Μια ιστοριουλα

Πριν λιγες μερες, εψαχνα ενα προβαδικο στο ιντερνετ και βρηκα καποια τηλεφωνα. Σε ενα απο αυτο, μαθαινοντας οτικανουν ηχογραφησεις, επισημανα οτι τραγουδαω και κανω εκφωνησεις αν χρειαστουν μια νεα φωνη-ποτε δεν ξερεις.
Ο υπευθυνος ζητησε ντεμο, το εστειλα και με πηραν τηλεφωνο λιγη ωρα αργοτερα.
Ο υπευθυνος, ας τον πουμε Κο Πετρακη, ηθελε απο την αρχη τα πραγματα να ειναι his way.Οταν του ανεφερεα οτι την επομενη εχω ελευθερη ωρα, εκανε ενα σχολιο για μια αλλη τραγουδιστρια-ημι διασημοτητουλα-η οποια τους ταλαιπωρησε και και και.
Τον διεκοψα και του ειπα οτι δεν μπορω να χρεωθω τους λογους της αλλης κοπελλας, εγω εχω παιδι και δεν εχω την ευχερεια χρονου που πιθανον εκεινος -και εγω θα επιθυμουσαμε.
Εκανε πισω.
Του ανεφερα εναν τραγουδιστη που ειναι κατα την γνωμη μου πολυ καλος.(μη εξηγω ποιος τωρα, ντροπη)
Με ρωτησε μεταξυ αστειου και σοβαρου αν ειμαι καψουρα/το κανουμε.
Εμεινα μαλακας.
Τι ερωτηση ειναι αυτη;
Δεν απαντησα. Επεμενε.
"για να τον βρισκεις τοσο τελειο, κατι συμβαινει"
"Τον αγαπω πολυ" απαντησα αρκετα συγκρατημενα.
Ευτυχως, σταματησε εκει.

Πηρα τηλεφωνο τους διαφορους γνωστους μου. Στην ζωη μου εχω μαθει οτι οταν καποιος λεει πολλα, συνηθως οι δουλειες του ειναι ανυπαρκτες. Και οταν καποιος μου μιλαει για δοξα, το αυτι μου παραμενει κουφο. Το τυρακι αυτο , εμενα τουλαχιστον δεν με τραβαει ...πια. Η δοξα ειναι καλη αν μεταφραζεται σε χρημα. Να δουλευω για να με μαθουν 5 η 5000 αγνωστοι δεν μου λεει τιποτα.
Χρηματα. Φαγητο στο τραπεζι μου. Ρουχα για το παιδι μου, δωρακια, τετοια πραγματα με αγγιζουν.
Αυτα που ακουσα ηταν οτι ο τυπος ηταν φαφλατας, αναξιοπιστος και διαφορα αλλα, που με προιδεασαν λιγο και συμφωνουσαν με την εντυπωση που μου εδωσε.Απο την αλλη ο κοσμος καμια φορα ζηλευει και μια καη φημη μπορει να ειναι αδικη, οποτε ειπα να δωσω μια ευκαιρια.

