Βινιλιο.

και λεμε να παμε Βινιλιοοοοο.
Εγω, τωρα αντιθετα με το τι πιστευει ο περισσοτερος κοσμος, δεν βγαινω. Θα βρω ενα"στεκι" και θα πηγαινω εκει.Το στεκι μου ηταν το Mikes, τωρα πηγαινω και σε αλλα 2 αλλα κανεναν δεν ικανοποιει πληρως με το τριπτυχο, τραγουδι, κοντα στο σπιτι,καλη παρεα.
ενιγουει.
μη βγαινοντας πολυ λοιπον, φανταζομαι οτι το βινιλιο ειναι καπου κοντα, συγγρου πχ και ειναι οπως οι παλιες ντισκοτεκ, σχετικα μικρο.
Κανονιζω με τα κοριτσια, κλεινει τραπεζι η Λ, διοτι μαθαινω οτι θα γινεται της τρελλης, της λεω οτι δεν αντεχω το στριμωξιδι-γιαυτο δεν εχω παει ποτε σε συναυλια, πνιγομαι,μας δινουν τραπεζι και της δινουν οδηγιες πως να παμε .
συναντιομαστε ολοι καπου κοντα στο σπιτι μου, με 2 αυτοκινητα. Εγω και ο κολλητος μου, Η Λ με την φιλη μου την Τ. Αλλες 2 φιλες της Λ θα μας βρισκανε εκει.
Οπου εκει Βαρκιζα.
κατι μου λεει αυτο...εκει δεν ειχα παει για μπανιο πριν χρονια?
παραλιακη δεν ειναι που πανε σαν τρελλοι και ειναι και Σαββατο και ειναι μεθυσμενοι?
δευτερος γυρος πανικου.
"θα παμε απο Αττικη οδο " λεει η Λ.
(βολικη ειναι, οπως το παει, θα τολμησω να την παρω μαζι μου σινεμα:P
Oσο και να με αγαπανε, σινεμα μαζι μου ειναι μαρτυριο. Πρεπει να εχω συγκεκριμενη θεση, να μην εχeι κοσμο, να κατεβει ο θεος ο ιδιος να μου φτιαξει ποπ κορν κλπ)

και ξεκιναμε.
Τρια τεταρτα μετα, στριβουμε μετα απο μια ταβερνα που λεγεται τα "καλυβια" και βρισκομαστε σε εναν λεπτο , στενο δρομο, πισσα σκοταδι χωρις φωτα, με ενα καταμαυρο βουνο μπροστα μας...
με πιανουν τα γελια, ειμαι σιγουρη οτι εχουμε χαθει και οτι εχουμε κανει κυκλο.
Ξαφνικα περναμε μεσα σ ολο αυτο το σκοταδι και την ησυχια, μια μοναδα που πρεπει να περιειχε προβατα-αν εκρινα απο την μυρωδια τυριλας και κοπριας ανακατη.
Χαμηλα κτιρια, με φωτα αναμμενα.
Ζωα ταλαιπωρημενα, κουρασμενα, βασανιζονται, γι αυτα δεν εχει αναπαυλα.
(http://http://fe-mail.gr/./pages/posts/health_nutrition386.php)
καταληγουμε καπου στο κορωπι(?)

Με τα πολλα φτανουμε επιτελους στο Βινιλιο.
Τρομαζω στην ιοδεα του κοσμου
"καλα εσυ δεν ησουν ετσι," μου λεει ο κολλητος"τι επαθες?"
"σταματησα να ψηλωνω"

Στο βαθος ακουγεται μουσικη 80s, αλλα απο αυτην που ακουγανε τα ελληνοπουλα οταν ηρθα το 85.
lost in the night, tarzan boy και ολη η ασπριλα μαζεμενη.
Ωρα ειναι να ακουσω και sandra
η ακομα χειροτερα, -πνιγεται το σαλιο μου- Modern talking και brother Louie.
Μπαινουμε μεσα και παμε στο τραπεζι μας οπου εχουν παει οι δυο φιλες της Λ.
"εσυ ποια εισαι ?" μου λεει η μια.
τι να σου πω τωρα?
την κοιτταω για λιγα δευτερολεπτα προσπαθωντας να βρω την απαντηση, την καταλληλη σ αυτην την ερωτηση.
μα χαθηκε να πει ενα "γεια ειμαι η ταδε και σε λενε?"
Τελικα την κοιταω στα ματια οση ωρα το παλευω και δεν της απανταω.
(ξερω δεν εχω τον θεο μου)

