Virtual reality

Την ρωτουσε κάτι και κείνη του απάντησε. Δεν είχε σημασία τι του έλεγε, δεν την ακουγε.
Δεν το κατάλαβε ακριβώς, δεν έιχε τετοια εικόνα για τον εαυτό της, σαν να ήταν βαρετη, ουτε θεωρουσε τον εαυτό της χαζη.
Ομως ένιωθε όλο και πιο άβολα. Ισως επειδη δεν την κοίταζε στα ματια.
Στο βαθος επαιζε το say my name.
Η βραδιά τελειωσε με κείνον να της κάνει ερωτησεις με υφος "να δω τι παραμυθι θα μου πουλήσεις τώρα"με εναλλαγες "τι τυπος είσαι; Σκύλα; καριολίτσα; χαζομουνο;" Φαινοταν στο προσωπο του.
Η προοπτική να είναι και εξυπνη και ευαισθητη ήταν κατι το μη παραδεκτο στον κοσμο του.
Θα επρεπε να αναθεωρησει ολα του τα πιστευω, να σκεφτει τελικα μηπως αδικησε την πιπιτσα, την κουλίτσα, την σωσω, και την γωγω..αλλα που καιρος και διαθεση για τετοια.
Οχι, οχι, ολες ειναι παραμύθι.
απλα τουτη εδω το παιζει καλύτερα, πιο διαφορετικα και θα το βρει-του πουστη, τι μαγκας μ'αρχιδια είναι; -Εκτός...εκτος αν είναι τελειως βουρλο.
Της πεταει ένα δυο αστεια.
Κακογουστα.
Ελαφρως μειωτικα.
Εκεινη νιώθει άσχημα αλλα δεν το δειχνει. Δεν υπαρχει λογος να τον προσβάλλει, είναι σίγουρη ότι δεν το εννόουσε, αλλωστε.
Μπινγκο...ειναι βουρλο.Μπορει να μην του κάτσει αλλα θα της κανει πλάκα.
Δεν θα πάει χαραμι η βραδυα.

Εκείνη τον κοιτάει.
Είναι μάλλον ωραίο παιδι, αν σκεφτεις τις αντιδράσεις των γυναικών γύρω της.
Μαλλον όμως το ξερει.
Βγάζει κάτι η συμπεριφορά του...
Το σνομπ.
Νιώθει να της κάνει ανακριση, να ψαχνει να την βρει σε κάτι λάθος.
Την κουράζει αυτο.
Γιατι δεν χαλαρωνει λίγο να μιλήσουνε σαν άνθρωποι...να νιώσει ότι για λίγο, για 5 λεπτα ήρθε κοντά με κάποιον.
Θύμηθηκε τον τυπο με τον οποιο ειχε κοιμηθει την τελευταια φορα.
Δεν ήταν ο τύπος της, δεν τον ποθούσε, και σε πολλά την απωθούσε.
Αλλά την κοιταζε στα μάτια οταν μιλούσε και το βράδυ ξύπναγε και την τραβαγε κοντά του για να μην κρυώσει.
Και αν συννέφιαζε λίγο το προσωπο της, την ρώταγε.
"Είσαι καλά;"
Χωρις να φοβαται οτι θα ακολουθουσε αναλυση η "γκρίνια"...
Η αιωνια ταμπέλα σε όλα όσα δεν θέλουμε να ακούμε.
Κάτι σαν το Junk συρταρακι,σκεφτηκε, οπου βαζουμε τουρλου τουρλου ότι δεν μας είναι απαραίτητο για την ώρα.
Αλλα η χημεια ενος ζευγαριου δεν μπορει να βασιστει σε κατι τετοιο.
Μια φιλια, ναι.


Εκλεισε την πορτα πισω της.
Επιτελους σπιτι.Μονη.
Εβγαλε τα παπουτσια της, τα ρουχα της.
Οι γαμπες της θελαν ξυρισμα, δειγμα οτι ποτε δεν της περασε απο το μυαλο να γαμηθει με τον τυπο.
Ξεβαφτηκε και ξαπλωσε στο κρεβατι της.
Της ελειπε κατι.
Δεν εψαχνε ομως να το βρει και αυτη ηταν η διαφορα του τοτε με το τωρα.
Ισως γιατι δεν πιστευε οτι υπαρχει, ισως γιατι ειχε κουραστει.
Την ενοχλουσε η ελλειψη καλοσυνης γυρω της.
οχι την καλοσυνη για να πας στον παραδεισο type of thing.
Αλλα να, να μην κοροιδεψεις καποια που ειναι γεματουλα, να μην φτυσεις δηλητηριο για την ψηλη ξανθια στο μπαρ, να μην πεις ενα "Ναι, αλλα..." οταν καποιος σου λεει ¨καλο παιδι ο ταδε"

