Χαπι Μπερθντει του μι....

Λενε οtι αν κλεισεις τα ματια την ακριβη ωρα που γεννηθηκες, την ημερα των γεννεθλιων σου, η ευχη σου πιανει.
Δεν το πιστευω.
Πριν κατι χρονια ευχηθηκα να μεινει εγκυος η γατα μου και να βρω την ευτυχια διπλα σε εναν αντρα που θα μ' αγαπουσε.
Καπου η ευχη μπερδευτηκε και εμεινα εγκυος εγω, και ετσι βρηκα μια αγαπη που δεν περιμενα.

Καθε χρονο στα γενεθλια μου γινοτανε σπιτι μου της τρελλης.
Καλουσα επιμελως αγνωστα ατομα μεταξυ τους, κολλητους φιλους, "ανετους" γνωστους, και με πολυ δημοκρατικες διαδικασιες, επεβαλλα παιχνιδια και απαγορευα τα πολλα μουξου ξου, προς αποφυγη πηγαδιων και απομονωσης.
Αποτελεσμα, μεσα απο παντομιμες, θαρρος η αληθεια, αυτοι οι "αγνωστοι" αφηνονταν σιγα σιγα, εκφραζονταν και μεχρι το τελος της βραδιας ειχαν ερθει σε επαφη με τον παιδικο εαυτο τους, χωρις φοβο κρισης και απορριψης απο τους αλλους, εφοσον ειχαν "λυσει" τα μαλλια τους ,ειχαν παιξει, και ειχαν γελασει πολυ. Προς το τελος της βραδιας, ολοι ηταν ανετοι με ολους.

Αυτο γινοταν καθε χρονο. Ανθρωποι που γνωριζονταν απο τα παρτυ μου, καθε χρονο.
Ανθρωποι που περναγανε καλα.
Οταν παντρευτηκα εβαλα και τον αντρα μου στο "κολπο" αν και μετα την πρωτη φορα καταλαβα( μου εδωσε να καταλαβω η 30 λεπτη σκηνη μετα το παρτυ) οτι επρεπε να μην κανω αναφορες σε πρωην γκομενους, και να μην κανω ποτε το τραγικο σφαλμα να φερω πρωην γκομενο, νυν φιλο, στο σπιτι. Ακομα κιαν ηταν γκομενος μου στα 7.


Οταν εμεινα εγκυος, ο καπνος με ενοχλουσε και αρχισα να μην ενδιαφερομαι τοσο για παρτυ και παιχνιδια. Τα επομενα χρονια σταματησα να καλω κοσμο λογω καπνου και παιδιου, διαζυγιου...της μικρης τα γεννεθλια μου φαινονταν πια πιο σημαντικα και τα δικα μου ανουσια.




Φετος ειπα οτι θα διασκεδασω.
Το ειχα αναγκη, ειχα 5 χρονια να τα γιορτασω!
Τα περιμενα πως και πως.
Το σπιτι ακαταλληλο, σκεφτηκα να παμε σε παλαιου τυπου ντισκοτεκ.
Ολοι μεσα, υπολογισα οτι θα ειμασταν γυρω στα 30 ατομα, σαν το παλιο καλο καιρο...

Αρρωστησα, επρεπε να αποχωριστω το παιδι, το οποιο ενιωσε την απουσια.
Την ενιωσε τοσο που με πηρε η δασκαλα τηλεφωνο.
Ακυρωσα την εξοδο.
Θα γιορτασω, αν γιορτασω, την αλλη εβδομαδα.
Σημερα, θα κατσω με το παιδι μου σπιτι, και θα σβυσω τα κερακια για κεινη, γιατι της αρεσει και για να μαθει οτι και η μαμα εχει μπερθντει, οπως και κεινη.


Και δεν με πειραζει και τοσο, τελικα...
μην πω εως καθολου.



Μ΄αρεσει οταν το να εισαι μαμα ερχεται τοσο ευκολα