Υπαρχουν φορες που ενα ασημαντο γεγονος θα μου ξυσει παλιες πληγες. Μια βλακεια.
Ενα γεγονος που απο μονο του δεν σημαινει τιποτα.
Και ομως θα με πιασει το παραπονο.
Και θα θυμηθω ολα τα σοβαρα που γινανε.
Ναι, ξερω, δεν εγιναν επιτηδες.
Καταλαβαινω πια καλα τις ανθρωπινες αδυναμιες και οτι δεν ειναι προσωπικο.
Καταλαβαινω οτι ολοι ειμαστε αυτο που μας φτιαξανε και μπορουμε να αλλαξουμε ενα μικρο ποσοστο...
καταλαβαινω οτι αν με χτυπησεις, δεν ειναι επειδη θες το δικο μου κακο, προς θεου, εσυ με αγαπας.
Απλα εκεινη την στιγμη εσπασες...και σιγουρα εφταιγα και γω.
οχι εγω, η λιλι, αλλα το ατομο και οι ευθυνες που συνεπαγονται με μενα.

Πιστεψε με καταλαβαινω.
Ανεπτυξα απο νωρις αυτην την κατανοηση που μισω να κατεχω.
μαζι μ αυτην καταλαβαινω και τον τυπο που με πουλησε, τον φιλο που μουλεγε ψεμματα, και το αφεντικο που δεν με πληρωνε.
καταλαβα γιατι η κυτταριτιδα μου ξενερωνε τον αντρα μου και γιατι η φιλη μου κοιμηθηκε με τον γκομενο μου.Αλλωστε ηταν τοσο ομορφη και γω τοσο "περιεργη"
Ολα τα καταλαβαινω.
Και οτι δεν καταλαβαινω με σκοτωνει.
με τρομαζει
δεν ξερω απο που ηρθε και πως δημιουργειται
φοβαμαι και την σκια μου στην ιδεα των τοσων πραγματων που δεν καταλαβαινω, που ειναι ξενα απο μενα.

καταλαβαινω.

Καταλαβαινω απο που ερχονται οι πληγες σου και γιατι ξεσπας λαθος οπου βρεις.
συνηθως πανω μου.
Καταλαβαινω γιατι και γω δεν ξεσπαω, δεν μιλαω.
Αν μιλησω οπως θελα, οπως εκανα πιο νεα, θα πληγωσω και θα πληγωθω.
Δεν θελω να ξεσπαω σε ασχετους.
καταλαβαινω γιατι φοβαμαι να διεκδικησω οτι μου ανηκει.
Με το να με μειωνεις, μου θυμιζεις παλιες αμφιβολιες, μου ξυνεις ολα οσα εχω σπρωξει βαθια μεσα μου, αηδιασμενη, κουρασμενη πια να αναλυω τα σκατα που μου πετανε.
There s just so many of them.

Kοιτταω μεσα σου, μεσα του , μεσα μου και προσπαθω να βρω μια γαμημενη ισσοροπια.
Και νομιζω οτι την εχω βρει.
Εχω βρει τον τροπο να φιλοσοφω,να μην θεωρω τιποτα δεδομενο, τιποτα σιγουρο, να μην περιμενω τιποτα.
Δυσκολο οταν βαθια μεσα σου πιστευεις στους ανθρωπους και αυτοι σε προδιδουν η σε βγαζουν απιστευα αφελη time after time after time...


Σε παρακαλω μην μου θυμιζεις ολα οσα προσπαθω να αλλαξω, μην μου θυμιζεις το σαθρο εδαφος στο οποιο παταω.
Στειλε τα 3 γαμημενα γραμματα εκει που πρεπει, εδω και μια εβδομαδα σου τα εδωσα και ηταν και βιαστικα, για δουλεια.... και θα σου τα δωσω τα γαμημενα 2 ευρω για τα γραμματοσημα.
Οπως σου αγορασα φορεμα για τα βαφτισια της εγγονης σου , οπως σου πληρωσα την βενζινη για να μας πας σε παιδικο παρτι. .


Κατα τα αλλα με γεια το καινουργιο βιντεο(το 6ο αν δεν κανω λαθος)
Αλλα γιατι παραπονιεμαι?
Γιατι με ποναει αφου μου πληρωνεις την σχολη?Για φετος.
του χρονου, θα δουμε.
Μηπως αυτο με ενοχλει?
Οτι οτι ειναι για χαρισμα, δεν το δινετε?
Οτι ομως αποφερει...?Ελεγχο ισως?





