She s a man eater

Μια απο τις αλησμονητες φορες μου ηταν πριν πολλα χρονια, με εναν ανθρωπο τον οποιο συμπαθω πολυ αλλα ποτε δεν ειδα ερωτικα.
Βεβαια αε μια περιοδο 10 χρονων στην οποια με βοηθησε, καναμε παρεα κλπ υπηρξανε 1-2 φορες οπου συνεβρεθηκαμε ερωτικα, αλλα χωρις μεγαλη επιτυχια.
Η δευτερη φορα ακολουθησε καμποσα χρονια μετα την πρωτη, οταν ετρωγα μεγαλο λουκι μετα απο χωρισμο και την ειχα δει λιγο "μοντερνα κοπελλα της εποχης μου", κοινως, εριξα λιγο τα στανταρ μου.

Ενα βραδυ που ενιωθα οτι το να παω να κοιμηθω στο κρεβατι μου, ηταν κατι το αδυνατο, θυμηθηκα την παρουσια του Α. στην ζωη μου και ποσο πολυ προθυμος θα ητανε να περασουμε την νυχτα μαζι.
Παραπατωντας απο τα ποτα, σκουπισα τα μαυρα ματια απο την μασκαρα που ειχε τρεξει,και κατυθυνθηκα στο μπαρακι του.
Τον βρηκα να κανει ταμειο.
Τον ρωτησα τι θα κανει μετα.
"Θα παω για φαι με τα παιδια" μου απαντα.
"Οχι, θα φυγεις μαζι μου." Τι σιγουρια εχουν τα νιατα, ε?
Φωτιστηκε το προσωπο του.
Τοσα χρονια, δεν του "καθομουν"..... και τωρα, του επιβεβαιωνα αυτο που παντα πιστευε...οτι ημουν τρελλη για κεινον και επαιζα παιχνιδια τοσο καιρο(ανεφερα ποτε οτι ο λογος που δεν με τραβουσε ηταν η παντελη ελλειψη αντιληψης που ειχε?)

Αρχισε να αργοπορει, να μετραει αργα...

Ανοιξα το πακετο με τα τσιγαρα.
Εβγαλα ενα.
"αν δεν εχεις τελειωσει μεχρι να καπνισω το τσιγαρο μου, θα φυγω..." θα μπορουσα να προσθεσω "θα βρω αλλον" η "νυσταξα", να το πω με ναζι η με τσαμπουκα.
Αλλα το ειπα αδιαφορα, με την σιγουρια που εχει καποιος που δεν ενδιαφερεται.

Σε χρονο ντ -τ ειμασταν σπιτι του και αρχισε να με γδυνει.
Εγω στο μεταξυ ειχα ξενερωσει απο τα ουισκακια, και δεν ειχα κανεναν ποθο, καμια διαθεση.
Αγκαλια ηθελα. Του αλλου. Της αγαπης μου. Αλλα ειχε φυγει, δεν ηταν πια δικος μου, δεν ηταν ποτε δικος μου.
"Τι μαλακιες κανω εδω?"

Κοιταξα τον Α.
Μποντιμπιλντερας με παιδικο προσωπο, γλυκα ματια, καλη καρδια.
Δεν υπαρχει λογος να τον πληγωσω, σκεφτηκα.
Εφοσον ηρθα ως εδω...
Αφεθηκα και ξαπλωσαμε.
Εκλεισα τα ματια για να τα ανοιξω 5 λεπτα μετα οταν μου ειπε
"πιασε εδω"
βαζοντας το χερι μου στο μπουτι του.
Δεν καταλαβαινα.
"Ειδες ποσο σκληρο ειναι?"
Πριν προλαβω να καταλαβω τι συνεβαινε, με περασε απο α "φτερα", την πλατη, τους κοιλιακους του.
Στηθηκε και πηρε ποζες και τον κοιταζα αποσβολωμενη, καθολου σιγουρη για το πως επρεπε να αντιδρασω.

Αρχισα να συνηθιζω τα νεα δεδομενα και να ειμαι ετοιμη να τα προσπερασω, οταν γυρναει και μου λεει, ζουπωντας με
"Και συ , ομως, χρειαζεσαι λιγη γυμναστικη."

Αυτο ηταν.
Ηδη ειμασταν σε αρκετα προχωρημενη "φαση" αλλα μολις "ολοκληρωθηκε, πεταχτηκα απο το κρεβατι και αρχισα να ντυνομαι.
"που πας?" με ρωτησε φανερα εκπληκτος.
"ε, τι που παω? σπιτι μου παω."
'"- μα μα μα...μονο γιαυτο ηρθες?"
Ξαφνικα ειδα στο προσωπο του την απογοητευση, το γκρεμισμα της αισθησης και το πιστευω του οτι τον ηθελα καταβαθος, την απορριψη ...>εγω, σε κεινον που ολες τον κυνηγουσανε?, την απορριψη και τα αισθηματα του.

Με μια κινηση καρδιας, πεταχτηκα και με τρυφεροτητα του χαιδεψα το προσωπο, Δεν ηθελα να νιωθει ετσι, δεν ηθελα να τον στεναχωρησω, να τον μειωσω...
Κατι επρεπε να του πω...
"Μωρο μου, μην ανησυχεις" του ειπα αυθορμητα,
"και αυριο φιλοι θα ειμαστε και θα σε σεβομαι."




ζζζζζζζζζζζζζζζ (πεταγμα μυγας)

Φυσικα πετρωσαμε και οι δυο.
Φυσικα δεν το ξανασυζητησαμε ποτε.



Και φυσικα, ειμαστε καλοι φιλοι, τωρα πια.