Το χρονικο ενος ξεκατινιασματος (GIRL FIGHT!!!!)

Το μαιλ


Για το θεμα "τερατα"
Είχα πει ότι θα κρατηθώ μακριά από το blog σου και το babyblog γιατί η
"διαφωνία"( η ποια;) μας και γενικά οι απόλυτες θέσεις σε θέματα μητρότητας με
συγχίζουν και στη μπλογκόσφαιρα είμαι για άλλους λόγους.

Όμως η εισαγωγή που είδα στο μόνιτορ με τράβηξε και δε μπόρεσα να
αντισταθώ.
Είδες που και εσύ αμφιβάλλεις;(το χαιρεσαι η μου φαινεται;)
Γιά άλλα θέματα φυσικά δεν έχουμε όλες τις ίδιες αδυναμίες. Αλλά, δεν
είσαι σίγουρη ότι όλες σου οι στιγμές με το παιδί σου είναι σωστές.
Σε αυτή τη στιγμή αμφιβολίας, αυτό που έγινε έγινε, δε μπορείς να το
αλλάξεις.
Θα σε βοηθούσε ένα απόλυτο κατηγορω;
Θα γινόσουνα καλύτερη μάνα για το μέλλον αν κάποιος σε έβαζε κάτω και
σου
υποδύκνυε τι ανεπανόρθωτα τραύματα ίσως να προκάλεσες στη μικρή;(και ποιος σε εβαλε εσενα κατω;)
(Προς Θεού δεν υπονοώ κάτι τέτοιο, δεν είμαι παιδοψυχολόγος, δε ξέρω )

Πόσο μάλλον όμως αν ήξερες ότι έχεις κάνει λάθος, όπως πολλές από τις
μανάδες που δεν έχουν θηλάσει για το χ ψ λόγο. Η για οτιδήποτε άλλο
λάθος
έχουμε κάνει και είναι στο παρελθόν.Τετελεσμένο.
Τι θα προσεφερα π.χ. σε μάνα παιδιού 2 ετών που όταν με έβλεπε να
θυλάζω
το γυιό μου μου είπε "εγώ δυστυχώς δεν είχα γάλα" αν τις εξηγούσα
εκείνη
τη στιγμή ότι δεν υπήρχε περίπτωση να μην έχει γάλα; Μπορεί να γυρίσει
πίσω το χρόνο και να ξαναπροσπαθήσει;(Kαι απο που εβγαλες το συμπερασμα οτι εγω το εκανα αυτο;)

Όχι, έκανα ήχους κατανόησης(κρατιεμαι να μην γραψω σεξουαλικο σχολιο, μ εχει πιασει η μαλακια μου) και
την
είχα στο νου μου στο δεύτερο παιδί της και την έφερα σε επαφή με την
Ευτοκία.( αν υποψιαστω οτι γνωριζομαστε και οτι ξεραινομαστε θα πεθαααααανω) Αυτό είναι ουσιαστική βοήθεια. (μπραβο σου)Και ξέρω να τη προσφέρω (ξαναματα μπραβο σου)όχι
γιατί
είμαι τόσο καλή (αληθεια; δεν ειναι contest; !?)αλλά επειδή την είχα ανάγκη όταν ήμουνα πρωτομάνα
μωρομάνα. Και πολλές φορές ξεχνιέμαι και γίνομαι και εγώ μιά από αυτές
τις απαισιες "τέλειες" μανάδες. (αυτη η προταση ειναι τοσο disturbing, in so many levels...)
Συγνώμη άρχισα να αρπάζομαι πάλι και δε θέλω να ξαναμπώ σε κουβέντα
χωρίς
νόημα. (Γιαυτό και επέλεξα να σου γράψω mail και όχι σχόλιο,, να μη
μπαίνουμε σε δημόσιες ανούσιες συζητήσεις)
(Τοτε γιατι μου γραφεις;ανουσιο ξεκιναει να ειναι απο την ωρα που θα απαντησω; )
Το μόνο που θέλω να πω είναι ότι δε προσφέρει τίποτα η σκληρή κριτική. (δασκαλε που διδασκες)
Μόνο η καλοπροαίρετη συμβουλή από ανθρώπους που εμπιστευόμαστε, η
κατανόηση και η συμπαράσταση(χαχαχαχα μα διαβαζουνε ΤΙ γραφουνε;)