Καποτε πρεπει να θαψω αυτο το παιδι μεσα μου.
Να πεθανει, να μην ξαναβγαινει το φαντασμα του, να μην με επηρεαζει, να μην ταυτιζεται με τα ελλατωματα των αλλων και να μην βλεπει σε καθε ενα και καθε μια φαντασματα και πεποιθησεις που μπηκαν στο τριχρονο, τετραχρονο,οχταχρονο μυαλο του.
Δεν ειμαι αυτο που βλεπουν.
Αυτοι ειναι αυτο που μου προβαλλουν πανω μου.


Ποσα ξερουν για μενα αραγε?
Ποσο ενδιαφερθηκαν?
Ποσες φορες ακουστηκα?

Αγαπανε το παιδι τους.
Δεν αγαπανε εμενα.



Ποσες φορες δεν γνωρισα φιλους τους που καποια στιγμη με αμηχανια μου εκμηστηρευτηκαν το ποσο πολυ τους κακοφανηκε ο τροπος που με παρουσιαζαν...οτι περιμενανε να δουνε ενα "τερας'...ποσο με πληγωνε αυτο.
Οσπου καταλαβα.
Αν δεν ειμαι εγω το τερας, αν δεν παρω εγω ολη την ευθυνη πανω μου, θα πρεπει να εχουν κια υτοι ενα μεριδιο. .Και σαυτην την περιπτωση πρεπει να μπορεις να καταπιεις τον εγωισμο σου και να θες να αλλαξεις.
Οχι..οχι πιο ευκολο ηταν αυτο.
Αλλωστε δεν θα τους εβαζε τα γυαλια ενα παιδι..σωστα?
Και οκ, καταλαβαινω.
ανθρωπινες αδυναμιες.
Τωρα που μεγαλωσα, γιατι συνεχιζω να "πιστευω" αυτην την μαλακια??



Η Λιλι που ειναι μεσα σε ολο αυτο το τσιρκο συμπεριφορων?
Με ειδε ποτε κανεις?
με ειδα εγω ποτε καθαρα?
Χωρις εχθροτητα, αντιπαλοτητα?
Με ματια λαμπερα επιθυμητη, αγαπητη, σημαντικη, με φωνη και κουκουλι προστασιας, με διχτυ ασφαλειας οτι αν γινει ποτε κατι κακο, δεν ειμαι μονη μου,δεν πολεμαω μονη μου?




Βαρεθηκα να ζω χωρις αγαπη.
Μπηγω τα νυχια στις παλαμες μου και πνιγω μια οργη απεραντη, καθε φορα που το σκεφτομαι.
Θελω να την δω, να την νιωσω αυτην την αγαπη.
Αυτην που ερχεται απο το να γνωριζεις τον αλλον και να τον αγαπας χωρις αιτιολογια.
Που τον αγαπας ειτε ειναι ασχημος, ειτε χοντρος, ειτε ευχαριστος ειτε δυσαρεστος.



Δες με.
Εμενα
Οχι εσενα μεσα απο μενα.


Και αγαπα με.
Πριν ξεχασω και γω να αγαπω.

Δεν ειμαι εγω πολεμιστρια, ουτε ηθελα ποτε να γινω.
Αγαπα με γαμωτο κερατο μου.
Δειξε μου οτι υπηρξα κατι παραπανω απο μπελας, ευθυνη.
Οτι αλλαξα την ζωη σου προς το καλυτερο.
Οτι εισαι ευτυχισμενη και ευτυχισμενος που υπηρξα.


και οχι, δεν εχεις το δικαιωμα να ξαναρχισεις απο την αρχη με την μικρη.
οχι δεν ειμαι τελειωμενη υποθεση ουτε ο Θεος σου εδωσε δευτερη ευκαιρια.
Οχι, δεν ειμαι το εμποδιο για αλλη μια φορα.

Κουραστηκα να σε πολεμαω.
Κουραστηκα να μην σε αγαπαω
Κουραστηκα να φοβαμαι οτι το ιδιο θα κανω στο παιδι μου αφου κανεις δεν μουδειξε πως ναγαπω.


Αγαπα με πριν κλεισεις τα ματια σου.
Δες με.
Ελευθερωσε με γιατι εγω δεν μπορω.
Ελευθερωσε με πριν το κανει αυτο ο θανατος σου.

Ασε με να νιωσω ασφαλης να σ αγαπησω.
Αγαπα με.