Και ξυπνησε το πρωι το παιδι και ρωτησε "Ποτε θα παμε στο παρτι;"
Και χοροπηφδγε μεχρι που ηρθε ο Νικ και ανοιξανε το πλευμομπιλ. και ξυπνησα τον κολλητο που αποκοιμηθηκε και μεχρι να ερθει της εδειξα το μεγαλο κουτι που εκρυβε το κουκλοθεατρο.
Εβγαλε το χαρακτηριστικο γελακι που της ξεφευγει οταν ειναι πολυ ευτυχισμενη και επεσε πανω στο κουτι με τα χερια απλωμενα. Σε λιγο, καθησε απο πισω και μας εκανε θεατρο.
Πηγαμε στον παιδοτοπο και ηρθανε οι φιλοι της και οι φιλοι μου, η νονα της απο Ροδο, και παιξανε και φαγανε (Ελιζα η καβουροσαλατα σου ηταν θεικη, σ ευχαριστω πολυ, Ντινα σου χρωσταω 6 ευρω για την βιντεο κασσετα)
Και μιλησα και ενιωσα ευτυχης και ελευθερη και ολοι μου ειπαν οτι εχω ομορφυνει ενω τα κιλα μου πλεον εχουν φτασει τα 70.
Κατα τις 6:30 εδωσα το παιδι στους γονεις μου για να τις ετοιμασω το πλευμομπιλ (οτι δεν ειχε προλαβει να φτιαξει ο Νικ) και να χαλαρωσω.
Και τοτε πηρε ο πατερας της.
Μετα απο κοντα δυο μηνες.
Πριν σηκωθω να παρω το τηλεφωνο, το ηξερα, το ενιωσα.
Και ενιωσα την καρδια μου να βουλιαζει.
"Εχεις σκοπο να την ξαναδεις;" τον ρωτησα."δεν θελω να την αναστατωσεις τζαμπα"
"Nαι." μου ειπε.
"Μην παρεις στους δικους μου, παρε ξανα σε μια ωρα." ειπα
Προσθεσα
"Aν σε ρωτησει που ησουν και αν θα ερθεις να την παρεις τι θα της πεις;"
"Dεν το σκεφτηκα, το μονο που ξερω ειναι οτι δεν θελω να σε ξαναδω και αν αυτο σημαινει να μην ξαναδω την κορη μου, θα το κανω..."
"Βλεπω οτι τιποτα δεν αλλαξε.-αναστεναξα- Πως προτεινεις να γινει κατι τετοιο;"
"Δεν ξερω"
"Μηπως να ειχες καποιες απαντησεις πριν της μιλησεις; Θα ερθεις στον παιδοψυχολογο;"
"Οχι, αν ειναι να εισαι και συ."
Αναστεναξα. Ξανα.
Πηρα την μανα μου να μην σηκωσει το τηλεφωνο αλλα δεν προλαβα. Η μανα του, εξαφανισμενη κιαυτη απο τοτε, επεμενε να μιλησει στο παιδι και η μανα μου της απαντησε οτι ειναι καλυτερα να παρει σπιτι του (του παιδιου ντε)σε μιση ωρα που θα εχει επιστρεψει.
Ξαναμιλησα με τον πρωην αντρα μου.
Δεν θα γραψω τα καινουργια σεναρια και την ιστορια που ξαναγραφςεται για να βολεψει καταστασεις και συνειδησεις. Πετανε οι ελεφαντες πανω απο την Ομονοια;
Πως δεν πετανε;!
Καποτε πιστευα οτι μπορει να ηταν δηλητηριο για μενα αλλα οτι και να'ταν, ηταν καλος για κεινη (σαν παρουσια, γιατι απο υπευθυνοτητα...)
Δεν το πιστευω πια, εδειξε ανισσοροπια.
Και δεν τον θελω στη ζωη μου πια.
Εσπασα.
(Δεν μπορω παιδια , ειλικρινα, δεν μπορω, νιωθω να ξαναμπηκα στο μπουντρουμι)
Αναδημοσιευστε ό,τι θελετε αρκει να βάλετε πηγή από κάτω.
