Και μου χτυπαει το τηλεφωνο....

Eixα τηλεφωνο σημερα.
Η καρδια μου δεν φτερουγισε, το στομαχι μου δεν εγινε κομπος.
Απορησα.
Την τελευταια φορα ειχα δειξει την δυσαρεσκεια μου για καποια πραγματα.
ξενερωσες, ξενερωσα, δεν περιμενα πλεον και πολλα.
Ισως, οταν θα επεστρεφες...

ησουν χαρουμενος
ηθελες να το μοιραστεις.
Θα μου κανεις αγκαλιες πολλες οταν γυρισες, μου ειπες.
Χαμογελασα στην αναμνηση των χεριων σου γυρω μου.
"ποσο μ αγαπας?' ρωτησες
(τα ελληνικα σου ειναι μινιμαλ μπαιδε γουει)
Γελασα.
"γελας?"
"ναι μωρο μου, γελαω"
"γιατι?"
τι να σου πω τωρα?
Απο αμηχανια?
γιατι οταν μιλας αγγλικα ακουω εσενα, αλλα με τα σπαστα ελληνικα δεν ηξερα ποιος ησουν, εκανα αλλωστε 5 λεπτα να καταλαβω ποιος εισαι.
("ποιος ειναι?"
"ο Γ."
"Ποιος Γ?"
"Ο Γ."
αρχισα να σκεφτομαι μην ηταν κανα φιλαρακι του μαλακισμενου που πηρε το κινητο μου αλλα αμεσως ακουσα
"Θελω την ****"
"Εγω ειμαι."
Μετα μου κοψε.
"G. Is that you?"
"Yes baby.")

Αχ μπειμπι...
που εισαι, ποιος εισαι, δεν ξερω πια.
Εκλεισε η γραμμη, μου ζητησες να σε παρω εγω.
Σκεφτηκα τα λεφτα, το παιδι που μολις ειχε μπει και δεν το ειχα δει 2 μερες.
Σου εγραψα οτι θα σε παρω αλλη μερα.
Ηθελες να τελειωσουμε την κουβεντα μας.

Πως γινεται να εισαι τοσο οικειος και ζεστος μετα απο τοσες μερες σιωπης?
Εγω δεν μπορω.
Η θα υποφερω
Η θα αδιαφορω.

Μηπως ειναι καιρος να μαθω να ειμαι με καποιον μονο εκεινη την στιγμη που ειμαι μαζι του, και την στιγμη που τον αφηνω μα εξαφανιζεται απο το μυαλο μου, η υπαρξη του να υφισταται στην παρουσα στιγμη που μου δινεται?
καλο μου ακουγεται.

Μπορω?




Κλεισαμε.
ξερω τωρα οτι η ιστορια αυτη ειναι "τρεις λαλουν και δυο χορευουν" μεχρι να επιστρεψει-αν επιστρεψει.Οπως μου ειπε μια ψυχη.
Μπορει να ειναι και ετσι και αφου επιστρεψει.

Εχω ομως πολυ εντονη μεσα μου την νυχτα εκεινη.
και μεχρι να βρεθουμε παλι, ετσι, να δω αν ηταν αυτη η νυχτα που με ενθουσιασε η ο ενθουσιασμος μου την εκανε τοσο εξαιρετικη, δεν βγαζω ουτε ενα συμπερασμα.

Go with the flow baby, go with the flow.