Αναδημοσιευστε ό,τι θελετε αρκει να βάλετε πηγή από κάτω.
Η αναδημοσιευση των σκιτσων και φωτογραφιων επιτρεπεται κατοπιν αδειας για να νιωσω σημαντικη και γιατι δεν μεγαλωσατε σε σταβλο.:P


Monday, July 10, 2006

Η λινα, η λανα και το κακο συναπαντημα

H Λινα ηταν συναδερφος του αντρα μου.
Οποτε τον επαιρνα τηλεφωνο, ηταν στο δικο της γραφειο.
Υποψιαζομουν οτι μπορει να του αρεσε, αλλα ουτε μια στο εκατομυριο δεν θα σκεφτομουν οτι μπορει να act upon it.
Η Λινα ηταν ομορφη.
Η Λινα ειχε ομορφα κοκκινα μαλλια. Το προσεξα την πρωτη φορα που πηγα στην δουλεια του, λεχωνα πια, και οταν μας συστησε νευρικα εκεινος, το προσωπο της πηρε την αποχρωση των μαλλιων της.
Την ξαναειδα σε μια γιορτη.
Καθησε διπλα μου και μεσα σε 3 λεπτα μου πηγε την συζητηση στους αντρες που απατουν την γυναικα τους ενω αυτη ειναι εγκυος...
Μεσα μου πρεπει να ηξερα γιατι απαντησα οτι προσωπικα-εφοσον υπηρξα και προσφατα εγκυος-το εβρισκα παθετικ αλλα οτι δεν με πολυενοιαζε κι ολας. Οτι οποιος ειναι να φυγει θα φυγει και οτι ειχα δηλωσει στον αντρα μου οτι αν ρον βρω στο κρεβατι με αλλη και ειναι μαγκας να με πεισει οτι ειναι η ξαδερφη του και συζητανε, ας κανει οτι γουσταρει.
Οτι δεν εχει δικαιωμα ο απιστος να βαζει αμφιβολιες στον αλλον.

Με κοιταζε.




Η Λανα.
5 η ωρα το πρωι και καποια εστειλε μνματα αγαπης στον αντρα μου στο κινητο του.
Τον σηκωσα απο το κρεβατι μαινομαινος ταυρος.
Ζαλισμενος εκανε αυτο που ηξερε καλυτερα.
denial.
Για 3μιση ωρες.
και κει εσπασε.
Οταν πηγε θεσσαλονικη, ειχε ψαξει απο εναν φιλο να βρει το τηλεφωνο μιας πρωην του, στριπτιτζου, αλλα ενω μιλησανε στο τηλεφωνο τελικα, δεν βρεθηκανε.
Yeah right.
και παλι εκει εβαλα το κεφαλι μου στην αμμο.
Αρκεστηκα στο να την παρει τηλεφωνο και να της πει οτι του δημιουργει προβλημα στον γαμο του. Και να ξεχεσει τον φιλο που της εδωσε το τηλεφωνο του.


Η Τ.
Αυτη τωρα ηταν περιπτωσαρα.
Πρωην φιλη και απωθημενο του, με εγραψε το πρωτο βραδυ στην δουλεια μου γιατι ηθελε να δει ποδοσφαιρο. Μονο που ηρθε αυτη και ποδοσφαιρο δεν ειδαν, και της ειπε και οτι την γουσταρε παλια.
Φρεσκοχωρισμενη, ηρθε μαζι μας το επομενο βραδυ. Οποτε τραγουδουσα του μιλουσε. Κατα τις 12 ειπε να φυγει. Ανακουφιστηκα.Και εφυγε μαζι της να την παει σπιτι(ενω ειχα μεινει μαλακας), και δεν σηκωνε το τηελφωνο στο σπιτι γιατι "ηθελε να παει μια βολτα."
Τις επομενες εβδομαδες ειχαμε απιστευτους καβγαδες γιατι αυτη ερχοταν καθε μερα σπιτι.
Ωσπου καποια στιγμη εφτασε ο κομπος στο χτενι, η συμπεριφορα της ηταν απαραδεκτη. Επινε απο το καφε του και αλλα τετοια.
"και τι να κανω εγω?" μου ελεγε.
Τελικα την φεραμε σπιτι και χωρις δευτερες κουβεντες της ειπα οτι εχει απαραδεκτη συμπεριφορα και οτι δεν θα το ανεχτω.
Συμφωνησε και ο δικος μου.
Ζητησε συγγνωμη, εβαλε τα κλαμματα, ψελιζε οτι ηταν μονο κολλητοι, οτι δεν εννοοουσε τιποτα και εφυγε απο την ζωη μας.
Λιγο καιρο μετα δεχομουν ανωνυμα μνματα απο καποιον που με εβριζε. Εχοντας γνωστο στην τηλεφωνια, εμαθα ονομα. Ενας παλιος γκομενος παλιας γνωστης μου που ειχα να δω χρονια.
Απορησα.
2 μερες αργοτερα πανω στην βολτα, ειδα την Τ μαζι του, ηταν ζευγαρι.
καταλαβα.
Και παλι απορησα γιατι. Υπεθεσα οτι ταπεινωθηκε εκεινο το βραδυ και μου το κραταγε.
Λιγες μερες μετα ο πρωην μου δεχτηκε ενα τηλεφωνημα οπου η Τ, θεωρησε σωστο να τον κατατοπισει για το "ποιον" μου και την γνωμη της για μενα, και οτι συμφωνουσε και ο δικος της.
Εβαλα τα κλαμματα. Τοσα ψεμματα και τοση κακια.
Ο δικος μου, ουδετερος.

