Rain and sun (updated)

Tην κοιταξε και αναστεναξε.
"τι?" τον ρωτησε.
Η μουσικη δυνατη, ο wannabe τραγουδιστης γκαριζε στο βαθος, το μαγαζι ασφυκτικα γεματο. Γεματο με κοσμο που γνωριζανε. Αλλα εκεινη την στιγμη υπηρχαν μονο εκεινοι οι δυο.
Ηξερε τι ηθελε να της πει.
Το εβλεπε στα ματια του.
Ειχε βαφτει προσεκτικα, ειχε σηκωσει τα μαλλια της ψηλα και φορουσε ενα μαυρο κολλητο παντελονι και μια μαυρη κολλητη μπλουζα που εδειχνε την λεπτη μεση, ειχε βαλει και μποτες με τακουνια και ηξερε το δευτερολεπτο που μπηκε στο μαγαζι, οτι μαλλον δεν θα του περναγε απαρητηρητη, εν εκρινε απο τις αντιδρασεις των γυρω.
Αλλα μονο εκεινος την ενοιαζε.
προσεξε πολυ να μην το δειξει ομως.

Αυριο εφευγε.
Σημερα ηταν λιγο πιο "ανετος" απο τι εκεινη απιθυμουσε, οποτε ...κουλ.

"Θα μου λειψεις, πολυ"
Ηταν η δευτερη φορα που τηε τολεγε. Δεν εβρισκε φαινεται αλλες λεξεις να εκφρασει τα υπολοιπα. Τον ειδε να κανει μια αναπαισθητη κινηση να την πιασει και να μαζευεται.
Σκεφτηκε οτι τον ενα χρονο που πηγαινε εκει, ποτε δεν ειχε δωσει δικαιωμα στον οποιονδηποτε να την δει "αλλιως" περα απο την "μαμα που τραγουδαει" η την "δασκαλα τραγουδιου" η οτιδηποτε αλλο χωρις ιχνος σεξουαλικης ταυτοτητας.
Δεν θα ηθελε αυτο το δικαιωμα να γινει με καποιον που φευγει.
Αν αυριο της αρεσει αλλος(πιθανοτατο),θα την βλεπανε και με αυτον, και αλλον?
Τι το καναμε, Αμερικαν Μπαρ?:P
Κοιταξε τα ματια του.
Εγειρε προς το μερος του και τον αγκαλιασε.
"να πανε να γαμηθουνε ολοι" σκεφτηκε.

Ανοιξε τα ματια της και αντικρυσε 2-3 προσωπα που την κοιτουσαν εντονα.
'λες να φαινεται η διαφορα ηλικιας?"
Το βλεμμα ομως ηταν αλλο.
απο "κεινα".Τα αντρικα.
Εβγαλε τον εξω κοσμο απο το μυαλο της και βυθιστηκε στα χερια του και στο βλεμμα του.
" I m going to miss you so much"
Εκλεισε τα ματια της και αφεθηκε. Ενιωσε τα χειλη του, απαλα.
"τι θαυμασια εφευρεση που ειναι το ποτο" σκεφτηκε.

Ηξερε οτι το ποτο αλλιωνε λιγο καποια πραγματα, αλλα δεν την ενοιαζε.
Αφου αυριο φευγει, τι πειραζει αν αυτα που της δειχνει τωρα ειναι της στιγμης, του ποτου και του γεγονοτος οτι ηταν εντυπωσιακη?
Τα ηθελε αυτα.
Τα ειχε αναγκη.
Ετσι, με αυτον τον τροπο.
Με την closeness, την οικειοτητα, την ευκολια με την οποια ολα κυλουσαν μεταξυ τους.

