Give me a matress to fall upon, I m bruised.

Χτες το βραδυ στο Lazy, με ακουγα να μιλαω, να λεω τα ιδια αστεια που λεω παντα, να φοραω την ιδια μασκα που φοραω παντα και μεσα μου, ελεγα
«σταματα».
Στματα επιτελους να φοβασαι.
Σταματα να προσπαθεις να απωθησεις και να θες να σε συμπαθουνε για το «μεσα σου»
Αφου αυτό θες…δειξε ποιο είναι το μεσα σου.
Μπορεις πλεον;
Δειξε ποσο πολύ θελεις αυτό το διαστημα τουλαχιστον, μια αγκαλια, ένα χερι να σε παρει και να σε οδηγησει, ενας ωμος να στηριξεις το κεφαλι σου όταν θα δεις ταινία.
Γιατι εβαλες αυτην την πανοπλια που σου εγινε second skin, και μιλας για κωλους, κανεις αστεια, πετας ατακες…αφου κουραστηκες;
Και γιατι το κανεις ολο και πιο νωρις στις γνωριμιες; Γιατι γινεσαι ο διασκεδαστης?
Ναι, να ξερουν ότι είναι και αυτό μερος της προσωπικοτητας σου…αλλα μερος.
Όχι Η προσωπικοτητα σου.
Βαριεσαι τις σοβαρες κουβεντες γιατι ξερεις ότι οδηγουνε η στην απορριψη (αυτος απεναντι σου η εσυ σ’ αυτόν) η στον θαυμασμο…που είναι απλα απορριψη με delay.


Με ρωτησε καποιος χτες…
«πως θες τον αντρα»?
Και ειπα
«δεν τον θελω»
Η αληθεια σ αυτην την ερωτηση είναι ότι δεν υπαρχει αυτό που θελω.
Ξεκινησα να λεω διαφορα χαρακτηριστικα μετα απο προτροπη, αφαιροντας το νουμερο ένα γνωρισμα.
Η ευγενεια. Εχω αναγκη να είναι ευγενικος.
Και το εκανα αθελα μου γιατι και τα δυο παιδια χτες ήταν πολύ ευγενικα.μετα το καταλαβα.
Και γω εκανα stand up comedy… απ αυτές που γραφω εδώ.
Και τους κοιταζα και ηθελα να σταματησω, και να ειμαι ο εαυτος μου…να λεω τα αστεια…αλλα όχι τα αστεια για να τους δοκιμασω, να φανει το τι θελουν.
Οσο προχωρουσε η νυχτα και εβλεπα ότι δεν υπηρχε πηνηρη κινηση του στυλ
«εδώ θα φαμε»
τοσο χαλαρωνα ,και μετανιωνα γιατι τωρα…τι γινεται;
Κι αν δεν κανανε κινηση ακριβως γιατι είναι ευγενικοι/ντροπαλοι αλλα ο στοχος είναι και θα είναι παντα ιδιος?
Εγω δεν λεω ότι οι αντρες αγαπανε και ενεργουν με το σωμα τους?
Δεν εχω αναπτυξει αυτό το τροπο συμπεριφορας από τα 15 για να μου μιλανε «χυμα» και να μη μου πουλανε ερωτες-και τοτε ειμαι χαμενη από χερι-?
Τοτε γιατι μολις γνωριζω τον οποιοδηποτε…φιλο, γκομενο, παρεα….αρχιζω την κασετα?
Γιατι αφου μολις γνωριστω λιγο καλυτερα αναιρω τα ιδια μου τα γενικα πιστευω? Αυτος είναι εξαιρεση. Ναι, καλα.
Και δενομαι.
Και μετα ανακαλυπρω ότι ο άλλος είναι σε άλλο μονοπατι.
Ένα που τον βοηθησα και εγω να μπει.
….
Ισως γιατι θελω να δω αν έχει την εξυπναδα να μην "μασησει" αυτό που βλεπει…
Και το θαρρος να μπει μπροστα σε μια νταρντανογυναικα(αυτή ειμαι εγω).

Και δεν μιλαω μονο για τα γκομενικα, αλλα και για απλη παρεα.
Ειχα απειρους φιλους και 2 κολλητους με τους οποιους μετα από πολλα χρονια ανακαλυψα ότι δεν μενανε μαζι μου γιατι τους αρεσε η παρεα μου, δεν τους αρεσα εγω σαν ανθρωπος, αλλα περιμενανε ποτε θα με γαμησουνε.
Τοσο απλα.
Τοσο μαλακισμενα.
Ναι οκ, ήταν ερωτευμενοι.
Αυτό όμως δεν το κανει λιγοτερη προδοσια για μενα που επενδυσα σε κατι βαθυ και μου παρουσιαστηκε κατω από άλλες pretences.
Με τον έναν ημουν τοσο πεπεισμενη ότι είναι πλατωνικο, που τα καλοκαιρια ήταν ο μονος που ερχοταν σπιτι μου να παιξουμε(γιατι δεν αντεχα ρουχο πανω μου).
Χαζη?
Πολύ.
Για πανω από 12 χρονια.

Ο λογος που λατρευω τον σουγκαρενιο μου είναι γιατι μου γιατρευει τις πληγες μου.
Θα πω dirty joke, και θα γελασει.
Χωρις να με κρινει.(είναι ευκολη/ δυσκολη/γαμησιμη)
Με γουσταρει για μενα.
Όχι γιατι δεν έχει βρει κατι και ισως εγω του κατσω.
Όχι γιατι με γουσταρει και δεν τολμα να μου το πει.
What I see is what I get, και επιτελους ενας ανθρωπος που μου λεει με τον τροπο του..
«σε παω.Και δεν θελω τιποτα από σενα.»

"Δεν θα πληγωθεις ποτε γιατι δεν σου δειχνω κατι άλλο απ αυτό που ειμαι."

Μπαστα μ αυτό παιδια.
Μ έχει γαμησει.