και μετα βλεπω το μπλοοοοοοογκ

Η τσαντίλα μιάς άχρηστης μάνας

Έπεσα πάλι πανω σε μία από αυτές τις τέλειες μανάδες και τα πήρα. Κανονικότατα. Γιατί αυτές οι μανάδες είναι υπεράνω, και κρίνουν, και κατηγορούν, και δε βοηθάνε εμάς τις άχρηστες ουσιαστικά, μόνο υποδεικνύουν τα λάθη. Έχω αρκετές ενοχές από μόνη μου ευχαριστώ, δεν χρειάζομαι και εσας να με φορτώνετε.(Ε?)


Και το πόσος από το πόνο μου οφειλότανε σε αυτές τις τέλειες μανάδες. (Ε??)



Και για όλα αυτά τσαντίζομαι και τα πέρνω κανονικότατα όταν "πέφτω" πάνω σε τέλειες μανάδες. Δεν πρόκειται για ανταγωνισμό κυρίες μου,(γιατι δεν ακολουθεις την συμβουλη σου κοπελλα μου να ησυχασεις και συ και εγω?) συγχαρητήρια που εφοδιάζετε τα παιδιά σας με τα καλύτερα από όλες τις απόψεις, άφηστε εμάς τις άχρηστες στην ησυχία μας. (μην στενλεις μαιλ τοτε ζητωντας να σταματησουμε να μιλαμε για τα θετικα του θηλασμου γιατι σε νκανουν να νιωθεις ασχημα)Γιατί δυστυχώς δεν είμαι η μόνη που αισθάνθηκε (η αισθάνεται έτσι). Υπάρχουν πολλές μανάδες που έχουν ενοχές. Και αν εγώ αυτή τη στιγμή τα έχω βρει, άλλες δε θέλουν και πολύ για να τις πάρει από κάτω. Και το κακό που κάνετε κοκορευόμενες για την τελειότητα σας μπορεί να είναι ανεπανόρθωτο. (κοιττα αν δεν κοκορευτω τουλαχιστον μια φορα την μερα και δεν κατατρωπωσω τουλαχιστον δυο τρεις μαναδες στο περασμα μου δεν νιωθω δημιουργικη οποτε μαλλον θα σε απογοητευσω)

Ουσιαστική βοήθεια, κατανόηση και συμπαράσταση δεχόμεθα, απαιτήσεις τελειότητας κρατήστε τες για τον εαυτό σας.




Kαπου εδω εγραψα ενα κομεντ ...και μου το εσβυσε.:D:D
(now why am I not surprised?)



At 10:38 μμ, alcimede said...
Στη κυρία που έσβησα το post της, ας συμφωνήσουμε να διαφωνούμε και ας το αφήσουμε εκεί.
(μεταφραση: Θελω να μιλησω μονο εγω)



οποτε ρουφιανευοντας κανονικοτατα (μπας και στο μελλον η δημοσια εκθεση κρατησει μακρυα ολες τις βδελλες που μου πινουν το αιμα) απαντω εδω, χωρις καμια αισθηση υποχεωσης τιμης και καθως πρεπεισμου.
και γυρναω μπουμερανγκ τα ιδια σου τα λογια "αγαπητη" Alcimede





Ότι τελικά αυτό που έχει ανάγκη το κάθε παιδί είναι μια ήρεμη μάνα, μιά παρούσα μάνα (όσο μπορεί και όσο αντέχει), μια χαρούμενη μάνα που προσφέρει ότι μπορεί, που κάνει ότι καλύτερο της επιτρέπουν οι συνθήκες της ζωής και της ψυχοσύνθεσής της, που οδηγείται από την αγάπη της.


και να προσθεσω, σε μια ελαφρως πιο σοβαρη νοτα:
aσχολησου με το παιδι σου, τραβα σε ψυχιατρο for all I care
χεστηκα αν θηλασες, αν δεν θηλασες, αν νιωθεις ασχημα, αν νιωθεις οτιδηποτε, δεν υπαρχεις καν στην πραγματικοτητα μου, you are nobody.
well, now you are somebody.
καλη τυχη με την χολυγουντιανη υπερπαραγωγη που εφτιαξες στο κεφαλι σου αν
και εκανες καποιο λαθος στο καστινγκ.


Ta-ta.