Τωρα που το σκεφτοταν θα βολευοταν και με μια απλη ευγενεια.
να χτυπανε πχ την πορτα στην τουαλετα στους δημοσιους χωρους και οχι να ορμανε.
Να εχουν την ευγενεια να σε ακουσουν οταν μιλας και να μην μιλανε μαζι σου.
Αν και αυτη το ειχε αυτο το ελλατωμα...

Δεν ζητουσε πλεον πολλα.
Η ζωη της ηταν ενα κολλιε απο χαντρες.
Ευγενεια απο κεινον, αγαπη απο τον αλλον, φιλια απο κεινη, ποθο για τον αλλον...


Ξαπλωσε και εκλεισε τα ματια.
Ενιωθε μεσα της την αναγκη να δωσει, να δοθει, να κυριευτει ακομα, πιο εντονα απο ποτε.
Δεν εψαχνε για το τελειο σωμα...το δικο της δεν ηταν.
Εψαχνε γι αυτο το κατι που θα την εκανε να δει τον αλλον με τα χρωματα της.
καποιος που να της μοιαζει αρκετα ωστε να μην χρειαστει να εξηγει τοσο πολυ τον εαυτο της.
Εκεινος που θα την προσεχε επειδη θα το ηθελε.
δεν θα ενιωθε ευαλωτος απο την ενεργεια της, ουτε φοβισμενος απο το φυλο της.
Εκεινος που θα την εκανε να νιωσει ασφαλεια να του παει πρωινο στο κρεβατι.
δεν υπαρχει ωραιοτερο πραγμα στην αγαπη απο το να δινεις
Στην τηλεοραση ο Ρακιτζης ειχε ξεθαψει το Gasoline του D. Bowie...
and ive been putting out a fire....with gasoline
επεστρεψε στις σκεψεις της
Που θα αφηνοτανε στα χερια του χωρις να φοβηθει οτι αυτος θα τρομαξει, η θα το εκμεταλλευτει, η -θεος φυλαξοι, θα το απορριψει.
Ηθελε να νιωσει δοσμενη, εκει, γιατι ηξερε το βαθος και την ενταση των συναισθηματων που μπορει να νιωσει.
and ive been putting on a fire...
Ειναι το ναρκωτικο της, το οξυγονο της και καθε χρονος που περναγε το εκανε ολο και πιο δυσκολο και δυσευρετο.
Λιγο η συμπεριφορα των αντρων που τα τελευταια χρονια ηταν πιο γυναικουλες και ανταγωνιστικοι απο τις γυναικες...φοβισμενα πλασματα απο τις μαμαδες τους, κατεστραμμενα...λιγο η δικη της ζωη, εμπειρια που δεν της επετρεπε να ειναι ανεμελη και να καλλιεργησει το ροζ συννεφακι...λιγο το οτι ειχαν φυγει τα οροσημα που ειχε για χρονια, τους φιλους εκει εξω εκει μακρια...
Δεν ενιωθε αυτολυπηση για τον εαυτο της..ουτε μοναξια.
Αλλα της ελειπε η εμπνευση, το κεντρικο προσωπο, το να σκεφτεται καποιον και να χαμογελαει, το "σαγαπαω " στο αυτι της, το ζεστο χερι στους γοφους της το βραδυ στο κρεβατι.
Το να ειναι με φορμα, αχτενιστη, αβαφτη και να μην κανει καμια διαφορα σε κεινον.
Το να μυριζουν τα ποδια του, να χανει τα μαλλια του η ξερω γω τι αλλο αλλα να μην εχει σημασια γιατι ειναι ο πιο ομορφος ο πιο εξυπνος απ ολους.
Γιατι ηρθανε κοντα.
Και δεν απομακρυνθηκανε ποτε πολυ...

