Αναδημοσιευστε ό,τι θελετε αρκει να βάλετε πηγή από κάτω.
Η αναδημοσιευση των σκιτσων και φωτογραφιων επιτρεπεται κατοπιν αδειας για να νιωσω σημαντικη και γιατι δεν μεγαλωσατε σε σταβλο.:P


Monday, July 31, 2006

Αφιερωμενο, καλο ταξιδι (και ελπιζω να μην σε ξανασυναντησω)

User not found

The requested URL was not found on this server. The blog has been removed due to violations of the Blogger Terms Of Service agreement. Please visit the Blogger homepage or the Blogger Knowledge Base for further assistance.



Μπερδευομαι.
Πως βρισκει ο μπλογκερ οτι καποιος δεν ειναι ενταξει?
καποιος τον κατεδωσε.Οκ
το βγαζουν χωρις αποδειξεις η αφου παρουν αποδειξεις?



Αποδειχτηκε αυτο που ηξερα εδω και μηνες για τον ανθρωπο πισω απο το συγκεκριμενο μπλογκ?
Εναν ανθρωπο που θεωρησα φιλο και πατησε πανω σε ευαισθησιες μου, με φλομωσε στο ψεμμα, για να ανακαλυψω τελικα οτι ηταν κλεφτης κειμενων, κλεφτης κανονικος

Θυματα εγω οπως και αρκετοι αλλοι, ενος ανθρωπου που την μια παρουσιαζοταν ετσι, την αλλη αλλιως, που ειχε τοση μα τοση γκαντεμια, που ηθελες να του σταθεις...η μια τραγωδια μετα την αλλη.

Και η καρδια μου και ο χρονος μου στραμμενα εκει. Ωσπου μου μιλησανε, και αγριεψα.
Και κοιταξα πιο προσεκτικα.
Ολα για την αναζητηση ερωτικου συντροφου. Αυτο το πορισμα εβγαλα. Ενω συντροφος, υπαρχει.
Τετοιες αλλαγες διαδυκτιακων συντροφων δεν τις περιμενα.Μονιμως μια κλαψα ενα "δεν με βλεπεις, δεν με θελεις σε ποθω πεθαινω"(αφηνωντας απ εξω το γεγονος οτι καθε φορα επροκειτο για διαφορετικους συντροφους(?) με του οποιους παθαινε εμμονες)

και οκ, ο καθενας κανει οτι θελει.
ο καθενας ειναι οσο πουτανος θελει, οσο τσουλα θελει.
Δεν μου πεφτει λογος και δεν αφορα κανεναν.
Αλλα αν πατας πανω μου για να φτασεις καπου, δεν μπορω να μην κοιταξω να δω, ΤΙ ειναι αυτο το γαμημενο κινητρο, ποιος ηταν τελικα ο στοχος που αξιζε τοσο ωστε να τσαλαπατησεις οτι ενιωσα για σενα, κια ς ηταν απλη συμπαθεια. Γιατι δημιουργησες δεσιμο συναισθηματικο μαζι μου και με αλλους τοσους που σε νιωθανε "κοντα" τους?


Μην γυρνας να πατησεις πανω μου, μην εκμεταλλευεσαι τον δικο μου πονο με προποιηση οτι και συ περασες τα ιδια και χειροτερα, μη μου χαρακωνεις την ψυχη με ιστοριες καρκινου, ατυχηματων για να εισχωρησεις μεσα μου γιατι καπου στο μυαλο σου νομιζεις οτι εγω ειμαι μια πορτα προς τους πολλους που θα σε διαβασουν. Εχω αρκετο μεριδιο πονου για να πονεσω επιπλεον για ενα ψευτικο κοσμο που δημιουργεις
Μην παιζεις με την ψυχολογια μου, μην με κοροιδευεις και μην αρχισεις να με διαβαλλεις σε τριτους επειδη φοβασαι μην ανοιξω το στομα μου.

( δεν το ανοιξα τοτε, δεν θα το ανοιξω τωρα, οχι για χαρη σου, απλα δεν μου παει καρδια να κανω κατι παραπανω απο αυτο που κανω τωρα, να εκφρασω τις σκεψεις μου και τα συναισθηματα μου για την συμπεριφορα σου, οποτε μην ιδρωνεις...your secret and your identity is safe)



Δεν ασχολουμαι μαζι σου.
Δεν ασχοληθηκα τοτε, και αν θες, λυπαμαι που το κλεισες το ρημαδι.
Τωρα θα εμφανιστεις με ουτε και γω ξερω ποιο νικ.
και θα γινω ακομα πιο καχυποπτη γιαυτα που διαβαζω.