Ενα χρονο αργοτερα λεχωνα, χτυπησε το τηλεφωνο. Ηταν αυτη και μας καλουσε στον γαμο της. Ο δικος μου μου εδωσε το τηλεφωνο αδιαφορα. με τα ματια τον ρωτησα βουβα αν θελει να παει. Ειπε οχι.
Πηρα το ακουστικο και της ειπα οτι δεν θα ερθουμε.
"μα γιατι?" ρωτησε.
"ξερεις γιατι" της απαντησα και το εκλεισα.



Εχει φυγει και χτυπαει το κινητο του. Βγαινει το ονομα κοπελλας που δεν γνωριζω. Το σηκωνω.Μου λεει αρλουμπες.
"μα κυρια μου εδω λεει οτι σας λενε ταδε"
"οχι οχι, .....και γω μανα ειμαι δεν θα εκανα τιποτα το λαθος" (ε?)
Μετα απο λιγο ηρθε και ο δικος μου.
"Ποια ειναι η ταδε?"
Μια υπαλληλος που εχουμε εκει. Μου λεει τα προβληματα της"

"απο ποτε εσυ ενδιαφερεσαι για τις γυναικες και εισαι φιλος μαζι τους?
"Και γιατι με φλομωνει στο ψεμα οτι δεν ειναι αυτη αφου σε πηρε στο κινητο σου? "
"Κατσε να την παρω.
Ρε συ γιατι ειπες στην γυναικα μου οτι δεν εισαι εσυ? "
"Μου εχεις πει οτι ειναι απιστευτα ζηλιαρα και δεν σ αφηνει να αναπνευσεις, και φοβηθηκα, δεν ηθελα να δημιουργησω προβλημα "


Εμεινα παγωμενη για λιγα δευτερολεπτα. Μιλαγε για μενα με καποια αλλη. Μιλαγε με αλλη και με μενα ποτε. Μιλαγε και ελεγε ψεμματα. Με προδιδε, με ταπεινωνε .
And I exploded
"Take your sorry ass, out of my home. Get the fuck out!!"
Μιλαγε ακομα στο τηλεφωνο.
"Δε σου ειπα οτι της εχω δωσει ομως πολλα δικαιωματα? "

Δε το σωζε με τιποτα.



Τον αντρα μου τον γνωρισα αφου χωρισαμε. Τοτε μου συστηθηκε πραγματικα, τοτε που δεν θα τον ενδιεφερε πια η γνωμη μου, δεν ηθελε να παρει τιποτα απο μενα, ουτε το approoval μου.
Μεσα στην σχεση μας οτι και να ελεγα το επαιρνε σαν κριτικη και αντιδρουσε. Ημουν και γω -και ειμαι- αρκετα bossy.

Υποθετω οτι απο ενα σημειο και μετα αρχισα να τον επικρινω, κουρασμενη απο το γεγονος οτι δεν ηξερα ποτέ τι μου ξημερωνει και τι ψεμματα θα ανακαλυψω.
Τα ψεμματα ηταν απαραιτητα αφου ειχε μπει στην σχεση αυτη φοροντας μια στολη ραμμενη πανω στα δικα μου θελω, τα δικα μου πιστευω.
αν ημουν βουδιστρια θα μου ειχε πει "κι εγω".
Χρονια μετα οταν χωρισαμε και το συζητησαμε με αφορμη την προσπαθεια του να "ριξει" καποια, μου το παραδεχτηκε"πως αλλιως θα την καταφερω?"
Του τονισα οτι η σχεση και δη ενας γαμος ειναι σαν να λες στον αλλον, σε εμαθα, σε γνωριζω και ακομα και τωρα που ειδα και τα σκατα σου, σ αγαπαω και σε θελω μαζι μου.
Αποδοχη.
του ειναι μας .