"Θα τελειωσω την μπυρα μου και μετα θα παω σπιτι γιατι εχω να πακεταρω, ενταξει?"
Την κοιταζε.
Γελασε μεσα της.
"ενταξει" του λεει
Παυση
"Μου ειπες οτι ενα πραγμα που εκτιμησες σε μενα ειναι οτι δεν παιζω χαζοπαιχνιδα" του ειπε
"ναι."
"τοτε εσυ γιατι παιζεις?"
Ανοιξε διαπλατα τα ματια του.
"δεν παιζω! τι εννοεις?"
"Θελεις να ερθω μαζι σου."
Τα ματια του λαμψανε
"Θελεις?"
"Γιατι δεν το ρωτας? Δεν μπορω να κανω καποια κινηση πριν μου ζητηθει, δεν το καταλαβαινεις?"
"Δεν ηθελα να σε φερω σε δυσκολη θεση." της απαντησε
Εκεινη τον κοιταζε χαμογελωντας πονηρα
"yeah, ok you re right" γελασε.
"Θα ερθεις?"
"of course I am"



Mια κοπελλα την σταματησε στην πορτα.
"θα κανεις κατι με τον τυπο?"
"καλη φαση" προσθεσε,"ορμα"
Η ολη κουβεντα της την ενοχλησε.
Ο "τυπος" , ορμα, λες και ηταν...ουτε και γω ξερω τι.
εκεινος.
Δεν ηξερε γιατι τον εβλεπε ετσι η γνωστη της αλλα εκεινη ειχε τελειως διαφορετικη οπτικη γωνια.
Εβλεπε εναν αντρα πολυ αισθησιακο, υπομονετικο, που δεν ορμουσε πανω της σαν αρκουδα, ευγενικος, αλλα και δυναμικος, σιγουρος για τον εαυτο του, αστειος, γλυκυτατος.
Δεν ηθελε να το συζητησει μαζι της. Ηταν κατι δικο τους.
Ουτε στο μπλογκ της δεν θα ηθελε να τα γραψει(ασχετως αν το κανει για να μην τα ξεχασει και γιατι εχει ιστορικο "παραμυθιασματος" στο παρελθον και αυτο ισως την βοηθησει στο μελλον)


Σκοταδι, γυμνοι, εξω κανει κρυο, ομως εκεινος ειναι απο τους πιο ζεστους ανθρωπους που ξερει, στην κυριολεξια.
Την εχει αγκαλια στο πλαι,και στο ημιφως κοιταζει τα ματια της.
Εκεινη χαιδευει το μαγουλο του και μιλανε ψιθυριστα, αν και δεν υπαρχει κανεις στο σπιτι.
Καποιες μικρες, αργες κινησεις αραια και που προδιδουν οτι ειναι ενωμενοι.
'Οταν γυρισω, η αληθεια ειναι οτι I d like to give it a try"
Eνιωσε το σωμα της να σφιγγεται απο ευχαριστηση.
Του ειπε για τις αμφιβολιες που ειχε, οτι αν δεν της εκφραστει, δεν θα μπορει να κρατησουν αυτες οι τρεις μερες ενα διμηνο απουσιας.
Οτι δεν θελει να νιωσει οτι "πρεπει" να κρατησουν επαφη, ουτε για κεινον, ουτε για κεινη...
Αλλα να ειναι ανοιχτοι ο ενας με τον αλλον.
Στο βαθος ο υπολογιστης επαιζε τραγουδια, αγαπης.
Ξαφνικα ακουστηκαν οι πρωτες νοτες του Je t aime
γελασε.
"θες να το βγαλω?" Ακομα και σε κατι τοσο απλο, την καταλαβαινε.
"ναι, αλλα δεν θελω να φυγεις απο δω...δεν πειραζει."
"αληθεια, ξερεις τι λενε τα λογια?"
"Οχι, πες μου."
Εκλεισε τα ματια της και αρχισε να του λεει

"Like a little girl I longed for you, because you 'd tuck me in and take care of me,
In this stone home, satan watched us dance, I never should have shared secrets, secrets even a brother shouldnt have known....I love you"
Ενιωσε να την σφιγγει, και την ανασα του εντονη
"Ι love you like a mad person"
ναι δεν ηταν ιδεα της, ανταποκρινοτανε εντονα
"Ι love you like the man I will never be"
Ολοι θελουμε να αγαπηθουμε, ολοι θελουμε να ερθουμε κοντα...
"I love you , I love..."
Δεν μπορεσε να συνεχισει.
Την φιλαγε και αφεθηκε σε μια νυχτα που τελειωσε στις 6 το πρωι.