Αντι για 4 που μπορουσα, μου εκλεισε για 2.30.
Εφερα τις δουλειες μου ετσι(επρεπε να παραδωσω την επομενη μια ταινια -υποτιτλους) να παω στην ωρα που ηθελε.Αποχαιρετησα τον αγγελο κοιμισμενο στο κρεβατι μου, του ειπα οτι μαλλον θα επεστρεφα σε καμια ωρα και πηγα. Στις 3 και τεταρτο γιατι κατι του ετυχε. Τουλαχιστον με ειδοποιησε.
Φτανοντας εκει μιλαω με τον ηχοληπτη, ο οποιος δεν ειχε ιδεα αν ο Κος Πετρακης θα ερχοταν.Ουτε οτι θα εκανα και μια εκφωνηση διαφημιστικου στα αγγλικα.
'Εσεις θα με πληρωσετε αν δεν ερθει;" ρωτησα
Τον πηρε τηλεφωνο.
"Αν πιστευεις οτι ηρθες σε καραγκιοζηδες/απατεωνες/δεν θυμαμαι τι ειχε πει εκει , τοτε ριξε μια μουτζα και φυγε, τι ειναι αυτα τα ποτε θα πληρωθω;"
Δεν με αφηνε να μιλησω.
"θα μιλησω εγω που ειμαι πιο μεγαλος."
Μου ρθε να βαλω τα γελια.
Τον αφησα να πει και στο τελος ειπα αυτο που ηθελα.
"Δεν θεωρω οτι ειναι μεμπτο να μαθω πως θα γινει η πληρωμη μου εφοσον ηρθα εδω για εργασια, οχι για να πιω καφε, ναι;"
Τελικα το διαφημιστικο, ηταν δειγμα. Ακουσα και το ποσο απειρη εκφωνητρια ημουν, και πως οι εμπειρες το λενε μια και εξω, και με την σωστη εμφαση, και καθησα κοντα 4 ωρες.
Γιατι επρεπε να ακουσω την προηγουμενη του δουλεια, ενος ποιητη/συγγραφεα μελοποιημενου, να ακουσω και τα κομματια του μιουζικαλ. Τωρα με ηθελε ΚΑΙ για την σκηνη.
Οπως μουχε πει στο τηλεφωνο στη σκηνη δινουν εμφαση στην εμφανιση, στο σι ντι στην φωνη.
Παλι καλα που για "9ρακι", οπως μου ειπε, του εκανα. Ειτε φωνητικα, ειτε οικονομικα, ποιος ξερει αφου δεν μιλησαμε καθολου για χρηματα. Μονο που δεν ερωτηθηκα αν θελω να παιξω η αν μπορω -λογω χρονου, να κανω προβες και να παιξω...αλλα το τι πιστευω εγω ειναι μαλλον περιττο.
Ακουγα μονο σε ποση ωρα τα ειπε η ταδε διασημοτατη τραγουδιστρια, ο ταδε τραγουδιστης κλπ. Το name dropping δεν σταματησε στιγμη.
Και η αντιστοιχη "μειωση" μου το ιδιο.
Ευτυχως δεν το επαιρνα στα σοβαρα.
Να μπεις να τραγουδησεις κατι μετα. Κοιταξα το κινητο μου επιδεικτικα.
"Η Λιλι κοιταει το κινητο της , δεν βλεπει οτι εχει πεσει σε χρυσορυχειο"
Η αληθεια ειναι οτι δεν το εβλεπα.
Ναι, ειδα το σι ντι με τα ονοματα, οκ. Πολλα ονοματα, διασημα, αλλα φανταζομαι οι ανθρωποι πληρωθηκαν για να τραγουδησουν , ειναι η δουλεια τους.
Ολα ωραια αυτα με την ποιοτητα, αλλα το θεμα ειναι οτι ημουν εκει 4 ωρες και ενιωθα οτι δε σεβαστηκε ο χρονος μου.
Οτι επρεπε να διεκδικησω τα δικαιωματα στο να μου φερεται ο αλλος με ενα στοιχειωδη σεβασμο, και να μην μου λεει ποσο χαλια ειμαι η ποσο καλη ειμαι, παρα μονο να με προσλαβει ή να μη με προσλαβει.
Δεν με ενδιεφερε η γνωμη του, μην παρεξηγηθω.
Ομως αν ενας ανθρωπος ειναι υπευθυνος για την διαβιωση σου επειδη σε πληρωνει, αποκτα δυναμη επανω σου.
Σκηνες απο την εποχη που επαιζα σε ενα θεατρακι περασαν απο το μυαλο μου.
Το ποσο ψωναρες ηταν, "θριαμβος Θριαμβος" οταν αναφερονταν σε παρασταση μπροστα σε 6χρονα που παιζαν με Μπαρμπι στις πρωτες σειρες.
Το ποσο στα σοβαρα επαιρναν τον εαυτο τους και ποσο ευκολα μειωναν τους συνεργατες τους, ποσο ασχημα φερονταν, και το ποσο ασχημα ειχα περασει.
Θα μπορουσα να συνεργαστω με εναν ανθρωπο που ναι μεν ηταν χαμογελαστος, και ειχε επιπεδο, αλλα αυτο το επιπεδο το πεταγε συνεχεια μπροστα, βαζοντας σε συνεχεια σε μια διαδικασια ειτε να του μοιαζεις (οτι και να πιστευε ο ιδιος στο μυαλο του), ειτε να ανταπεξελθεις στην εικονα που θελει, μην παιρνοντας υποψη, οτι υπαρχει και μια ετοιμη πλεον φτιαγμενη προσωπικοτητα μπροστα του, και οτι για καλο αποτελεσμα, παιρνεις την πρωτη υλη που εχεις και την"φτιαχνεις" με σεβασμο ομως. Δεν παιρνεις ενα ρουμπινι και το κοβεις ντε και καλα σαν ζαφειρι, δεν γινεται να μην παιρνεις υποψη σου καποια πραγματα.
Μου εβαλε μπροστα μου 150 αρθρα. Για την προηγουμενη δουλεια του.
Μετα μου εδειξε ενα αρθρο σε μαι εφημεριδα, νομιζω φρι πρες. Δικια τους οπως ειπε.
"και γω γραφω"του ειπα.
"να σε βοηθησουμε τοτε"
"δεν θελω βοηθεια, ειπα χαμογελοντας, συνεργασια, αν σας κανει."
"με το σπαθι στο χερι εισαι, "δεν θελω βοηθεια"
"Ισως γιατι αυτοματως με βαλατε στην θεση αυτης που εχει αναγκη."
"δεν θα μου πεις πως μιλαω, εχω παρει δεν-θυμαμαι-και-γω-τι-πτυχειο-ειπε στο communications, αρα εσυ δεν εκφραστηκες σωστα."
Οκ, πιθανον, πασο.
Χαμογελασα, θα ηταν δυσκολο απογευμα.
"Και τι γραφεις;"
"Σχεσικα κυριως"
"τι θα πει αυτο; σχεσικα; σχεσικα;"
Γελουσε
Χαμογελασα.
"Ετσι το λενε στα περιοδικα που δουλευα. Για σχεσεις."
"Πρεπει αν μην ηταν και τιποτα καλα περιοδικα."
Ωπ, νατο παλι, αν δεν το πεταγε δεν θα αντεχε.
Πιθανονα να μην ειναιωσοβαρα περιοδικα και να μην εχουν ποιοτητα κλπ κλπ.
Εχει σημασια; Ο τροπος του με ενοχλουσε, δεν ειχε την ποιοτητα που ΕΓΩ αναζητω στους ανθρωπους.
Δεν απαντησα, για αλλη μια φορα.

