Περι Αρθρου, περι αναγνωρισημοτητας, περι savoir vivre

Με αφορμη το ενθετο του Αρθρου για τα μπλογκ το οποιο μαθαινω εβαλε το quote του Αγγελου -ενω ειχα παρακαλεσει μεσω Μανταλενας να ΜΗΝ χρησιμοποιηθει κατι χωρις να ερωτηθω,- θελω να πω 5 πραγματακια.

Πριν βαλω το κουοτ, εγω, ρωτησα τον Αγγελο, αν εχει αντιρρηση.
Και εχουμε και προσωπικη σχεση, φαντασου..


" σιγα μωρε, διαφημηση σου κανουν"
Και σε ποιον δεν αρεσει η δοξα ε;


Οταν ζητησα να γραφω στα περιοδικα με το ψευδωνυμο μου, σηκωθηκανε μερικα φρυδια.
Πως ειναι δυνατον να μην θες αναγνωριση;
Φανταζομαι ειναι δυσκολο να το καταλαβει καποιος που παλευει να ξεχωρισει, να αφησει το σημαδι του. Και ειναι ανθρωπινο να θες να αφησεις το σημαδι σου, να πεις να , αυτο εκανα, αυτος ειμαι, αυτο αφησα...ξεκιναει απο το αρχεγονο ενστικτο της αναπαραγωγης, στην φυλλαδα θα κολλησουμε τωρα;


Ομως μερικοι, τυχεροι, την νιωσαμε την αναγνωριση. Ισως να ειμαι ολιγαρκης, ισως να μεγαλωσα, ισως να μου φτανει η αναγνωριση σε μικρη σκαλα, αλλα δεν κοβομαι πια στο να ξερει ποια ειμαι και η Κυρα Μαριγουλα στα Τρικαλα.
Κοβομαι στο να βγαλω καποια χρηματα.
Σε μια χωρα οπου κυριαρχει το τζαμπα και η κλεψια, θελω να μην δουλευω σκληρα μεχρι τα γεραματα μου, θελω να μπορω να παρω στην κορη μου την κουκλα που λαχταραει και να πληρωσω τον ιατρο για τα σιδερακια της πχ.
Αν πρεπει να ακουστω λιγο για να ανοιξουν καποιες πορτες, θα το κανω, εξ ου και ειπα το οκ για το βιβλιο.
Και ακουστηκα, και δουλευω, -οχι ακομα οσο θα ηθελα- αλλα κατι γινεται.

και ναι γραφω σαν Λιλι.
και ναι, δεν κολακευτηκα που μπηκε το κουοτ του Αγγελου σε ενα εντυπο.


Με ενοχλησε που δεν ερωτηθηκα, με ενοχλησε που αυριο μπορει να παραδωσω μια εργασια μου καπου, που να εχω βγαλει απο το μπλογκ μου (εγω εχω τα πνευματικα δικαιωματα εξαλλου) και να το χει παρει καποιος αλλος και να πληρωθει για δικη μου εργασια.
To quote αυτο, μπορει να μου το ειχε πει ο εραστης μου και να το διαβασε ο αντρας μου.
Ηδη εκλεισε ενα πολυ καλο μπλογκ, οι ιστοριες απο το γραφειο , γιατι ο gelial εκτεθηκε.

Κι αναρωτιεμαι, ποιος ο σκοπος να βγαινει ενα ενθετο για τα μπλογκ αν ειναι απλα με καθε του εμφανιση στα περιπτερα, να κλεινουν καποια(τα πιο δημιουργικα ειναι τα πιο αθωα και τα πιο "αληθινα" που δινουν κομματι της ζωης τους), η να "μαζευονται"ολοι λογω του οτι μπορει να το διαβασει καποιος εκει εξω;
Νομιζα οτι η δημιουργικοτητα ηταν κατι που τραβαει και ειναι κατι που πρεπει να διαφυλασσεται, παση θυσια.

Ετσι οπως παει το πραγμα, βλεπω ενα διαρκη καννιβαλισμο, μια μη-γενναιοδωρια, μια καταστροφικοτητα.
Μια μηχανη του κιμα που απλα καταβροχθιζει οτι καλο βγαινει, καταδικαζοντας τους δημιουγους να αρκεστουν σ' αυτα που γραψανε μεχρι τωρα, αφου πλεον φοβισμενοι, παρατουν το πληκτρολογιο.


Αν πραγματικα ηταν εξυπνοι , οσοι κατα καιρους χρησιμοποιησανε δουλεια αλλων, θα στελνανε μαιλ, αμφιβαλλω αν καποιοι θα λεγανε οχι(καλα εγω μπορει), και θα παρακολουθουσανε την πορεια καποιων, που ισως θα τους συμφερε να τους εχουν στο προσωπικο τους.Και θα επεφταν σ αυτους τα ευσημα του επιπεδου του περιοδικου αλλα ο Ελληνας δεν σκεφτεται ετσι.
Αυτο θα χρειαζοταν μεγαλη εσωτερικη αρμονια και χορταση, γενναιοδωρια, και προπαντως παιδεια.

Για να ξαναγυρισω στο Αρθρο που ηταν και η αφορμη για να ξετυλιξω τις σκεψεις μου, δεν ξερω ποιος ειναι ο υπευθυνος, η αρχισυντακτριa οταν την πηρα, με διαβεβαιωσε οτι θα τον ενημερωνε και θα με επαιρνε τηλεφωνο. Δεν τηλεφωνησα με αγριες διαθεσεις, απλα ηθελα να μαθω γιατι αφου ζητησα εκ των προτερων να μην γραφτει τιποτα δικο μου, τελικα εγινε.
Και να ρωτησω αν θα παρω και κανα φραγκο γιαυτο...:P