Παιχνιδια

"θα φερεις καμια φιλη σου?"

Ρε καρμοιρη, ρε παθετικ...αν δειχνεις την πεινα σου για γαμησι, δεν καταλαβαινεις οτι ετσι μειωνεις εσενα που δεν μπορεις να βρεις γκομενα μονος σου,εμενα που πιστευεις οτι θα κανω την τσατσα στις φιλες μου και θα τις θυσιασω σε σενα που εισαι και ανικανος να βρεις γκομενα, αλλα και κεινες, σαν να ειναι μονεδα, προιον.


Μια δυο φορες προσπαθησα να το εξηγησω αλλα πηρα απαντηση οπως
"Ζηλευεις που δεν θελω εσενα?" Με υφος ξεπερασμενου Δον Ζουαν.
Την μια το υφος ειχε κακια, απ αυτο πουχουν οι κρυφες Λουγκρες που εχουν προβλημα με τις γυναικες, τον εαυτο τους και ολους.
Την αλλη ο τυπος ειχε βαλει εμενα στοχο και νομιζε οτι με το να μου την σπασει...θα προτωτυπησει απου τους -υποτιθεμενους-αυλικους μου και θα "τσιμπαγα".
Πολλες ελληνικες ταινιες κανουν το μυαλο ελαφροπετρα, αυτο λεω εγω.




Ενιγουει, εχω απεναντι μου τον Χ.
Ωραιο παιδι ο Χ,αλλα δεν εχει και καμια δουλεια προοπτικης, και ουτε θα εχει.
Φιλος μας.
Μαλλον φιλος του πρωην.
Οταν περναγαμε τα "να χωρισουμε? να μην χωρισουμε?" θεωρησε σωστο να ενημερωσει τον πρωην συζυγο μου, σαν γνησιος εξπερ σχεσεων που ειναι και σαν διακριτικος ανθρωπος με τακτ και ευαισθησια, ποσο πολυ πιστευε οτι δεν του ταιριαζα και αλλα ωραια που ο πρωην συζυγος μου μου πεταξε στον πρωτο καβγα.
"ολοι πιστευουν οτι.....γιαυτο και γω....."
Δεν του το συγχωρεσα ποτε, κιας μην εμαθε την προδοσια του φιλου του.

Παντα ενιωθα και πιστευα οτι ο ημουν ο τυπος του Χ.

Προχτες λοιπον, μετα την θανασιμη ατακα περι φιλων μου οταν απο ευγενεια τον καλεσα στο καραοκε, αποφασισα να παιξω.Να μαθω.
Κ στιγμη ηταν καταλληλη.
Αρχισα να τον ακουμπαω στον μηρο, να γελαω, να του πεταω υπονοοουμενα(τι να της κανεις τις φιλες μου αφου εμενα θελεις) και να τον κοιταω στα ματια εντονα...ολα τα χαζα τελος παντων.
Καποια στιγμη μου πεταει.
"δεν μπορω, υπαρχουν ενδοιασμοι και εμποδια" Οι γυρω, γελουσανε, διναμε την δικη μας εκδοχη του τολμη και γοητεια.
"Αν εννοεις τον φιλο μας....δεν μπορει να πει τιποτα. Πρωτος αυτος δεν σεβαστηκε την φιλια και μπερδεψε μπουτια, ρολους και ανθρωπους, ασχετως αν το εκανε σε μενα. Δεν μπορεις να εισαι μια ετσι μια γιουβετσι. Η πιστευεις οτι δεν ανακατευεις φιλιες και ερωτικα, η οχι. Δυο μετρα δυο σταθμα?"
Με κοιταζε.
Μπινγκο.
Του εδωσα αλλοθι.

Ειμαι μια Μεσαλινα.
Μια Ευα.
Μια Δαλιδα.
Μια αξια αντιπροσωπος του φυλου μου.

Τον κοιταξα στα ματια, γελωντας.
"Φυγε, σατανα" και γελασε. Πηγε να φυγει.

Ειχα δικιο.
Εφυγα χαμογελωντας απο την καφετερια.
Στ αυτια μου αντηχουσε ο Μαικλ Τζακσον

Because Im bad, I m bad you know it...