Διημερο

Και βρεθηκα χτες το βραδυ να τρωω σουσι, λατρεμενο τονο κοκκινο σε φιλετο, με το παιδι να κατεβαζει μπουκιες ολοκληρες ωμο σωλομο, τονο και μπουκιτσες ρυζιου.

Μετα μου φερανε αστακο."Μα που ειναι οι δαγκανες?"
'Δεν εχει ο αστακος δαγκανες, μονο οι αστακοκαραβιδες."μου λεει ο καλος σερβιτορος.
Μου φερανε κιολας εναν να τον δω.
Μα γιατι ειναι ψοφιος?
Και θυμηθηκα τους αστακους που ετρωγα μικρη στην περσια, και τονεναν που εφαγα στο Παρισι, ολα με την δαγκανα, και επειδη στην Ελλαδα βρισκομαι και βγαινει η σνομπ απο μεσα μου, ειπα νοητικα οτι θα το ψαξω στον Γουγλη και δε γαμιεται.
Μετα φαγαμε γλυκο.
Και μετα ξεραθηκα στον υπνο.
Το πρωι η μικρη ανακαλυψε το πλει στεισιον αφου κατα λαθος περασε απο πει περ βιου, και αναρωτηθηκε γιατι η καλη κυρια βογκαει.(ευτυχως προλαβα τις πιο χαρντ σκηνες οταν χωρις πανικο σηκωθηκα και αλλαξα καναλι.)
Ηρθε το πρωινο μας.Ομολογω οτι ηταν απογοητευση.Τα τοστ ηταν ελαφρως λαστιχενια, ο φυσικος χυμος μονο φυσικο δεν θυμιζε αλλα δε γαμιεται, πρωι πρωι δεν εχω και πολυ ορεξη.
Η μικρη παλι, ενω χτες εφαγε 6 φετες ωμου ψαριου και 4 σασιμι, μια σαλατα αιςμπεργκ, ενα πιατο μακαρονια, ψωμι,και μιση πελωρια σοκολατινα, σημερα το πρωι ηθελα κρουασαν, τοστ με μαρμελαδα, κορν φλεικς...που τα βαζει αυτο το παιδι;
Δεν μπορω να συνελθω απο το φαι.
Γουσταρω τρελλα την εκδρομη-αναπαντεχη- που μου προσφερε ο κολλητος μου.(καιρος ηταν)μου βγαινει η σνομπ γαλλιδα μεσα μου, με την εννοια οτι μεγαλωνοντας, εμενα παντα σε καλα ξενοδοχεια. Ο πατερας μου εβγαζε πολλα χρηματα στα νιατα του, και θυμαμαι αυτην την αισθηση του ροομ σερβις, της πισινας, της απολυτης ησυχιας οταν περπατας σε μοκετα στο διαδρομο.Μου ξυπνα αναμνησεις στα κυτταρα που το μυαλο δεν θυμαται.Νιωθω....σπιτι μου.

Περνωντας χτες απο το πιανο οπου ενας νεαρος επαιζε καποια κομματια, θυμηθηκα τα τοσα μαγαζια και ξενοδοχεια στα οποια και γω με την σειρα μου τραγουδουσα και εμενα.

Τσιγγανα, μποεμ που εβγαλε ριζες λογω γαμου και παιδιου.

Μου λειπει.και δεν μου λειπει.Μου λειπει η αισθηση της εναλλαγης, η δουλεια που ποτε δεν ειναι ιδια,οι πελατες, τα τραγουδια.

Δεν μου λειπει ο μουσικος.Δεν μου λειπει η ανασφαλεια οταν το καλοκαιρι δεν εβρισκα -ισως -δουλεια.

Η κορη μου παιζει πλει στεισιον, σε λιγο θα κατεβω στην πισινα, κιας κανει κρυο. Της το υποσχεθηκα.Αν αντεξει να μπει στην θερμενομενη πισινα, θα μπω και γω -τι να κανω;
Ξεκουραζομαι.(υποτιθεται)Ξεκουραζω ομως σιγουρα το πνευμα μου και παιρνω μια αναπαυλα απο τον αγωνα δρομου..







υγ: Nιωθω λιγο ασχημα για την φωτο που εβαλα σε προηγουμενο ποστ, σαν να κοροιδευα μια αναπηρια. πιθανον να την βγαλω.




***********

Λιγες ωρες αργοτερα
Δεν αντεχω απο το φαι.
εφαγα στο μπουφε, αγγιναρες, πεστροφα περκα, σωλομο, λιγο γουρουνοπουλο, μπροκολο, κολοκυθακια μελιτζανες, μους βατομουρο. ελεος.

