Γυναικα, σιγουρη για τον εαυτο της, δεν ψαχνει...

«Δεν εντυπωσιαζομαι εύκολα, αλλά με σενα…πως και δεν έκανες καρίερα;
-Μα, έκανα.
-Εννοώ δίσκους, διασημότητα…
-Δεν έτυχε.
-Και τώρα;
-Τώρα είμαι μια χαρα.
Δυσπιστο βλεμμα
-Εγω ειμαι μανατζερ, μπορω να σε βοηθησω
-Αληθεια;(διασκεδαζω, διοτι δεν ηξερα οτι χρειαζομουν βοηθεια)
-ναι μπορω να κανω πολλα για σενα, να σε μαθω τα κολπα, να σε κανω πρωτο ονομα
Ποτε μπορουμε να βρεθουμε να τα πουμε για καφε;
Κοιταω την μπαντα που παιζει και δεν του πολυδινω σημασια
-Λυπαμαι δεν εχω χρονο...
-αλλα το παιζεις πολυ ντιβα παιδακι μου και δεν κανει
-Αυτη ειναι η δικη σου ερμηνεια. Μπορει να μ εχει πιασει κοψιμο, η να συνοδευομαι, η να μην σε ακουσα.»


«Σε ακουσα, θα σ’ενδιέφερε να σε γνωρίσω σε κόσμο;
-Αν και δεν έχω πολύ χρόνο...οκ.
-Τι θα πει δεν έχεις χρόνο;(στραβομουρσουνιασμα)
-Θα πει ότι δεν έχω πολύ χρονο. Τι είχες υπ όψη σου;
-Να σε δικτυώσω, να σε χρησιμοποιήσω σε κάτι δουλειές.
-Οκ, ‘Οποτε χρειαστείς την συμμετοχή μου, πάρε με σε αυτό το τηλέφωνο.
-‘Όχι κοπέλλα μου,(με υφος) εσύ πρέπει να με πάρεις. Εγω θελω να σε βοηθησω»(νατη παλι, η βοηθεια...πηξαμε στους καλους ανθρωπους)

«Εχω πάθει πλάκα μαζί σου και αυτο δεν το λέω συχνά, ούτε για να σε γαμήσω(6η φορά που το έλεγε)το λεω , είσαι καταπλήκτική.
-Οταν το λεει καποιος μουσικος και μαλιστα τοσο καλος, δεν ξερω τι να πω.
-Θέλω να κάνουμε καποια πράγματα μαζί. Σ’ενδιαφέρει;
-Ναι, αν μπορώ να ανταπεξέλθω, γιατί όχι;
-Και δεν σου βάζω το καρότο της καριέρας μπροστά για να σε πηδήξω.
Χμμμ...καιρος να πεταξω εγω το δικο μου καροτο μπροστα του
-Ευτυχώς γιατί η καριέρα δεν είναι κινητρο για μένα.
-Δεν σ ένδιαφερει;
-Μέχρι ενος σημείου…..»
Με κοίταζε.Δυσπιστια
«Δεν μιλάω για ηθικούς φραγμους. Αν γουστάρω να πηδηχτώ θα το κάνω τσάμπα.
Αλλά θα το κάνω γιατί το θέλω. Κατά την γνώμή σου ποση περισσότερη επιβεβαίωση χρειάζομαι για να μάθω /ξέρω ότι είμαι καλή;
Να με μάθει όλη η Ελλάδα;"


