Κοινοτητα και εξωστρακισμος, ταυτοποιηση εθελοντικη η οχι, συνπειες...

Διαβαζα σημερα πριν δωσω εξετασεις, την θεωρια και τον ορισμο περι κοινοτητας, κουλτουρας, πολιτισμου.
Δυσκολευομουν να καταλαβω τις εννοιες και ξαφνικα καταλαβα οτι δεν φταινε τα ελληνικα μου η η ανεπαρκεια μου σ αυτα (ως γνωστο εμαθα να γραφω και να διαβαζω με μικι μαους και δεν πηγα ελληνικο σχολειο παρα μονο μια χρονια, στην 2α γυμνασιου).
Καταλαβα οτι αν ορισμος μιας κοινοτητας ειναι η αλληλεπιδραση, οι κοινοι στοχοι,κοινη γεωγραφικη περιοχη,μοιρασμα κοινωνικων δραστηριοτητων και υπευθυνοτητες.
μεσα απο αυτο αποκταμε την δικη μας ταυτοτητα η οποια διαμορφωνεται απο τον τροπο που μας αντιλαμβανονται και μας αντιμετωπιζουν τα υπολοιπα μελη της ομαδας μας. Κοινη γλωσσα και κουλτουρα.

Μαλιστα.
Μπροστα μου εβλεπα την ριζα και την εξηγηση.
Αλλαξα πανω απο 9 σχολεια σε 5 διαφορετικες χωρες.
Μεγαλωσα πολυ περιθωριακα ως προς την τροφη, την αντιμετωπιση κοινωνικων συμβασεων(χορτοφαγος, ενναλακτικες θεραπειες, γιογκα, spirituality) και σαν ενηλικας δεν ακολουθω συμβατικους κανονες συμπεριφορας.
Παντρευτηκα σε δημαρχειο και μετα το ανακοινωσα στους δικους μου.
Γεννησα σπιτι μου, θηλασα το παιδι μου 3 χρονια, λεω αυτο που σκεφτομαι και δεν φοβαμαι να δειξω συναισθημα σε οποιαδηποτε περισταση. δεν ακολουθω τυπικους κανονες ευγενειας, διοτι δεν τους ξερω.Δεν προλαβα να τους μαθω ολους.
Μεγαλωσα μονη μου ουσιαστικα με την μητερα μου η οποια μου εδωσε ταυτοτητα σε σχεση με τον εαυτο της.Χωρις επαφη με τον εξω κοσμο που "δεν θα καταλαβαινε"
Οτι στοιχεια πηρα παο τον πατερα μου ηταν ελλειπη και καθοριστικα.
Οπως καθοριστικα ηταν και τα στοιχεια που πηρα απο τις διαφορες βιαιες εμπειριες που ειχα μικρη που παλι με κανουν η εξαιρεση στον κανονα.
και δεν το λεω με χαρα.
Και μετα πηρα καποια στοιχεια ως το ποια ειμαι απο τον πρωτο μου φιλο, και την πρωτη ουσιαστικη φιλη...στα 13.
δεν ηξερα να παιζω, να συναναστρεφομαι, να ελισσομαι σε ομαδα.
να δουλευω ομαδικα.Ενα μπραβο στην υπομονη τους γιατι δεν ημουν και ευκολη( αν και η κολλητη μου εμεινε, απο τοτε...)
Λατρευω τις παρεες αλλα θελω την ιδιωτικοτητα μου, στο τελος της ημερας θελω να ειμαι μονη, να κανω οτι μπορω καλυτερα χωρις παρεμβολη.

Δεν εχω μια μητρικη γλωσσα.
Πριν γινω 4 μιλουσα Φαρσι(ιρανικα) γαλλικα και ελληνικα..λιγο αργοτερα εμαθα αγγλικα τα οποια ομως τωρα ειναι η dominent γλωσσα μεσα στο μυαλο μου.
Εμαθα λιγα Γερμανικα και Ολλανδικα, αλλα τα ξεχασα οπως και τα φαρσι.
Μαθαινω νοηματικη αλλα δεν ειμαι Κωφη ουτε εχω δεσμους με αυτην την κοινοτητα.Θα αποκτησω;

Δεν ανηκω σε καμια κοινοτητα, ειμαι παραφωνη νοτα οσον αφορα την γεωγραφικη περιοχη, την γλωσσα, το κοινο backround, τους κοινους στοχους, τις κοινες δραστηριοτητες και υπευθυνοτητες. την κοινη κουλτουρα και νοοτροπια.

Αν αυτο ενοχλει το συνολο, εγω υποφερω πιο πολυ, γιατι στο τελος θα πιστεψω οτι ειναι κακο και ανωμαλο να ειμαι κατι αλλο κατι που δεν προσδιοριζεται.Οσες φορες ο κοσμος ηταν πιο ευγενικος και δεν μου τα πρηζε, ηταν οταν εμπαινα κατω απο την ταμπελα της "ξενης" με αλλη νοοτροπια. Ηταν μια ανασα, αλλα το οτι δεν ειμαι με τους εδω δεν σημαινει οτι ειμαι και με τους εκει..και κει το ιδιο προβλημα.Δεν εχω πατριδα, δεν εχω λαο , δεν εχω ουτε καν οικογενεια. Ποτε δεν τα ειχα με την εννοια που αντιλαμβανεται ο μεσος ελληνας. απο 13 φροντιζω μονη μου για τον ρουχισμο μου και απο 16 για ολα τα υπολοιπα πλην του σχολειου. Δεν ενιωθα ποτε το διχτυ ασφαλειας που σου παρεχει η γνωση οτι καποιυ ΑΝΗΚΕΙΣ. Την δυναμη που αντλεις απο μια τετοια πηγη.
Ισως γιαυτο για μενα ο γαμος ηταν τοσο σημαντικος, και μου προσφερε εστω και ετσι οπως ηταν την ταυτιση που ειχα αναγκη, την ταυτο τητα στο συνολο. Και ισως γιαυτο και να μου στοιχισε τοσο οταν διαλυθηκε.

Ισως γιαυτο θελω εδω μεσα καλα σχολια.
Γιατι μου εχει λειψει η επιβεβαιωση μεγαλωνωντας οτι καποιος εκει εξω μου μοιαζει, του μοιαζω, εστω και σε ενα μικρο ποσοστο τοσο δα.




edit
δεν εχω ιδεα γιατι ο συγκεκριμενο ποστ δεν ειχε δυνατοτητα σχολιασμου και γιατι εξαφανιστηκε απο το μπλογκ.
Καλου κακου...το ξανα ανεβαζω( ναναι καλα το μονιτορ και μπορεσα να το επανακτησω)