Αναστεναξε.
Γυρισε στο κρεβατι.
Εκανε ζεστη.
Ανοιξε το πανω κουμπι της πιτζαμας της και ενιωσε την δροσια στο στηθος της.
Ξεκουμπωσε αλλο ενα.
Το μυαλο της πηγε στον τελευταιο ενθουσιασμο της.
Καλη φαση αλλα ειχε τελειωσει, μαλλον...δεν ηταν διατεθειμενη να "κρατησει" κατι απο μόνη της, ειδικα από την δική της αναγκη.
δεν ηταν και ντεσπερετ...
"τουλαχιστον, ετσι νομιζω"
χαμογελασε στον εαυτο της.
"και τι ξερω εγω απ αυτα?" σκεφτηκε " μπορει και ναμαι"
Ολα ειναι θεμα αντιληψης, και Διαθεσης σ αυτην την ζωη, νο?
Αν δηλαδη χαιδευοτανε για καποιον, ηταν ερωτικο, ηταν μια θερμη, ερωτικη γυναικα, η ηταν μια κακομοιρα που το εκανε μονη της?
Φανταστηκε τον εαυτο της.
Βρηκε το θεαμα ομορφο, στην παρουσα φαση. "ειδικα αν ημουν αντρας και ηξερα οτι εγω ημουν η αιτια" σκεφτηκε...

Εκανε ζεστη, τα ρουχα την εμποδιζαν.
γυρισε απο την μερια του τοιχου.

Εκλεισε τα ματια της και ειδε διπλα της τον τελειο αντρα. Τον πριγκηπα του παραμυθιου.
Με την βοηθεια του ιντερνετ, της φαντασια της και τον θελω της, ειχε φτιαξει ενα παζλ, του τελειου αρσενικου.
Εμοιαζε στον Μπρατ Πιτ και δεν ειχε προβλημα που εκεινη εμοιαζε στην Μπετ μιντλερ.
Ηταν ζεστος.
Την αγκαλιαζε.
Την κοιταζε στα ματια.
Την εβρισκε ποθητη.
Οταν κανανε ερωτα την κοιταζε στα ματια παντα ,και της μιλουσε ψιθυριστα οταν εκεινη τελειωνε, σαν να προσπαθουσε να σαγηνεψει την ψυχη της, που ηταν μεθυσμενη, να μην φυγει απο το σωμα της.
Παντα την κραταγε σφιχτα μετα, και παντα ηταν ανοιχτος με το πως ενιωθε.
Εκανε αστεια, ειχε βρωμικο μυαλο.
Ειχε ανασφαλειες αλλα και μια ηρεμη δυναμη που εβγαινε απο μεσα του.

Χαμογελασε παλι.
"Στα δεκαπεντε ονειρευομουν ηθοποιους, τωρα φτιαχνω το αντιστοιχο τις Παμελα Αντερσον μονο που δεν εχει σιλικονη και δεν παιρνει πιπες", σκεφτηκε.
Γι αυτο οι τσοντες για γυναικες δεν θα πετυχαινανε, τελικα.
Καλο το σεξ, αλλα το κουμπι ειναι το συναισθημα.
μαλλον...φοβερο το σεξ οταν υπαρχει συναισθημα.


Σηκωθηκε να παρει αερα.
ανοιξε το παραθυρο, και σαν να συμφωνουσε και ο θεος, κανενα αμαξι δεν περασε να την φλομωσει στο καυσαεριο..(πρεπει να μετακομισω σκεφτηκε...2 χρονια σε ισογειο ηταν αρκετη εμπειρια, τωρα θελω να ξαναπαω στα ρετιρε)
Ενιωσε τον ζεστο αερα στο προσωπο της.
Στο βαθος της απεναντι πολυκατοικιας καποιος ακουγε το feeling good.
Ενιωσε τους γοφους της να κουνιουνται ρυθμικα και τα ποδια της να ανοιγουν.
Παντα ενιωθε σεξι μ αυτο το κομματι.
"μα ποιος να το ακουει?" σκεφτηκε
Στην Ελλαδα ζουσε, χωρα του κλαρινου και του ταραμα, βρεθηκε και καποιος αλλος να ακουει jazze κομματια? Και μαλιστα τελευταιας κοπης? (γιατι αν ηταν κανα χουφταλο θα ακουγε το οριτζιναλ)
Σηκωθηκε λιγο στις μυτες και κοιταξε στο διαμερισμα.
Σκοταδι.
Ξαφνικα αναπηδησε.
Στο σκοτεινο μπαλκονι ενας αναπτηρας ειχε αναψει και ειχε φωτισει δυο ματια που την κοιτουσανε παιχνιδιαρικα πισω απο ενα ζευγαρι γυαλια.
Ντραπηκε σαν παιδι που πιασανε να κλεβει μπισκοτα.
Κουμπωσε την πανω πυτζαμα της βλαστημωντας την ωρα και την στιγμη που δεν φορουσε wonderbra.
Κοιτουσε αλλου αλλα ενιωθε αμηχανια και συγκινηση.
μα ειναι δυνατον?
για εναν αγνωστο?
για ενα ζευγαρι ματια?


