Τριτωσε...

Μολις διαβασα μια κακια που δεν απευθυνοταν σε μενα, αλλα σε ενα ατομο που εκτιμω πολυ.
καπακι μπηκα καπου αλλου, ανωνυμα σχολια, χολη, γεμισε ο τοπος παλαβους με αφρισμενα στοματα και σπασμενες φλεβες στα ματια.

Κλεισε τον ηχο και δες τους πως χτυπιουνται, πως φτυνουν και χειρονομουνε.
Δεν ξερω για σας αλλα εγω αυτα βλεπω στα μηνυματα.
μεσηλικες μισοτρελλοι,νεαρα μαλακισμενα με την κακια που τους δινει η γνωση οτι ποτε δεν θα γινουν Αντρες, με την εννοια της λεξεως, σοβαροφανη ατομα, και κομπλεξικοι με συνδρομα πολυ περιπλοκα για να τα πει η γλωσσα μου.
ζηλεια
μιζερια

τρελλα.


Θελω να σβυσω τον διακοπτη.
να παω παραπερα
να αφησω τους τρελλους που κατουρανε οπου βρουνε.
Ομως το ποναω το μπλογκακι μου.
Εδω εβαλα εμενα, τα αισθηματα μου, το παρελθον μου, τις σκεψεις μου, τους ερωτες μου και τις μερες μου.
Το διακοσμησα, το προσεξα, το φροντισα.
Με ποναει να το αφησω.
Με ποναει.
δεν ξερω να κανω και μπακ απ.


Λιγα ατομα πλεον με κρατανε εδω, βρισκομαστε εξω. τα περισσοτερα απομακρυνθηκανε απο την μποχα, η βαλανε το μαγικο κουμπακι νο κομεντς. Προστατευμενοι απο την λυσσα και την ασχημια, αλλα πιθανον και χωρις τις ιδιες ευκαιριες...
Χωθηκανε και χαθηκανε οι αξιολογοι, στα καβουκια τους.


Δεν ξερω...
αυτο που καποτε ηταν καταφυγιο και το στολιδι μου, εγινε κλειδαροτρυπα για τον καθε διαταραγμενο... και περναω πιο πολυ ωρα να φυλαω τα κεκτημενα μου, απο πλασματα που τρεφονται απο αλλων τις "σαρκες", παρα σε δημιουργικοτητα.
Ισως γιατι αυτη σαν φαρος, τραβαει τις μυγες κοντα.


Οπως και ναχει...η αντιληψη μου αλλαξε, η πιστη μου προς τους ανθρωπους δεν δυναμωσε,ισα ισα ειδα τα παραλογα, τα λυσσασμενα, τα θυμωμενα.
Ειδα περα απο το δικο μου μυαλο.
Οτι ζω μες την φωλια του κουκου.





Και στο τρελλαδικο, ειναι αυτοκτονια να ξεχωριζεις.