Το τελος της κατινιας

Αποφασιζω με το παρον ποστ, να μιλησω επι παντως στο ιντερνετ και να βαλω ενα τελος.
Οταν πρωτο αγορασα υπολογιστη πριν 3 χρονια, ανακαλυψα τα φορουμς. Ημουν μονη ο αντρας μου ταξιδευε και λογω του μικρου παιδιου μας δεν μπορουσα να βγω να ξεσκασω.
Βρηκα ενα φορουμ στο οποιο ενεπτυξα φιλιες και οταν χωρισα λιγο καιρο μετα, εγειρα πανω τους ακουγα τις συμβουλες τους και ημουν παρα πολυ ανοιχτη.
Στα φορουμς ομως που εχουν να κανουν με "συνοικεσια" και γνωριμιες, αν ξεχωρισεις με ενα γραπτο η κανεις αστεια, η μαθευτει οτι "τρωγεσαι", υπαρχει προβλημα
Δεχτηκα επιθεση , πρωτα ανωνυμη μετα επωνυμη απο μια κοπελλα που θεωρουσα φιλη μου. Εγραψε οτι ημουν κοπρολαγνα, κτηνοβατης, σιχαμερη, και αλλα τραγελαφικα, Εγραψε οτι την επεσα στον αντρα καποιας και οτι της πασσαρα το παιδι μου στην καφετερια για να την εμποδιζω να ακουει, οτι της βρωμισα τον ιερο χωρο οπου πηγαινε και χαλαρωνε, οτι το επιπεδο μου ηταν κατωτερο των κατωτερων και αλλα.Η συγκεκριμενη ηταν και moderator,μαλλον δεν της αρεσε η ιδεα που πεταξα περι αλλαγης μοντ καθε εξαμηνο.
Πληγωθηκα γιατι την εμπιστευτηκα. .Εκανα 4 μηνες να συνελθω.Εκει ομως απεκτησα αμυνες και εμαθα το μαθημα μου. Μακρυα απο γαμιστρωνες.



Η επομενη επαφη μου ηταν αλλο φορουμ οπου ειμασταν εμεις και μεις, 10 ατομα ολο κιολο και βρηκα την διαξοδο να γραφω το τι μου συνεβαινε.
και εγραφα εγραφα για εναν ολοκληρο χειμωνα, την ανοιξη ανοιξε η ψυχη μου και θελησα να μεταπηδησω σε ενα αλλο , μεγαλυτερο φορουμ οπου παιζανε απιστευτες ατακε και δεν υπηρχε ουτε διαγραφη, ουτε μπαν.
Εγινα και μοντερειτορ.
Και ξαναπροτεινα να αλλαζουν οι μοντ καθε 6 μηνες, να εχουν ολοι την ευκαιρια να δουν οτι δεν ειναι αξιωμα.
Καποιοι μοντ φρικαρανε, και εκει επαιξε πολυ ρολο ποιον συμπαθεις, ποιον αντιπαθεις, ο εχθρος σου ειναι εχθρος μου αρα ειμαστε φιλοι και διαφορα τετοια που δεν τα καταλαβαινω.
Ακουσα οτι ειμαι πουτανα και χρεωνω 50 ευρω, οτι ο αν ο αντρας μου παρατησε το παιδι μας ηταν επειδη εγω ειμαι μια πουταναρα στην ψυχη.Κατηγορηθηκα οτι τα εχω με τον ταδε και τον ταδε..ουτε θυμαμαι πια.Παλι απο γυναικα. Απο γυναικα που ειχε αυτοπροσκαλεστει στο μερος που ετρωγα.Και απο εναν αντρα που μισουσε σε σημειο ψυχωσης εναν αλλον φορουμιστα, τον οποιο εγω ουτε αντιπαθουσα ουτε συμπαθουσα.
Δεν ιδρωσε το αυτακι μου, αμυνθηκα.
Και στο τελος it got to me.
αρχισα να ξεκατινιαζομαι και να βγαζω κακιες στα ατομα που μπαινανε μεσα μονο και μονο για να με βρισουν.
Εφυγα.Δεν μου εκανε πια κεφι να μπαινω.