Εκλεισε το παραθυρο, και προσπαθησε να τον κοιταξει κρυφα απο τις περσιδες.
Εβλεπε απο το διαγραμμα της σιλουετας του οτι ηταν γυμνασμενος και νεος, ομορφος.
Θυμηθηκε τα μπουτια της, τους κωλους της(3 στο νουμερο πλεον) και αναστεναξε.
"σιγα μην κοιταξει εμενα τωρα πια..."
Ετοιμαστηκε να ξαπλωσει διπλα στον ονειρεμενο αντρα της που γουσταρε, οχι απλα αποδεχοτανε, και την κυταριτιδα της, και τις ρυτιδες γυρω απο τα ματια της και τα ολα της, οταν κατι χτυπησε το παραθυρο της.
Σηκωθηκε και κοιταξε εξω.
Ο γειτονας της της χαμογελουσε με ενα κατασπρο γοητευτικο χαμογελο.
Φορουσε μονο ενα μποξερακι.
Ισως γι αυτο να αναστεναζανε τα τζιτζικια στο σκοταδι.
" συγγνωμη, μου τελειωσανε τα σπιρτα...εχετε αναπτηρα?"
Ειχε.
καμια 100ρια απο τοτε που καπνιζε. τα εκανε συλλογη τοτε, τωρα ειχαν σκορπιστει.
Μπηκε μες το σπιτι και εψαξε στα συρταρια, σε παλιες τσεπες, μεχρι που βρηκε ενα σε σχημα φαλλου σε μια παλια τσαντα.

"οχι ρε γαμωτο" σκεφτηκε.
Βγηκε εξω να του πει οτι δεν βρηκε...αλλα τον ειδε να πηδαει εξω απο το μπαλκονι του και με 2 βηματα να βρισκεται κατω απο το δικο της.
"δεν θελω να σας το στερησω"
Τοση ευγενεια?
Του αναψε και τον κοιταζε.
Σηκωσε τα ματια του και ενιωσε εκεινη την στιγμη ποσο πολυ του αρεσε και η ιδια.
Κιας ηταν αχτενιστη,χαλια και με ρυτιδες στα ματια.Αυτα υπηρχαν σε αλλες πραγματικοτητες.
Στα δικα του ματια εβλεπε αυτο που βλεπαν οι γυρω της.
Εκεινη την στιγμη ηταν μια θεα.

Κοιταξε στο κρεβατι της.
ο φανταστικος της αντρας ειχε γινει λιγο πιο θολος...
"Σ ευχαριστω. Με λενε Γ."
Του χαμογελασε και του ειπε κατι αφηρημενη στα αγγλικα.
Της απαντησε σε απταιστα αγγλικα.
η φωνη του ηταν βαθια, virile, και ενιωσε ολη την εσωτερικη της ενταση να ψαχνει τροπο εκφρασης.
Την κοιταξε στο στομα.
Θα την φιλουσε?
Θα τον αφηνε?
μα δεν τον ηξερε!
αλλα, αυτα τα ματια...το στομα...
Χαμηλωσε γρηγορα το κεφαλι, ψιθυρησε "Καληνυχτα" σαν 12χρονο και μπηκε μεσα στο σπιτι χαμογελωντας.

Τον ειδε να μενει απ εξω απο το μπαλκονι της, χαμογελωντας, με το μποξερακι του, ενω αυτοκινητα περνουσαν γρηγορα στο βαθος.
Τραβηξε μια ρουφηξια απο το τσιγαρο του και διεσχισε τον δρομο ως το μπαλκονι του.
Σκαρφαλωσε και καθησε παλι στην καρεκλα του αφου ομως εβαλε ενα καινουργιο σι ντι να παιζει.

sister moon του sting.

Ξαπλωμενη και χωμενη στο μαξιλαρι χαμογελασε και εσκασε στα γελια οταν εκεινος το δυναμωσε για να σιγουρευτει οτι το ακουγε.
Διπλα της υπηρχε μονο ενα μαξιλαρι.
Και δεν θυμοταν εκεινη την στιγμη να ειχε υπαρξει ποτε τιποτ αλλο.