Η μικρη με το βρακακι παει στο μπαλκονι και χαρουμενη σαν πουλακι χαιρεταει τους περαστικους, και φωναζει αυτους που ειναι πιο μακρια.
"μωρο μου, μην το κανεις αυτο." της λεω
"γιατι; αφου χαμογελανε"
"γιατι καμια φορα ο κοσμος ειναι "τερατα""
Σοβαρευει, εχω χρησιμοποιησει τον κωδικο για τους κακους, αυτους που βλεπει στα μικι μαους.
Βλεπω κατι στα ματια της.
Σηκωνομαι.
Την παιρνω αγκαλια.
"Στεναχωρεθηκες;"
Γνεφει βουρκωμενη.
Ενιωσε οτι εκανε κατι κακο; Ενιωσε στεναχωρια και απογοητευση; Φοβηθηκε;
Την παιρνω αγκαλια και πεφτουμε στον διπλανο καναπε. Ειναι βαρια αλλα το γλυκο το βαρος που εχει ενα παιδι οταν αφηνεται, γεματο εμπιστοσυνη.
"Ειπες οτι ο κοσμος ειναι τερατα"
Νιωθω οτι ειναι σημαντικο να μην παρανοησει τι της λεω.
"Οχι ολος ο κοσμος αγαπη μου, μερικοι."
Με κοιταει
"Εχουν προσωπο σαν και μας. αλλα μεσα τους ειναι κακοι"
"εγω ειμαι τερας;" με ρωταει
"οχι"
"η μαμα;"
χαμογελαω "οχι"
"H Μαρια;" (νονα της και κολλητη μου)
"οχι."
"ο Νικος;"
Προσπαθω να δω τι καταλαβε, τι πιστευει.
"δεν ξερω", της λεω "εσυ τι λες;"
Χαμογελαει πλατια.
"Οχι."
"Ειναι καλος μαζι σου ε; Και σ' αγαπαει;"
"ναι"
Γλυκαινει.
"Οταν ερχεται καποιος κυριος η καποια κυρια να σου μιλησει, θα τρεχεις γρηγορα στην μαμα, γιατι η μαμα μπορει να καταλαβει.
Ενταξει;"
Με κοιταει.
" δεν ειναι πολλα τα τερατα αγαπη μου, αλλα υπαρχουν. Γιαυτο σου πηρα και την σφυριχτρα σου, για να σ ακουω αμεσως."
παυση
"μαμα τα φοβαμαι τα τερατα"
περνανε λιγα δευτερολεπτα
"εσυ;"
"και γω τα φοβαμαι λιγο"
"Αλλα δεν ειναι κοντα μας και γιαυτο πρπει να προσεχουμε σε ποιους μιλαμε, καταλαβες;"
Δεν θελω να την πονηρεψω να την κανω να φοβαται τον κοσμο, ουτε να την μπερδεψω. Απο την αλλη, νιωθω οτι ειναι σημαντικο να αρχιζω να της εξηγω τους κινδυνους.
Ελπιζω να μην εκανα μαλακια
Αναδημοσιευστε ό,τι θελετε αρκει να βάλετε πηγή από κάτω.
Η αναδημοσιευση των σκιτσων και φωτογραφιων επιτρεπεται κατοπιν αδειας για να νιωσω σημαντικη και γιατι δεν μεγαλωσατε σε σταβλο.:P
Η αναδημοσιευση των σκιτσων και φωτογραφιων επιτρεπεται κατοπιν αδειας για να νιωσω σημαντικη και γιατι δεν μεγαλωσατε σε σταβλο.:P
Monday, July 03, 2006
Τερατα
Posted by Lili at 4:07 PM
My first book
A funny Homebirth
14 comments:
καλά κάνεις.Αν και μεγαλώνοντας η μικρή σου θα γνωρίσει τέρατα..βλέπεις έχουν τη συνήθεια να μεταμφιέζονται καμιά φορά και να μην τα καταλαβαίνεις.
Vanessa...
το μνμα σου με ταραξε,
και αυτο γιατι δεν θεωρω φυσιολογικο και de facto οτι θα γνωρισει παιδοφιλους και δολοφονους.
