Πολιορκημενη..(2)

Κοιταξε απο τις γριλλιες.
Ειχε μια δυο μερες που δεν της εδινε καμια σημασια.
Αρχισε να να υποψιαζεται οτι ειχε χορτασει την ματαιοδοξια του.
Μπορει στο αλλο μπαλκονι, απο τον ακαλυπτο, να ειχε αλλη θεα, μπορει στο σπιτι του το ιδιο να υπηρχε κατι...δεν μπορει, τοσο ωραιο παιδι...
Δεν βαριεσαι σκεφτηκε.
Χτενισε τα μακρια μαλλια της με δυναμη.
Ο κομμωτης της ουρλιαζε καθε φορα"μηηηη θα τα σπασεις"
Στ αρχιδια της.
Κοιταξε την ζυγαρια το πρωι και επαθε καταθλιψη.
δοκιμασε τα "χοντρα" της παντελονια, αυτα που της πεφτανε πριν 2-3 μηνες, και τωρα δεν κλεινανε.
"ωραια" σκεφτηκε "οτι χρειαζομουν για την αυτοπεποιθηση μου."

Δεν ηθελε να βγει.
Ηθελε να παρει μαλτιζερς, μαρς, τουιξ, μπισκοτα και ζεστο γαλα και ν αραξει μπροστα απο το χαζοκουτι με τις φορμες.
comfort food
Αυτο ομως την ειχε φερει σ αυτο το σημειο.

"Φαγητο χρειαζεσαι?"σκεφτηκε
"Οχι τσιγαρο"
απο που ηρθε αυτη η φωνη?
"Θα αρχισω να αναπολω και τα τσιγαρα τωρα?"
Πηρε μια βαθια ανασα.
Τεντωθηκε και κοιταξε το δωματιο ανορεχτα.
Χτυπησε το τηλεφωνο. Θυμηθηκε οτι δεν εχει πληρωσει τον λογαριασμο. Ουτε της Δεη, ουτε του νερου...ψυχοπλακωμενη τελειως σηκωσε το ακουστικο.
"γεια σου μωρο μου"
"μωρο μου?" σκεφτηκε....λαθος νουμερο πηρανε.

"Λαθος νουμερο πηρατε"
"Μωρο μου εγω ειμαι"
για δυο τρια λεπτα το μυαλο της αδειασε αλλα συνηλθε γρηγορα.
Τι ηθελε?
"γυρισα απο μια εξοδο με φιλους. Οταν ερθω με το καλο θα σου κανω μια μεγαλη μεγαλη αγκαλια. Εισαι τοσο γλυκεια, τοσο ομορφη..."
Τα λογια του δεν την χαροποιησαν.
Ισα ισα την εκαναν να νιωσει πιο μονη.
"εχεις πιει;" τον ρωτησε, σιγουρη ομως για την απαντηση.
"οχι, απλα ειμαι πολυ χαρουμενος"
Μιλησανε λιγο ακομα.
Οση ωρα ηταν στο τηλεφωνο, ανεβαινε λιγο.
Ειναι παντα ωραιο να σου δειχνουν οτι σε θελουν...ισως για αυτο και κεινη ποτε δεν το τσιγκουνευτηκε αυτο και το εδειχνε απροκαλυπτα.

Χτυπησε το κουδουνι, ηταν ο τεχνικος για το κομπιουτερ.
Ενα γλυκυτατο πλασμα.
Της μιλουσε και την κοιταζε στα ματια.
"α δεν παω καλα" σκεφτηκε
"ποσο να ειναι? 20?"
Ηταν λιγο μεγαλυτερος με πανεμορφα μπλε ματια, και ζεστη φωνη.
Της εξηγουσε τα περι πισι και ακουμπησε το χερι της.
Σηκωσε τα ματια με εκπληξη.
Αυτο που ειδε στα ματια του την τρομαξε.
Τρομαξε με την ανταποκριση της.


"εχω γινει σαν τους πορονογερους που κοροιδευα!" ακουσε μια φωνη να ουρλιαζει στο μυαλο της.
Πηγε στο μπαλκονι, μια συνηθεια που της ειχε μεινει απο τοτε που καπνιζε.
Ηταν θυμωμενη αλλα δεν ηξερε με ποιον.
Με τον εαυτο της? με την αναγκη της? με την κατασταση γυρω της?

Σηκωσε τα ματια και ειδε τον γειτονα.
Ειχε δει ολη την σκηνη και το βλεμμα του ηταν μισοσοβαρο μισο παιχνιδιαρικο.
"ναι, ΤΩΡΑ σ ενδιαφερω παλι" μουρμουρισε μεσα απο τα δοντια της.

Πηρε τα κλειδια της και βγηκε μια βολτα.
Το κινητο της χτυπησε.
"ηρθε κατι στα χερια μου και σε σκεφτηκα" ακουσε την φωνη που την συντροφεψε για 5 χρονια."ερχομαι απο κει να σου το δωσω"


Στεκοταν σαν χαμενη στην μεση του δρομου.
Μια κορνα την επανεφερε βιαια στην πραγματικοτητα.
"αι στο διαολο βουρλο!" την μουντζωσε ο οδηγος.


"Μεθυσμενη καριολα του κερατα, ξεκωλο, αρχιδω"
Ο θυμος του ηταν σαφεστατα δυσαναλογος, και οχι με κεινη αποδεκτη.
Ενιωσε τα νευρα της να σπανε και αμεσως να λιωνουν.
Εβλεπε το στομα του να κουνιεται, να λεει, να λεει αλλα η φωνη του δεν ακουγοταν, μονο η ανασα της. τιποτα γυρω της δεν εβγαζε ηχους παρα οι αχτιδες του ηλιου στο δερμα της, σαν καμπανακια.
Εκλεισε τα ματια της, ολα ηταν σε αργη κινηση.
Τα ξανα ανοιξε.

τιποτα δεν την ενοιαζε, τιποτα δεν ειχε σημασια...ακομα κιαν ανοιγε η γη εκεινο το λεπτο.
Εκλεισε παλι τα ματια και ενιωσε την ζεστη να φουντωνει στα μαγουλα της.
Το τελευταιο που θυμαται ηταν να πεφτει αργα, μεθυστικα...
ωσπου 2 μπρατσα σταματησαν την πτωση της αποτομα.
Ανοιξε τα ματια αλλα ο ηλιος την στραβωνε και την εμποδιζε να δει ποιος την κρατησε.
Εκλεισε τα ματια και αφεθηκε στην κουραση που την κατεβαλλε.



Εσυ αποφασιζεις

Ποιος ηταν αυτος που την κρατησε?
1) Ο γειτονας
2) Ο του τηλεφωνου?
3) Ο τεχνικος?
4) Ο πρωην?
5) Ο οδηγος?
6) καινουργιος?