"Ημουν 8-9 χρονων οταν σκοτωσανε την οικογενεια μου μπροστα μου, την μανα μου τον πατερα μου και ταδερφια μου και με αναγκασανε να τους ακολουθησω. Μια μερα βρηκαμε μια εγκυο και οι στρατιωτες βαζανε στοιχημα αν το μωρο θα ηταν κοριτσι η αγορι. Μου βαλανε ενα μαχαιρι στα χερια. Δεν ηθελα, αλλα με αναγκασανε.
Ενας πηγε να παρει ενα ξυλο για να σουβλισουμε το μωρο.Δεν υπηρχαν τροφιμα, ρυζι, τιποτα.
Ψησαμε το μωρο και ξεκολλουσαμε κομματια κρεας και το τρωγαμε"


Πριν απο λιγο, στο mega.Με θεμα τον πολεμο στην Σιερα Λεονε. Πως μετα τους αντρες, βγηκανε τα παιδια με ενα οπλο στον δρομο.
Mονο εγω κοιμαμαι ασχημα τα βραδυα?
Σαν να πηγαινει η ψυχη μου σε ολους αυτους που υποφερουν, σε ολες τις βασανισμενες ψυχες που σηκωνονται προς τον ουρανο. Σαν να ξερω οτι θα ερθουν πολυ χειροτερα πραγματα;
Ο πολεμος μαινεται μακρυα, αλλα εδω, παντου, το μισος, η μιζερια, ελλειψη κατανοησης,ταυτισης, ειναι θερμοκοιτιδα για την συμπεριφορα που χρειαζεται ενας πολεμος για να γινει.
Οι πολιτικοι δεν μπορουν να μπουν σε πολεμο αν ο λαος δεν ειναι φοβισμενος, δυστυχισμενος, και μαθημενος να βρισκει στον διπλα της αιτιες της δυστυχιας του.

Φοβαμαι.