Eιχε να κοιμηθει πανω απο 2 ωρες συνεχομενες εδω και 3 μερες. Απορησε με τον εαυτο της. Καλα εκεινος, ειναι νεος-πιο νεος, αντεχει.
Θυμηθηκε δικες της φασεις, χρονια πριν, οταν ερωτευοταν και οι μερες και οι νυχτες δεν ειχαν τελος αρχη και μεση.
Ερωτευοταν.
"ερωτευοταν?"
Ποσα απ αυτα που ενιωθε ηταν για κεινον και ποσα επειδη της αρεσε η ολη φαση?
Αν επρεπε να ειναι ειλικρινης με τον εαυτο της, ηξερε οτι ηταν ετοιμη εδω και καιρο να προχωρησει.
Επισης ηξερε ποσο πολυ της αρεσει να ειναι σε μια σχεση τρυφερη, χωρις ζηλειες ανταγωνισμους και μαλακιες.
A partnership.
Επισης ηξερε οτι μετραγε πολυ οτι ειχε ομορφα ματια, κατασπρα δοντια, απαλο δερμα.
Ακομα πιο πολυ μετραγε που την ηθελε.Επιπολαια? οκ.ναι.
Που στον υπνο του την επιανε ετσι οπως ηταν με γυρισμενη την πλατη, απο την κοιλια/μεση και την τραβαγε πανω του. Μισοκοιμισμενος.
Ηταν, οπως και να το κανουμε, κατι που το ειχε αναγκη μετα απο την μεγαλη απορριψη που ειχε φαει. Ναι, ειχε γιατρευτει, ναι, ειχε φροντισει μονη της τον εαυτο της, ναι δεν το ειχε φορτωσει σε αλλον, αλλα το να νιωθει ξανα επιθυμητη, μετα απο γεννα απο απο απο....την γεμιζε ευχαριστηση.
Ηξερε επισης οτι υπηρχε διαφορα ηλικιας που καθοριζε διαφορετικες επιθυμιες.
Διαφορετικο τροπο ζωης.

Ομως, υπηρχε κατι πολυ βασικο που πηγαζε απο κεινον.
Η ελλειψη ψωνισματος και αντιδρασης και ξερολισμου.
Το easy going attitude.
το humour.
Το οτι την καταλαβαινε σε λεπτα ζητηματα οπως το να της δωσει χρονο.
Θυμηθηκε δυο περιστατικα.
Το πρωτο....
ηταν η αντιδραση που ειχε οταν ενω ηταν φιλοι και δεν της περναγε τιποτα απο το μυαλο, και πανω στην συζητηση, του ειπε οτι ποτε δεν ειχε απατησει συντροφο της.
Οτι δεν διαννοειται να ειναι σε σχεση και να υπαρχει "απατη", ελλειψη αφοσιωσης.
"Μπραβο, πολυ σωστα!" ειχε αναφωναξει, ενθουσιασμενος που καποιος obviously μοιραζοταν και εκφραζε και τις δικες του αποψεις.
Το δευτερο ηταν την πρωτη φορα που ενιωσε ετοιμη να προχωρησουν.
Αρνηθηκε.
"δεν θελω να κανω κατι και μετα να υπαρχει ψυχαναγκασμος και απο τους δυο να "κρατηθει". Δεν παιζεις παιχνιδια και θελω οταν γυρισουμε να μπορουμε να ειμαστε-ισως- φιλοι. Αν δεν μας βγει,δεν θελω να νομιζεις...".
Δεν πιστευε στ' αυτια της.
Της ελεγε ακριβως αυτα που και κεινη σκεφτοταν αλλα ειχε αποφασισει να τα αγνοησει.
Μετα απο 6 ωρες κωλοτριψιματος το προηγουμενο βραδυ και αλλες 5 τωρα.(!)
Τον κοιτταξε καλα καλα.
Ηταν δυνατον?
Εσκυψε λιγο ,της φιλησε το χερι που πριν απο λιγο του χαιδευε τα μαλλια, και χαμογελασε.
"Δεν μπορουμε να ξερουμε τι θα συμβει. Μου φτανει να ξερω τι θες. Αν θες κατι casual, για αποψε..."
"Οχι, οχι " την διεκοψε
"...δεν υπαρχει προβλημα, αρκει να το ξερω. δεν σου ζηταω να μου εγγυηθεις ουτε να υπογραψουμε συμβολαιο, με ενδιαφερει η διαθεση με την οποια με αντιλαμβανεσαι."
"τα ιδια λεμε." της απαντησε
"ως συνηθως" του χαμογελασε
Εκεινο το βραδυ ηταν το πρωτο τους.


