"Ειμαι ενα μεγάλο παιδι"

Καμια φορα ακουω τους εδω ελληνες (με εδω, εννοω στο εξωτερικο) αλλα και τους εκει (στην Ελλαδα) να λενε ποσο 'στρατιωτακια" ειναι οι ανθρωποι του εξωτερικου, ψυχροι. Και με τα παρηφανευτονται που ειναι (οι ελληνες) ανυποτακτοι, "αδαμαστοι", μεγαλα παιδια.
Και καπου εκει ξερναω, πριν αρχισουν τα περι "πειραματος της Ευρωπης".

Οι ξενοι ειναι σαφεστατα πιο οργανομενοι, υπακουοι και λιγοτερο εκδηλωτικοι. δεν θεωρουν τα παιδια τους κτήμα τους, και απο μικρα αυτα εχουν τον διαχωρισμο του "τα λεφτα των γονιων μου". Δεν υπαρχει το "ολα δικά μας". Οχι, ειναι δικά ΤΟΥΣ. Δεν υπαρχει επίσης η αρρωστημενη κατ' εμε αντιληψη οτι μας αφορά το κρεβάτι του έφηβου γιου η κόρης μας. Να περηφανευτουμε που πήδηξε; Γιατι; Τι προσκολληση ειναι αυτη, στο σεξ, στο παιδι, σε καταστασεις που εσυ περασες και εφυγαν;
Να το προστατεψεις;
Δεν του μιλησες ανοιχτα για τις αρρωστιες; Για το ειντζ, τον ερπη,..... τις μουνόψειρες βρε αδερφε.
Δεν μιλησες στην κόρη σου για τις συνέπειες μιας εγκυμοσύνης;

Ποιες ειναι οι συνέπειες μιας εγκυμοσύνης;
Η τιμή της και  η τιμή σου. Οικονομική ανεχεια. Δεν θα παντρευτει, δεν θα σπουδασει πιθανόν. Θα πρεπει να το μεγαλωσεις εσυ. Και μην ξεχναμε, η τιμή σου. Ναι το ειπα δυο φορες, λεγεται εμφαση.
Εξω ομως, αυτο δεν ισχύει, Αν καποια κοπέλα μεινει εγκυος, και το κρατος την βοηθάει, και δεν την εμποδίζει να βρει καποιον στην πορεία-αν το θέλει.. Θεωρείται επιλογή. Οτι δεν αφορά κανεναν. Ουτε τους γονεις της.
Αρα οι συνέπειες ειναι τελειως διαφορετικές εδω απ'ο,τι εκει.
Εκει δεν μεγαλώνεις με το αγχος να αποκατασταθεις οικονομικά η επαγγελματικά η συναισθηματικά.
Εχεις εμπιστοσύνη στο κράτος σου.
Και οταν κανεις παιδι, εισαι υπευθυνος, ενήλικας.