Αν αναφερεσαι στους ανθρωπους που μας κοροιδευουν και μας πληγωνουν, ουδεποτε δεν θα χαραμιζα την παιδικη της αθωοτητα για να την προειδοποιησω και "προστατευσω". Μεγαλωνοντας θα επρεπε να μαθει μονη της καποια πραγματα, χωρις την δικη μου επιρροη (και απωθημενα). Ουτε θα αναφερομουν σ αυτους με τον χαρακτηρισμο "τερας".
Πραγματικα αυτο το "θα γνωρισει" με σαλταρε μεχρι να λειτουργησει η λογικη μου.
μακαρι να το ξαναδιατυπωνες διαφορετικα....
..Στο βαθμο που η μικρη μπορει να καταλαβει καποια πραγματα,καλα εκανες και της τα ειπες.Πονηρεψε την,αλλα στα "κυβικα"της ηλικιας της...
Αυτο με την σφυριχτρα δεν το ειχα σκεφτει ποτε..Ειχα σκεφτει πιο extreme κατασκευες,οπως ενσωματωμενος συναγερμος πανικου στο τζακετ της..τετοια πραγματα...
Δεν είχα πρόθεση να σε ταράξω.
Ο παππούλης όμως που στέκεται στην ουρά πίσω από το 13χρονο κοριτσάκι στα Goodys και τρίβει πάνω του το εργαλείο του είναι ένα μεταμφιεσμένο τέρας..δεν είναι?
Οποτε επανερχεται το αρχικο μου ερωτημα.
Με ποια λογικη μου γραφεις- στην μανα- οτι το παιδι μου ΣΙΓΟΥΡΑ θα εχει μια εμπειρια παιδοφιλιας;
Αδυνατω να καταννοησω.
M aresei pou fonazei ki autous pou einai pio makria!!!!!
Eida simera stin doulia ena kataksantho pitsiriko me ologalana matia,den perpataei akoma..Germanaki ki ego apo Germanika NADA!!!!!
Alla mou eskase ena xamogelo apo to pouthena!Ton kratage o mpampas tou,piga konta ki arxisa sta ellinika na tou leo xaritomenies!Ki oso milaga toso gelage to zouzouni!
Ap to pouthena mou eftiakse tin mera.
δεν είναι θέμα παιδοφιλίας μόνο..
το να μην έχει άγνοια κινδύνου από τώρα θα το αποκτήσει. Αν δεν ενημερωνόταν από τώρα για το ότι κάποιοι άνθρωποι δεν είναι πάντα "καλοί" (το λέω απλοϊκά...), τότε νομίζω δεν θα το μάθαινε ε΄πυκολα στο μέλλον. Γιατι μεγαλώνοντας, όλο και κάποιους μαλάκες θα αντιμετωπίσει, από τον ανώμαλο που τριβεται στο αστικό, μέχρι τον ταξιτζή που κλέβει απ την ταρίφα....
Με αφορμή αυτά που ακούμε στις ειδήσεις με την εξαφάνιση του Άλεξ, δεν ξέρουμε από που να προφυλαχθούμε. Καλά ο παππούς στα goody's ή στο λεωφορείο. Αυτούς τους ξέρουμε και ξέρουμε πως να πούμε στο παιδί να το αντιμετωπίσει. Το παιδί στο σχολείο που θέλει να κάνει κακό στο δικό μου παιδί, πως θα το ανακαλύψω και θα το αποτρέψω?? Ρωτάω τώρα, όχι για να σε ταράξω lili, αλλά γιατί τα "τέρατα" πλέον έχουν πολλές πολλές πολλές απίστευτα πολλές μορφές. Και φοβάμαι κι εγώ και δεν έχω καμμία σιγουριά για το πως θα τα προετοιμάσω. Το δουλεύω, όμως, διαβάζω και ενημερώνομαι καθημερινά και θα παλέψω με νύχια και δόντια να έχω τα παιδιά μου κοντά μου και να μου λένε όσα - τα πάντα - τους συμβαίνουν. Και να ξέρουν ότι εδώ είναι η ΒΑΣΗ τους. Όσο για το άν πρέπει να πονηρεύουμε τα παιδιά, οι γνώμες είναι πολλές. Άλλοι λένε πως πρέπει, άλλοι πως όχι. Κατά την ταπεινή μου άποψη παίζει πολύ μεγάλο ρόλο ο χαρακτήρας του παιδιού και ο τρόπος που επικοινωνεί με τους γονείς του, η ωριμότητά του - για την κάθε ηλικία υπάρχει ωριμότητα - και η ευαισθησία του. Νομίζω. Αλλά και πάλι ρώσικη ρουλέττα είναι, όπως λέει και η μάνα μου. Συγνώμη για το μακρύ σχόλιο, μ΄έπιασε οίστρος.