Αυτα της αρεσανε σε κεινον. Της αρεσε η απλοτητα του, η αυτοπεποιθηση του, το οτι ελεγε λιγα, αλλα ουσιωδη.
"Θελω να σε ρωτησω κατι" του ειχε πει το βραδυ
"οκ"
Ηταν απο πανω της, και χαμογελουσε.
"Ποτε καταλαβες οτι θελεις να εισαι μαζι μου?"
δεν απαντησε
"σημερα το βραδυ?"(που ημουν ομορφη και ενα μαγαζι ολοκληρο με κοιταζε?)(γαμημενη ανασφαλεια)
"Νομιζω την στιγμη που σε φιλησα"
"Μου αρεσει ο τροπος που φιλιομαστε, ειναι πολυ ταιριαστος" συνεχισε.
Το ηξερε.
Ολα γινονταν πολυ αβιαστα και φυσικα μεταξυ τους, σαν παρτενερ που ειχαν κανει απειρες προβες μαζι, οι κινησεις τους ηταν εναρμονισμενες χωρις αδεξιοτητα.



Εξι και τεταρτο κουρνιασε στη αγκαλια του, ηρεμη. Τον ειδε να βαζει το ξυπνητηρι για τις 8 και μιση το πρωι.
Παλι θα κοιμηθω μονο 2 ωρες, σκεφτηκε.
Ευτυχως δεν ειχε το παιδι αυτες τις μερες( τι καλα που της ειχαν ερθει ολα) ηταν οι μερες του μπαμπα, μονο τα μαθηματα λιγο την κουραζανε.


2 ωρες αργοτερα, το ξυπνητηρι την εκανε να συνειδητοποιησει ποσο βαρια ηταν τα ματια της, ποσο κουρασμενη ενιωθε.
"δεν υπαρχει περιπτωση να τα καταφερω να σηκωθω."
σκεφτηκε.
Ενιωσε το βαρυ χερι του να την χαιδευει στα μαλλια.
Ανοιξε με κοπο τα ματια της.
τα ματια του ηταν κοκκινα.
Δεν ηθελε να μαθει πως φαινοταν εκεινη στο σκληρο φως της μερας αλλα την πληροφορησε.
"εισαι ομορφη" και πριν προλαβει να αντιδρασει την φιλαγε
ΠΑΛΙ??
Δεν το πιστευε.
τον εσπρωξε λιγο για να προλαβει να του πει "δεν επλυνα τα δοντια μου"
Την κοιταξε, χαμογελασε και...συνεχισε.


1 ωρα αργοτερα, ντυμενη, κοιταζοταν στον καθρεφτη. Απιστευτη αλλαγη.
Σε 3 μερες δεν ειχε κοιμηθει, δεν ειχε φαει και ειχε φαει το τριψιμο-πιλινγκ της αρκουδας στο προσωπο της απο τα γενια του των 3 ημερων. Κι ομως εδειχνε φανταστικη.
ειχε χασει κιλα, και ελαμπε.
Ηρθε και την αγκαλιασε απο πισω.
"Θα μου λειψεις"
"και μενα"

"θα προσπαθησω να κρατησω επαφη"
" Ειμαι καλη στο long distence," του ειπε "αλλα πρεπει να εχω feedback απο σενα, για να κρατηθει το feeling,"...
Γυρισε και τον κοιταξε.
"Το εννοουσες αυτο που ειπες χτες? οτι θες να ειμαστε μαζι?
Τωρα που ειμαστε νηφαλιοι, ντυμενοι..."
"Ναι."


Φιληθηκανε καμια δεκαπενταρια φορες και τον αποχαιρετησε.
Οταν βγηκε στον δρομο, ακουσε σφυριγμα απο το μπαλκονι του.
Του εστειλε ενα φιλι και εστριψε στην γωνια.




Το απογευμα κοιταξε την οθονη του υπολογιστη και τον εκλεισε.
Δεν ηθελε να τα μοιραστει ολα αυτα, ηταν δικα τους.
ανοιξε το κινητο της και βρηκε το μνμα του απο το αεροπλανο.
"σε σκεφτομουν" ελεγε με λιγα λογια.


του εστειλε και κεινη.

