Αναδημοσιευστε ό,τι θελετε αρκει να βάλετε πηγή από κάτω.
Η αναδημοσιευση των σκιτσων και φωτογραφιων επιτρεπεται κατοπιν αδειας για να νιωσω σημαντικη και γιατι δεν μεγαλωσατε σε σταβλο.:P


Thursday, February 16, 2006

I love you to death

Εχω γραψει κατα καιρους για το τι με πληγωνει στους αντρες, αλλα ποτε για το τι με ξενερωνει.
Το ενα ειναι η ζηλεια σφεστατα, οπως και η κλαψα.
Τα δραματα, τα "θα πεθανω αν μ' αφησεις"


Καποτε ειχα ευχηθει, μετα απο μια σειρα απογοητευσεων, να γνωριζα επιτελους εναν αντρα ευαισθητο, ρομαντικο, σοβαρο, αφοσιωμενο...
be carefull of what you wish, λενε.

Ο Γ. ηταν φανταρος, και εγω ημουν σε μια 6 χρονη σχεση που ειχε αρχισει στα 13 μου.
δεν αφηνεις ευκολα το αγορι που πρωτο φιλησες, πρωτο εκανες ερωτα, ειδες να βγαζει χνουδι στο πανω χειλος κλπ κλπ
ακομα κιαν επαιζες ξυλο μαζι του, ακομα κιαν καθε τρεις και λιγο σε κερατωνε...

Στα 18 μου ομως μπουχτησα και τα εφτιαξα με αλλον.
Για ενα χρονο.
Ο πρωτος μου ηθελε να επιστρεψει ως συνηθως αλλα αυτην την φορα πηρε τα 3 μου.
Οταν μετα απο ενα χρονο χωρισα, ξαναβρεθηκαμε και του ειπα οτι ηταν η τελευταια φορα.
Δεν αλλαζει ομως η λεοπαρδαλη τις βουλες της.
Ολο "μη" και "μη", λες και ημουν ακομα 13.
Μη φορας παντελονι, μην βγεις εξω(ενω εκεινος ναι), μην μιλας στον κολλητο σου,μη, μη, μη....
Δεν τσακονωμουν πια, θα πηγαινε φανταρος, οποτε θα ηρεμουσα λιγο.
Οταν πηγε...στο Μεσολογγι, περιμενε να παω να τον δω.
Λεφτα δεν ειχα, φοβομουν και το μακρυ ταξιδι, το θεωρουσα αδιανοητο να παω πανω καθε σαβ/κο
Η μανα του σιγονταριζε.
"οποιος αγαπαει βρισκει τροπο"
Και πηγαινε.Στο καλο.
Το πραγμα δεν προχωραγε.
καπου εκει γνωρισα τον Γ.

Ευαισθητος, τρυφερος, γελαστος, ομορφος, ηταν οτι δεν ηταν ο αλλος.
Βγαιναμε για καφε και δεν φιληθηκαμε παρα αφου χωρισα με τον αλλον, μετα την πρωτη του αδεια, στην οποια παλι μου φερθηκε με τον συνηθισμενο του τροπο.
Και ξεκινησε η σχεση μας απο αποσταση.
Ηταν κιαυτος φανταρος και ερχοταν Αθηνα 10 μερες το μηνα.
Οι φιλες μου ουρλιαζανε
"αφησες αυτον με την Τσοπερ για τον τυπακο με την βεσπα?"
Χαζοκοτες.


Καποια στιγμη, επεστρεψε στην Αθηνα και αρχισα να βλεπω την σχεση πιο καθαρα, οπως οταν φερνεις τον καθρεφτη κοντα στο προσωπο σου.
Απο μακρυα ηταν ευκολο να πιστευω οτι η σχεση ηταν καλυτερη απο τι ηταν στην πραγματικοτητα γιατι δεν περνουσαμε ουσιαστικο χρονο μαζι.
Ηταν πιεστικος.
δεν με αφηνε στιγμη μονη, ηταν συνεχεια σπιτι μου
οταν βγαιναμε και μου μιλουσε καποιος εκανε μουτρα σε κεινον και σε μενα.
Οταν μου εφιερωνε τραγουδια ο κολλητος μου(dj) εκανε φασαρια, αλλα εκεινος μπορουσε να του μιλαει.Γενικα, επιανα τον εαυτο μου να πνιγεται ολο και πιο πολυ απο τη κατασταση.
Αρχισα να απομακρυνομαι -μεσα μου, αλλα δεν ειμαι ατομο που φευγει και ευκολα.
Ακομα και οταν παρα την "υπερμετρη αγαπη" του με κερατωσε.
Ναι και αυτος.