Δεν ηθελε κατι τετοιο? Μονο η αναγκες του? δεν τον ενδιεφερε αρκετα η αλλη για να δειξει ποιος ειναι και να αγαπηθει γιαυτο που ειναι?

I never stood a chance.
Ερωτευμενη, πιστευα στα αγνα αισθηματα, στις ατυχες συγκυριες, και ποτε δεν μου δοθηκανε ολα τα χαρτια, Οι ασσοι ηταν στο δικο του μανικι.
Και μπορει να εβλεπα τα υποπτα, αλλα πιστευα στην βλακεια του.
Δεν τολμουσα να πιστεψω οτι καποιος που σ αγαπαει μπορει να σε νιωθει τοσο ξενη και να σε δουλευει ψιλο γαζι.
Γιατι τοτε δεν σ αγαπαει.
Κιαν δεν σ αγαπαει...γιατι σε παντρευτηκε?
Γιατι επενδυσες στο μελλον με ενα παιδι?


Οποτε τα γραφω αυτα και τα θυμαμαι, μελαγχολω.
Αν σε κοροιδευουν σε συνεγασια, νιωθεις μαλακας.
Οταν σε κοροιδευουν σε σχεση νιωθεις ηλιθιος.
Οταν σε κοροιδευουν επανελλημενα , οχι απο εχθροτητα αλλα επειδη καποιοι ανθρωποι απλα εχουν μαθει ετσι, δεν εχεις που να ριξεις το φταιξιμο. its a fucking accident.
Ισως επειδη δεν εκτιμουν τις γυναικες, ισψως επειδη ειναι ετσι η νοοτροπια τους...ισως επειδη μπορει να ηταν και personal.
Nevertheless,με την αποσταση-που δεν ενιωθα- να ειναι μεγαλυτερη απ αυτη που εχουν δυο ξενοι, δεν μου δοθηκε ποτε ουτε μια ευκαιρια, η σχεση ειχε σαμποταριστει απο την αρχη και στα θεμελια της.Κριμα τις προσπαθειες μου να τον αποδεχτω με τα ελλατωματα του,κριμα και οι υποχωρησεις και οι παραχωρησεις, κριμα η προσπαθειες μου να κρατησω την οικογενεια μας, κριμα οι εικονες και τα συναισθηματα που απλα υπηρχαν for my benefit, κριμα τα οσα μπορουσε να ειχε και δεν τα ηθελε...οχι μαζι μου τελος παντων. Κριμα οι προσπαθειες του και η ενεργεια που εβαζε να παρουσιαζει κατι αλλο, κριμα τα συναισθηματα ενοχης που τον εκαναν να ξεσπαει στην παραμικρη μου κουβεντα μου, στο παραμικρο παραπονο, κριμα τα αισθηματα ανεπαρκειας που αυτος δημιουργουσε ουσιαστικα ετσι στον εαυτο του, κριμα που δεν ενιωσε ποτε ποσο κοντα του ημουν, κριμα που ποτε δεν υπηρξε ο ανθρωπος μου,το λιμανι μου, η αγαπη μου.
Ηταν ενας ξενος.
Και το καταλαβα αργα.
Και μεχρι να το καταλαβω, να περασω απο το "μωρο μου"( η ο μαλακας μου, αναλογα με την περισταση) στο ..."αυτος ο τυπος που απλα ετυχε να τον πιστεψω και να φαω τα μουτρα μου,... μαγκια του" ...
Περασα απο κολαση.
Ενιωσα καλα μες το πετσι μου οτι δεν με αγαπησε ποτε.
Πενθησα μια αγαπη και εναν ερωτα που δεν υπηρξε, Πενθησα την οικογενεια που δεν προλαβε να ζησει,πενθησα τον χαμο του αντρα μου, αυτον που ειχα ερωτευτει και αγαπησει, αυτος που ποτε δεν θα με πληγωνε,πενθησα την αθωοτητα μου, την ικανοτητα μου να εμπιστευομαι, πενθησα το σπιτι μου, το ειναι μου ολοκληρο.
Πενθησα για ενα χρονο.
Και αποδεχτηκα την πραγματικοτητα.
Δεν με αγαπησε ποτε.
Ουτε αυτος.