Πηρα το σι ντι, το εβαλα στο λαπτοπ γιατι ηταν audio, αν και ειχα ζητησει αν ειναι mp3, και το σαβατοκυριακο περασε με υποτιτλους, αρθρα με deadline, προβα και αναζητηση πληκτρα, αφου ειχα στειλει ενα μνμα να μου τα στειλουν σε mp3.

Σημερα-πριν λιγο συγκεκριμνα, με πηρε τηλεφωνο ο Κος Πετρακης. Αφου παραξενευτηκ επου εκανα την νυχτα μερα, και μου ειπε ποοοοοσο παιδευτηκαν με την εκφωνηση μου 6 ωρες κοψε ραψε (σιγα μην φαγανε ολη μερα),με ρωτησε τι εκανα με τα τραγουδια. Του ειπα οτι περιμενα να μου τα στειλουν σε mp3.Εκει ακουσα με περιφρονηση στην φωνη του, οτι θα χασουν το συναισθημα τους αν τα ακουσω στο σουπερμαρκετ ψωνιζοντας τοματες και οτι οχι, θα τα ακουσω ντε και καλα ετσι.
"ο ερμηνευτης ειναι νερο που βαζει στο μπουκαλι ο σκηνοθετης, θα με ακους σε ολα ακομα και στον τροπο που θα δουλευεις, οχι δεν θα τα απρεις σε mp3"
Δεν με αφηνε να μιλησω, παλι.
Ημουν και απο τον υπνο, αρχισα να ενοχλουμαι.

