Αναδημοσιευστε ό,τι θελετε αρκει να βάλετε πηγή από κάτω.
Η αναδημοσιευση των σκιτσων και φωτογραφιων επιτρεπεται κατοπιν αδειας για να νιωσω σημαντικη και γιατι δεν μεγαλωσατε σε σταβλο.:P


Tuesday, February 14, 2006

Ζωντανοι-Νεκροι

Ενα πραγμα που δεν καταλαβα ποτε ειναι η διαβαθμιδα και ο διαχωρισμος στα συναισθηματα.
χαρα? good
φοβος? bad
θυμος? very very bad.
Λες και ζουμε σε μια κοινωνια οπου τα συναισθηματα ειναι απαγορευμενα. η μαλλον καποια συναισθηματα. ρατσισμος ακομα και εκει.
καταλαβαινω αν ετιθετο θεμα εκφρασης των. Ναι συμφωνοι αν θυμωσεις και μου φερεις ενα αβγο στο κεφαλι θα γελασω, αλλα μπορει και να σου γαμησω το κερατο.
Αλλα δεν βλεπω πολλους ενηλικες να διαχωριζουν την σωστη εκφραση συναισθηματων απο την μη εκφραση,και φυσικα δεν το κανουν ουτε με τα παιδια τους.
Ουτε γω, αρκετες φορες τα τελευταια χρονια.
Φοβαμαι την ενταση του θυμου μου και προσπαθω να τον κρατησω κατω.
Μου τρωει ολη την ενεργεια, σαν να μαζευω αγριο αλογο με ενα σκοινακι.
Oμως, το να αναιρεις και να αμφισβητεις το πως νιωθεις, ειναι ανθυγιεινο για την ψυχικη σου υγεια.
Αφου ετσι νιωθεις, πρεπει να το αποδεχτεις, να το νιωσεις και να το αφησεις να φυγει, οπως κανουν τα παιδια πριν αρχισουμε να τα εντασουμε σε μια τρελλη λογικη κοινωνιας.
Ποσοι εχουμε κρατησει τον ενθουσιασμο και την αθωοτητα που ειχαμε παιδια?
Υοτε που η στεναχωρια εφευγε με την θεα μιας πεταλουδας και ευτυχια ηταν μια αγκαλια και ενα φιλι?
Ποσοι θυμουνται ακομα πως να ειναι ευτυχισμενοι?


anyway, το θεμα ηταν οτι η εξαλειψη συναισθηματων, δημιουργει καταπιεσμενα ατομα.
Τελευταιο παραδειγμα ο Θωδωρης με το μπειμπι μπλογκ.
του την πεφτουν γιατι εβαλε φωτο της κορης του.
με επιχειρηματα που κυμαινονται απο την νομικη σφαιρα, εως και "εικονες" του τι θα κανει καποιος με τις φωτο της κορουλας του.
Και αναρωτιεμαι, στα παιδια πρεπει απο πολυ μικρα να τους λεμε τι κανει ενας βιαστης/ δολοφονος με λεπτομερειες?
Αν ζουνε σε εμπολεμη ζωνη η σε μια κοινωνια που τρωει τα μικρα της, ναι.
Αν ομως οχι, δεν χρειαζεται απο τοσο νωρις να σκοτεινιαζουμε την αγνη ψυχη, πριν την ωρα της.
Ο Θωδωρης δεν ειναι παιδι, ειναι μεγαλος και εξυπνος.
ειναι ομως καλοψυχος.
Σε τι αποσκοπει το μπουκωμα του με εικονες βεβηλωσης ?
Γιατι αυτη η προθυμεια να μοιραστει φοβος ειτε με την ειδοποιηση οτι ειναι παρανομος, ειτε για το παιδι του?
Ολα γινονται για να προστατευτει η μικρη Κατερινα?

