Σημερα ξυπνησα σκατα.
Οπως παλια.
δεν ηθελα να κανω τιποτα μονο να ξεφυγω απο την ζωη μου μεσω υπνου.
κατα τις 12 σηκωθηκα.
Επιασα ολον τον περιοδικο τυπο και αρχισα τα τηλεφωνα.
για σημερα πηρα μονο 5.
Ενα απο αυτα, μια συντακτρια που γνωριζω σε προσωπικο επιπεδο.
Της ζητησα συγγνωμη που χρησιμοποιω την γνωριμια μας ετσι αλλα θα ηθελα να ριξει μια ματια στο τι μπορω να κανω.
Ειμαι καλη, το ξερω.
η δουλεια μου στο femail ειναι ικανοποιητικη.
Απλα χρειαζομαι 1-2 ευκαιριες.
Ο ηλιος λαμπει παλι.
Η κριση περναει. Η απελπισια εξαφανιζεται σιγα σιγα με καθε ενθαρρυντικο τηλεφωνο, με καθε "στειλτε μου δειγμα δουλειας"
Μικρα baby steps.
Δεν ξερω αν ολοι οι ανθρωποι περνανε φασεις αυτο αμφισβητησης.
Οπου πιστευεουν οτι δεν αξιζουν τιποτα, οτι χτυπανε τοιχο.
Εγω το νιωθω μονο οταν συμβαινει κατι με τους δικους μου.
Δεν εγινα ποτε αυτο που θελανε.
Δεν ημουν ποτε στα κιλα που θελανε
Δεν κινιομουν ποτε οπως θα θελανε. Υπακουη, ησυχη, στο περιθωριο οσο ο μπαμπας θα τραγουδουσε και θα γοητευε και η μαμα θα θαμπωνε ολους με τις γνωσεις της.
Πηγα μpαρ γουμαν στα 16.
τοτε που το μπαργουμαν ηταν συνωνυμο πουτανιας.
Εφυγα απο το σπιτι.
Συζουσα(εχασα την παρθενια μου δηλαδη)
και μετα εκανα οτι χειροτερο.
εγινα τραγουδιστρια
Μονο οταν παντρευτηκα καπου ηρεμησανε.
και πηγα και τα σκατωσα και εκει.
Γαμωτο να μην ησυχασουν ποτε αυτοι οι ανθρωποι :P
Τελος παντων, σημερα ξανακρυφτηκε η πληγωμενη πιτσιρικα μεσα μου, κρυφτηκε μαζι της και ο φοβος.
μενει να την βγαλω μια απο αυτες τις μερες και να αρχισω να την περιθαλπω, αλλ αοχι τωρα.
τωρα εχω το επειγον θεμα της ασφαλειας/ανασφαλειας.
Πλακα πλακα απορω πως δεν λαλησα πιο νωρις. ανασφαλεια χρηματικη και εργασιακη, τα συμβαντα με τον πρωην και τις επιπτωσεις νομικα και ψυχολογικα για το παιδι, δεν ηθελα και πολυ για να φλιπαρω.
θα τα καταφερω.
θα χτυπησει το τηλεφωνο η θα παρω εγω, θα βρεθει ενας καταλληλος ανθρωπος την καταλληλη στιγμη.
Ειχα απο καιρο την ιδεα να παρω τηλεφωνα αλλα δεν το αποφασιζα.
Σημερα το εκανα.
I work well under pressure.
Βγαζει την ενηλικα απο μεσα μου και μου θυμιζει τι μπορω να κανω, πραγματικα.
I ll keep you posted.
Αναδημοσιευστε ό,τι θελετε αρκει να βάλετε πηγή από κάτω.
Η αναδημοσιευση των σκιτσων και φωτογραφιων επιτρεπεται κατοπιν αδειας για να νιωσω σημαντικη και γιατι δεν μεγαλωσατε σε σταβλο.:P
Η αναδημοσιευση των σκιτσων και φωτογραφιων επιτρεπεται κατοπιν αδειας για να νιωσω σημαντικη και γιατι δεν μεγαλωσατε σε σταβλο.:P
Wednesday, September 06, 2006
A ray of light
Posted by Lili at 3:32 PM
3 comments:
Hello Lili!
Tha sou pw tin apopsi mou etsi gia to kalo, an kai nomizw oti kathenas telika mono xerei ti einai to kalytero gia auton.
mallon den tha sou pw tin apopsi mou alla ti tha ekana egw sti thesi sou.