και η μικρη συνεχιζει χρατσα χρουτσα και ψωμι και κριτσινια.
Εκανε μπανιο και πυργους στην θαλασσα και η βροχη με βρηκε στο δωματιο του κολλητου ενο η μικρη ηταν στον παιδοτοπο.
"πως τρωτε ετσι καθε μερα;' τον ρωτησα
no wonder χρειαζεσαι 100 καφεδες την ημερα.
και no wonder θες συνεχεια να πηδηξεις.
κατα ενα περιεργο τροπο, απο πρωτυτερα εχω ορεξεις.Οχι τιτποτα το τρομερο ,αλλα ειναι σαν το σωμα, ευχαριστημενο απο το πολυ φαι να ξυπνησε και να θελει κι αλλα πραγματα.

Κοιταζα τον κολλητο. προσπαθησα να με φανταστω. κουρνιασα διπλα του. Μπα.
Δε γινεται ρε πουστη μου. Μετα απο 17 χρονια, και μετα απο 2-3 ακαρπες προσπαθειες, τι ψαχνω τωρα; Αν υπηρχε κατι, θα εβγαινε αβιαστα.
Και παλι, σκεφτηκα να κανω κατι μαζι του.
Δεν θα χαλαγε η φιλια μας, αυτο το ξερω καλα.
Εγω απλα θα ξενερωνα με τον εαυτο μου. Πηδημα για το πηδημα;
Θα παρατηρουσα και τον παραμικρο πορο. Την παραμικρη τριχα.
αναστεναξα και ζητησα στο ρουμ σερβις μια "σοκολατα εξ ολοκληρου με γαλα και με εξτρα γαλα εβαπορε παρακαλω'
Μου φερανε μια σοκολατα με γαλα φρεσκο μεσα κι εξω.
ξανα πηρα τηλεφωνο.
"Θελω μια σοκολατα με γαλα εβαπορε παρακαλω."
" δεν γινεται"
(παυση)
"Δεν μπορειτε να βαλετε γαλα εβαπορε και κακαο?" (μα τι ζητησα; την συνταγη της bouillabaisse?)
"καλα."

λιγα λεπτα μετα μια κοπελιτσα ερχεται στο δωματιο με ενα ποτηρι γεματο εβαπορε και ενα μπολ με κακαο. Γεματο.

Με πιανει τρελλο γελιο, κυριως με την κακη διαθεση του τυπου στην αλλη πλευρα του τηλεφωνου αλλα και με την μαλακια που τους δερνει.
Η κοπελλα αναρωτιεται τι συμβαινει.
Οταν της εξηγω δειχνει ανακουφισμενη που επιτελεους καταλαβε, και παει να μου φτιαξει αλλο, ασχετα αν επεμενα οτι πλεον δεν υπηρχε λογος να το συνεχισουμε.


Και τωρα πινω κακαο
και σκεφτομαι οτι στις δεκα εχω ραντεβου με σουσι και με πιανει το στομαχι μου.
Αλλα θα το φαω.
Αυτο το διημερο ηταν της λαιμαργιας και της κραιπαλης, και της υπερβολης.


Και των αναμνησεων.

*************




Λιγες ωρες αργοτερα
Το παιδι εφαγε λαιμαργα το ωμο ψαρι και κουρνιασε στην αγκαλια μου.
Πηρα 3 μαξιλαρια, εδωσα ενα στην μικρη, ενα στον κολλητο μου και την χτυπουσαμε απαλα μεχρι που της κοπηκε η ανασα απο τα γελια.
Κουρασμενη πια καθισα να δω το lake house και η μικρη αποκοιμηθηκε πανω μου, στην ιδια σταση που ειχε παρει οταν μπηκαμε στην μεγαλη μπανιερα.
Ο κολλητος μου βγηκε απο το δωματιο να καπνισει.
Σηκωσα την μικρη και την εβαλα στο διπλανο δωματιο. Ειναι ωραιο το βαρος ενος κοιμισμενου παιδιου
Μιλησαμε με τον κολλητο μου μεχρι τις 3 το πρωι και αγκαλιαστηκαμε.
Με κανει να νιωθω ασφαλης κατα καιρους, και ειμαι πολυ τυχερη για την γενναιοδωρια του.
Μου ειχε προτεινει πολλες αποδρασεις κατα καιρους, ολα τα εξοδα πληρωμενα αλλα δεν θα μπορουσα ν απαω να διασκεδασω, να φαω χωρις να τα μοιραστω με το παιδι μου. Δεν γινεται, τοσο απλα.
Αυτο το διημερο ηταν μια οαση χαρας για μενα αλλα και για το παιδι που με χορτασε, επαιξε, πηγε θαλασσα και εφαγε του κοσμου τις "γεπσεις, μαμα"