Εχω αντιθετη γνωμη.
Νομιζω οτι αυτο που ενοχλησε, αυτο που ενοχλει σε μενα, και σε αλλους, ειναι η ικανοτητα να νιωθουμε...οτι κιαν νιωθουμε.
και να μιλαμε γι αυτο, ελευθερα.
Πολλους τους γοητευει, αλλους τους ενοχλει.

φανταζομαι οτι για να ενοχλειται καποιος απο την ελευθερια η τον συναισθηματισμο του αλλου , πρεπει να του ξυνει καποιο νευρο. Πιθανον να μην ειχε ποτε το δικαιωμα εκεινος η εκεινη να εκφραστει ετσι.
Αλλα το θεμα μου δεν ειναι ποιος μιλησε στον Θωδωρη, η οχι.
Το θεμα μου δεν ειναι καν ο Θωδωρης, απλα τον εφερα σαν παραδειγμα.

Το θεμα μου ειναι οτι οδηγουμαστε γενια με γενια σε μια κοινωνια οπου τα συναισθηματα νεκρωνονται και γιαυτο οι εντονες απολαυσεις εχουν τον πρωτο λογο.
Ειτε προκειται για εφημερες σχεσεις, ειτε ναρκωτικα, ειτε ποτο, ειτε ξεσκισμα του διπλανου και overdose αδρεναλινης.
Ολα πλεον ειναι επιφανειακα, και οταν ειναι επιφανειακα δεν μπορεις να συνδεθεις με το εσωτερικο ειναι σου και να δημιουργησεις.
παρα μονο να καταστρεψεις.

Ετσι εξηγειται και η κλοπη του ποστ μου( δεν μπορουσα να καταλαβω τι χαρα μπορει να επαιρνε η mounitsa.blogspot, με κατι το οποιο ηξερε μεσα της οτι ειναι τζουφιο ευσημο)
by the way ευχαριστω ολους σας για την σταση σας, για την επισημανση και ακομα και αυτους που προσφερθηκανε....

Πλεον το να εισαι καλοψυχος ειναι επικινδυνο ελλατωμα.
Το να φοβασαι ειναι μεμπτο, δεν θα βρεις μια αγκαλια αλλα χαιρεκακο πληθος να σε πατησει και να θραφει απο τον φοβο σου.
Ισως αυτο ειναι και το ζητουμενο, η ψυχικη εξουδετερωση και ο ψυχικος βαμπιρισμος.
Το να ζητησεις συγγνωμη δεν ειναι δειγμα αισθηματος δικαιοσυνης και ανωτεροτητας, αλλα δειγμα οτι εισαι μεγαλος μαλακας και αδυναμος.
Και ποιος χεστηκε που λες συγγνωμη? Αν ο αλλος τα παρει δεν σταματαει οπως ο σκυλος γαντζωνεται στο κοκκαλο. Η ευκαιρια του να ξεσπασει.
Το να θυμωσεις, σε κανει παρία, μονο χαμογελαστα προσωπα και αντιμετωπιση μεσω χιουμορ παρακαλω!


Υπαρχει ομως ενα σημειο που το χιουμορ πια δεν βοηθαει και προκειμενου να γινεις και συ μπλαζε, το παλευεις.
οχι ρε πουστηδες, καποια πραγματα στην ζωη ειναι ομορφα και αν δεν το νιωθετε δεν ειναι λογος να το στερησετε και απο τους αλλους.
Συον θεραπευτη σας για την μεγαλομανια, ναρκισισμο, οτι κιαν ειναι αυτο που σας κανει να ασχολειστε με ολα τα αλλα, ολους τους αλλους, εκτος απο το τομαρι σας που θα σας συντροφεψει ολη σας την ζωη.

Ετσι οπως το κανατε, ουτε γω θα ηθελα να σχοληθω στην θεση σας, ειναι αληθεια, ευκολοτερο θεμα ο διπλα.

0 comments:

My first book

My first book
A funny Homebirth