Μπορει να βρισκεσαι παντου.
Γιατι δεν θα αφησεις το τυρακι, τωρα που το βρηκες.
Ο κοσμος ειναι γεματος βασανισμενους ανθρωπους που ψαχνουν για ανθρωπους που εχουν περασει κι αυτοι πολλα, για να βρουνε κατανοηση, στηριξη.
Και παρουσιαζεσαι ως θυμα και γινεσαι ο θυτης τους.
Θυμα εισαι, δε λεω. Του εγωισμου σου, του κομπλεξ σου, της ωραιοπαθειας σου, της γνωσης οτι χωρις τις ψευτικες ιστοριες σου, δεν θα "υπηρχες", θα επρεπε να κοιταξεις την οικογενεια σου και να γινεις αλλη μια στατιστικη, ενα αγνωστο ανθρωπακι με μια ζωη που προσπερναει και αφηνει μια πικρη γευση.
Η πολυ απλα ετσι ησουν παντα. Επαιρνες αυτο που ηθελες με καθε κοστος.
Ενα χαιδεμενο κακομαθημενο πλασμα.

Ανθρωποι σαν και σενα καταστρεφουν λεπτες σημαντικες ισσοροπιες.
ανθρωποι σαν και σενα σκεφτονται μονο τον εαυτο τους και the hell με τους συζυγους, τα παιδια, τους ανθρωπους που σε πλησιαζουν με την καρδια στο μανικι τους, ετοιμοι να σου παρεχουν support,αγαπη, κατανοηση.
Τα χρησιμοποιεις για να παρεις αυτο που θες.
ειτε αυτο ειναι προσοχη, ειτε αυτο ειναι γκομενικο, ειτε επειβεβαιωση γιατι πλεον δεν εισαι η/ο χαιδεμενος της μαμας, του μπαμπα και κυριως του γκομενου/γκομενας που καποτε σκιζοταν στα ποδια σου.

Εκρυψες τα δοντια και την γυαλαδα πεινας στο ματι και βγηκες στο νετ, μεθοδικα και εκμεταλλευτηκες οσους σε πλησιασανε, μεχρι που αποκαλυφθηκες.
Λιγους μηνες μετα, εμφανιστηκες εδω.
Πλησιασες εμενα.
Τοτε το μπλογκ μου ειχε απιστευτη περαση και δεν σταματουσες να αναφερεσαι σ αυτο οποτε μιλουσαμε -κατι που δεν καταλαβαινα.
μου εκανες και ενα δωρο.
η φωνη σου απαλη, ζεστη, εβγαζες σε ολους εναν πονο, μια ευαισθησια.

Προσοχη ευθραυστον.
αλλωστε συνεχεια ειχες ατυχηματα και εγχειρησεις
Και μετα αρχισα να βλεπω πολλα που δεν κολλανε.
και μετα εμαθα τα παλια σου κατορθωματα.
Και σε αντιμετωπισα
και ειδα το ψωνισμενο βλεμμα, τωρα ειχες "κοινο", και καταλαβα.
και πικραθηκα και γελασα με την μαλακια που σε δερνει, γιατι ακομα πιστευα οτι ολα γινανε για την αναγνωρισημοτητα.
Και μετα αρχισα να βλεπω οτι ηταν ολα για το μουνι.
Δεν μπορω να το πω αλλιως, πιο κοσμια, γιατι
ο στοχος και οι τροποι, σου, δεν εχουν τιποτα το ομορφο επανω τους.



σημερα ειδα οτι σου σβυσανε το μπλογκ.

θυμηθηκα οσους εβαλες να με πλευρισουν απο τοτε που σε αντιμετωπισα.
θυμηθηκα τα ανωνυμα τηλεφωνηματα που δεχομουν για 2 μηνες και την χαραξτηριστικη φωνη σου
"Bits"
ουτε καν bitch
αγγραματο πλασμα.

" μα οχι δεν σε παιρνω εγω τηλεφωνο", οταν σε αντιμετωπισα. Και προσθεσες" οταν ηρεμησουν ολα θελω να σε παρω να σου εξηγησω, με παρεξηγησες."