Κοιτταω γυρω μου, ψαχνω να βρω ζευγαρια που ειναι αγαπημενα, και οταν σπανιως βρω...κοιταω πιο κοντα, με τρεμαμενη ψυχη.
Βγαλτε την νεα μου πραγματικοτητα ψευτρα, δειξετε μου ανθρωπους που σεβονται, που περνανε δυσκολιες, μικροτητες, που ξεσκιζονται, αλλα που αγαπιουνται, που νιωθουν οικογενεια.
και οταν τους βλεπω,(σπανια ειναι αληθεια) χαιρεται η ψυχη μου.
Αλλα και κλαιει μαζι.


Μου λειπει το σπιτι μου.
Μου λειπουν τα παιδια που τωρα δεν θα αποκτησω ποτε.













Και δεν ξαναπινω baileys μετα απο κουβεντα με θεμα το διαζυγιο μου, δε γουσταρω να επιστρεφω στο παρελθον ουτε και για 5 λεπτα.
Οτι εγινε εγινε, τελειωσε.

21 comments:

diki said...

Τώρα τι να πει κανείς για να δικαιολογήσει έναν τέτοιο άνθρωπο; Ξαφνικά νιώθω σκουπίδι για τα ψέμματα που κατά καιρούς έχω πει. Και τρόμο για τα ψέμματα που θα ανακαλύψω πως μου λένε όσο εγώ νομίζω πως ξέρω τι μου γίνεται. Φιλιά γλυκιά μου Λίλη, αλλά μη χάνεις τις ελπίδες σου. Υπάρχουν και καλοί άνθρωποι εκεί έξω. Άνθρωποι που μπορεί να μην ταιριάξετε για πολλούς άλλους λόγους, να μην ερωτευτείτε, να μην κάνετε παιδιά και οικογένεια, αλλά τουλάχιστον θα σου φερθούν αντρίκια και θα σου δώσουν μόνο όσα μπορούν και πιστεύουν. Απλώς καμιά φορά δεν τους δίνουμε την ευκαιρία γιατί έχουμε καεί στο χυλό και φυσάμε και το γιαούρτι.

Lili said...

Tι να πει κανεις για εναν τετοιο ανθρωπο?

Τιποτα.
γιατι δεν ειναι ενας 'τετοιος' ανθρωπος, ουτε εγραψα το ποστ με ζητουμενο να δειξουμε ποιος φταιει.
as far as i know, μπορει να ημουν αφορητη συντροφος και να εφτιαγα περισσοτερο απο κεινον.

το σκεπτικο δεν ειναι να κρινω τον πρωην αντρα μου, αλλα να επικεντρωθω στα δικα μου συναισθηματα, στην δικη μου αφελεια, στο δικο μου γκρεμισαμ παραγμαυικοτητας.
υο αν αυτη η φαντασιωση δημιουργηθηκε και με την βοηθεια του δεν σημαινει οτι ηταν επιτηδες για να με κοροιδεψει.
η κοροιδια ηταν απλα συνεπεια, οπως και η στεναχωρια μου, μιας διαφορετικης αντιμετωπισης πραγματων.

Ο αντρας μου ηταν φαλλοκρατης.
Οπως πολλοι ελληνες ειναι.


οταν ζεις με εναν ανθρωπο που ουσιαστικα θεωρει οτι εχει περισσοτερα διακαιωματα απο σενα και που δεν εχει το φυλο σου σε εκτιμηση, δεν θα αλλαξει αυτο επειδη σε ερωτευτηκε και σε ποθησε.
ισα ισα, η αντιπαλοτητα του θα βγει πιο εντονα γιατι νιωθει ευαλωτος σε σενα.


Απλα δυο κοσμοι συναντηθηκανε οι οποιοι δεν ηταν συμβατοι.
Με γεφυρα ενα ψεμμα.
Που χωρις αυτην την γεφυρα, δεν θα ειχαν συναντηθει ποτε.

Ο πρωην μου ειναι ανθρωπος που δεν με τραβαει. Το στυλ του, οτροπος ζωης του και ο τροπος που σκεφτεται.
Τωρα που τον ξερω, τωρα που εχει και το αναλογο λουκ που δειχνει τον προσανατολισμο του(αφοτου χωρισαμε γεμισε τατουαζ και τρυπες, ξεπερνωντας τα δικα μου αποδεκτα ορια)
Καλα να παθω που τον εντυσα με τα δικα μου χρωματα....