Παλι θα απολογηθω;
"Δεν μπορω να μεινω καρφωμενη στο λαπτοπ, τα θελω για να τα μαθω, να τα βαλω στ' αυτια μου."
"Δεν εχεις οπως ολοι μας cd player;"εκπ[ληξη, ελαφρα ειρωνεια και δυσπιστια
'Οχι, δεν εχω"
υπαρχουν και πτωχοι, μπαναλ ανθρωποι.:P
"Πιστευα οτι θα τα ειχεw ετοιμα μεσα στο σαβατοκκυριακο. Η Ταδε τα εβγαλε σε 2 ωρες."
Χεστηκα για την ταδε, και αν τα θες σε 2 ωρες, μαλλον ειναι επειδη time is money.Wait. Money. Η μαγικη λεξη.Που θα με κανει να επενδυσω και την ψυχη μου ακομα και στο "μια ωραια πεταλουδα".
Δεν ειπα τιποτα. Που να προλαβω;
Να του υπενθυμισω οτι εχω παιδι; Ζωη;
Ετσι θα ειναι η συνεργασια μαζι του;

"Ο τραγουδιστης που μου ειπες;"
"Μου ειπε, δες εσυ και ερχομαι"
O ρολος μου -αυτος που εχω διαλεξει-ειναι "ασπιδα" στις κακοτοπιες, δεν θα πηγαινα η εστελνα ποτε καπου τον Αγγελο αν εχω αμφιβολιες.
"Τι θα πει, δες εσυ, επρεπε να θελει να ερθει, να ενδιαφερθει. Δεν μου κανει."
Κσπου επ[ρπε να ξεσπασει ακι να βγαλει το αφεντιλικι του αφου θα μου στελναν τελικα τα mp3.
Ελεγε ελεγε ελεγε...δεν μ ενοιαζε γιατι του εχω μιλησει για 2 τραγουδιστες οποτε τα "φτιαχνω" αν χρειαστει, αλλα ο τροπος που μιλουσε αρχισε να με τσιτωνει.
Για μενα, πες οτι θες, αλλα για καποιον που αγαπαω....
"Εσυ μου κανεις, εχεις καλη φωνη.εισαι χαμογελαστη..."

Κλεισαμε το τηλεφωνο.
Δεν θελω να δουλεψω μαζι του. Νιωθω οτι στο τελος δεν θα μπορω να χαμογελασω, δεν ειμαι ο ανθρωπος που απο το ενα αυτι μπαινει και παο το αλλο βγαινει και αη αυτοπεποιθηση μου δεν ειναι τοσο μεγαλη για να αντεξω συνεχομενη κριτικη, ασχετα αν ειναι το συστηματακι του για να ανεβαινει και το βλεπω.
Δεν βλεπω λεφτα ακομα οποτε δεν νιωθω οτι χανω τιποτα.
Ομως απο την αλλη, ασχετως με τον φαφλατισμο και την αγενεια και το ψωνιο, ο ανθρωπος ειναι συνθετης, τραγουδιστης, εχει καποιες γνωριμιες και μου ανοιγεται μια πορτα που μπορει να οδηγησει στο τιποτα... η σε ολα οσα λεει.
Δεν ξερω τι να κανω, νιωθω οτι αν εμπλακω θα χασω την ψυχη μου.
Γιατι απο αυτην νιωθω οτι θρεφεται.

Γνωμες;