δεν κρατησα την αναπνοη μου- και ευτυχως, εχουν περασει αληθεια ποσοι μηνες ? 3-4?



και θυμηθηκα και το Λευκωμα με τον αγαπημενο τραγουδιστη που εκλεψες απο ενα 20 χρονο κοριτσακι που προσπαθησε επει 8 μηνες να ειναι κοντα σου οσο εσυ ειχες "καρκινο" , που στο δανεισε με εμπιστοσυνη και οσες φορες κιαν ηρθε σπιτι σου να το παρει, δεν της το εδινες.

αποδειξεις δεν εχω για ολα αυτα,ουτε ημουν μπροστα, αλλα δεν γινεται να λενε ολοι ψεμματα. Εκανες πολλους εχθρους.







χμμ, κοιτα να δεις που ειμαι ακομα λιγο πικραμενη.
Οχι.
θυμωμενη.
Ισως γιατι ο δικος μου σταυρος ηταν παντα η κλοπη και η προδοσια, που μ ακολουθουνε σε σχεδον ολες τις σχεσεις μου,
και μου πατησες κουμπια.
Ισως γιατι εχω κουραστει να συναντω ατομα σαν και σενα.
ισως γιατι ουσιαστικα θυμωνω με μενα,ισως γιατι οσα κιαν εχω δει και περασει στην ζωη μου, πιστευω ακομα στην καλη διαθεση των ανθρωπων και με τετοια τους πλησιαζω, ξεχνοντας οτι ζουμε σε μια αρρωστημενη εποχη και τα συμπτωματα, οι ιοι που μεταδιδουν την καχυποψια τον φοβο και την αμφισβητηση ειναι ατομα σαν και σενα.



Φτου σου.

3 comments:

diki said...

Παρότι δύσκολο να καταλάβω ακριβώς τι παίχτηκε στην όλη ιστορία, είναι επιοικώς απαράδεκτο να δημιουργείς μια ψεύτικη περσόνα για οποιουσδήποτε λόγους. Πόσο μάλλον για να γαμήσεις. Ειδικά σε ένα μέσο (τα blogs) που κατά κύριο λόγο βγάζουμε τη ψυχή μας, τη ζωή μας, τις σκέψεις μας. Καταλαβαίνω την απογοήτευσή σου, αλλά ξέρεις οι άνθρωποι δεν είμαστε σαν τα φρούτα. Ένα σάπιο ανάμεσά μας δε μας χαλάει όλους. Η πλειοψηφία εδώ μέσα, πιστεύω ακόμα, διακρίνεται από μια (συγκρατημένη και ελεγχόμενη βέβαια) ειλικρίνεια. Μην απογοητεύεσαι.

phivos said...

Τι είναι αυτό το ντελίριο πάλι; Τι ιστορίες για αγρίους διαβάζω εδώ;

Ούτε σένα ξέρω ούτε τον τύπο που περιγράφεις, ούτε, ακόμα περισσότερο, την ιστορία.

Αλλά η μπλογκόσφαιρα είναι σαν την έξω κοινωνία, γεμάτη βρωμιά κι απάτη, σιχαμένα ανθρωπάκια. κόμπλεξ και διαστροφή. Βελτιώμενη όμως σε τούτο: είναι και ανώνυμη!

Ο κυνισμός είναι η δυνατότερη μορφή ευαισθησίας! Ισως θάπρεπε να δοκιμάσεις.

Lili said...

σεν προσδιορισα ποτε το φυλο, και ουτε θα προσθεσω κατι παραπανω απο αυτα που εχω γραψει, αλλωστε ειναι μια παλια ιστορια που απλα ειχε τον επιλογο του σβυσιματος του μπλογκ και ενθυμουμενη, εκφραστηκα.


θα πω ομως το εξης.
μην εισαι τοσο σιγουρος ως προς το αν ξερεις η οχι το ατομο.
Δεν ξερω αν το ξερεις η οχι δεν ξερω αν εισαι απο αυτους που ακομα το εχουν σε εκτιμηση και υπερανω πασης υποψιας η απο αυτους που ξερουν και προσπερασανε, λιγο η πολυ.


Συμφωνω με τον κυνισμο μπαρμπα. Πες μου που ψωνιζεις να παρω και γω κανα κιλο.
:P

My first book

My first book
A funny Homebirth