"-Ειστε παρα πολυ καλη δεσποινις, ακουσα το σιντι σας οταν ημουν στο ******* με τον***** του οποιου του κανω την ενορχηστρωση. Θα με ενδιεφερε να κανουμε κατι μαζι.
Εσας;
-Βεβαιως, νομιζω εχουμε το ιδιο ρεπερτοριο, δεν θα χρειαστουμε πολλες προβες ετσι κι αλλιως.
-Οχι. Ετσι κι αλλιως, θα ανεβειτε για πολυ λιγο να τραγουδατε, εγω θα παιζω την πιο πολυ ωρα.
-Ω ναι? Εχετε καποιο χωρο υποψη σας;
-Οχι, θεωρω οτι σαν πιο νεα, θα ηταν ευκολοτερο και καλυτερο να το αναλαβετε εσεις αυτο. Ετοιμαστε μου μια λιστα με τα τραγουδια σας να κανω μια επιλογη και να σας πω.
-Φυσικα...τωρα αμεσως"


"να σου πω, εχω παθει πλακα,και ακουω πολλα στο στουντιο οπως φανταζεσαι... βρισκω την φωνη σου το κατι αλλο.
Θα σ ενδιεφερε να κανεις τα τραγουδια απο καρτουν και μεταγλωτισσεις?
-Και βεβαια.
-Ωραια, περιμενε μισο λεπτο, να τους παρω τηλεφωνο."


"Εχεις πολυ καλη φωνη."
"Ευχαριστω."
"Ο ξαδερφος μου ψαχνει για μια τραγουδιστρια στο στυλ σου, εισαι επαγγελματιας?"
"Μεχρι και πριν εξι χρονια..."
"Θα σε ενδιεφερε να κανετε εμφανισεις σε κλαμπακια?"
"φυσικα. Παρε το τηλεφωνο μου"
"Οκ, παρε και συ το δικο μου. Λεγομαι Χ και λεγεται Ψ"



και οι ιδιοι διαλογοι επαναλαμβανονται χρονια τωρα.με αλλες φατσες, με μικρες παραλλαγες αλλα παντα καποια πραγματα μενουν σταθερα.
Αν καποιος ενδιαφερεται για την δουλεια σου, δεν σε λουζει στα κοπλιμεντα με τις ωρες, ουτε προσπαθει να κανει conversation.
Δεν σου μιλαει απο καποιο -τελειως πλασματικο- θρονο στο μυαλο του και δεν σε πατροναρει, προσπαθοντας να ου εμφυσησει το "εγω μπορων νασε φτιαξω και να σε ριξω"

Μικρη και ονειροπαρμενη, ποσο απογοητευτηκα ποσο εκλαψα οταν τους συναντουσα.
Απο πεισμα, αντιδραση και ρομαντισμο δεν ενεδιδα. Καθε φορα πιστευα οτι ανοιγε η τυχη μου και καθε φορα....
Και σημερα που μεστωμενη και χορτασμενη και γνωριζοντας πια ποσο καλη ειμαι και αν ειμαι, διασκεδαζω αφανταστα να με κοιτανε με δυσπιστια, οταν βλεπουν οτι δεν σκαω και ιδιαιτερα...
"δεν θες να γινεις διασημη? Ολοι θελουν να γινουν διασημοι!"

Εγω ομως...νιωθω οτι ειμαι.
Ισως οχι με την ψωνισμενη εννοια, αλλα με την εννοια οτι εκανα, η κανω κατι που αρεσε, μετρησε και αυτο ηταν αρκετο για να μου καλυψει οποιο κενο ειχα και πιστευα οτι θα γεμισει με τα εκατονταδες η χιλιαδες κοσμο.
Βρηκα την σιγουρια.
την γνωση οτι ειμαι καλη.
Σε κατι, σε πολλα, δεν εχει σημασια, ισσοροπησα.
Πιστεψα και ΕΓΩ στον εαυτο μου, με μικρες λεπτομερειες που μου χτισανε την αυτοπεποιθηση με τα χρονια.
Και ετσι πλεον δεν χρειαζομαι τον τοσο κοσμο. Η λαιμαργια του ματιου, κατασταλαζει σε καθε" πεινα "οταν εισαι χορτατος.

Τα λεφτα ειναι αλλο θεμα.


Μαντευετε απο τους παραπανω διαλογους, ποιοι βγαλανε αποτελεσμα, μπαι δε γουει?