Σημερα ολοι γυρω μου διψουσαν...

...ακομη και γω που συνηθως δεν πινω.
Μου φανηκε αξιοπεριεργο.
Οπως παρατηρησα επισης οτι ολοι σχεδον εχουν εναν απιστευτο εκνευρισμο.
Εχω κοψει τον αερα στην μανα μου και δεν με ζαλιζει με την Πατερα και το Αστρα και Οραμα, και ετσι δεν ξερω αν ετοιμαζεται καμια πανσεληνος, αν εχουμε τιποτις αναδρομο...
(παρε ρε)

Εχω δυο μερες που θελω να βγω σαν τρελλη, και να πιω.
Ερωτικη απογοητευση περναω, λογικο ειναι.
Δεν κλαιω δεν χτυπιεμαι, αλλα την αναγκη μου να βγω την εχω.
Τοσες μερες ομως λογω δουλειας και εξοδου δεν ειχα παρει το παιδι βραδυ και μαζευτηκα.
ηρθαν και ο Σουγκαρενιος με τον Τσου-λι(ψευδονυμο του φιλου του απο την βραδια που μεταμφιεστηκε σε κινεζα) και τους εβαλα να δουνε το an affair to remember
με τον Καρυ γραντ και την Ντεμπορα κερ/καρ.

(παρε με βρε, χτυπα)

Περιμενα να δακρυσουν, -ειδικα ο Τσου-λι- αλλα τελικα κατεληξα εγω να κλαιω.
Σιχτιρ πια, και την εχω δει και ισα με 40 φορες την ταινια.
μετα αρχισανε να μου λενε για τα dark room σε κατι κλαμπ, και ζηλεψα την ανεση τους, την ευκολια.
Στον ερωτα τα ιδια σκατα με μενα, εκει ειμασταν ισοπαλες φιλεναδες.
Δεν ξεκατινιαστηκαμε οπως χτες στο κοινωνικο σχολιο( αντιπαθουμε τα ιδια ατομα), αλλα με βοηθησανε να μην σκεφτομαι και να περαει η ωρα.

(παρε τηλεφωνο ματακια μου)

αλλα τωρα, το μυαλο μου τρεχει, και προσπαθω να το επαναφερω σε πεζα καθημερινα θεματα, να γραφω εδω μεχρι να νυσταξω, να περασει ΚΑΙ αυτη η μερα...
Στις ποσες θεωρειται κατι τελειωμενο?