Εδω, περηφανευεσαι οτι "εισαι μεγαλο παιδι". Οτι "δεν θα μεγαλωσεις ποτε". Οτι εισαι "αγοράκι". (σορρυ δεν εχω ακουσει καμια γυναικα να λεει τετοιες μαλακίες στα 40).
Ας το αναλύσουμε λίγο αυτο. Περηφανέυεσαι..... οχι οτι δεν γερνας, (πατσας σαν κι εμας εισαι, μην το συζητάς), αλλα οτι δεν ντυνεσαι σαν  40 αρης(τον πατερα σου;). Φοράς τζινάκια, αρβυλάκια, ισως και σκουλαρικάκι.  Η μου κανεις σολάριουμ και καβαλάς την μεγαλύτερη μηχανή που αντεχουν τα σκέλια σου. Σουζες δεν κάνεις, οχι απο προσοχή, αλλα γιατι αρχισανε καποια αρθριτικά. Κάνεις καμάκι, και πιθανόν πηδας από δω κι απο κει, νομίζωντας οτι εσαι το κελεπούρι. Προσκολλημένος στην εφηβεία. Δεν δεχεσαι οτι μεγαλωσες, εκανες παιδια, η γυναικα σου κι αυτη μεγαλωσε, φαρδυναν οι γοφοι της, και κουραστηκε απο γυναίκα και ερωμένη σου, να εχει γινει η μανα σου που σου θυμιζει τι να κάνεις,  να τρεχει για ολα, και εχει πεσει με τα μουτρα στο φαι, γιατι...καποια τρυπα πρεπει να βουλωθει, δεν γινεται αλλιως. Αν περιποιειται τον εαυτο της, και δεν εχετε σεξ, φιλε μου, σου εγγυωμαι οτι βαρεθηκε τα καραγκιοζιλικια σου και εχει βρει αλλον.
Η την παράτησες με ενα παιδι στην αγκαλια και τρως τα λεφτα σου σε ποτά και ξενύχτια, αφου το κράτος μεριμνει για σενα, ως αλλη μανα που προτιμά τον "γιοκα της" από την κόρη της.
Δεν εχεις εσωτερική πυξίδα, ούτε ενσυναισθηση. Ολα για παρτι σου, σαν παιδι. Δεν βλεπεις πιο μακρια. Απολύειες τον καλύτερο υπαλληλό σου, γιατι σε κανει να νιωθεις βλακας.
Μαχαιρωνεις πισώπλατα την συνάδελφό σου, γιατι δίπλα της εισαι σαν τον Μακολει Κολκιν μετα απο ξενύχτι. Κοιμάσαι με τον κουμπαρο σου, γιατι μπορεις, σιγα, ποιος θα το μάθει; Δεν βλέπεις την εικόνα, τις συνέπειες, το φερσιμό σου. Μονο αυτο που θες. Σαν το δίχνρονο που βλέπει τα κλειδια στα χερια σου και τα ΘΕΛΕΙ. Μονο που το δίχρονο, εχει μια λειτουργία στο μυαλό του που το κάνει να το θελει τοσο που να ΣΗΚΟΘΕΙ και να περπατήσει, μαλάκα. Ειναι φυσικό. Εσυ τι βλάβη εχεις υποστεί και τα ΘΕΛΩ σου υποβαθμίζουν τον αλλονων σε τετοιο βαθμό, που δεν βλεπεις ακομα και τις ΑΝΑΓΚΕΣ των δικών σου ανθρωπων, ανικανος να διακρίνεις την διαφορα; Αλλο αναγκη, αλλο θέλω.
Ωρύεσαι  ακόμα και στα σοσιαλ μιντια για τον τοιχο ΣΟΥ.  Ρε μαλάκα, ποιος τοιχος ΣΟΥ; Ο αερας ο κοπανιστός;
"Δεν επιτρεπω στον τοιχο μου".. σαν να σου βαζει το χερι στο στομα στην καφετερια που καθήσατε όλοι μαζι, γιατι την διαλεξε εκείνος.
 Μισει ο ζωοφιλος τους ανθρωπους επειδη δεν του μοιαζουν (απο ποτε η αγαπη γεννα μισος?) , ο γκει χρωματιζει ομοφοβικο οποιον τολμησει να του πει οτι "μετα απο μια ορισμενη ηλικια ΚΑΙ ΟΙ ΣΤΡΕΙΤ παυουν να φιλιουνται και να χαμουρευονται διπλα σου στον καναπε, γιατι εχουν συναισθηση του χωρου και των ανθρωπων διπλα τους (αλλα αντε να το εξηγησεις αυτο σε καποιον που παρτουζωνεται πολύ συχνα και εχει άλλη αισθηση του σωματός του σε σχεση με των γύρω του- ναι , γενικευω, αλλα ξερετε οτι λεω αληθεια), ο χα,  μισει οτι δεν ειναι "πατριωτικο". Βλεπουμε ανθρωπους να εχθρευονται και να πολεμάνε ο,τι ειναι διαφορετικό από εκεινους, αρνουμενοι να  μάθουν για τον κόσμο που ζουν, πεισματικά αρνούνται να αποδεχτουν οτι υπαρχουν λογής λογής ανθρωποι στον κοσμο με διαφορες πτύχες της προσωπικότητας τους, προτιμούν να φανε την ενεργεια τους να την  εξολοθρευσουν,  αυτην την μάυρη /ασπρη καρικατούρα του άλλου, να τον/την εξευτελίσουν, να του δώσουν ονομασίες και να ταυτιστούν ετσι απεναντι του. Γιατι κακα τα ψέμματα, δεν εχουμε ταυτοτητα. Οπως το αγορακι προσπαθει μια ζωη να ταυτιστεί απεναντι στην μανα του και το σοκ που υπεστη ως μωρο οταν καταλαβε οτι δεν ειναι ιδιος με αυτην την θεότητα που λάτρευε- σε βαθμό να φτανουμε σε κλειτοριδοκτομες σε μερικά κράτη-, ετσι κι εμείς, αντι να κοιταξουμε τα προιοντα που παραγουμε (οχι ζαρζαβατικά και λάδι), τα λογια μας, τις πράξεις μας, και τις τεχνες μας, κοιταμε να βρουμε τα ψεγαδια στους άλλους, μπας και φανουμε καλύτεροι δίπλα τους. Και βαραμε και κανα πακιστανο, οπως θα κλώτσαγε το παιδι τον οικογενειακο σκύλο μετα που η μανα του το μαλωσε.
Θα περιμενε κανεις απο τους ανθρώπους της γενιάς μου, άλλα πραγματα, άλλα μυαλα.  Του πουστη, ζήσαμε ειρηνικές, καλές εποχες. Το καλό ειχε αξία, η καλοσύνη δεν ηταν αδυναμία. Παιζαμε στις αλάνες ολοι μαζί, βλέπαμε τα στραβα της γενιας των γονιων μας, με τους ζωστήρες, τις σαγιοναρες και την άθικτη παρθενια....Ομως  δυστυώς, οι 40 και ανω ειναι πραγματικά για τον  Pucho.


