Singing in the fucking rain

Eχω προβλημα με την απορριψη.
Οχι αυτην που εσυ επιλεγεις, οχι οταν ο γκομενος θελει να δει τον αγωνα και σκεφτεσαι "ααα δεν με θελει" .
Αυτο ειναι μαλακια. Κομπλεξ,... και να πας να το κοιταξεις.
Οχι εχω προβλημα με την φανερη και χωρις καμια αμφιβολια απορριψη.
Δεν θελει να ειναι μαζι σου.
Μπορει να ειναι για τον αγωνα, αλλα αν δε στο πει, μπορει να ειναι ειτε γιατι βρωμανε τα ποδια σου η τον χαλαει η ρυτιδιασμενη φατσα σου η δεν αντεχει την μαγειρικη σου.
Η απλα θελει να παει τουαλετα.
Οπως και ναχει, αν δεν ξερεις, εισπραττεις αυτο:
"Δεν θελω να ειμαι μαζι σου."
Και αν γινεται πανω απο μια φορα, αρχιζεις και ψαχνεις για ενδειξεις.
"α , με πηρε τηλεφωνο αρα.... θελει να ειμαστε μαζι."
Σχεση one point
"xmm τον καλεσανε για καφε, και δεν με καλεσε και μενα"
Κλασιμο one point
Και πριν το καταλαβεις, καταληγεις να βλεπεις απορριψη παντου, ακομα και οταν τελικα, θελει να δει τον αγωνα.
Και οκ αν εισαι 20, περνας κατι τετοιες φασεις. Δικαιολογειται, μαθαινεις.
Στα 35 θα γελας και συ η ιδια με την καταντια σου.


Στην ζωη μου εχω φαει απιστευτη απορριψη.
Απο τοτε που γεννηθηκα.
I wasnt a boy.
Τι να κανω, εδω δεν περισσεψε για υψος, θα περισσευε για τσουτσουνι?
Παντως απο αρχιδια καλα παω.

Απορριψη στο σχολειο, στα σχολεια, απορριψη για το life style, για το style, για ολα οσα μπορεις να φανταστεις.
Ok, ολοι το περναμε.
Σιγα, ετσι ειναι η ζωη.

Στον γαμο, η απορριψη ετσουξε.
Οταν παντρευεσαι ειναι σαν να σου λεει ο αλλος, οκ, Ι ve seen your shit, και δεν με νοιαζει, σε θελω.
Σ εχει δει, δεν τρομαξε, δεν ετρεξε μακρυα με ολα οσα φοβασαι οτι αν δειξεις, θα σε απορριψει.
Ολοι ξερουμε πως κατεληξε αυτο το ανεκδοτο.


Εφαγα απορριψη και μεσα απο το μπλογκ, δειχνοντας ακριβως ποια ειμαι, αλλα επειδη εκανα και θεραπεια και επειδη μαθαινα να διαφυλασσω πια το μεσα μου και να του δινω αξια ασχετα με το αν το απορριπταν οι αλλοι, ξαναγεννηθηκα.
Οι πληγες κλεισανε,... αλλα πονανε οταν βρεχει, thanks for asking.



Και συ ματια μου, βρεχεις πολυ.