Taking out the trash

Yπαρχουν στιγμες,οπως και τωρα,που νιωθω οτι θελω να σε δεχτω πισω,να ανοιξω τα χερια μου,χωρις να σκεφτωμαι τα πρεπει,και τιποτα αλλο περα απο το γεγονος οτι αγαπιομαστε...
Ομως δεν μπορω.
Δεν ειμαι μονο εγω σε αυτην την ιστορια.
Ισα Ισα,που εσυ εισαι αυτος που δεν θελει.Αυτο σκεφτομαι για αρχη
Δεν εξεταζω πια το αν με αγαπας η οχι,οι πραξεις σου δειχνουν οτι ετσι πιστευεις...
Κι αν ηθελες να γυρισεις θα το ειχες κανει.
Θα ειχες βρει τον τροπο να ανοιξεις μια χαραμαδα επιστροφης..
Και γω,περα απο την αρχικη μου επιθυμια,δεν ειμαι διατεθειμενη να σε διευκολυνω.
Οχι μετα το τελευταιο τετραμηνο απουσιας σου.Μετα το τηλεφωνημα"χωριζουμε"
Θεωρω οτι τα σκατωσες big time,ειτε χωρισαμε η οχι.
Ποναω και θα ποναω για πολυ καιρο...
Και θυμωνω.
Ι cant think about it and not cry.
I cant deal with it.
Υποψιαζωμαι μονο το
ποση ζημια μου εκανε στην σεξουαλικη μου ψυχολογια,το τι κομπλεξ
κουβαλαω απο αυτο,και τρελλαινωμαι.
Ειχα υγιη σχεση με το σεξ.Τωρα με θεωρω αντισεξουαλικη,οτι δεν μου αξιζει να κανω ερωτα...
Οτι ολη μου η αξια συνοψιζεται στο κορμι μου.
Νομιζω οτι αυτο ηταν το χειροτερο απο ολα...

Αρχιζω και καταλαβαινω οτι δεν θα καταλαβεις ποτε καποια πραγματα,αυτο ομως δεν αλλαζει
το γεγονος οτι με τσακισες.
Τοση αποριψη..τοση περιφρονηση,...
Θελω να παρω Λιλι αγκαλια και να την παρηγορησω,ξερωντας ομως οτι δεν θα πετυχω πολλα πραγματα...Βλεπω τον πονο της,το βαθος της ζημιας και δεν ξερω τι να κανω,ποναω,...
Ειναι πιο ευκολο να ανοιξω τα χερια και να προσποιηθω οτι με αγαπας,οτι ηταν ενα λαθος,οτι θα με παρεις αγκαλια και θα σταματησω να ποναω τοσο πολυ,συνεχεια...
Ομωςδεν γινεται για πολυ..
Ισα ισα για να βγαλω την μερα μου.Να πουμε 2 κουβεντες καθημερινες,χωρις να δειξω την καταρρευση μου...
Προσποιουμαι,κρυβωμαι,σε κοιτω να εισαι σχετικα ανετος,να μην φευγεις...πιθανον ειναι βολικο,πιθανον σου ειναι δυσκολο..
Δεν ξερω,δεν εχω αυταπατες.
Το μονο που θελω ειναι να καταλαβω γιατι.
Γιατι δεν με αγαπησες.
Εμενα.Το μεσα μου!
Με τα καλα μου, με τα στραβα μου,με τις ασχημιες μου με τις φοβιες μου,με ολα τα σκατα που κουβαλαει ο καθενας μας.
Γιατι?
Τοσο αντιπαθητικη ημουν και ειμαι που ο ιδιος μου ο αντρας με απεριψε...?
Ειναι δυνατον να ειμαι τοσο χαλια?

Να μου αξιζει να με πετανε στην ακρη με ενα τηλεφωνημα?

Να μην ενδιαφερει κανεναν το κλαμμα μου και οι κραυγες απελπισιας μου?
Στην ζυγαρια να μην μετρησε η αγαπη μου???
Οι προσπαθειες μου?Τα βραδυα που ξενυχτησα μαζι σου,για να μη νιωθεις ανασφαλειες,τα χαδια μου,το γεγονος οτι παντα επελεγα να σε εμπιστευτω,να πιστευω. και μετα απο καθε ψεμμα...Το οτι δουλευα διπλα να πετυχει η σχεση(και το δικο σου μεριδιο)?
Οτι εχω κανει,οτι εχω δειξει απο την ψυχη μου,και δεν μετρησανε...

Δεν με καταλαβε ποτε,ουτε και τωρα...
Κινειται σε διαφορετικη διασταση απο την δικη μου.
Εγω νιωθω το καθετι.Και μαζι του εμαθα να απωθω τον πονο γιατι ηταν συνεχης και αφορητος...
Προσπαθησα να του βγαλω οτι απωθημενα και θυμους ειχε (το *****, τα συμπτωματα αυτα ειναι ενδειξεις μεγαλου θυμου ,οχι συμπτωσεις)
Καηκα.
Δεν επρεπε να πλησιασω τοσο.Εδω ποναγε και κατεστρεφε τον εαυτο του....
Υπερεκτιμησα την δυναμη της αγαπης του...Δεν πιστευα ποτε οτι θα μου εκανε τοσο κακο..
Ακομα δεν μπορω να το πιστεψω.
Ψαχνω για διακαιολογιες,οτι δεν σκεφτηκε...δεν τοθελε, απλα σκεφτηκε την παρτι του.


