απαπαπα πα πα.
κουραστηκα.
Tι παραπονο και τι μυξα ηταν αυτη?
γραπτα να ξεχειλωνουν απο δακρυα, απο γιατιιιιιι, απο υπενθυμισεις..."εγω που, εγω αυτο, εσυ εκεινο"
ο χριστος και παναγια.
κουραστηκα να με διαβαζω.
Κατεβατα ολοκληρα με αναλυσεις, με ερω τησεις με απαντησεις και υποθεσεις με αναμασηματα.
Πωπωπω, τι ηταν αυτο?
ωραια, προδωθηκα. ωραια πονεσα. και;
Η πρωτη ημουν η η τλευταια;
Οσοι ηταν διπλα μου τοτε πρεπει να χριστουν ηρωες, δεν κανω πλακα.
Εσβυσα εναν τονο, κατεβασα μερικα εδω, τα πιο ευκολο κατανοητα γιατι τα αλλα ηταν σκετα rambling
Οσα ειχαν προσωπικες λεπτομερεις μπηκαν σε δισκετα...οσα αντεχα να κοιταξω δηλαδη γιατι ειναι τοσο πολλα που γεμιζουν ανετα ενα βιβλιο 3πλασιο απο το τελευταιο μου.
μονο ενα θετικο βγηκε απ ολα αυτα.
Περαν οτι καθαρισε ο δισκος μου.
Οτι διαβασα καρμπον του διαλογους και τους χειρισμους που γινανε την περασμενη εβδομαδα.
σαν να μην περασαν 2 χρονια.
Μια διαφορα ηταν μονο στο γεγονος οτι τοτε πεθαινα με καθε χτυπημα, καβγα, απειλη, χειραγωγηση.
Αλλα ειδα οτι το εργο το εχω ξαναδει.
Το ηξερα βεβαια αλλα οχι τοσο ξεκαθαρα.
Δεν εντεχω να διαβασω αλλα...πολυ μελο ρε πουστη μου.
Πολυ κλαμμα και σπαραγμος.
και δεν μειωνω τον πονο μου, δεν θακανα ποτε τετοια ιεροσυλια.
Απλα τωρα που ξερω τα αληθινα χρωματα, τωρα που επιτελους βγηκα απο την αλλη πλευρα του καθρεφτη, τωρα που διαχωριστικε η θεση μου απο την παλαβομαρα που υπαρχει εκει...
ειναι σαν να εκλαιγα για ενα τσαλακωμενο χαρτι.
ενα τιποτα.
Μπορει να πιστευα οτι μου επεσε το μωρο, η ζωη απο τα χερια, αλλα αυτο που ειχε πεσει ηταν ενα τσαλακωμενο χαρτι.
τιποτα δηλαδη.
γιαυτο με κουρασε ολο αυτο το κλαμμα.
Θα μου πεις κριση ηταν, οπως και την περασμενη εβδομαδα.
αλλα πολυ κλαμμα ρε παιδι μου....
Παω να φτιαξω πεστροφα καπνιστη και λαχανο τουρσι για το παιδι και συκωτι για μενα και τα γατια. Και μετα να γραψω και κανα αρθρο να παρω κανα φραγκο. και να ζωγραφισω 2 αλογα στην μικρη που τα ζηταει. Και να μου δειξει για 18746348579376094568'0η φορα τον καταλογο του playmobil. απο χτες ρεμβαζει το κοιταζει συνεχεια, το ξεφυλλιζει, μου εχει φτιαξει και ιστορια, θελει τον ζωολογικο κηπο.(nομιζω)
Δε γαμιεται, σε λιγο καιρο εχει γενeθλια.
Αναδημοσιευστε ό,τι θελετε αρκει να βάλετε πηγή από κάτω.
Η αναδημοσιευση των σκιτσων και φωτογραφιων επιτρεπεται κατοπιν αδειας για να νιωσω σημαντικη και γιατι δεν μεγαλωσατε σε σταβλο.:P
Η αναδημοσιευση των σκιτσων και φωτογραφιων επιτρεπεται κατοπιν αδειας για να νιωσω σημαντικη και γιατι δεν μεγαλωσατε σε σταβλο.:P
Sunday, August 27, 2006
Ποναω ποναεις ποναει
Posted by Lili at 12:58 PM
My first book
A funny Homebirth
12 comments:
επιτελους γιατι και μεις βαρεθηκαμε την μαρθα βουρτση!
α ολα κι ολα.
Θα χεστουμε.
Οχι και Μαρθα Βουρτση.
Κατερινα Χελμη.
Ξανθια στα γονατα να φωναζει "μην φευγεις Ντορηηηηηηηηηη"(κοκκινα φαναρια, ασχετε/η)
Λοιπόν άσε τα κλαματα και λέγε .
Πιάσε χαρτί......