Βρηκα τα μπλογκζ και βρηκα τον τροπο εκφρασης που ταιριαζει στην παρλαπιπα εγωκεντρικη φυση μου. Οπου εγω ειμαι το αλφα και το ωμεγα.Οταν ειδα οτι μπορουν να μπουνε και αλλοι απο τους 10 ανθρωπους που εγω επελεγα να δωσω διευθυνση, επαθα ενα ψιλοσοκ. Οταν καταλαβα οτι υπαρχουν τοσα μπλογκ και γινοτανε επικοινωνια,αλλαξα πλευση. Μου αρεσε να βρισκω παρεες.
Καταλαβα οτι στα φορουμς δεν πρεπει να γραφεις οπως τα μπλογκζ
Το να ξεχωριζεις και να μιλας επι προσωπικου ειναι ατοπο.
Αφοσιωθηκα εδω και υπηρχαν καποιες αντιδρασεις. Μετα πιο πολλες.
Τοτε δεν καταλαβαινα.
Υωρα καταλαβαινω.
Το μπλογκ δεν ιεναι φορουμ, αλλα πολλοι μπλογκερ εχουν αυτην την νοοτροπια.
Μια μεγαλη αυλη οπου ολοι γνωριζομαστε και ζουμε in interaction.
Καποια στιγμη εκοψα τα κομεντς με την ελπιδα να ξαναβρω το υφος που ειχα οταν δεν ηξερα οτι υπαρχουν τοσοι εκει εξω, αλλα δυστυχως η γνωση αυτη δεν καταφερε να με επαναφερει στην αρχικη ρομαντικη ιδεα.
Επανεφερα τα κομεντς.



Το τελευταιο διαστημα εχει γινει θεμα το γεγονος οτι βγαζω βιβλιο. Το οποιο ανεφερα μονο και μονο γιατι καποιο ατομο εκλεψε ενα κειμενο μου και το περασε για δικο του.
Μαλιστα το πηγε πιο μακρυα και ισχυριστικε οτι το εκλεψα εγω απο το κλικ-ενα αρθρο του οποιου διεκδικει την πατροτητα. Δεν εδωσα βαση διοτι υπαρχουν τροποι να αποδειχτει, -περα του στυλ γραψιματος, περα της κοινης λογικης.
Αρχισα να κουραζομαι ομως. Σε καθε μεσο που πηγαινα καποιος θα εκανε μια ενεργεια επιθετικη προς εμενα( και αλλους φυσικα).
Τελευταιο κρουσμα η Ροδια, μια μπλογκερ με την οποια ειχα ανταλλαξει 5 μαιλς.
Οταν την ειδα να ρωταει εναν απο αυτους που με λιβανιζουν απο το πρωι ως το βραδυ για το κατα ποσο ελεγα αληθεια, δεν μπορεσα να το εκλαβω παρα μονο γιαυτο που ηταν εχθρικη κινηση(passive μεν, to dexomai)
Λογω της δηλωσης της σε μαιλ οτι ειδε περι ΚΛΙΚ, η σκεψη μου ειχε το εξης συμπερασμα
Εφοσον το αρθρο αυτο δεν υπαρχει και το ξερω, εφοσον 2 ανθρωποι ισχυριζονται οτι το ειδανε, τοτε τα 2 αυτα ατομα ειναι ενα και το αυτο.
Κατοπιν παροτρυνσης καποιων μπλογκερ που δωσανε την εκδοχη οτι μαλλον εννοουσε οτι ειδε καποιο κομεντ που ελεγε για το αρθρο στο ΚΛΙΚ, σκεφτηκα στιγμιαια οτι μπορει και να μην ειναι αν και πολλα αλλα δειχνουν οτι θα μπορουσε.
Ομολογω οτι δεν ενιωσα ασχημα.
Ο καθενας μας πρεπει να προσεχει τι λεει και τι αναπαραγει και που χωνεται.Να παρει ευθυνη στο τι λεει.
Δεν με απασχολει αν ειναι η θεα η δεν ειναι.
Με απασχολει που εχω αφιερωσει ποστ και ποστς σ αυτο το θεμα γιατι στεναχωρεθηκα, και αντι να γραφω τα δικα μου...τα δικα μου ειναι τα των αλλονων.



Μιλησα στο τηλεφωνο με 2 ανθρωπους που γραφουν εδω μεσα.
Ρωτησα το ιδιο πραγμα- αν και τους ρωτησα να μου χρυσωσουν το χαπι αν ειναι να μου πουν ασχημα πραγματα.
Ειπα:
Περα του πιτσιρικου( που σατιριζει την πολιτικη και μπορει να δημιουργηθει ενταση)ειμαι ισως η μονη μπλογκερ που εχει δεχτει τοση επιθεση και απο τοσους πολλους.
Ο μαλακας πολλες φορες δεν ξερει οτι ειναι μαλακας.Δεν γινεται να εχω εγω δικιο και ολοι οι αλλοι αδικο, μηπως εγω ειμαι μαλακας?
δεν ειναι δυνατον να ειναι ολος ο κοσμος τρομπες...



