Αλλη μια νυχτα...

Τι το πινω το ρημαδι αφου με κανει να παραληρω απο συναισθημα;
Αλλοι βριζουν , αλλοι κλαινε, εγω "αγαπω".
Αγαπω την σερβιτορα( που ταριχνε σαν αποτυχημενη Βουγιουκλακη στον "δικο μου"(ορος που συμφωνησαμε μετα απο αρκετο ψαξιμο στο τι αρμοζει οταν αναφερομαστε ο ενας στον αλλο), αγαπω τον dj, αγαπω τους φιλους μου, τους εχθρους μου, τα κιλα μου το γατι μου, ακομα και τον κρεπά με την σπεσιαλ κρεπα του με φραουλες( φροντιζει ο ανθρωπος να εχω ωραια γευση, ειναι να μην τον αγαπω?)
Και γιατι πινεις ? θα μου πεις...

Εμ, ειναι να μην πινω; ειμαι περιτριγυρισμενη απο φιλους που πραγματικα γουσταρω και αγαπω, οχι απλους γνωστους,.Ερχεται η μικρη τσαπερδονα ολο ναζι, και χαμογελω, ειναι κατι που το εχω σκεφτει, εχω προετοιμαστει και παντα εβλεπα στο μελλον εκεινον με διαφορες αλλα και μενα με διαφορους.
Στο μπαρ εχει ερθει ενας τυπος που εχω γνωρισει απο την παρεα του Αλεξ. Ψηλος, φοβερα γεροδεμενος, μακρυ σπαστο μαλλι πιασμενο κοτσιδα, σκουλαρικι, μουσι, γενικα ο τυπος που πηγαζει σεξ απηλ και αντρουα.
Ξερω οτι του αρεσω. και παντα μου αρεσε, ξερω οτι αρεσει, βλεπω ολες τις γυναικες να πετανε κλεφτες ματιες, και την μπαργουμαν να του χαμογελαει αλλιωτικα.
Τον χαιρεταω, μου λεει οτι με ειχε ξαναδει να τραγουδαω πριν μια εβδομαδα και να του αφιερωσω στο μικροφωνο το επομενο τραγουδι.
Ισραηλινος ειναι, δεν ασχολουμαι περεταιρω με οτι μου ακουγεται σαν τοπικο εθιμο :P
Γυρναω στο τραπεζι, σοκαρισμενη που δεν θελω να κατσω λιγο περισσοτερο.
Και εκει πινω το πρωτο ποτο σχεδον μονορουφι.

Θελω να ειμαι στο τραπεζι μου, εκει μαζι του. Εκει που απεφευγα δημοσια να να με βλεπουν αγκαλια γιατι ειναι μικροτερος και του φαινεται, τωρα θελω να τον "δειχνω".
Τον αγκαλιαζω σε ενα χωρο που ξερω οτι θα μεινει αυτη η εικονα στα μυαλα των ανθρωπων που θα ειναι εκει πολυ καιρο μετα αφου εγω και αυτος θα εχουμε τραβηξει ξεχωριστους δρομους. Δηλωνω κατι.Στους αγνωστους στους φιλους στον ισραηλινο και καθε ισραηλινο.
Αυτο το σεναριο δεν το ειχα προβλεψει.
Δενομαι.


Κατι του ειπα μετα στο αμαξι μετα απο επιμονες ερωτησεις του-μαλλον εδειχνα προβληματισμενη-, δεν θυμαμαι πολλα, τα ποτα ειχαν γινει 3 αλα θυμαμαι το δευτερο σοκ.
Θεωρουσε φυσιολογικο ολο αυτο. Το να νιωθω οτι καπου ηταν σαν να τον "προδιδα"
Τον κοιταξα καλυτερα.
τα ματια του...
(εκτος αν ημουν τοσο τυφλα να βλεπω αυτα που θελω)
Ειναι δυνατον να εχω πετυχει τον τυπο που πιστευει στην μονογαμια σε μια σχεση?
Μονο και μονο στην σκεψη μου ηρθε να γελασω.
και που το γραφω μουρχεται καπως.

Η εμπειρια, ο κυνισμος μου, η κατασταση η ιδια δεν προσφερεται για μονογαμικα πραγματα, ουτε καν για σχεση με την καθαρη εννοια της σχεσης.
Και ομως, να που η σχεση δεν με ρωταγε, το συναισθημα ηταν αμοιβαιο, και κατεληξα για αλλο ενα βραδυ να μην κοιμαμαι, και το πρωι να γραφω ενω κοιμαται αγκαλια με την γατα μου, την μοναδικη σοβαρη αντιπαλο που μαλλον πρεπει να υπολογισω.




Καπου στο βαθος ενα πεταμενο enquirer μου δινει το ονομα που θα χρησιμοποιω για κεινον εδω μεσα. Ashton.
Χρειαζεται ενα ονομα οταν αρχιζεις να βλεπεις οτι μαλλον τον θες να ειναι εδω, τουλαχιστον καποιες μερες ακομα, ισως και εβδομαδες.