Υπηρχε μια κοπελλα που του αρεσε η οποια την επεφτε σε ολους απροκαλυπτα λιγο πολυ, ασχετως αν ειχαν κοπελλα η οχι, και συνηθως την ενδιαφερανε οσοι ειχαν ομορφες κοπελλες.Οχι δεν με κερατωσε μ αυτην, απλα η ιστορια αυτη ειναι πιο ενδιαφερουσα.Η τυπισσα εβλεπε καποιον που της αρεσε και του εκανε σημα
Τηλεφωνο στην τουαλετα και βουρ.
Παιζοταν ενα ατυπο φλερτ μεταξυ τους καιρο, χορευε μπροστα μας προκλητικα κοιταζοντας τον στα ματια και αλλα τετοια πολυ classy πραγματα.
Οι φιλες μου φνωαζανε
"ξεμαλλιασε την"
και γελαγα.
Αστον να ανεβει ρε παιδι μου, μαζι μου δεν θα φυγει το βραδυ?
(αχχχ να χα ακομα αυτην την αυτοπεποιθηση...τι καλα που θατανε)
Ενα βραδυ, την συναντησα στην τουαλετα, και ειχε το θρασος να μου πιασει κουβεντουλα.
Την προσκαλεσα να ερθει μαζι μας στο after που θα πηγαιναμε.
Συνηθως εμπαινα στο τζιπ του κολλητου με αλλες για να μην κρυωσω, και το μωρο μου με βεσπα πηγαινε μονος του.
Εκεινο το βραδυ παλι ξεκινησε μονος, και ειπα στον κολλητο να φυγει.
Πηρα ενα ταξι και με την τσαπερδονα ξεκινησαμε για το ΑΙΘΡΙΟ.

Οταν κατεβηκαμε απο το ταξι μαζι, ο Γ που μας περιμενε στην εισοδο, εχασε το χρωμα του.
"Μωρο μου απο δω η Κ.
Κ. απο δω ο Γ."


Σιγη, αμηχανια.


'Λοιπον. εγω παω σπιτι, εχετε ενα ολοκληρο βραδυ να βγαλετε τα ματια σας, να ξεχαρμανιασετε και να σταματησουν αυτα τα παιχνιδακια.Με κουρασατε"
Γυρισα να φυγω. Με σταματησε.
Τον διαβεβαιωσα οτι το εννοουσα, οτι δεν θα υπηρχαν κυρωσεις και ξεκινησα να φυγω.
Οταν εφτασα σπιτι τον βρηκα στην πορτα μου να κλαιει.
Οπως τον βρηκα απειρες φορες στο μακρινο μελλον οταν καποια στιγμη χωρισαμε, να με περιμενει .
Ακομα και οταν συνοδευομουν.
Επαιρνε τηλεφωνα την μητερα μου, εκλαιγε σε οποιον ηθελε να τον σκουσει. Ειχα αγνωστους να μου "την λενε" γιατι αφησα το "παιδι",ενα μαγαζι ειχε μαθει ολη μου την σχεση (και ενω γραφω για τα προσωπικα μου, θα σας επιστησω την προσοχη οτι γραφω παντα για περασμενα πραγματα, αυτα που ζω τωρα, τα διαφυλλασω ειναι ΔΙΚΑ ΜΟΥ,) και μονο στοιχηματα δεν βαζανε.
Καποια στιγμη ειχαμε και δραμaτα, "θα αυτοκτονησω" and shit,και στουκαρε πανω σε ταξι.
Τον δρασκελισα και πηγα σπιτι μου.
Αυτο δεν ηταν αγαπη, ηταν πεισμα.