Ο κολλητος μου γλιστραει ενα κατιτις στο χερι σερβιτορου και αυτοματως εμφανιζονται 2 σκαμπο.
γι αυτο γουσταρω να βγαινω μαζι του, ξερει τι να κανει και πως.
περνωντας μπροστα απο το island μου εβαλε ιδεες:P
ενιγουει, δεν εχω βαλει κψλο κατω οταν βαζει το brother Louie.
συννεφιαζω.
απαπα ειμαι ματιασμενη..
"ειμαι κακοδιαθετη και γω δεν ειμαι ετσι συνηθως, μπορειτε να με ξεματιασετε? καποιος?"
αρχιζουν τα μουρμουρητα
και σε 5 λεπτα νιωθω καλυτερα.
ισως γιατι εχω ηδη πιει και την πρωτη μπυρα και ο ντιτζει εχει βαλει και λιγο μαυρο χρωμα στις επιλογες του.
Κοιταω την πιστα.
Τιγκα στον κοσμο. Ορθιο. που δεν κουνιεται. δεν χορευει.
Σηκωνωμαι και αρχιζω να χορευω εκει που καθομαστε, φοραω mules και ανησυχω μην μου φυγει κανα τσοκαρο και προσγειωθει πανω σε κανα ζευγαρι που φιλιεται.
Χορευω, με κοιτανε.
Οκ ξερω εχει 40 βαθμους και ολοι ειναι μουσκεμα και γω πρωτη απο ολους και φοραω και κολαν αλλα δεν εχω αλλα ρουχα ριμεμπερ?
εχω παχυνει πολυ.
καποια στιγμη σταματαω, αποφασιζω να κανω μια γυρα μηπως βρω καμια φατσουλα για το Free, αλλα ειναι ολοι στην ηλικια μου.
Μεσ την τρελλη χαρα η δικια σου. Συνειδητοπειω οτι αν με βαλεις αναμεσα σε ανθρωπους της ηλικιας μου μετραω( πρεπει να κοψω την πιτσιρικαρια με πειραζει, αλλα που να βρω τους peers μου ε?) και οτι δεν υπηρχε κοτζαμ ολοκληρο μαγαζι ουτε μια που να αξιζε να φωτογραφηθει.
τελικα βρηκα μια λεπτουλα, ομορφουλα αλλα δεν ενδιαφεροταν.
οκ, φαιρ ενοφ.
Εχω βρει ετσι κι αλλιως την του Σεπτεμβριου, δεν βιαζομαι.
Ο κολλητος μου χαρα τρελλη φυσικα, θελει να με συνοδευει στις εξορμησεις μου.


Χορευω χορευω χορευω με την Λ. σηκωνεται και η φιλη της, αυτη με το ονομα και στηνεται διπλα μας.
Απο το αναπαισθητο κυματισμο της φουστας της καταλαβαινεις οτι ακολουθει τον ρυθμο.
Ντρεπεται.
Πιανει ομως χωρο.
Υην πιανω απο τα χερια και αρχιζω να την παρασερνω.
ο κορμος της κουνιεται κατω απο την προσπαθεια μου, γελαει αλλα τα ποδια σφηνωμενα στο πατωμα.
Δεν εχω χρονο για τετοια, παω παραπερα, αλλα δεν εχω χωρο.Εγω οταν χορευω ειμαι σαν τις κοτες χηνες που χτυπιουνται, πεταγονται χερια ποδια, θελω απλα και ανεση για να απλωσω την κορμαρα μου.
θα ελεγα οτι χορευω σαν τον Χορχε, αλλα κανεις δεν μπορει να χορεψει σαν τον Χορχε.
Ευτυχως.
(κριμα που δεν ειναι μαζι μας θα περναγαμε καλα)
σταματαω να χορευω και περιμενω .
μετα απο κανα τεταρτο αποφασιζει οτι αρκετα χορεψε και συνεχισα απο κει που ειχα σταματησει...


