Το πρωτο βημα προς την αλλαγη ειναι η αναγνωριση

Κοιταξα το χερι της ενω εκλαιγε. Το βραχιολι απο τριχα ελεφαντα που ειχα αγορασει στην Μονμαρτη με το πολυ πενιχρο χαρτζιλικι μου, το ασημενιο -σαν κρικο- που μου χε δωσει η γιαγια μου.Το σκουλαρικι της μανας μου απο την περσια με τους 2 κρικους και τα φλουρια. ειχε σπασει τον πιο μικρο και τον ειχε βαλει σαν δαχτυλιδι.
καπου στο σπιτι της ηταν ο βαφτιστικος μου σταυρος και ολα μας τα χρυσαφικα, το μεγαλο μπουκαλι fidji.
εκλαιγε.

Αν συνεχιζα να πιεζω, θα γινοταν πιστευτο και ο γκομενος της θα την χωριζε.Ηδη ειχε αρχισει να αμφιβαλλει, με συμπαθουσε πολυ.
Η Ρενα, με μουτζουρωμενη μασκαρα,με ικετευε.
δεν μπορουσε να μου τα δωσει πισω, θα ηταν παραδοχη ενοχης.
Δεν ηταν ιδιαιτερα εξυπνη. μουλαρωνε πισω απο ενα "δεν τα πηρα".
Και εκλαιγε απελπισμενη σαν τρομαγμενο ζωο.
Ποσο χαζη ηταν να τα φοραει μπροστα μου?
ποσο χαζη ημουν που δεν το καταλαβα οτι εφευγε απο το σπιτι μου με λαφυρα καθε φορα?

Σπαραζε.
Την κοιταξα.
δεν θα το παραδεχοταν ποτε, ο Φοβος της ηταν να μην το πιστεψει ο Λακης.


" ενταξει Ρενα"
με κοιταξε και για λιγο κοπηκε η ανασα της.
"πηγαινε σπιτι σου"

Σηκωθηκα απο τα σκαλια της εκκλησιας που καθομασταν.
Εληξε εκει. Εληξε ετσι.







Σημερα, μετα απο τοσα χρονια, θυμωνω με τον εαυτο μου, κατι που δεν ενιωσα τοτε.
Γιατι αυτες οι επιλογες μου, αυτη η ταση μου να καταλαβαινω τον αλλον ηταν δυσαναλογη στο ποσο τελικα μετρουσα εγω τον εαυτο μου.
δεν τον εβαζα καν στην ζυγαρια. δεν καθησα ουτε δυο λεπτα να μετρησω την δικη μου στεναχωρια για την απωλεια των χρυσαφικων, το τι θα ακουγα απο την μανα μου, το ποσο προδωμενη ενιωσα και στεναχωρεθηκα απο την "φιλη " μου,το οτι θα φαινομουν ψευτρα εγω στους γυρω μας.


μαθηματικα απο τοτε και μεχρι σημερα χαραζα μια πορεια.





Προχτες μου ειπε ο ψυχολογος μου, εισαι giving
Εβαλα τα γελια.
δεν δανειζω τιποτα, δεν δινω ποτε λεφτα και γενικα δεν νιωθω οτι μου ταιριαζει ο ορος.

Ποσοι σε βοηθανε οταν εχεις δυσκολια? και σε διαβεβαιω οτι δεν ειναι απο λυπηση η συμφερον, μου ειπε.
"ναι αλλα δεν ζηταω να το κανουν"
"ειναι κιαυτος ενας παραγοντας ισως" μου απαντησε

Καναμε μια λιστα των πραγματων που λαμβανω.


Εισαι giving. Υοu give time, attention.Eκεινος ο πιτσιρικας που αχοληθηκες μαζι του, you cared...μην απορεις που παιρνεις πραγαματα πισω.
δεν ακουγα τι μου ελεγε.

σκεφτομουν μονο οτι αν ηταν αληθεια, τοτε δεν αλλαξα και τοσο πολυ.
του το ειπα.


"you dont credit yourself, thats why others dont credit you".Δεν ξερω αν ειναι ετσι, θα επρεπε να το κοιταξω απο αυτην την σκοπια.






Η Ρενα ερχεται συχνα στο μυαλο μου. Παντα με πιανει το στομαχι μου για λιγο. Οχι για τα χρυσαφικα. ουτε για την προδοσια της, ειμασταν αλλωστε μονο 17 χρονων.
Για το γεγονος οτι εκεινη την ημερα ηταν εκδηλη η πορεια της προδοσιας που θα ειχα ολη μου την ζωη μετεπειτα.
Την δικη μου