Bus stop

Δευτερα.
Eνιωθα ενα καψιμο πανω απο το μετωπο εκει οπου απ οπου με ειχε αρπαξει απο τα μαλλια και ακουγα εναν γδουπο μεσα στο κεφαλι μου. Ο ηχος του κρανιου μου που χτυπαγε με δυναμη στο τσιμεντενιο τοιχο.
Τα χερια μου ηταν καθηλωμενα απο μια κοπελλα 17 χρονων.Η φιλη της με εβριζε και με χτυπουσε με λυσσα αλλα δεν την ακουγα. δακρυα πεφτανε στα μαγουλα μου και κοιταζα την φιλη μου τηω Ιζαμπελ μεσα στο πληθος που ειχε μαζευτει, η οποια σοκαρισμενη με κοιταζε στα ματια, ανημπορη να τραβηξει το βλεμμα της.Και το μονο που σκεφτομουν ηταν "μα γιατι δεν κανει καποιος κατι?"


rewind
Παρασκευη.
Η ιζαμπελ μου δανεισε το ηλεκτρονικο της παιχνιδι με την προειδοποιηση να το προσεχω. Αν θα το προσεχα λεει?
Οι γονεις μου ΠΟΤΕ δεν θα μου αγοραζαν ενα και αν χαλαγε θαπρεπε να τα βγαλω περα μονη μου.
Το πηρα ευλαβικα και το χαζευα.
ηταν οτι πιο ομορφο ειχα δει ποτε μου. Ηξερα οτι ποτε δεν θα αποκτουσα ενα και αυτο το Σαβ/κο θα το ειχα, για 3 ολοκληρες μερες!!
Ημουν πανευτυχης.
Μπηκα στο λεοφορειο και το εβγαλα απο την τσαντα για να το χαζεψω.
Μια κοπελλα τελοιοφοιτη, αγνωστη(φιλη καλεσμενη μιας αλλης κοπελλας του λεοφωρειου) το βουτηξε απο τα χερια μου γελωντας. Σηκωθηκα και με απιστευτη αγωνια προσπαθησα να το παρω στα χερια μου. Με κρατησε μακρυα και γελουσε.
Ημουν 11 χρονων, δεν ειχα ουτε μια πιθανοτητα.
Σαν τρομαγμενο ζωο επεσα πανω της με ολη μου την δυναμη και καταφερα να της το αρπαξω. Προσπαθησε να με χτυπησει αλλα η συνοδος ειχε φτασει και με εβαλε να κατσω μπροστα. Εκλαιγα με αναφιλητα και την ακουγα να μου φωναζει.'Θα σε κανονισω την Δευτερα"


Δευτερα
Περπατουσα στους διαδρομους οταν την ειδα με μια φιλη της. Την προσπερασα και ενιωσα να μου τραβανε τα μαλλια, την ιδια ακριβως στιγμη που η Ιζαμπελ που ερχοταν απο την αντιθετη πλευρα, γουρλωνε τα ματια της απο φοβο.
Με κολλησανε στο τοιχο και με κοπανουσαν ουτε ξερω ποση ωρα.
Οταν πηγα σπιτι το απογευμα, αποκοιμηθηκα πανω στην τουαλετα. Η μητερα μου στα προθυρα υστεριας με ταρακουνησε φοβουμενη μην επαθα διασειση.
Αλλα δεν εκανε τιποτ' αλλο.


Τριτη
Την ωρα του μαθηματος ειδοποιησανε τον δασκαλο μας οτι με θελανε στο γραφειο του υποδιευθυντη.
Ο υποδιευθυντης, με ρωτησε τι εγινε και του ειπα.
"εκεινη λεει ομως οτι την ειπες "καριολα"
τον κοιταζα.
Δεν ειχα ιδεα τι σημαινε η λεξη.
"το ειπες?"
'Οχι"
εμεινα εκει πολλη ωρα, και προσπαθουσε καθε φορα να με κανει να ομολογησω.

Αυτο συνεχιστηκε καθε μερα, για 2 εβδομαδες.
και καθε μερα για 2 εβδομαδες, σηκονωμουν πηγαινα στο γραφειο και ελεγα την αληθεια. δεν φοβομουν, δεν ενιωθα οτι ειχα κανει κατι κακο.Οι συμμαθητες μου αρχισαν να συζητουν με την γραμματεα του διευθυντη στο διαλλειμμα.
"μα αφου δεν την ειπα, απο σας εμαθα την λεξη"της ειπα.
Ουτε μια φορα δεν μου περασε απο το μυαλο να επαναστατησω, να φωναξω, ουτε μια φορα δεν σκεφτηκα...και να την ειπα, δεν σημαινει οτι πρπει να φαω ξυλο γιαυτο.
Απλα σηκονωμουν οταν με φωναζανε και πηγαινα στο γραφειο.

Με εσωσε η δασκαλα μου.
Ενα πρωι , οταν για πολλοστη φορα με φωναξανε στο γραφειο, εβαλε τις φωνες οτι δεν ειναι κατασταση αυτη και οτι διακοπτουμε το μαθημα της και οτι αυτο το τσιρκο πρπει να τελειωσει. εφοσον λεω οτι δεν το εκανα, δεν το εκανα.
Εκεινη την στιγμη ενιωσα μια ανακουφιση, ενιωσα ευγνομωσυνη που καποιος πηρε το μερος μου, με βοηθησε. Εκεινη την στιγμη μονο ενιωσα ποσο με βαραινε αυτη η ιστορια.


Λιγο καιρο αργοτερα εμαθα οτι η κοπελλα που με χτυπησε ηταν κορη κολλητου του και θελανε ετσι να το κουκουλωσουνε.
Χρονια αργοτερα μονο θυμωσα.
Που ενας ενηλικας, φερθηκε ετσι σε ενα παιδι 11χρ.

δεν ξερω τι απεγινε η "καριολα'(τωρα εχω κερδισει το δικαιωμα να την ονομαζω ετσι, she is the definition και η νονα αυτης της βρισιας στο μυαλο μου)
Εμαθα γι αυτον.
Περισυ εμαθα οτι τον διωξανε μετα απο λιγα χρονια και οτι πεθανε, αλκοολικος και μη αγαπητος.
Δεν ενιωσα οικτο.