Αυτα που ακουσα ηταν γνωστα και αγνωστα.
Ακουσα παλι οτι εχω πετυχημενο μπλογκ. Πουντο ρε παιδια το πετυχημενο?
Εγω γιατι δεν το βλεπω?Θα μου πεις σημασια εχει οτι οι απεξω ετσι το βλεπουν και γιαυτο ισως παιζει ζηλεια, οκ, αυτο μπορω να το ψιλο καταλαβω σαν κινητρο.
Ακουσα οτι στο ιντερνετ μαζευονται λογης λογης προβληματικα ατομα. Σ αυτο συμφωνω απολυτα, και γω συγκαταλλεγομαι σ αυτους.
Αν ειχα πχ γκομενο δεν θα ετρωγα την ωρα μου να γραφω και να ανλυω τετοιες μαλακιες καλη ωρα, θα ημουν εξω να πινω καφε η μεσα να βγαζω τα ματια μου.
Ακουσα και απο τις δυο πλευρες οτι χανω το δικιο μου χανοντας την ψυχραιμια μου.
Και το ξερω το βλεπω και το καταλαβαινω. Γινομαι κατι που δεν μου αρεσει.
Η λασπη βρισκει στοχο και αγριευω, αντι να συγκεντρωθω σε μενα.
Εκανα μια ανασκοπηση, τι εχω μαθει 2, χρονια στο ιντερνετ, ποιοι αγραφοι κανονες υπαρχουν, τι ειναι αυτο που κανει τον υπολοιπο κοσμο να γραφει, να απαντα κλπ
Τι ανθρωπους συνανταμε.
Ποιοι δημιουργουν και ποιοι ειναι παρασιτα.


και εβγαλα τα συμπερασματα μου και τις προσωπικες μου στατιστικες.
Υπαρχουν οι ανθρωποι με εσωτερικη ουσια και ανθρωποι χωρις.
Ειναι λυπηρο, δεν ξερω πως γινεται κατι τετοιο, και δεν με απασχολει στην τελικη διοτι οταν εχεις κενο, "ρουφας" σαν σκουπα οτι βρισκεται διπλα, στην καλυτερη.
Στην χειροτερη νιωθεις ασχημα μες το πετσι σου και μισεις οτι λαμπει εκει εξω/
Οτι σου χαλαει την εικονα που εχεις φτιαξει εσυ για τον εαυτο σου.δεν θα κανω περισσοτερη αναλυση.
Τα κοινα χαρακτηριστικα ειναι ζηλεια, κουτσομπολιο, απιστευτη επαρση και ναρκισισμος, ελλειψη κατανοησης, επιπολαιοτητα,....ασχολεισαι με το τι κανει ο αλλος, προφανως δεν εχεις αρκετα πραγματα μεσα σου να ασχοληθεις, σου τελειωνουν γρηγορα.

Εμαθα οτι στο ιντερνετ μπορουν να πουνε οτι θελουν για σενα. Απο το οτι εκλεψες, γαμησες, μεχρι και το οτι εχεις AIDS, οτι εισαι τραβελι, οτιδηποτε.

Ξερω ανθρωπο του οποιου βρηκανε τηλεφωνο του και πηρανε την μανα του και της ειπανε οτι ο γιος της πεθανε.




Απο αρρωστους να φανε και οι κοτες.Και βρισκουν δυναμη γιατι ολοι εμεις αντι να ασχοληθουμε με το δοκαρι στο ματι μας, ασχολιομαστε με τους αλλους και τις οδοντογλυφιδες που εχουν στα δικα τους




Ανεπτυξα αμυνες, αλλα με κουρασε ολο αυτο.
Δεν με νοιαζει το πως θα φανω, ακομα κιαν μπουνε ανθρωποι εδω να διαβασουν μετα το βιβλιο.
Ξεκατινιαστηκα.

μπορει να ειμαι και μαλακας.
ΚΑΙ?



Το σημαντικο για μενα ειναι να αρεσω εγω σε μενα. Και ενω δεν θα αρχισω να χτυπιεμαι για την αναμειξη μου στους καβγαδες, γιατι αυτη ειμαι, αυθορμητη, θα προσπαθησω να κρατησω υποψη μου ολα οσα εγραψα και να μην ξαναδωσω ποντους και ψωμι στον καθε ανωμαλο που δεν εχει τι να κανει.
Αποφασιζω να δοκιμασω να αλλαξω τον τροπο αντιμετωπισης.
Εμαθα απο τους εχθρους μου ποιες ειναι οι αδυναμιες μου, θα προσπαθησω τωρα να απεγκλωβιστω, και το δηλωνω δημοσια για να κρατηθω σε περιπτωση που μπω στον πειρασμο να απαντησω αν κατι με πληγωσει πολυ η με αγανακτησει με την αδικια του.

Δεν εχω σκοπο να καταπιεστω αν κατι μου καιει τα χειλη, να υποφερω σιωπηλα.
Εχω σκοπο να μην με αγγιζει οτι κι να γραφτει, και αν με ενοχλησει να το προσπερασω, δουλευοντας με τον εαυτο μου..
Κοβοντας την επικοινωνια με μοναδες που δεν προσφερουν τιποτα στην ζωη μου.