Ένα αυτοκίνητο διέτρεξε τα 2/5 μιας απόστασης σε 2 ώρες με ορισμένη ταχύτητα. Για να διατρέξει τώρα την υπόλοιπη απόσταση σε 3 ώρες, πόσο στις % πρέπει να αυξήσει την ταχύτητά του
Δε χρειάζεται να την αυξήσει...συνεχίζει με την ίδια σταθερή ταχύτητα...
Σωστά πάμε τώρα σε ένα άλλο πρόβλημα
Εχω έναν φίλο ψιλοανωμαλάρα λοιπόν, που από απο την βραδυά της γιουροβίζιον κάνει αυτό. Τι να κάνω;
χαχαχα, βρηκες ατομο.
ειχα 0,25 στα 20 στα μαθηματικα(βαθμος τριμηνου)
και 20 φιλολογια ομως.
ενιγουεις 2ωρες 2/5
3/5 3 ωρες.
οσο για τον φιλο σου δεν ξερω.
sykofanti σε παω πολυ και μου αρεσει που εχεις χιουμορ, και το μπλογκ σου ειναι πολυ καλο.
Βλεπω οτι συμφωνεις και συ :P, οποτε μετα το τριτο αυτο λινκ, θες δεν θες, θα σου κανω παρουσιαση.
Παρ' όλο που μερικοί μερικοί ρίχνουν τις τιμές και «χαλάνε την πιάτσα», ενδιαφέρομαι να πουλήσω το blog μου, την ψυχή μου , το χιούμορ μου καθώς και τα τηλεοπτικά δικαιώματα απο τα παράθυρα 5 εκατ. ντολαρς ακατέβατα.
Α κάνω και πολύ καλό γλυκό τάρτα κεράσι
Παναγίτσα μου, τεράστια πόστς. lili μου ζητώ συγνώμη δεν μπορώ να τα διαβάσω σήμερα. Θα προσπαθήσω αύριο. Όσο για τον sykofantis bastoyni συμφωνώ με όσα είπες. Και διαβάζω κι εγώ. Μία χάρη: Μήπως να είχα κάνα δυό κομματάκια από την τάρτα κεράσι? Με φάξ, δεν έχω πρόβλημα....
Φτού! Παρασύρθηκα απ΄την τάρτα και δεν έγραψα αυτό που ήθελα αρχικά. Λοιπόν: Χαίρομαι τόσο πολύ που είναι όλα ένα τσαλακωμένο χαρτί. Λύτρωση? ΑΜΗΝ!
γιατι ζητας συγγνωμη?
δεν εχεις υποχρεωση ουτε να μπαινεις καν οχι να διαβασεις...
(ξυλιες στον πωπο)
οσο για τον συκοφαντη, γαλλικα ξερεις υποθετω, το μνμα λιγο πιο πανω ειναι ενα απο τα μερικα που ελαβα και θελησα να φερω ισσοροπια πριν βαλει και τεταρτο λινκ και μετα ουτε ψυλλος στον κορφο του :P
(μπαστουνι, περιμενω το καλυτερο αστειοτερο ποστ σου)
Κάθε φορά που έχεις ένα πρόβλημα να σκέφτεσαι ότι την ίδια στιγμή στον πλανήτη υπάρχουν χιλιάδες άλλοι που βιώνουν κάτι αντίστοιχο. Προσπάθησε να συνειδητοποιήσεις ότι μετά από λίγο καιρό αυτό που σήμερα σε κάνει να κλαις θα είναι μία ανάμνηση και τίποτα άλλο. Δεν αποκλείεται να γελάς κιόλας.
Είναι απίστευτος ο μηχανισμός εκείνος σε εμάς τις γυναίκες που ενώ εκείνος μας συμπεριφέρεται ελεεινά εμείς επιμένουμε να τον αγαπάμε να του δίνουμε δεύτερη ευκαιρία και να τον αφήνουμε να μας ισοπεδώνει.
Δεν είναι αγάπη ξέρεις. Αν γυρνούσε σε εσένα, μόλις στέγνωναν τα δάκρυα σου θα τον παρατούσες με ακόμη πιο σκληρό τρόπο από ότι αυτός εσένα.
Είναι ανάγκη για δικαίωση, είναι δύσκολο να μπορέσεις να δεις την αλήθεια σου μόνος σου, ξαφνικά κάποιος σου τραβάει το χαλί κάτω από τα πόδια, αντιμετωπίζεις μια κατάσταση για την οποία δεν ήσουν καθόλου προετοιμασμένος.
Αργά ή γρήγορα όμως δεν θα σε νοιάζει καν αυτό που σήμερα νιώθεις να σου στερεί και το οξυγόνο σου.
Οι καλοί δεν χάνονται, ο καθένας παίρνει ότι του αξίζει σε αυτή τη ζωή κι άλλα τέτοια κλισέ. Από τη ζωή βγαλμένα.
Γέλα μας. Σκέψου πως αν δεν βιώσεις το σκοτάδι δεν εκτιμάς το φως, αν δεν κλάψεις δεν θα γελάσεις μετά με την καρδιά σου.
Post a Comment