Υ.Γ. Σίγουρα, έχεις διαβάσει κι εσύ πολύ, και δουλεύεις κι εσύ πολύ με το παιδί - το ξέρω και φαίνεται - αλλά βλέπω πως τελικά η θεωρία απ΄την πράξη απέχει για όλους εμάς που γίναμε γονείς σε σχέση με τους φωτισμένους ανθρώπους που έκαναν μελέτες για να καταλήξουν σε συμπεράσματα (και τους ευχαριστούμε)......
lili,
δεν μπορώ να ξέρω ότι σίγουρα το παιδί σου θα γνωρίσει ένα τέρας.Φυσικά και το απεύχομαι.Και για την κορούλα σου και για κάθε παιδί.Την ανησυχία μου εξέφρεσα κι εγώ.Σαν έφηβη έτυχε κανά δυό φορές να είμαι σε απόσταση αναπνοής από τέτοιου είδους ανθρώπους.Όντας υποψιασμένη θεωρώ ότι είναι πιο πιθανό να αποφύγεις τον κίνδυνο.
Έχω κι εγώ μικρή αδερφή και φοβάμαι πολύ γι'αυτήν.Ήθελα μόνο να υπογραμμίσω ότι καμιά φορά κυκλοφορούν γύρω μας και δεν τους καταλαβαίνουμε.
Το θεμα με τον Αλεξ εμενα δεν με σοκαρε.
πες οτι βλεπουμε να γινονται διαφορα στην Αμερικη ( και τρωμε σαν αυτους, βλεπουμε τα ιδια εργα και ζουμε πλεον στο ιδιο σκληρο ρυθμο, με τα ιδια κοινωνικα ρατσιστικα και ταμπου θεματα)
πες τι σαν παιδι εχω φαει απιστευτο ξυλο απο τους συμμαθητες μου κει μεγαλυτερους
πες οτι ευχηθηκα να πεθανει αυτος που με βασανιζε
πες οτι σαν εφηβη εχω χτυπησει και γω με την σειρα μου αλλα παιδια με απιστευτη μανια πια
πες οτι τα παιδια ειναι σκληρα...
παντως δεν με σοκαρε.
Παντα πρπει να προσεχουμε τι λεμε στα παιδια μας.
Οταν ο γονιος σχολιαζει μπροστα τους του κωλοαλβανους η του λεει να μην τους κανει παρεα (ασχετως αν η κουλτουρα τους μας κανει η οχι μιλαω για την δημιουργια και καλλιεργεια μισους)
Οταν ο γονιος μεγαλωνει το παιδι με την συναισθηση οτι στα δυσκολα πιπτει ραβδος, αντι να του περασει το μνμα οτι το ξυλο ειναι το επιχειρημα του αδυναμου.
οταν ο γονιος δερνει και απαγορευει γιατι ειναι ο μεγαλος , περναει το μνμα της εξουσιας και της καταχρησης της.
οταν μπουκωνουμε τα παιδια ζαχαρη( μη γελατε, ειναι απιστευτη η διαφορα στα παιδια που δεν τρωνε ζαχαρη μολις φανε...γινονται βιαια)δεν τους μαθαινουμε τον σεβασμο προς τον διπλα αλλα το ΕΓΩ....
λογικο ειναι.
Ενα παιδι στο σχολειο της την δερνει. Ολα τα παιδακια που αποκτουν μωρα στην οικογενεια εχουν μια ταση να γινονται επιθετικα ( γιατι μαμα με αναπληρωνεις; δεν σου φτανω εγω; δεν ημουν αρκετα καλος/καλη?).
