Aπολογιζμος ημερας

Χτες ημουν να πεσω σε παγωμενα νερα, και ειχα και την επισκεψη 2 αντρων. Τον νυν και τον πρωην κολλητο.
Αν και κεινη την στιγμη πιο πολυ για λουκουμακια τους εβλεπα.
Ομως σταθηκα στο υψος μου.
Ηξερα οτι αν εκαν το παραμικρο την επομενη-για να μην πω μετα απο καμια ωρα- θα ξενερωνα σε επιπεδο εμετου και φυγης, αποφυγης τηλεφωνηματων και νευρα στην παραμικρη θυμηση τους και αυτης της βραδιας.

δεν ειμαι και χτεσινη, με ξερω.
Ευτυχως ο πρωην κολλητος φροντισε να καρφωσει τα ματια στο στηθος μου με το που μπηκε οποτε καθε διαθεση μου εφυγε αφου ενστινκτωδως μπηκα στην αμυνα.


Σημερα, ετρεχα να κανω προμηθειες σε τροφιμα, αμμο γατας, και ολα οσα θα χρειαστω το επομενο διμηνο.
Επισης πηγα να αφησω κειμενα σε ενα περιοδικο.
Πηγα και στην σχολη, την Τριτη περναω εξετασεις.
Ο θεος να βαλει το χερι του.


Αλλαξα και το φοντο και την μορφη του μπλογκ.
Μου ταιριαζει πιο πολυ, ιταν ξεκινησα με τραβουσε το μαυρο, ηταν γκλαμουρατο μυστηριωδες,σικ.
Ετσι το εβλεπα εγω τελος παντων.
Τωρα εβλεπα μια μαυριλα, μια στεγνιλα, και κατι που δεν με αντιπροσωπευει καθολου. Ουτε και μετα που το σουλουπωσα.

Αυτο που εχω τωρα ειναι πιο φωτεινο, υπαρχει φως ακριβως απο πανω, πλησιαζω.
Ειμαι σε ενα στοιχειο υγρο (παρτε το αποφαση παντα θα αφηνω υποννοουμενα για σεξ)
οπως ενα παιδι πριν αναγεννηθει, που βρισκεται στην ζεστη μητρα χωρις βαρυτητα, χωρις εγνοιες, χωρις ηχους, μονο με τον εαυτο του και τους χτυπους της καρδιας του.



Οκ οκ, απλα μου αρεσε το χρωμα και ολα τα αλλα ηταν χαλια.
(dont blame me for trying to "sell" it better)