και μετα...
"αν δεν απαντησω σε καποια μνματα, ειναι επειδη δεν εχω καρτα"
"δεν εχουν καρτες εκει?"
"σωστα, θα αγορασω μια"

Αρχισε να κατεβαινει απο το συννεφακι.
κατι δεν της πολυ αρεσε.

Βγηκε στο περιπτερο και αγορασε μια χρονοκαρτα.
Σχηματισε τον αριθμο.
"Hey"
"listen, I get charged as well..."
"oh...ok.....we ll talk some other time than"


crash badabing.

Θυμηθηκε κατι που της ειχε ανεφερει οταν μιλουσανε για ηλικιες.
"εισαι η μικροτερη απο 4 γυναικες με τις οποιες εβγαινα οταν ημουν στο Λονδινο"
Εκει που ηταν τωρα
θυμηθηκε την τυπισα που γνωρισε σε ενα προσφατο ταξιδι του και που τον επαιρνε στις 4 το πρωι και της το εκλεινε.
Και ξαφνικα,δεν ηταν πια "εμεις"

Δεν ειχε προβλημα αν ειχε αλλες ιστοριες.
δεν γνωριζονταν αρκετα για να εχει τετοιες απαιτησεις.
Αλλα δεν ηθελε το ψεμμα.
να ειναι πχ σε σπιτι κοπελλας και να της γραφει, "σε σκεφτομαι αλλα δεν μπορω τωρα."
Αλλαζει ολη η υποσταση και η ουσια της επαφης τους.

Μετα απο 20 λεπτα της εστειλε σμσ
"Εισαι καλα?"
Σκεφτηκε για λιγο να μην του απαντησει.
Ομως δεν θα τον καταδικαζε για κατι που ηταν απλα μια σκεψη.
Του εγραψε οτι της ελειπε πολυ.
Πριν λιγο ειχε παει στον υπολογιστη και του ειχε στειλει μαιλ
" θελω να σε γνωρισω καλυτερα. Αν το να κραταμε επαφη σε φερει στην θεση να πρεπει να μην εισαι ειλικρινης,...."
Θα το εβλεπε καποια στιγμη.
δεν χρειαζοταν να το γραψει και στο σμσ.

Της απαντησε οτι την σκεφτεται και οτι θα την επαιρνε αυριο τηλεφωνο γιατι τωρα ηταν εξω με τους ανθρωπους στους οποιους κοιμαται σπιτι τους.

Εκλεισε το κινητο της.
Ηταν κουρασμενη, λυπημενη.
Εκλεισε το φως, ξαπλωσε και μολις εκλεισε τα ματια της, ενιωσε ενα υποκωφο πονο.
"δεν θ αντεξω ετσι 2 μηνες" σκεφτηκε.
"Μαλακιες", της απαντησε ο εαυτος της
"υπομονη να κανεις. Αν ειναι αληθινο, θα φανει πολυ συντομα και θα αντεξεις μια χαρα. Αν ειναι ψευτικο, παλι θα φανει, θα στεναχωρεθεις για λιγες μερες και θα το ξεπερασεις, σιγα."
Ανοιξε τα ματια της.
μες το σκοταδι ευχηθηκε να μην υπαρξει ψεμμα.
αυτο το ψεμμα, δεν το αντεχε πια.
το ειχε συναντησει πολλες φορες, το ειχε παντρευτει, και πολλες φορες της εκλεψε την αξιοπρεπεια της και την απογοητευε.
Χρειαζοτανε αυτην την αποδειξη, για την δικη της ψυχικη ηρεμια, οτι δεν ητανε ΠΑΝΤΟΥ.
Eπικεντρωθηκε στα δικα της 'καλα'. Ηξερε οτι ηταν ζεστος ανθρωπος, τρυφερος και πολυ ανεξαρτητος, που δεν κουκουλωνει. Πιστευε οτι εκεινος τα ειχε δει αυτα. Ειχε δειξει απιστευει οξυδερκια και ευαισθησια...ισως γι αυτο και να της ξινισε τοσο η αντιδραση, δεν κολλαγε.



Γυρισε στο πλαι.
ηθελε να του στειλει μνμα αλλα κρατηθηκε.
Ας δουμε πρωτα...σκεφτηκε.
και αυριο, μερα ειναι.