Μπαινει το ymca και ξαφνικα ολα τα αηουνητα ανθρωπακια στην πιστα ξυπνανε λες απο ληθαργο.
Να τα χερια, να οι φωνες που τραγουδανε.
we are a nation of κρυφες, παντα το υποψιαζομουν.
παιρνω το κινητο μου να τραβηξω φωτο και εκει βλεπω το μνμα του πρωην μου
"ειμαστε καλα"



Παγωνω.


ξερω τι σημαινει αυτο.
Σκεφτομαι οτι αν γινει κιαλλος θα μπλοκαρουν οι δρομοι,μηπως να ξεκινουσα να γυρισουμε πισω, αλλα να παω που? Θα κοιμονταν μεχρι να φτασω και μετα θα ημουν σπιτι ανησυχοντας μην κανει κιαλλον?
Προσπαθουμε μεσω κινητου να δουμε ειδησεις, να μαθουμε εστω ποσα ριχτερ ηταν. Τιποτα.
προσπαθω να μπω στο μονιτορ μεσω κινητου μηπως εχει γραψει καποιος κατι, τιποτα παλι, δεν καταφερα να ξεπερασω την πρωτη σελιδα.
Ο χορος πλεον ειναι το τελευταιο πραγμα στο μυαλο μου.
Στελνω μνμα στον Νικ να με ειδοποιησει μολις δει κατι στην τιβι.

Λιγη ωρα αργοτερα φυγαμε, νυσταζα απιστευτα στον δρομο, και ενιωσα ταλαιπωρημενη.
Γυρισαμε 6 ωρα ενω οι φιλεναδες συνεχισανε σε ενα τσιφτετελαδικο (ξερναω σορυ)
Κοιμηθηκα και στις 9 ξυπνησα απο τον πονοκεφαλο. Ηπια 3 ντεπον και ξανακοιμηθηκα.
Ξυπνησα τωρα και το κεφαλι μου παει να σπασει
ξεματιαστε με καποιος.

Απολογιζμος
Μου αρεσε.
Περασα απιστευτη μελαγχολια με καθε κομματι
(α ο Κυρι, α! ο Μαρκους, α!, Ο Μανος, Αχ...τα νιατα μουυυυυυυυυ)
Μεγαλωνω με δυσκολια ενω μεσα μου μου αρεσω και ολα ειναι μια χαρα...κατι μεσα μου εχει παθει ζημια απο την απορριψη του πρωην, απο την αντιμετωπιση των αλλων ισως, δεν ξερω...και δεν θελω να χαραμισω τα καλυτερα μου χρονια, αλλα ειναι δυσκολο. Μεγαλωνω και δεν θελω.
Ο κολλητος να μην καταλαβαινει.
Φυσικα, για εναν αντρα ολα μετρανε διαφορετικα.
Μου αρεσε λοιπον αλλα με μια γλυκοπικρη γευση. Δεν γινεται να πηγαινω καθε μερα να βλεπω συνομηλικους μου να ερθω στα ισια μου.
Δεν γινεται να χορευω καθε μερα οπως στα 20 μου.
αλλα τουλαχιστον υπαρχουν ακομα μερη σαν αυτο.

Ενιωσα παλι τον ιδρωτα να κυλαει απο το κεφαλι μου, να μουσκευει τα ρουχα μου,χορεψα ελευθερα δεν με ενοιαζε τιποτα, ημουν με τον κολλητο μου, σε ενα μεγαλο κλαμπ οπως τοτε που τον πρωτογνωρισα, την πρωτη φορα που του μιλησα στην κοινη μας παρεα, 18 χρονια πριν.
Εγω 17 και αυτος 25
Εγω 35 και αυτος 43.


Ποτε περασανε ολα αυτα τα χρονια?





Υ.γ: Μπορει καποιος να με ξεματιασει? σιριουσλι ναου.