Σπιτια -καβουκια

Το σπιτι μου ειχε μια ρωγμη στην κολωνα, εκει που ενωνεται με το αλλο σπιτι.
Ανησυχουσα, αλλα οχι τοσο πολυ.
Χτες ειδα οτι απ-εξω απο το σπιτι, εχει μια ρωγμη που ξεκιναει απο κατω ως πανω..οχι κατα μηκος της ενωσης των 2 πολυκατοικιων, αλλ κανει ενα ωραιοτατο "C".
Στην κολωνα.
και μενω ισογειο.


Το ειπα στην διαχειριστρια, μου ειπε να το πω στον ιδιοκτητη.
Ο ιδιοκτητης ειναι ενας γλυκιτατος ανθρωπος αλλ μου απανταει οτι δεν τρεχει τιποτα.
Εγω ομως δεν νιωθω καλα.

Να μην νιωθω καλα σπιτι μου?


κανουν και τα αστρα σταυρο...παλι...οπως τοτε, με τον σεισμο του 1999.


Καμια ιδεα?
Καν τηλεφωνο υπηρεσιας, να ερθουν να το δουν, δωρεαν?(λεφτα δεν υπαρχουν)




Φευγω σημερα στο εξοχικο μας.
Πρωτη φορα εδω και 5 χρονια περιπου που θα παω να μεινω.
Την τελευταια φορα εμεινα ενα μηνα, τοτε με τους σεισμους, με τον αντρα μου, και ηταν κατι σαν τον μηνα του μελιτος(ενα μηνα πριν παντρευτουμε και λιγο μετα)
Θα παω να μεινω με το παιδι, θα αναψω το τζακι, και ξερω οτι θα με κατκλυσουν αναμνησεις του τοτε.

Τοτε που ξεκινουσε η ζωη μας.
που ελεγα
'ο αντρας μου"
και γεμιζε μελι το στομα μου.
Που ελεγε
"γυναικουλα μου"
και ημουν ετοιμη.
(μη ρωτας ετοιμη για ποιο πραγμα, ελεος, σκεψου:P)


Πιστευω οτι εχουν μεινει λιγα πραγματα πλεον να μου φερουν συναισθημα, μαζι με τις αναμνησεις.
Ολα πλεον ειναι αποστασιοποιημενα.
Αλλα σημερα το βραδυ, οταν θα εχω αναψει το τζακι και θα διαβαζω στην μικρη το παραμυθι της, θα νιωσω την απουσια.
Την απουσια του, του αντρος μου, του ονειρου που δεν υλοποιηθηκε.
Θα κοιταξω την μικρη, θα χαιδεψω το κεφαλακι της και θα νιωσω την καρδια μου να γεμιζει.

και το βραδυ, οταν θα χει κοιμηθει και θα κοιταξω εξω απο το παραθυρο, στο σκοταδι, θα αναστεναξω.
Γλυκοπικρα πραγματα, αλλα πρεπει να γινει και αυτο.

Το πρωι θα πιω καφε κατω απο την ελια, και η μικρη θα ζηταει να παιξει με την γατα, την χελωνα, τις χηνες η τον σκυλο.
θα κοιταξω γυρω μου και θα σκεφτω αυτο που σκεφτομαι παντα τον τελευταιο χρονο.

Ποσα εχασες, χαζε...


Καλη μας ξεκουραση.