Ομως αυτο συμβαινει σε πολλα σπιτια σε μικρη η μεγαλη κλιμακα...ξενοι στο ιδιο σπιτι και αυτο γιατι και οι δυο δεν εχουν κοινο στοχο, κοινο οραμα, και κοινες αναγκες.
και αυτο ειναι αποδεκτο και φυσιολογικο.
αν μπει το ψεμμα ειναι που γαμιεται ολο.
αν μπει το ψεμμα μπαινει ο ενας απο τους δυο σε μια ιστορια που δεν θα εμπαινε ποτε αν ειχε ολα τα στοιχεια, και την επιλογη να εμπλακει η οχι σε μια τετοια περιπετεια.



ποιος ομως δεν λεει ψεμματα σημερα?
εγω, ισως :p
και αυτο γιατι δεν εχω το ταλεντο να διακρινω τους ψευτες, ουτε την ικανοτητα να θυμηθω 2 λεπτα μετα τι ψεμμα ειπα.

Πολυ μπελαλιδικο ρε παιδι μου.:P

Bonnie said...

Καλοί άνθρωποι; μα δεν είναι θέμα "καλού ανθρώπου" είναι το πως έχει μάθει κανείς. Οι ιστορίες της Lili φαίνονται τραβηγμένες και οι ενδοιασμοί της παράλογοι μέχρι που φτάνει η ώρα να γνωρίσεις και σύ έναν άνθρωπο τέτοιο, όχι απαραίτητα κακό αλλά απαραίτητα βλαβερό για σένα, και να πεις "κοιτα ρε συ, αυτή η κοπέλα είχε δίκιο, υπάρχουν και τέτοιοι!". Και αποφασίζεις να μην εμπιστεύεσαι πια και να μην ονειρεύεσαι ούτε πρίγκηπες ούτε ευτυχισμένες οικογένειες. Μια αθωότητα ακόμα χαμένη.

gsatelite said...

...Η-επιτυχης-συμβιωση ,σε καθε επιπεδο με εναν αλλο,ειναι μια συνεχης προσπαθεια κατανοησης,τριβης,αντθεσεων,παραδοχων,συμφωνιων εκατερωθεν,και μαζι κεκτημενων που πεφτουν κατα το δοκουν...ειναι ομως(η συμβιωση)και η ανακαλυψη-πικρη πολλες φορες-οτι για αλλα ξεκινησαμε,κα αλλου καταληγουμε ισως,ο τρομος ειναι οταν τελικα πρεπει να παρεις την αποφαση να αποδεχτεις-και να συνεχισεις-η να μην αποδεχτεις-και να πραξεις κατα το τι κατεβαζει η κουτρα σου.
Εχοντας προσωπικη εμπειρια,εχω να πω μονο οτι καποια πραγματα σε μια σχεση εχεουν απο την οπτικη του καθενος την σημασια που ο αλλος δινει,και ειναι για τον αλλον απαιτητη και σεβαστη.Το τελειο θα ειναι να καταλαβει ο καθενας εγκαιρως,ποια απο τα δεδομενα του καθενος μπορουν να λειτουργησουν ομαλα στον αλλον απεναντι,χωρις να κοβουν το οξυγονο του.Χρειαστηκαν καμποσα χρονακια εγωϊ σμου για να καταλαβω το αυτονοητο:οτι ο γαμος ειναι για δυο,και οχι για τον καθενα ξεχωριστα..Προσπαθω απο τοτε να ειμαι καθε μερα σοφοτερος,ελπιζοντας να εχω κανει το μικροτερο κακο so far...ο χρονος μας θα δειξει...
Τελικα,ισως και ο πρωην σου να ειχε καποιο δικιο,τουλαχιστον οσον αφορα το δικο του οπτικο πεδιο,το ειπες και μονη σου,τον εντυσες με τα ρουχα που ηθελες,το πιθανοτερο ηταν να μην του κανανε,ή απλα να μην ηθελε να τα φορεσει(καταλαβαινεις την μεταφορα,ετσι;)με αποτελεσμα την δικη σου καταρρευση....
life is life ,δεν νομιζω οτι εχεις πολλους λογους να ανοιγεις ξανα πληγες προσφατα επουλωμενες,και δεν νομιζω οτι εφταιγε το baileys,η θυμηση σου φταιει που μεθας....
sorry για το σεντονι,αν αρχισω δεν σταματω ευκολα....

diki said...

Το θέμα είναι ότι οι άνθρωποι μπορεί να είναι ασύμβατοι, φαλλοκράτες ή μη, τρυφεροί ή μη. Αλλά αν είναι ειλικρινείς τουλάχιστον μπορεί και ο άλλος να κρίνει αν θέλει να τη φάει τη σούπα ή όχι. Είναι τόσο εύκολα ρε γαμώτο τα ψέματα. Είμαι παντελώς καινούργιος στο άθλημα κι όμως τα πάω τόσο καλά που ανησυχώ για το πόσα δέχομαι εν αγνοία μου.