Εγω ομως θα τον σκεφτομουν.
Θα τον σκεφτομουν....what my acts would do to him.

5 χρονια υπηρχε ενα εμεις στο μυαλο μου.Ποτε ενα εγω.
Κανεις μας δεν υπολογισε την Lili...
Ουτε στο τελος.
Οι μονες στιγμες που προσπαθω να την παρηγορησω ειναι αυτες,που γραφω,που κλαιω τα πρωινα που λειπει.Οχι πια για την απωλεια της σχεσης,αλλα για την απωλεια ενος κομματιου μεσα μου που τσακιστηκε..και προσπαθω να το ξεπερασω.
Μονη μου.
ΜΟΝΗ ΜΟΥ..Χωρις ΚΑΜΙΑ βοηθεια.Να ψαχνω αληθειες και λυσεις,στο σκοταδι....
Πως να την βοηθησω ομως που δεν ξερω τι να της πω για να αιστανθει καλυτερα για τον εαυτο της?
Ακομα και τωρα,ζει μαζι της
Μη θελωντας να ειναι μαζι της.
Η απορριψη του ειναι συνεχης,αφηνει την πληγη ανοιχτη..την σκαλιζει κιολας με ευχαριστηση οπως ενα παιδι που βγαζει χαιρεκακα τα φτερα μιας μυγας, γιατι μπορει.
Που ηταν κρυμμενη αυτη η πλευρα του?

Πρεπει εγω να την προστατεψω.
Εγω πρεπει να της δειξω αγαπη,να την παρω μακρυα απο αυτον που της φερθηκε χειροτερα απο ολους.Ο πατερας του παιδιου της,ο αντρας της,η οικογενεια της...
Δεν ειναι πια 20 χρονων να παθει καταθλιψη,....shit happens.
Bad choices,bad people,..it doesnt matter.
Ο καθενας ειναι αυτος που ειναι,σωστα?
Και αυτο που πιστευα εγω οτι ειχε σημασια,τελικα,δεν ειχε.
Την καλοσυνη,την εμπιστοσυνη,την καλη θεληση,την καλη διαθεση,την κατανοηση,το ενδιαφερον για τους γυρω μου...
Τι σημασια εχουν ολα αυτα αληθεια?
Τι οφελος εχει ο αλλος?

Μετρησε πουθενα στο πως αποριφθηκα?Μετρησε πουθενα στο να γινει με λιγη καλοσυνη,λιγο ενδιαφερον για την ψυχολογικη μου κατασταση?Εστω να μετρησει οτι καποτε,ημουν σημαντικη,καποτε ημουν αγαπητη?
Οχι.
Μου πεταξανε μια τυπισσα μες τα μουτρα και απο τοτε παλευω να βγω στην επιφανεια...
Να μην νιωθω τοσο μειονεκτικα,να πεισω τον εαυτο μου οτι εχω καποια αξια,...ακομα κι αν το τι εχω να πω δεν ενδιαφερει κανεναν,..ουτε τοτε,ουτε τωρα...

ουτε το πως νιωθω,...



Δεν το χωραει το μυαλο μου...οτιο αντρας μου.....Ποιος αντραςΜΟΥ?
Μονο αν καταστρεψω την εικονα του θα μπορεσω να το δω -ισως-ψυχρα.Αντικειμενικα.
Ποιος ανθρωπος μου?Ποτε ανοιχτηκε?Ποτε εδειξε ποιος ειναι?
Ποτε δεσμευτηκε?
Ενας τυπος που εκανα το λαθος να ερωτευτω ηταν.Και το μεγαλυτερο λαθος,να τον παντρευτω και να δωθω...
Ποτε υπηρξε δεσμευμενος η ειλικρινης?
........Πιανει....αλλα για λιγο....
Μερα με την μερα κανω προοδους....
Ο πονος ομως δεν φευγει,...ουτε η πεποιθηση οτι ειμαι για τα μπαζα..

Ενα, ενα κουκλα μου.....ενα, ενα.
Μολις φυγεις απο το σπιτι και απο την νοσηρη αυτη κατασταση, θαρχισει να επουλωνεται η πληγη σου.
Με τη βοηθεια -ισως -των λιγων ανθρωπων που σε αγαπανε πραγματικα πολυ...
Αρκει να μην κανεις και γι αυτους λαθος.


31-07-03




(χριστε μου ποσο μελο γινεται καποιος οταν ποναει, οταν ειναι ερωτευεμενος...και ξερωντας τι επακολουθησε μετα ανατριχιαζω.Λυπαμαι γιαυτην την κοπελλα που ημουν.Ποσο αθωα, ποσο χαζη να μην δω τι ειχα διπλα μου. δε γαμιεται.
Οπως ειπα και μεσα.
shit happens. )