I just called to say...

Το τηλεφωνο στην οθονη της τραβηξε την προσοχη. Γιατι αυτο και οχι καποιο αλλο; Τοσα ειχε μπροστα της, με μνματα διαφορα..."παρε με δεν θα χασεις" "με λενε Κωστα και μαζι μου θα καλοπερασεις" "εισαι να την βρουμε?" η ακομα και μνματα-μυθιστορηματα " δεν μου αρεσει να περιαυτολογω αλλα η συναισθηματικη ενωση δυο ανθρωπων κατω απο τον εναστρο ουρανο του Αιγαιουχρζζζζζζζζζ"

Ειχε βαλει για πλακα μαζι με φιλο της αγγελια σε ενα σαιτ με γνωριμιες.
Υποψιαζοταν οτι αυτος ειχε εναποθεσει πιο πολλες ελπιδες απο τι ελεγε αφου ειχε βαλει πραγματικα στοιχεια στο προφιλ του, αλλα απο τακτ, απεφυγε να του το τονισει.
Εφτιαξε ενα προφιλ που ηθελε "φιλια", ενα προφιλ που ηθελε "διασκεδαση", ενα προφιλ που ηθελε "σταθερη σχεση" και ενα που ηθελε "τηλεφωνικο σεξ¨.
Φυσικα τα 3 πρωτα μαραζωσανε και αυτο-σβυστικαν αυτοματως μετα απο λιγες μερες.
Το τελευταιο προφιλ ομως ειχε παρει φωτια.
Σκεφτηκε να φτιαξεικαι ενα προφιλ αδερφιστικο και να βαλει την φωτογραφια του μαλακα Η ιδεα της εφερε ηδονη για λιγα δευτερολεπτα και αμεσως την επιασε το γνωριμο συναισθημα του ανακατεμενου στομαχιου.
παλι θα εκανε εμετο απο την ενταση.

Ειχαν περασει μολις 2 εβδομαδες απο τοτε που χωρισανε και ηταν σε μια κατασταση αναμονης. Αναμονης να ερθει να μιλησουνε, να παρει τα πραγματα του, να του περασει η καβλα για την οποιαδηποτε ειχε βρει-τοχε δει πολλες φορες το ονειρο και με αλλους, ηξερε πως λειτουργουν αυτα.
Η αναμονη της ομως ερχοταν σε πληρη αντιθεση με την αναγκη της για ερωτα, αγαπη,επιβεβαιωση. Ηταν μια πληγη ανοιχτη που ζητουσε.

Σηκωσε το ακουστικο και σχηματισε τον αριθμο.
"Ευτυχως που εχω αποκρυψη", σκεφτηκε.
Σηκωσε το τηλεφωνο μια αντρικη φωνη, με εντονη επαρχιωτικη προφορα στο λι και στο νι.
Δεν την ενοιαζε.
Ετοιμαζοταν να κανει κατι τοσο εξωπραγματικο, τοσο εξω απο τον εαυτο της, δεν θα καθοταν να δει αν ηταν και του γουστου της.
"καλησπερα, πως σε λενε;"Η φωνη του ζεστη.
Τον εκοψε.
"Δεν θελω να πουμε τιποτα προσωπικο, αν δεν σε πειραζει".
Δεν αντεχε καμια ειδους ανθρωπινης επαφης.
Θα εσπαγε.
Θα βγαινανε στην επιφανεια ολα.
Ενω με το σεξ, ηταν ολα ανωδυνα.

Αρχισε να της λεει τι του αρεσε, πως τον εφτιαχναν οι μυρωδιες, της μιλαγε και κεινη ανοιξε λιγο τα ποδια δισταχτικα.
Γλυστρισε το χερι της αναμεσα.
Δεν ηταν ακομα υγρη.
Εκλεισε τα ματια και συνγκεντρωθηκε.

Δεν υπηρχε σπιτι , δεν υπηρχε αγαπη , δεν υπηρχε τιποτα. Μονο αυτος ο αντρας στην αλλη γραμμη που την ηθελε τοσο που χαιδευοταν για κεινη.
Μα πως την ηθελε; δεν την ηξερε...
Προσπαθησε κι αλλο.
Εσφιξε τα ματια και συνγκεντρωθηκε στην ανασα του.
Εκεινος το ενιωσε και αναλογα με τις αντιδρασεις της, εβρισκε τι να της πει.
Λιγα λεπτα μετα αφηνε το ακουστικο να της πεσει απο τα χερια, φωναζοντας και κλαιγοντας, οπως εκλαιγε παντα τα τελευταια χρονια οποτε ειχε οργασμο. Μονο που αυτην την φορα δεν μπορεσε να σταματησει τους λυγμους της.
Με το τηλεφωνο κλειστο στην αγκαλια, εμεινε εκει κουλουριασμενη στο μισοσκοτεινο δωματιο, να αδειαζει το περισσευμα του πονου απο την ψυχη της.

Τις επομενες μερες τον πηρε 3-4 φορες ακομα.
Την τελευταια, ανταλλαξανε φωτογραφια. Της ειπε οτι ειχε κοπελλα, του ειπε και κεινη το ονομα της .Ηταν γλυκος. Μιλησανε σαν ανθρωποι που γνωριστηκανε στον μαναβη η στο σινεμα, και οχι σαν δυο αγνωστοι που γαμηθηκανε απο το τηλεφωνο.
Ηταν ευγενικος, καλος.
Ενιωσε να τον συμπαθει, να παιρνει μορφη,να γινεται ο Κωστας απο την Λαρισσα(τυχαιο ονομα).Να εξαφανιζεται ο αγνωστος με τον οποιο εκανε μια τρελλα,να εξαφανιζεται η καβλα της παραδοξης αυτης καταστασης, να χανεται το αγνωστο και να αντικαθισταται με κατι γνωριμο.
Δεν τον ξαναπηρε μετα απο κεινη την ημερα. δεν το προσχεδιασε, δεν ηταν κατι που το ειχε σκεφτει. Περασαν ε καποιες μερες και μετα εχασε τοτηλεφωνο του.
"ετσι επρεπε να γινει" σκεφτηκε

Πηγε στο παραθυρο.Ειχαν περασει χρονια. Ειχε ξεχασει τελειως την υπαρξη του.
Τον θυμηθηκε νωρις εκεινο το απογευμα οταν ο αντρας της την ρωτησε αν ειχε καποιο ενοχο μυστικο, απο πριν γνωριστουνε.
Θα μπορουσε να του το πει, ειχε ο ιδιος,σαν ανθρωπος πολυ αυτο πεποιθηση και κατανοηση....το πιθανοτερο θα ηταν να γελουσε.
Η και να φιταχνοτανε.
Το μυαλο της πηγε σε κεινο το βραδυ οπου γυμνη παραληρουσε ακουγοντας την φωνη ενος αγνωστου, κατω απο την τρομακτικη δυναμη μιας κατακρεουργημενης καρδιας που ουρλιαζε και της οποιας επρεπε να σκεπασει τις κραυγες.
Γλυκοπικρη γευση.
Ηδονη και πονος.
Ληθη.

Ακουσε το κλειδι στην πορτα.
Σε δυο λεπτα βρισκοταν στην εισοδο και ειχε ξεχασει τα παντα.
Δεν θα τα ξαναθυμοταν ποτε