Lili said...

Οι ιστορίες της Lili φαίνονται τραβηγμένες και οι ενδοιασμοί της παράλογοι


Really?



Εγω γνωριζω συνεχεια τετοιους ανθρωπους....

(και που να εγραφα λεπτομερειες...θα φαινονταν σαν science fiction :P)



Χμμμ...
με προβληματισε αυτο τωρα...

Bonnie said...

έλα ρε lili, εγώ για καλό το είπα. Ως αγνή και αθώα κορασίδα είχα την εντύπωση πως οι ιστορίες σου είναι εμπλουτισμένες με φανταστικά στοιχεία για να βγάζουν γέλιο ή κλάμα ή τουλάχιστον grotesque. Μέχρι που έζησα μια τέτοια ιστορία και από τότε σου βγάζω το καπέλο. Ξέρεις, είναι αυτό που όλοι την πατάμε και ντρεπόμαστε να το ομολογήσουμε.

Φιλί. :x

Lili said...

μα δεν το πηρα ασχημα κουκλα μου :)


καποιες ιστοριες σιγουρα εχουν εμπλουτιστει με δαντελα, αλλα ειναι αλλου τυπου(ιστοριες) :P

αν καποιος εχει παρακολουθησει το μπλογκ απο την αρχη νομιζω αρχιζει και τις διακρινει.


(οχι οτι συνιστω στον οποιοδηποτε να αρχισει να το διαβαζει απο την αρχη, ο ογκος ειναι πολυ μεγαλος και η σαχλαμαρα υπερβαινει τα καλα ποστ...)

maggie said...

lili σε διαβαζω καποιες μερες τωρα όταν ανοιξε ξαφνικα το blog ενω εκανα search.ξεκινησα κ εγω το blog μου, λιγο αποτυχημένα βέβαια, γιατι 1ον δεν εχω αξιωθεί να γράψω κάτι ακόμα κ 2ον γιατι ο μονος που το διάβασε ήταν αφενός καναδός, ο οποίος δεν κατάλαβε γρυ αφού είναι στα ελληνικά κ αφετέρου ηθελε απλά να πει οτι είμαι hot... go figure!! θαυμάζω αυτό που κάνεις,το οποίο παρεπιπτόντως είναι πολύ καλο!hope to hear u sing someday, your demos are very good.i try to be a singer as well.but i have a few hold backs.maybe we can talk sometime.thanx 4 reading..byez.. maggie

Lili said...

μαγκυ πηγα στο μπλογκ σου και εισαι οντως πολυ ομορφη και αν κρινω απο οσα γραφεις στο προφιλ σου, πολυ ταλαντουχα.Δεν θα δυσκολευτεις καθολου στο να εχεις επισκεπτες
Ομως επειδη εδω το θεμα/συζητηση αφορα καποια αλλα πραγματα, θα σε παρεμπεψω στο www.monitor.vrypan.net
Εκει ψαξε να βρεις το εμαιλ του vrypan και ζητα του να συμπεριλαβει το μπλογκ σου στο μονιτορ.
Σε λιγο καιρο θα εχεις και επισκεπτες και θα σε διαβαζουν.

Bonnie said...
This comment has been removed by a blog administrator.
Bonnie said...

απλά θεωρούσα την κριτική και επιθετική (μερικές φορές) στάση σου υπερβολική. Σαν να μην πιστεύεις στις καλές προθέσεις. Αλλά ναι έχεις δίκιο, καλύτερα επιφυλακτικοί παρά ματωμένοι.

(και εγώ τώρα ξεκίνησα το άθλημα αν και σε διαβάζω αρκετό καιρό. Οπότε νομίζω πως έχω αρχίσει να καταλαβαίνω το ύφος σου. Και μου αρέσει!)

maggie said...

hey thanx lili.σορρυ που ημουν εκτος,το ξέρω.i was just trying to get to know you.wont happen again.ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.bye

Lili said...

@bonnie
επιθετικη ναι
(αμυντικη θα ελεγα εγω)
κριτικη...διαφωνω αλλα δεν ξερω και τι εχεις στο μυαλο σου
καλες προθεσεις?
παντα, αν δεν πιστευα σ αυτες δεν θα εγραφα δημοσια.

το θεμα δεν ειμαι εγω ομως οποτε συνεχιζω


@maggie
"i was just trying to get to know you.wont happen again"


εγω ειχα την εντυπωσαη οτι ηθελες να γνωρισουν εσενα, εφοσον το μνμα σου μιλαγε για το μπλογκ σου και για σενα.
οχι οτι ειναι κακο αυτο, γιαυτο και σου εδειξα τον καλυτερο τροπο για να το πετυχεις.