Η αναδημοσιευση των σκιτσων και φωτογραφιων επιτρεπεται κατοπιν αδειας για να νιωσω σημαντικη και γιατι δεν μεγαλωσατε σε σταβλο.:P
Η αναδημοσιευση των σκιτσων και φωτογραφιων επιτρεπεται κατοπιν αδειας για να νιωσω σημαντικη και γιατι δεν μεγαλωσατε σε σταβλο.:P
Sunday, October 15, 2006
Χρονια μας πολλα. (πιθανον το ποστ να υποστει αργοτερα αλλαγες)
Posted by Lili at 8:55 PM
My first book
A funny Homebirth
6 comments:
Βγες, βγες, βγες αμέσως από κει!! Και να χαίρεσαι το κορίτσι σου! (Και ίσως να παραδεχτείς ότι δεν είναι δυνατόν να είναι όλα στον έλεγχό σου, το παιδί δυστυχώς θα περάσει και τα σκαμπανεβάσματα με τον πατέρα του, το θέμα είναι να είσαι κοντά του μετά, σύντομα μετά, μια που είναι αδύνατον να είσαι πριν και να τα απωθήσεις)
Δεν είχα σκοπό να σου γράψω, για πολλούς λόγους που δεν είναι της παρούσης. Έχω όμως κι εγώ ένα κοριτσάκι, λίγο πιο μικρό απ' το δικό σου. Διαβάζω και ξαναδιαβάζω το ποστ σου και με πιάνει θυμός, θλίψη, αηδία και μετά μεγαλύτερος θυμός. Για το μωρό σου, για σένα, για τους γονείς σου (ναι, παίζετε όλοι μαζί στο έργο, με μικρούς ή μεγάλους ρόλους). Δεν ξέρω σε τι state of mind βρίσκεται αυτός ο άνθρωπος, αλλά δεν μπορεί να κρατάει το δυναμίτη πάνω απ' το κεφάλι σου και να τον κραδαίνει απειλητικά όποτε θέλει. Δεν έχω συμβουλή να σου δώσω. Sure, θα κάνεις΄ο, τι σου πει ο παιδοψυχολόγος για το καλό της μικρής. Και είναι προς τιμήν σου, big time. Σου εύχομαι να βρεις τη λύση σ' αυτή την παράλογη ιστορία. Να χαίρεσαι το μωρό σου.
(Άχρηστο comment, αλλά έτσι μου ήρθε, έτσι το έγραψα).
Lili, δεν μπορώ να σε νοιώθω έτσι, με στεναχώρησαν οι τελευταίες δυό γραμμές, όσο αληθινές και να είναι. Δυστυχώς ή ευτυχώς ΠΡΕΠΕΙ να φανείς δυνατή για το παιδί, σιγά σιγά χωρίς να το καταλάβεις θα περάσει, ή ίσως έτσι θέλω να πιστεύω. Κουράγιο.
λογικό είναι να σπάσεις. δεν μπορεί να σου τραβάει τα νεύρα ο άλλος συνέχεια στα όρια κι αυτά να μακραίνουν συνέχεια -όσο καλή διάθεση και να έχεις, κάποια στιγμή αρνείσαι να συνεχίσεις.
χρόνια πολλά στη μικρή σου και να τη χαίρεσαι. πρέπει να είναι πολύ χαρούμενο παιδάκι, με μαμά και φίλους που την φροντίζουν.
Διατιθεται να παει μονος του δηλαδη στον παιδοψυχολογο;Καλο θα'ναι οπως και να'χει,κατι ισως σωστο του μεινει στο κεφαλι,γιατι δεν το κανει;
aureliaaurita
"Dεν το σκεφτηκα, το μονο που ξερω ειναι οτι δεν θελω να σε ξαναδω και αν αυτο σημαινει να μην ξαναδω την κορη μου, θα το κανω..."
Βλέπω καλά ή με γελούν τα μάτια μου;
Να χαίρεσαι την κορούλα σου!
Post a Comment