Το πικρο

Οταν μικρη αρρωσταινα, η μανα μου μου εδινε να πιω καθε ωρα μια κουταλια "πικρο". Μια σκονη που διελυε σε ενα μπουκαλι νερο που ειχε την γευση φανταζομαι που πρεπει να εχει μια ιδρωμενη καλτσα απο τα ποδια του Σατανα.
Δεν με ενοχλουσε που δεν ετρωγα οσο ειχα πυρετο, ηταν κατι με το οποιο μεγαλωσα, ειχα καταλαβει οτι με τον πυρετο το πεπτικο συστημα δεν λειτουργει και αν ετρωγα θα ανεβαινε ο πυρετος. Τα υιοθετησα και γω μεγαλωνωντας.
Αλλα το πικρο ειχα ορκιστει οτι δεν θα το ξαναβαλω στο στομα μου και οτι δεν θα βασανισω τα παιδια μου.

Οταν γεννησα, η πονηρη μανα μου μου εδωσε ενα βιβλιαρακι στα γαλλικα, για το πικρο.
"για να ξερεις τι νακανεις με την γατα σου αν αρρωστησει", μου ειπε.


και ξεκινησα να το διαβαζω.


και βλαστημαγα.
Γιατι οσο διαβαζα, τοσο καταλαβαινα τι προσπαθησε να κανει, (και πετυχαινε).
Η ιστορια εχει ως εξης.
Ενας γαλλος γιατρος(o Pierre Dalbet νομιζω) στον πολεμο, προβληματιζοταν με τα αντισηπτικα, γιατι σκοτωναν και τα κυτταρα(αν θυμαμαι καλα) στην πληγη.
Ανακαλυψε λοιπον οτι ενα αλας που βρισκοταν στην γη και στα λαχανικα(βρίσκονταν παλια θα επρεπε να τονισω) διαλυμενο με νερο (η ορο?) στις πληγες ειχε καταπληκτικα αποτελεσματα.
Οταν δε ,το εδωσε ενδοφλεβιως παρατηρηθηκε αυξηση της φαγοκυτωσης(αν δεν απατωμαι τα ασπρα αιμοσφαιρια που τρωνε τους intruders) κατα 333%
Λαμπρα.
Το φυσικο αντιβιωτικο της φυσης.

Ενα απογευμα ενας χτυπημενος στρατιωτης αρνηθηκε να το παρει ενδοφλεβιως και ο γιατρος σκεφτηκε να του το δωσει να το πιει. Οι νοσοκομες γελασανε και του αποκαλυψανε οτι το πινουν εδω και καιρο, γιατι τους εδινε φυσικη δυναμη και κουραγιο και τις προστατευε απο μολυνσεις και αρρωστιες του νοσοκομειου.

αυτα λεει η ιστορια.

μετα ακολουθουσε μια λιστα 7 σελιδων με ασθενειες στις οποιες εχει βοηθησει.
απο ασθμα μεχρι μηνιγγιτιδα.
και το τελευταιο ηταν αυτο που με επεισε τελειως.

Μπηκα στο ιντερνετ και προσπαθησα να βρω σελιδες στα αγγλικα, να τις τυπωσω για ελληνιδες φιλες μου.
τιποτα.
μονο για να βγαλεις σκουρια απο σιδερο υπηρχε κατι.(!)
Μπηκα σε γαλλικες σελιδες.
εκει υπερπληθωρα πληροφοριων αλλα δεν ειχα το κουραγιο να μεταφρασω.
Ολοι ομως να εχουν μαρτυριες για το ποσο θετικα αποτελεσματα ειχε αυτο το αλας.
Μονο οι εγκυες δεν εκανε να το παρουν γιατι δημιουργει σπασμους στην μητρα και οσοι εχουν νεφρικα προβληματα (ειναι αλας) και οσοι δεν πηζει το αιμα τους.

Μιλησα απ εξω απεξω με νοσοκομες και γιατρους εδω.
το ξερανε στην υγρη μορφη του, αλλα σαν laxative.
οσε φορες προσπαθησα να τους πω αυτα που ηξερα, αντιμετωπιζα ενα υφακι του στυλ"θα μου πεις ΕΣΥ? Σ'ΕΜΕΝΑ?"

οκ μεγαλε, νο προμπλεμο.


οταν η κορη μου ηταν 7 μηνων, επιασε 39 πυρετο. ξενυχτησα με μπανακια το πρωτο βραδυ και οταν ο πυρετος εφτασε εκει, αποφασισα να της δωσω λιγο κιας χαλαγε ο κυκλος του θηλασμου( αφοσον ετρωγε, λογικο ηταν να ανεβει ο πυρετος)
Εβαλα λιγο σε μια συριγγα και της εδινα λιγο λιγο.
Την αλλη μερα εκανε κακα της και ξεσπασε σε μυριαδες σπυρακια. το σωμα ειχε βρει την δυναμη να "βγαλει"προς τα εξω οτι ηταν να βγαλει.

Αργοτερα οποτε ειχε πυρετο, το "πικρο" ηταν σωτηριο.Η αλλαγη στην θερμοκρασια αμεση.
αρχιζα να το πινω και γω, ειτε σαν προληπτικο μεσο, ειτε σαν "αντιβιωση".
Ξανα.


Περισι η μητερα μου δεν μπορεσε να μου φερει απο την Γαλλια.
Για καποιο λογο μετα απο 30-40? χρονια κυκλοφοριας, οι γιατροι το ειχαν απαγορεψει.
Πιθανον εφταιγε ενα βιβλιο που λεγοταν"ολα αυτα που δεν σας λενε οι γιατροι" και το οποιο υπηρξε η αιτια να μαθευτει το "πικρο" στον γενικο πληθυσμο και να αυξηθουν κατακορυφα οι πωλησεις του.
λογικο ειναι.
αν κατι σε κανει καλα η εστω καλυτερα και δεν ειναι φαρμακο και ειναι και φτηνο, θα το προτιμησεις.
Η απαγορευση κρατησε πολυ λιγο.
Δεν υπηρχαν στοιχεια οτι ηταν βλαβερο για την υγεια, οι κατηγοριες δεν εστεκαν.


το πικρο ξανακυκλοφορησε.
Εχω το σπιτι μου γεματο και οποτε παω διακοπες παιρνω 2-3 φακελακια μαζι μου.
Οταν με ποναει λιγο ο λαιμος μου πινω ενα ποτηρι.
Οταν ξεκιναει η μικρη το σχολειο της δινω ενα σφηνακι καθε πρωι.

ευτυχως της εμαθα να το παιρνει απο πολυ μικρη και δεν εχουμε πολλα παρακαλια και αντιδρασεις.
Και το πικρο που ειχα ορκιστει να μην ξαναφερω στην ζωη μου και στο στομα μου, καλα κρατει στην ζωη μας
(και των γυρω μας)