Αν θες να γνωρισεις εμενα περα απο το ποσο προσφερω στο μπλογκ, μπορεις παντα να μου στειλεις εμαιλ.

Λυπαμαι αν ενιωσες αβολα. δεν υπηρχε λογος να απολογηθεις, ελπιζω να τα ξαναπουμε.

diki said...

"as far as i know, μπορει να ημουν αφορητη συντροφος και να εφταιγα περισσοτερο απο κεινον."

Αυτό το λάθος κάνουμε όλοι. Βρίσκουμε μέσα μας δικαιολογίες. Γι' αυτά που μας κάνουν. Γι' αυτά που κάνουμε. Ενώ αν στην πρώτη μαλακία απαιτούσες ό,τι αξίζεις, ό,τι είναι σωστό, ό,τι είναι τουλάχιστον αξιοπρεπές, τα πράγματα ;ίσως δεν έφταναν εκεί που έφτασαν. Ή ίσως έφταναν πιο γρήγορα και δεν έχανες τόσο καιρό δίπλα σε έναν άνθρωπο που - φαινομενικά - δεν του άξιζες.

Όπως έλεγε και στο Dogville στην τελευταία σκηνή:
"Dogs can be taught many useful things but not if we forgive them every time they obey their own nature [...] you forgive others with excuses that you would never in the world permit for yourself"

Και για να μην παρεξηγηθώ (την έχεις αυτή τη τάση ;-) δεν εννοώ πως η ανοχή σου τα προκάλεσε. Εννοώ πως δε μ'αρέσει να ακούω ανθρώπους να δικαιολογούν τους άλλους για πράγματα τόσο προφανώς λάθος.

Φιλικά
diki

Αντώνιος said...

μάλλον έπρεπε να έχεις διαλέξει κάτι καλύτερο και να μην παριστάνεις τον άγιο Παντελεήμονα.

Lili said...

@diki
προφανως λαθος?
Μα δεν ειναι ολοι οι ανθρωποι ιδιοι ουτε εχουβν ολοι το ιδιο σετ αξιων.
Εγω πχ θεωρω λαθος ο συντροφος μου να απαιτει απο μενα να κοψω καποιες φιλιες, ενω για καποιον αλλον να ειναι αποδεκτο.
Εγω μπορει να θεωρω λαθος να Νταντεψω και να επωμιστω την ευθυνη των συναισθηματων καποιου η ακομα καλυτερα θεωρω λαθος το να πω σε φιλο μου που ειναι λαθος γιατι ειναι η ζωη του.
αλλος μπορει να θεωρει λαθος το να μην πει τιποτα.
Τιποτα δεν ειναι αυτονοητο και τιποτα δεν ειναι δεδομενο.
οσο για το παρεξηγησιαρα...
watch me now


@Αντωνιε
Εχεις δικιο, οταν μου τους βαλανε στην σειρα, δεν ειχα την προνοητικοτητα να αποκτησω μαντικες ικανοτητες και να τον αντιμετωπισω σαν εχθρο απο την πρωτη στιγμη...(τωρα ξερω)
στο επομενο line up, θα προσεξω τι διαλεγω και θα περναω τον αλλον απο κοσκινο για ολα τα σκατα που μου κανανε οι προυγουμενοι(κατι τετοιο μαλλον εννοεις)
Δεν ξερω ποιον νομιζεις οτι "παριστανω", γενικα δεν τα παω καλα με τους αγιους, aλλα δικαιουμαι να εχω στιγμες αδυναμιας και στην εξω ζωη και εδω χωρις να πληρωνω απιστευτο τιμημα καθε φορα no?

diki said...

Το ίδιο κάνεις πάλι! Δίνεις ελαφρυντικά. Και ξέρεις τι κάνει ο κόσμος όταν τα δίνεις; Δε λέει "μπράβο η καλή η λίλη, δείχνει τόσο κατανόηση". Τα παίρνει και στα τρίβει στη μούρη. Γι' αυτό και δεν πρέπει να τα δίνεις εξαρχής.

Όχι δεν είναι όλα υποκειμενικά Λίλη μου. Αν ο άλλος σε κοροιδεύει, σε κερατώνει, σε ξεφτυλίζει, σε πληγώνει, σου σπαταλάει τα καλύτερά σου χρόνια, σε σκληραίνει, σου κόβει τα φτερά, πετάει τα όνειρά σου στα σκουπίδια, την αξιοπορέπειά σου επίσης, τότε δεν είναι θέμα αξιών. Και σε μία σχέση δε κρίνονται οι πράξεις σου από το δικό σου σετ αξιών αλλά και από αυτό του ανθρώπου που επέλεξε να σε κάνει μέρος της ζωή σου ρε ρεμάλι.