Η δικια μου γυρισε μια μερα με το κεφαλι κοκκινο κοντα στο ματι και ενα χαρτι οτι της βαλανε παγο κλπ
μου εξηγησε οτι ο πιτσιρικας της ειχε κοπανησει το κεφαλι στην τζαμαρια.
μου κοπηκε η ανασα.
πηρα τηλεφωνο την δασκαλα της και ζητησα να προσεχει λιγο περισσοτερο οταν ο πιτσιρικας πλησιαζει την μικρη.
Σε ενα παρτυ τον πετυχα να το ξανακανει. Η μανα αλλου.
Σε δευτερο παρτυ το ξαναεκανε.
Τον αρπαξα απο τους ωμους και του ειπα
"αρκετα. δεν θα την ξαναχτυπησεις. αλλιως θα εχεις να κανεις μαζι μου"
λαθος μου
δεν επρεπε να ανακατευτω.
γιατι το αναφερω εδω?
γιατι ανετα καποια παιδια ειναι επιθετικα απο φυση τους.
ανετα καποια παιδια ξεριζωνουν τα φτερα μια μυγας η σκοτωνουν γατακια.
οι ψυχολογοι λενε οτι αυτο ειναι ενδειξη οτι το παιδι θελει παρακολουθηση.
αν εβλεπες ομως το παιδι σου να φερεται ετσι θα το πηγαινες?
Θα παραδεχοσουν στον εαυτο σου και στους αλλους οτι κατι δεν παει καλα με το μυαλο του?
αναρωτιεμαι.
banesa eimaste ok, nomizo katalaves ti me enoxlise.:)
Παλιό το θεματάκι αλλά με τράβηξε η εικόνα και με τσάκισε το περιεχόμενο. Είναι δίκοπο μαχαίρι η κατάσταση. Θες να θυσιάσεις όσο πιο λίγη αθωότητα μπορείς χωρίς να μείνει το αγγελούδι σου στην άγνοια και την πατήσει. Αλλά αν έρθει η κακιά στιγμή ούτε το πιο ώριμο παιδάκι δε θα αντιδράσει σωστά. Κι αυτό σε τρελαίνει σα γονιό. Ότι μπορείς να προσπαθήσεις φιλότιμα. Αλλά δε μπορείς να το αποτρέψεις. Γι' αυτό δε σκοπεύω να κάνω παιδιά (γι' αυτό και γιατί δεν έχω βρει γυναίκα :-). Αλλά στην τελική η "αθωότητα" δεν είναι και υπεραξία. Ας πάει στα τσακίδια προκειμένου να μην είναι απονήρευτο το μικρό και πάει κατευθείαν στο στόμα του λύκου. Το χειρότερο είναι μήπως ο πολύ ρεαλισμός του βγει σε φοβία, ανασφάλεια, αντικοινωνικότητα, μήπως γίνει ξενέρωτο, απόμακρο, αδιάφορο or whatever. Είναι ευαίσθητα ρε γαμώτο μου.
(Λίλη για κάποιο λόγο η σκηνή που σε ρωτάει έναν-ένα αν είναι τέρατα... priceless! Γράφεις ωραία)
Αλλά αν έρθει η κακιά στιγμή ούτε το πιο ώριμο παιδάκι δε θα αντιδράσει σωστά
ρε σεις, ολοι οι (akoma) ατεκνοι, μπορειτε να δειχνετε περισσοτερη ευαισθησια οταν εκφραζεστε τοσο φαταλιστικα? πατατε χορδες γμτο μου...
(και δεν το λεω θυμωμενα μην παρεξηγηθω, παλι)
οπως και ναχει διαφωνω.
Μουχουν τυχει περιπτωσεις σαν παιδι(τις εχω γραψει στα ξακινηματα του μπλογκ) στις οποιες η αντιμετωπιση μου με εσωσε, στην κυριολεξια.
δεν εχει να κανει μα πονηρια εχει να κανει με συναισθηση.
ευχαριστω για το "γραφεις ωραια"
:P
Post a Comment