Αναδημοσιευστε ό,τι θελετε αρκει να βάλετε πηγή από κάτω.
Η αναδημοσιευση των σκιτσων και φωτογραφιων επιτρεπεται κατοπιν αδειας για να νιωσω σημαντικη και γιατι δεν μεγαλωσατε σε σταβλο.:P


Thursday, June 22, 2006

Θα πιω, αποψε, ακουασελτσερ...

"Γιατι διαλεγεις να εκτεθεις σε εναν χωρο που θα σε χτυπησουν σαν χταποδι?"
"Μα γιατι να με χτυπησουν σαν χταποδι; Ποιο ειναι το κινητρο;"
"Γιατι μπορουν"
"Γιατι να το θελουν ομως...εξηγησε μου τι ειναι αυτο? Κακια? Φθονος? Τι υπαρχει πισω απο αυτην την διαθεση;"
"Διακρινω μια αγωνια...."
"Ναι, γιατι ξεχωριζω μονο το κακο που με εχει ηδη βρει. Κουραστηκα να φοβαμαι κατι που δεν μπορω να το ονομασω, να το αναγνωρισω"
"και αν οι γυρω μου θελουν συνεχεια να χτυπανε, δεν μπορει, φταιω εγω, δεν ειναι λογικο να μεταθετω τις ευθυνες πανω στους αλλους"

"Σηκω πανω"
"...."
"ΣΗΚΩ ΠΑΝΩ!"
(σηκωνομαι)
"Γιατι σηκωθηκες?"
"γιατι φωναξες προστακτικα, εισαι ο ψυχολογος μου και υπεθεσα οτι υπηρχε λογος"
"επελεξες να το ακολουθησεις...αν σου ελεγα να πηδηξεις απο το παραθυρο;"
(γελια)
"θα επαιρνες τα 3 μου."
"παλι επιλογη σου...δεν εισαι υπευθυνη για τις αντιδρασεις των αλλων, αυτο ειναι δικο του κομματι. Εσυ μπορει να εισαι οτι εισαι, αλλος μπορει να γελασει, αλλος να αδιαφορησει, αλλος να σε θαυμασει...δεν ευθυνεσαι για την αντιδραση που επιλεγει να εχει ο αλλος"


Σημερα εγινε κατι που με στεναχωρησε σε πολυ βαθυ επιπεδο.
Δεν θελω ουτε να το γραψω, ουτε να το συζητησω, ουτε να το θυμαμαι.
Πρωτα απολα γιατι λιγοι θα καταλαβαινανε γιατι πληγωθηκα τοσο- μα τοσο πολυ, και δευτερον γιατι επειδη ακριβως πληγωθηκα, δεν θελω να το ξαναζησω.


Αποτελεσμα ηταν να βγω και να παω σε ενα καραοκε.
και κει το πεπρωμενο φυγειν....επεσα πανω στον
Χορχε
Εδωσα το τηλεφωνο μου στον συμπαθεσταρτο και ακομπλεξαριστο φιλο του, (μου αρεσε η παρεα του), σε εναν ψιλο αντρουα τυπακο για να τον παω σε αλλο καραοκε την κυριακη...και προς το τελος της βραδιας, πηρε το τηλεφωνο μου ενας πανεμορφος πιτσιρικας.
Οταν μου το ζητησε εμεινα μαλακας.
Τι θελει;
Οτι και να θελει...δεν ειμαι πια για τετοια.
Ποτε δεν ημουν.
Αυτοπεποιθηση μηδεν και ντροπαλοτητα και ανασφαλεια και να νιωθω εξω απο τα νερα μου γενικως και ειδικως.
Ειδικα με την νεα γενια δεν ξερω τι να πω, πως να φερθω...
Και τι μου βρηκε ρε γαμωτο που εχω βαλει 8 κιλα και δεν βλεπομαι;

Βεβαια δεν υποτιμω την δυναμη της σκηνης...
ποσοι δεν μου φανηκανε κουκλοι μετα που ανοιξανε το στομα τους και ξεχυθηκε ο υπεροχος αναπαντεχος ηχος?
Και σημερα, πες η μπυρα, πες η θλιψη, το je t' aime το ξεσκισα,ειχα ενα μαγαζι βουβο, χωρις ενα ψιθυρο, ναχει ξεχασει να χειροκροτησει οταν τελειωσα.


Ειμαι λιωμα.
Παω για υπνο, δεν βγαζω νοημα.



Ειναι απιστευτο το ποσα email ελαβα απο ανθρωπους που σπευσανε να με διαβεβαιωσουν οτι δεν ειμαι μονη μου, με την καρδια στο χερι τους, απλωμενη.
Βουρκωσα.
Σας ευχαριστω ολους, ηταν απιστευτα παρηγορητικη η σκεψη οτι καποιοι νιωσανε τι υπηρχε πισω απο τις λεξεις.
Ανθρωποι που αντιδρασαν με θετικο τροπο, με αγαπη...
Το εκτιμησα αφανταστα και μου εδωσε πιστη.
οσο μελοdραματικο και να ακουγεται.
(τυφλα ειμαι, ειμαι ευτυχισμενη που εχω μονο αυτην την παρενεργεια και δεν ξερναω στο πληκτρολογιο:P)

2 comments:

hardrain said...

τίποτα το μελοδραματικό δεν υπάρχει στην Αλήθεια, όταν αυτή Είναι. Τίποτα.

Τέλος πάντων, τυχαία βρέθηκα εδώ διαβασα 3-4 φορές το "Κοινοτητα, εξωστρακισμος, αναγκαστικη η εθελοντικη ταυτιση και συνεπειες.....(δουλεια δεν ειχα..."

μόνο εγώ ξέρω τι συνειρμούς μου δημιούργησε, νάσαι καλά.

bereniki said...

αχ αυτή η συζήτηση με τον ψυχολόγο στην αρχή! τελικά όλοι οι ψυχολόγοι και οι ψυχίατροι δίνουν παρόμοιου ύφους συμβουλές... και ρε γαμωτο...αφού αυτά που λένε είναι τόσο απλά και λογικά, γιατί δυσκολευόμαστε τόσο να τα εφαρμόσουμε? πριν τρία χρόνια που πρότυναν να διαβάσω ΓΟΥΑΙΗΝ ΝΤΥΕΡ. είναι πολύ καλός, όταν διαβάζω βιβλία του ηρεμώ και νιώθω πολύ δυνατή... αλλά μετα από λίγο καιρό επανέρχομαι στον ελαττωματικό τρόπο σκέψης μου! είναι πολύ δύσκολο να καταλάβεις ότι τιποτα δεν μπορεί να σε στενοχωρήσει εκτός από εσένα... keep trying!!!!

My first book

My first book
A funny Homebirth