Den tha poulousa tin garsoniera gia na kanw mia epixeirisi oti na nai apla gia epibiwsi.
Tha kunugousa PARA POLY to thema me ta periodika kai genikws to thema dimosiografia giati mou fainetai oti:
1. einai auto pou pragmatika theleis kai nomizw oti prepei oloi na kunugame ta oneira mas mexri telikis ptwsis.
2. Mporeis na douleueis kai apo to spiti opote to thema mitrotita tha einai pio eukolo
3. exeis idi kanei mia mikri arxi, diladi apo oti les, xereis pente anthrwpous se xeroun kai penye anthrwpoi.
5. an beis se mia douleia pou den sou aresei kai tha sou aporrofa apisteuti energeia (gai xrono den to sizitw autes oi epixeiriseis telika den se afinoun na asxolitheis me tipota allo) kai frustrating einai
6. den tha mou arese na katalixw mesokopi "egw gia alla hmoun alla atimi zwi me erixes sti biopali"
Filika
A kai kati asxeto alla min to pareis straba.
epeidi exw tin aisthisi oti to thema kila se apasxolei arketa , afou anaferesai suxna sto thema , kai pragmatika katalabainw to giati..
egw tha to epairna apofasi, apo twra diaita kommeno oti me paxainei adunatizw kai teleiwse i upothesi.
aplo einai.(sou to grafei mia foberi lixouda)
Egw panta to kanw gia otidipote me agxwnei kai mou xalaei ti zaxarenia.
To xerw oti einai radical, alla mporei kai na leitourgisei.
Oh well...
Δε θα μπορούσα με τίποτα να δώσω συμβουλή σε οτιδήποτε απο αυτά που γράφεις κατα καιρούς, γιατι οι κόσμοι μας είναι τελείως διαφορετικοί. Δεν το λέω για κακό αυτό. Απλά περπατάμε σε διαφορετικά πεζοδρόμια. Υπάρχουν πολλά τέτοια πεζοδρόμια, και όταν βρίσκεις ανθρώπους που περπατάνε στο ίδιο με εσένα μπορείς να δώσεις πιο "έγκυρες" συμβουλές. Όταν δεν ισχύει αυτό ότι και να πείς είναι ανούσιο.
Πριν ένα χρόνο λοιπόν (παρόλο που δεν είχα ανάγκη για χρήματα, τα έβγαζα δηλαδή πέρα σε φυσιολογικές συνθήκες, αλλά κάτι extra δε θα μου κακοφαινόταν βέβαια!) αποφάσισα να ασχοληθώ με διάφορα πράγματα που μου αρέσουν, για να σκοτώσω και τον ελεύθερό μου χρόνο.
Πήρα τηλέφωνο σε ραδιοφωνικό σταθμό, και είπα "Θέλω να κάνω εκπομπη!" και έκανα..
Έστειλα email σε ένα περιοδικό, και είπα "Θέλω να αναλάβω την στήλη της μουσικής" και την ανέλαβα.
Σημείωση: ΠΟΤΕ δεν είχα αυτοπεποίθηση, με την έννοια να πιστεύω πως είμαι η σουπερ ντουπερ γαμάτη παραγωγός, ή αρθρογράφος!
Μετά απο αυτό συνειδητοποίησα τι έχανα τόσα χρόνια. Δεν περιμένεις να έρθουν οι ευκαιρίες, εσύ ψάχνεις να δημιουργήσεις! Δεν περιμένεις να χτυπήσει το τηλέφωνο!
Στην τελική έν τηλέφωνο δεν είναι τίποτα. Μπορεί να σε βρίσουν να τουσ βρίσεις και να μην σε ξαναδούν, μπορεί όμως να σου δωθεί μια πολύ μεγάλη ευκαιρία.
Θα σου μεταφέρω και μια κουβέντα ενός καθηγητή μου: "Αποφάσισε εσύ τι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ θες να κάνεις στη ζωή σου, και κυνήγησέ το. Τότε θα μπορείς να βγάλεις και περισσότερα λεφτά, και να είσαι ευτυχισμένη. Το ιδανικό ειναι το χόμπι να γίνεται δουλειά.¨"
Δε νομίζω να είπα κάτι καινούριο, αλλά καλό είναι να τα θυμόμαστε αυτά που και πού..
Τούτα
Post a Comment