Άσε με. Τα πήρα τώρα...

Lili said...

Δεν δινω ελαφρυντικα γιατι δεν δικαζω. δεν λεω" αχ ο καυμενος περασε δυσκολη ζωη" η τετοιες μαλακιτσες.
Απλα ξερω οτι για καποιους ανθρωπους πιο σημαντικο ειναι να περνανε καλα και το πετσι τους ειναι πιο χοντρο απο το δικο μου.
τι σημαινει αυτο, οτι ειναι λιγοτερο καλοι η αξιοι ανθρωποι;
Οχι.

Για καποιους ειναι απαισιο να κλεψεις και δεν το χουν σε τιποτα να απιστησουν.
Για αλλους ειναι απανθρωπο να απιστησεις αλλα δεν τοχουν σε τιποτα να κλεψουν...δεν ξερω αν καταλαβαινεις τι λεω?
σε μενα μπορει να φερθει καποιος ασχημα-και λογω στιγμης και συγκυριων- και σε σενα αψογα.

Δεν ειναι ολος ο κοσμος τριφτοσφαλμαστηνμουρη.
και αν ειναι δεν με νοιαζει...δεν ψαχνω δικαιωση οπως δεν ψαχνω και τεντωμενα δαχτυλα σε κεινον η σε μενα.
Η λογικη του ποιος φταιει δεν με παρηγορει οταν ποναω και δεν μου λεει ασφαλως τιποτα οταν η ιστορια εχει τελειωσει πια


στην προκειμενη ο πρωην μου εκανε καποια παραγματα που για μενα ηταν λαθος, εγω δεν θα τα εκανα.
απο κει και επειτα δεν μπορω να τον φερω στα δικα μου μετρα και σταθμα.
πια
Γιατι τοτε, βουτηγμενη στην παραμυθα, οποτε εκανε κατι που δεν ταιριαζε σ αυτο που μου παρουσιαζε αντι να σταθω και να ανοιξω τα ματια μου, εκλαιγα, γκρινιαζα φωναζα εως οτου ενιωθα παλι ασφαλεια.
με ενα καινουργιο ψεμμα.


δεν υπαρχει σωστο και λαθος
υπαρχει αυτο που θεωρω εγω σωστο και αυτο που εγω θεωρω λαθος και καλο θα ηταν αν ξανααγαπησω και αποφασισω να ξαναζησω με καποιον, να εχουμε παρομοιο σετ. Η εστω κοντινο.


Την προτελευταια φραση σου δεν την καταλαβα, σορυ.

Την τελευταια την καταλαβα, φανηκε αλλωστε :P

Αντώνιος said...

ήθελα απλά να σου πω ότι από όσα γράφεις έχω καταλάβει ότι για καιρό εκμεταλλεύονταν την ευαισθησία σου και την τάση σου να δίνεις στους άλλους (εξού και Άγιος Παντελεήμονας)

πάντως πράττεις σωστά που κοιτάζεις το μέλλον και θέλεις να ξεχάσεις...

Lili said...

εγω να δινω?
μοναχοπαιδι ειμαι δεν μου αρεσει ουτε να δανειζω!:P

οκ,εγω κολλησα στην λεξη "παριστανεις".


ομως ρε παιδι μου αν το σκεφτεις. και γω θα εκμεταλλευομουν καποιον-εστω και αθελα μου- δεν ειναι στην ανθρωπινη φυση να παιρνεις οτι σου δινουν και να απλωνεσαι ως εκει που σε παιρνει?
να κοιτας αυτα που θες εσυ?

Διαφωνω με τις μεθοδους του και δεν μου αρεσε που δεν μου εδειξε απο την αρχη καποια πραγματα γιατι σιγουρα δεν θα ειχα μπει σ αυτο το τριπακι.Δεν θα μου αρεσε εκεινος.

αλλα απο την αλλη, εχω ενα υπεροχο παιδι, και η ολη φαση με ωριμασε, οπως εχω γραψει και αλλου.
σταματησα να ειμαι τοσο δογματικη και απολυτη και ακαμπτη σε πολλα.
ανοιξε το μυαλο μου στην διαφορετικοτητα των ανθρωπων...αυτο ακριβως που εγραφα στον Δικη πριν...

My first book

My first book
A funny Homebirth