Αν ειναι να εισαι σε μια σχεση οπου ο αλλος σε χρησιμοποιει, χιλιες φορες να εισαι το θυμα, παρα να το παιζει μαρτυρας και να σε κανει θυτη με το στανιο.
Γιατι εκει εισαι 2 φορες θυμα.Μια ετσι και μια οταν σε εκδικηθει για ολα οσα του εκανες


Λιγα χρονια αργοτερα συναντηθηκαμε και τον καλεσα σπιτι και μετα να ερθει στο μαγαζι που τραγουδουσα. Ειχα χαρει που τον ειχα δει.Αλλα το μετανιωσα πολυ γρηγορα.
Στο σπιτι την επεφτε σε μια φιλη μου που την ειχα σαν μικρη μου αδελφη(και που ηξερε την ιστορια μας, ...φανταζομαι αν τα φτιαχνανε θα συγκρινε παντα τι ειχε κανει για μενα και γιατι δεν το κανει για κεινη)και στο μαγαζι πηρε μια μπυρα, καθησε σε μια γωνια και πηρε παλι το "υφος ξανθοπουλος/φουντας"
και με κοιταζε παρακλητικα, σαν δαρμενο σκυλι
και χεστηκα πανω μου.

Στο ταξι, με τον κολλητο μου,παιχτηκε ενα πολυ υπογειο και αναπαισθητο παιχνιδι μεταξυ τους για το ποιον θα αφηναμε πρωτο σπιτι του. εννοειται οτι θα σκοτωνα τον κολλητο μου αν εφευγε πρωτος.
Εμεινα εκπληκτη, δεν περιμενα μετα απο 4 χρονια σχεσεως με την Κ( ναι την ιδια), να μου κανει παλι τα ιδια.


Λιγα χρονια αργοτερα τον πηρα ενα τηλεφωνο να δω τι κανει και με πολυ θιγμενο τροπο μου απαντησε,"τι θελεις? εχω κοπελλα τωρα."
"ηθελα να δω τι κανεις και να τα πουμε πανω απο εναν καφε, αλλα βλεπω οτι αυτο δεν θα ειναι ποτε εφικτο. Χαιρομαι που εισαι καλα."



Και ζησαμε 'μεις καλυτερα.

5 comments:

libertarian said...
This comment has been removed by a blog administrator.
libertarian said...

πάλι καλά που ο τύπος δεν ήταν love you to pieces... :-)

Καλά και συ ύστερα από όλα αυτά τι τον κάλεσες στο σπίτι σου και μετά τον πήρες τηλ.; Όταν ο άλλος έχει φάει κόλλημα, με το παραμικρό του δίνεις ελπίδες δεν το ξέρεις;

Ένας κολλητός μου έχει με μια φίλη μου κόλλημα χρόνια τώρα και στον γάμο ενός άλλου συμμαθητή μου ερχόταν και του καθόταν στα πόδια etc (γνωρίζοντας το κόλλημα του και έχοντας ξεκαθαρίσει την θέση της πολλές φορές). Φταίει μετα αυτός αν φρικάρει;

Xνούδι said...

αρρώστια...


(Τι πιστεύεις ότι τώρα σε πήρα χαμπάρι, πως ξαναγράφεις εδώ;)


Kαλησπέρες ηλιόλουστες μικρούλα μου.


υγ.Eμείς, δεν θα μάθουμε ποιός ήταν ο κούκλος;;;;;; :Ρ

Lili said...

libertarian


δεν ξερω ποιος φταιει, δεν ειναι αυτο το ζουμι η ουσια και το ζητουμενο μου.
Αν αρχισουμε τον καταμερισμο ευθυνων που δεν σκεφτηκα μετα απο 6 χρονια οτι του ειχε περασει, και το αν εφταιγε αυτος που ειχε παθει προσκολληση επειδη στο σπιτι δεν του διναν σημασια, και μετα ..πουμε οτι δεν φταιγαν οι γονεις που δεν ειχαν παιδεια αλλα το κρατος....


Παει μακρυα η αλυσιδα δεν νομιζεις?
Απλα απολαυσε την ιστορια γι αυτο που ειναι.... μια ιστορια...

χνουδι

Ωπ καλως την!!:D


...οχι και αρρωστια ρε συ...
κολληματα, απλα.
Ασυμβατοτητα στην ενταση και στην ποικιλλια...
Αν και ενω αυτος "πεθαινε"
εγω το κερατακι μου δεν το απεφυγα...

(αλλα τον εφτιαξα καλα...οσοι θυμαστε την ιστορια με την εξεταση στον γιατρο και την μπατονετα? ;) )

zappa said...

basika einai 8ema kolhmatwn kai malakias pou mas trwei....olous....aneksairetws:P

My first book

My first book
A funny Homebirth