Και ολο αυτο το σκεπτικό, της αντιθεσης, της απόρριψης και του θέλω που δημιουργειται οταν βυζαινεις και υποτίθεται εξελισσεται σε προσωπικότητα αργότερα, το εχεις εσυ σημαία σου και περηφάνεια σου, και νομίζεις οτι το ζηλεύουν οι ευρωπαιοι;
Δεν εισαι αδαμαστος, καλέ μου, (ουτε καν Αμαζονα στην καλύτερη).
Καθυστερημένος εισαι.

Και να στο πω πιο ωμα, που καθε τρεις και λίγο αρπαζεσαι τυλιγμένος στην σημαία σου, ποσταροντας 18χρονα αγγλακια/σκανδιναβες που εχουν πεσει κάτω απο το μεθύσι (και που πολλες φορες τα βιαζουν υπο τα στραβά μάτια της αστυνομίας σου) στα μπαρακια που πουλανε μπομπες στα νησια ΣΟΥ....... εισαι τελειωμένος.
Περηφανεύεσαι...για την Ιστορία σου. Μονο που η Ιστορία σου, ουσιαστικά ειναι ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ, και ειναι το ΜΟΝΟ κοινο που εχεις με τον Σωκράτη, τον Πλουταρχο κλπ.
Εσυ τι εχεις δημιουργήσει; Για τους ξένους, αυτό ειναι πολύ ξεκάθαρο. Επίσης ειναι πολύ ξεκάθαρο οτι δεν μπορούν να σου έχουν εμπιστοσύνη, οσον αφορα τα χρήματα και τις μπίζνες. Βλέπεις, ο εγωιστής ανθρωπος νικά τον αλτρουιστή, ομως η εγωιστική ομάδα που τρωγεται μεταξύ της, δεν θα νικήσει ποτέ την αλτρουιστική, και εξω, δουλεύουν για το κοινο καλό. Σεβονται τον γειτονα, φροντίζουν την κοινη ζωή, εχουν πολύ ξεκαθαρα ορια. Ναι, δεν θα ερθουν σπίτι για καφέ, ουτε θα κάνουν αυθορμητες κινήσεις. Αυτα τα εκαναν ως ΕΦΗΒΟΙ, στις διακοπες, στα παρτι. Τώρα μεγάλωσαν.

Και γι αυτο εισαι τελειωμένος, γιατι  αυτοι μεγάλωσαν, και δεχονται τα καλά και τα κακά της κάθε ηλικίας, ενω εσυ, αρνεισαι- το λες και μονος- σου να μεγαλώσεις. Το προβλημα όμως με τους εφηβους, καλέ μου, ειναι οτι δεν εχουν ελεγχο της ζωής τους, και κανεις δεν τους παίρνει στα σοβαρά.

 Ο εφηβος, εχει κηδεμόνα.