Σατιρα

Οταν η μπλογκοσφαιρα μετρουσε μολις 200 ατομα(?) πολλοι ασχολιονταν με το τι εκανε ο διπλα. Τι εγραψε, γιατι το εγραψε, δημιουργηθηκαν κλικες οπου οι ταδε δεν χωνευανε τους ταδε.Σε γενικες γραμμες οσοι χλεβαζανε παρειστικα το μοναδικο 'θυμα" εβγαζαν μια ζηλεια στα σχολια τους. Αλλοι παθαιναν εμμονες . Εγω ειχα ας πουμε καποιον που εγραψε γυρω στα 50 ποστ στην σειρα με μαλακιες.
Αλλοι παιζαν τα παιχνιδια απο πισω και μπροστα ηταν τυπικοι και ευγενικοι, δεν μπορουσες να τους πεις και τιποτα, ασχετα αν τα μαθαινες. μαλιστα ηταν απο τις αιτιες που δεν διαβαζα πια αλλα μπλογκ, με κουραζε ολο αυτο.
Και μεσα σολο αυτον τον αχταρμα, προσπαθησανε καποιοι να φτιαξουν μπλογκ με σχολιασμους. Κατι σαν τον Λαζοπουλο και το αλ τσαντιρι ενα πραγμα.
Εγω δεν γελαω μ αυτα που λεει ουτε προβληματιζομαι γιατι βλεπω να εχει αποψη και πισω απο αυτην, να κοροιδευει.
Δεν βλεπω εξυπνο σχολιο, δεν βλεπω witt.
Ετσι και στην μπλογκοσφαιρα. Αλλος λαικα, αλλος με catty remarks ολοι, μα ολοι αποτυχανε παταγωδως εκτος απο εναν.


Την φατσα του δεν την πολυθυμαμαι και δεν θυμαμαι ποιος ειχε κερδισει και στο ταβλι.
Ομως διαδυκτιακα τον λατρευω.
Λεει πραγματα που τσουζουν, με σαρκασμο, αλλα το βλεπεις, το νιωθεις οτι δεν υπαρχει κακια απο πισω, δεν υπαρχει εμπαθεια δεν προσπαθει να βγαλει απωθημενο.
Λεει αυτο που νιωθει χωρις φοβο, και αυτο ειναι πολυ appealing.

δεν προσπαθεινα την φερει σε καποιον, χεστηκε πατοκορφα και αυτο εκφραζει με τα ποστ του, την αποστασιοποιηση που χρειαζεται για να εισαι οντως καλος στην σατιρα σου.Μπορει να λεει μαλακιες-who knows, μερικες φορες αποκαλει τον εναν μαλακα κιολας, και στην αρχη κανεις δεν τον γουσταρε.
Σιγα σιγα ομως εδειξε σε ολους-ε ναι σε μενα δεν χρειαστηκε, τον γουσταρα απο την αρχη, το παμε, μεχρι που μου βγαλανε το ονομα οτι τον ποθω- οτι ξερει να σαρκαζει με την ιδια ευκολια τον εαυτο του και πολυ απλα, δεν τον αγγιζουν οι λεξεις, οπως δεν θα επρεπε να αγγιζουν και μας.
Οτι το ιντερνετ δεν ειναι η αρχη και το τελος του κοσμου μας.
Αυτο εμενα με προσγειωνει, μου δινει erspective και γελαω πολυ με τα γραπτα του και τις απιστευτα out of the blue ατακες του.


Ο τυπος ειναι witty, εχει το χιουμορ που μ αρεσει,-κιας τα βαζει και με ατομα που συμπαθω, ειναι δικο τους θεμα- και χαιρομαι απιστευτα που αποφασισε να ξαναγραφει στο μπλογκ του.

welcome back Lenny



δειγμα, εδω