Το πειραμα απετυχε...το μπλογκ δεν "λειτουργει."..

-" Εχει διαγωνισμο χορου με επαθλο 10000 δραχμες."
-"ε και?"
-"Ξερω οτι εχω πιθανοτητες να τον κερδισω. Θα με αφησεις να παω?'
-"Θες να πας να κουνησεις τον κωλο σου, αστ αυτα. Οχι, δεν σου δινω την αδεια."

Να χορεψω ηθελα...μια επιβεβαιωση οτι σε κατι ημουν καλη.

-"Ο δασκαλος μου ειπε οτι ειμαι καλη στην λογοτεχνια."
-"ναι? και γω ημουν."
-"πηρα 20 στη εκθεση, δεν εχει παρει ποτε κανεις αλλος."
-"Εγω ειχα παρει 2 στην ηλικια σου. Μπραβο"


Ηθελα κατι δικο μου.

-" Αν με αγαπας θα ερθεις να με δεις στο μεσολογγι"
-"Μα εχω σχολειο και μου εχουν κοψει το χαρτζιλικι...πως να ερθω?
αφου θα σας δωσουν αδεια σε λιγο, θα σε περιμενω στην Αθηνα."
-"Οποιος αγαπαει βρισκει τροπους"

Ηθελα να μην νιωθω πιεσμενη.


-"Χτες σηκωθηκες να πας στο μπανιο σωστα?"
-"Ναι."
-και τι φορουσες?
-Το τι σερτ μου.
-Το ξερω, μου το ειπε ο φιλος μου οτι ησουν indecent ντυμενη"


Ηθελα να νιωθω ανετα.


Αλλα κυριως εδω και εξω, ηθελα να νιωσω οτι με καταλαβαινουν.Οχι οτι συμφωνουν απαραιτητα, και οχι να με κρινουν, αλλα να νιωσω οτι καταλαβαινουν where I m coming from.

και δω και εξω απετυχε.



Ακουσα τα καλυτερα( και ανοιξε η ψυχουλα μου)
και ακουσα και τα χειροτερα.(απο ομοφοβικη, δημοσιος κινδυνος, ηλιθια κλπ)
Βρηκα συμπονοια διπλα διπλα με αδιαφορια.


I dont know what i have become yet, ελεγε το προφιλ μου οταν το εγραψα.
Δεν εμαθα κατι για μενα που δεν ηξερα, τελικα.
Αλλα μαθαινωντας τους εξω, για πρωτη φορα δεν γυρνω το μπαλακι σε μενα.
Μπαινω σε πειρασμο, ειδικα αν νοιαζομαι και δεν θελω να χασω καποιον, αλλα με προδωσα πολλες φορες στο παρελθον.
Και πλεον κοιτωντας πισω, μεχρι σημερα, εμπεδωσα οτι κανεις δεν σε καταλαβαινει.
κανεις δεν ακουει η ενδιαφερεται αρκετα,
και το κριτηριο "αφου υπαρχω εγω θα υπαρχουν κι αλλοι" τελικα ισως να μην ισχυει.

Ισως να ειμαι η μονη που εχω αυτον τον συνδυασμο.
Η μονη.
Και μονη να ειναι το φυσιολογικο συναισθημα, ακομα και μες το πληθος.
θα μαθω να πνιγω την κραυγη που λεει
"Κοιταξε με. ΕΜΕΝΑ.

Οχι αυτο που περιμενεις απο μενα,
αυτο που πιστευεις για καποια σαν εμενα,
αλλα εμενα."

Τι λενε τα ματια μου, το στομα μου.
Τα χερια μου, το αγγιγμα μου.


Τι λενε τα γραπτα μου, επι παντως θεματος.
με βαζεις σε κατηγορια και χανεις ολη την ουσια.
Εχεις κουβαδακι και παιρνεις νερο απο τον ωκεανο και αυτο που εχεις μεσα το ονομαζεις Θαλασσα.

Ενω θα εφτανε απλα να κοιταξεις.
Να κοιταξεις τι εχεις μπροστα σου.


Για να καταλαβεις.




Δες τους αχινους εσυ.Και συ, δες τα βραχια. Εσυ καλα κανεις και βλεπεις μονο τα κοχυλια. Να, ο αλλος κολλησε με την αμμο.Να σας δειξω λιγο και τα ψαρια? Οχι? Τα φυκια? μπορει να μην σας αρεσουν αλλα ειναι μερος και αυτα. Οχι, ..το ολο σκηνικο λεγεται θαλασσα...οχι αυτο που εχεις στο χερι σου...









Καληνυχτα.