμε.
Η εισαι ενηλικος και κυριος του εαυτου σου και των επιλογων σου η δεν εισαι, υποβιβαζοντας ετσι και τα δικαιωματα σου σε αυτα ενος νηπιου.
και μην μου τα τσουβαλιαζεις ολα.
αν χαρτοπαιζεις το παθος σου βλαπτει το παιδι σου γιατι δεν θα εχει να φαει, αν εισαι αλκκολικος, το βλαπτεις γιατι "φευγεις" εισαι απων η μπορει και να εισαι βιαιος και ν μην λειτουργησεις, αν εισαι ναρκομανης δεν εχεις καμια δουλεια να βρισκεσαι κοντα σε ενα παιδι ακομα κιαν ειναι δικο σου, αν εισαι ιντερνετακιας, μπορει να εισαι εως και αδιαφορος/κακος γονιος, αλλα δεν κινδυνευει η υγεια του παιδιου σου.
Το φαγητο και η ανορεξια παλι ειναι κατηγορια απο μονη της.
Δεν το εξεταζω γιατι δεν βλαπτει αμεσα το παιδι.
Αφου μιλαμε περι ισοπεδωσης...
Τα περι ασθενειας ειναι δικαιολογιες στο θεμα του τσιγαρου.
οποιος το πιστευει να παει να βρει βοηθεια.
και αν δεν το κανει, τοτε πρεπει να εξεταστει το state of mind του και κατα ποσο ειναι fit to judge.
Πραγμα που ειναι γελοιο, οπως καταλαβαινεις.
just as simple as that
Αν δεν δούμε έναν καπνιστή όπως έναν ασθενή, δεν θα μπορέσουμε ποτέ να τον βοηθήσουμε να κόψει το κάπνισμα. Και αυτό για την θέληση υπάρχει για όλες τις ασθένειες, και ιδιαίτερα για τις ψυχικές. Μόνο όταν κάποιος θέλει μπορείς να τον βοηθήσεις! Αν κάποιος δεν θέλει, δεν θα αλλάξει η κατάσταση του ότι κι αν του πεις, ότι κι αν κάνεις.
Αν είναι σωματική ασθένεια, θα φτύνει τα φάρμακα π.χ.
Αν είναι εξάρτηση, δεν θα σε ακούσει μέχρι να συνειδητοποιήσει τι κακό του προκαλεί και προκαλεί στους γύρω του.
Σκέψου το και λίγο έτσι...
Νομιζω οτι η κατανοηση εχει καποια ορια, σορυ, ειδικα αν ο θυτης βρισκει δικαιολογιες και ευθυνες αλλου και δεν ζηταει βοηθεια-εφοσον δεν μπορει μονος του.
Αν καποιος ακουει φωνες θα τον καταταξω ως ασθενη που μπορει να με βλαψει και να μαζεψω τα μπογαλακια μου η θα τον κλεισω καπου να μην κανει κακο σε αλλους.
Αν ο καπνιστης πληρει αυτα τα χαρακτηριστικα, τοτε δεν εχει καμια δουλεια αναμεσα στους υγιεις, και θα πρεπει να κλειστει καπου οπου δεν βλαπτει τους αλλους...
Η μηπως ειναι ολα δυο μετρα δυο σταθαμα?
Ασθενης οταν προκειται να φερθουμε υπευθυνα(δεν φταιω εγω) αλλα υγιης για ολα τα αλλα?
λυπαμαι, δεν θεωρω τους καπνιστες ασθενεις, και ειναι προς τιμην τους αυτο.
(ωραια δικαιολογια παντως)
Να σταματήσεις το τσιγάρο.
Μπορείς!
Post a Comment