Αυριο αρχιζει ο Αυγουστος....

Eλαβα ασχημα νεα σημερα.
Δεν θα μπορεσω να συνεχισω την σχολη μου.
Καπου το περιμενα. Οχι γιατι ειχα ενδειξεις αλλα γιατι παντα οτι πηρα απο "κει" ηταν μισο ή για λιγο.
Εψαξα στο γουγλη να δω ποσο κανει ενα ταξιδι στην ευρωντισνει, κιας φοβαμαι τα αεροπλανα κιας μην εχω μια.
Αν κανω οικονομια λιγο καθε μηνα, ισως να καταφερω να βαλω στην ακρη καποιο ποσο και να την παω σε 2-3 χρονια
Τοτε που θα μπορει να αντιληφθει την σπουδαιοτητα αυτου του ταξιδιου. Να δει και απο που ερχομαστε, να δει και εναν κοσμο διαφορετικο.

Κοιταξα την βιβλιοθηκη μου.
Βιντεοκασσετες γεματη. Εβγαλα τον Μερλιν, ενα κινουμενο σχεδιο που εβλεπα στη Γαλλια σε ηλικια 6 ετων.Ποσο με ειχε ενθουσιασει!
δεν σταματησε αν ανεβοκατεβαινει απο το κρεβατι για να μοιραστει τον ενθουσιασμο της για τα σκιουρακια, τα ψαρακια και τα πιατα που πετανε.
Ειναι αργα.
"κοιμησου"
Τα ματια της λαμπουν, θελει να το μοιραστει μαζι μου.
χαμογελαω.
Κοιτταω στην βιβλιοθηκη μου.

Τα (ανακατα δυστυχως) επεισοδια απο το μικρο σπιτι στο λιβαδι την περιμενουν.
Ισως του χρονου.

"Μα γιατι τα γραφεις?" με ειχε ρωτησει καποιος πριν χρονια.
"Για να τα δει το παιδι μου, καποτε. Αν κανω παιδι."
και τωρα, που εχουν σταματησει οι επαναληψεις αθωων σειρων, που εχει εκλειψει η αθωωτητα στα εργα και παντου, μου ειναι πιο πολυτιμες απο ποτε.

Και οσο εψαχνα για τις φωτογραφιες που θα εβαζα( αν θελει ο μπογκερ) τοσο σφιγγοταν η καρδια μου.
Να ειναι οτι ο Μαιλ Λαντον ηταν παντα το τελειο προτυπο πατερα- συζυγου? Επειδη ηταν απο τους πρωτους παιδικους ερωτες?
να ηταν επειδη του μοιαζει ο πατερας μου μονο εξωτερικα και καθολου σε ολα τα αλλα?



Να ειναι οτι μου αρεσει η αγροτικη ζωη?
Οτι με πιανει τρελλα στην σκεψη οτι οχι δεν θα δωσω στο παιδι μου κατι καλυτερο, αλλα ουτε καν τα μισα απο οσα ειχα εγω.
καθαρο αερα, ηλιο που δεν σου αφηνει καρκινωματα, επαφη με την φυση.
Τηλεοραση που προωθουσε την αγαπη, την συγκινηση το μελο, οχι την βια το μισος και ολον αυτον τον παραλογισμο.
Θελω να ξαναπαω εκει.

Κι ας μην μαφηνανε να δω την σειρα(και ολες τις αλλες σειρες), εγω την εβλεπα στο καταστημα με τις τηλεορασεις οπως πηγαινα στην ενοργανη.
Θελω να ξανα βρω το παιδι μεσα μου, η εστω λιγη απο την ανεμελεια του...λιγο απο το κουραγιο του..λιγο απο το ποσο γρηγορα του περνανε ολα.
Κουραστηκα να κοιταω τον κοσμο με ματια μεγαλης.
4 χρονια το κανω και απαιτει προσπαθεια.
Θελω να γυρισω στον μαγικο μου κοσμο, εκει στην φαντασια μου, στα ονειρα μου, οπου ολα ειναι πιθανα, ολοι ειναι καλοι, υπαρχει ενα σωστο και ενα λαθος, υπαρχουν ορια και κωδικες,στον μικροκοσμο μου.Εκει οπου καποιοι που αγαπω με αγαπανε και εχω ολο τον χρονο μπροστα μου να κανω και να καταφερω οσα θελησω.
Εκει που μπορω να παρω οσα χρειαζομαι.
Εκει που νιωθω καλα με τον εαυτο μου και με τον κοσμο που με περιβαλλει.


το οτι συνηθισα, δεν σημαινει οτι δεν ευχομαι καθε μερα να ξυπνησω.

Ισως γιαυτο να σφιχτηκε η καρδια μου στην θεα των φωτογραφιων. γιατι με τον θανατο του Μαικλ Λαντον, πεθανε μια σειρα, μια εποχη, εσπασε κατι μεσα μου, και σημερα βλεποντας τον, πενθησα τον μπαμπα και τον αντρα που δεν ηταν , φυσικα, αλλα η υποσχεση του συντροφου που θα ειχα.

Δεν ειμαι ετοιμη ακομα να ξαναδω τα επεισοδια και να τα βαλω στην σειρα...ισως μια μερα...συντομα.