water birth unplugged

Bρηκα το προσχεδιο μια μεταφρασης που ειχα κανει απο το water birth unplugged,(το παγκοσμιο συνεδριο περι φυσικου τοκετου στο νερο-βιβλιο δυσευρετο).Εχει απιστευτα λαθη γιατι ειχα κανει αυτοματη διορθωση και γιατι καποιες λεξεις τις ειχα βαλει "ετσι" προχειρα μεχρι να βρω τις σωστες. Ομως ειναι ενδιαφερον.
και οπως ειπα, αδειαζω τον σκληρο μου.




Water birth unplugged
Μετάφραση: Λιλι


Εισαγωγή από την Sheila Kisintzer
Η Sheila Kisintzer είναι μια κοινωνιολόγος- ανθρωπολόγος και μητέρα 5 κοριτσιών.
Έχει γράψει 25 βιβλία εκ των οποίων τα πιο πρόσφατα είναι «η χρόνια μετά την γέννα «,εγκυμοσύνη και τοκετός»,τοκετός στο σπίτι» τοκετός μετά τα 35»,επιλογή και ελευθέρια στον τοκετό και η εμπειρία του τοκετού.
Το 1982 της απονεμήθηκε ένα MBI για τις υπηρεσίες και πρόσφορα της στην «εκπαίδευση» του τοκετού και μητρότητα.H πίστη της στην φυσιολογική ικανότητα των γυναικών να γεννήσουν ,υπήρξε μια πηγή δύναμης και καθοδήγησης για τις γυναίκες όλου του κόσμου. Η Sheila ήταν μια τις οργανώτριες αυτού του συνεδρίου.



Την άνοιξη του 1995, 1500 μαίες, γιατροί και μητέρες στριμωχτήκανε στο Wembley conference center του Λονδίνου, για να μοιραστούν εμπειρίες και να ενημερωθούν για τον τοκετό στο νερό.
Το παγκόσμιο αυτό γεγονός οργανώθηκε από 4 γυναίκες
Από την Janet Βalaskas tou active birth movement
Την Beverly Laurens, την Jane Ιngray, και τον εαυτό μου .

Ήταν ένα τόλμημα πίστης ,και το κάναμε δίχως χορηγούς, με την βαθιά πεποίθηση ότι ήταν ζωτικής σημασίας για πρακτικούς και ερευνητές της γεννάς στο νερό ,να κατανοήσουν και να διερευνήσουν τα αποτελέσματα αυτών των καινούργιων συνθηκών τοκετού.
Το συνέδριο αυτό οργανώθηκε με 3 σκοπούς
Πρώτα να φτιαχτεί ένα παγκόσμιο δίκτυο απαρτιζόμενο από τους εργαζόμενους στον τομέα αυτό,
Να αναπτυχθεί, διότι πολλές φορές οι μαίες νιώθουν συχνά απειλούμενες.
Στο παρόν πολλές μαίες και ένας μεγάλος αριθμός γυναικολόγων δεν έχουν την απαραίτητη εμπειρία στον υδρόβιο τοκετό.
Στα περισσότερα μαιευτήρια όπου διεξάγονται τοκετοί νερού υπάρχουν πολύ λίγες μαίες με την απαιτούμενη ειδικευμένη γνώση από σεμινάρια και βιβλία.
Επίσης στα μαιευτήρια όπου υπάρχει πισίνα τοκετού, δεν χρησιμοποιείται συχνά έτσι είναι δύσκολο για τις μαίες να έχουν αυτοπεποίθηση και εμπιστοσύνη στις ικανότητες τους.
Άλλος ένας λόγος που το συνέδριο ήταν σημαντικό ήταν για να δοθεί η δυνατότητα στους έχοντας παρευρεθεί σε τοκετούς νερού(είτε μητέρες ,είτε πρακτικοί) να μοιραστούν το πόσο βαθιά ικανοποιητική εμπειρία είναι για όλους.

Όταν μητέρες ρωτούνται η απάντηση είναι με λίγες παραλλαγές η ίδια, ότι ήταν θετική εμπειρία και ότι στον επόμενο τοκετό θα θέλανε να το επαναλάβουν.
Για τον όποιο παρευρισκόμενο όταν μια γυναίκα είναι βυθισμένη σε νερό ,τα οφέλη είναι ξεκάθαρα, υπάρχουν όλο και πιο πολλές ενδείξεις ότι το βύθισμα αυτό ανακουφίζει από τον πόνο.
Μια γυναίκα χαλαρώνει καλύτερα, κινείται με μεγαλύτερη ευκολία και υπόκειται σε λιγότερες παρεμβάσεις όπως συχνές κολπικές εξετάσεις, εισβολές μέσο μόνιτορ, πιέσεις στο περίνεο, ελεγχόμενο σπρώξιμο(εντολή),και παρατεταμένο κράτημα αναπνοής, περινεοτομη κλπ
Ακόμα, υπάρχουν πολύ σημαντικές περιβαλοντογικες αλλαγές που εισάγονται με τον υδρόβιο τοκετό στα μαιευτήρια όπως χαμηλωμένα φώτα, αρωματοθεραπεια μασάζ και το προσωπικό γονατίζει στο πάτωμα η κάθεται σε χαμηλό σκαμνάκι αντί να κάτσει πάνω από την επίτοκο
.Όλα αυτά συμβάλλουν στο να νιώσει η γυναίκα ήρεμη, με συναισθηματική στήριξη, σε φιλικό περιβάλλον, να έχει τον έλεγχο , χωρίς αίσθηση βιασύνης.
Οι πισίνες έφεραν μια ποιότητα στο περιβάλλον του τοκετού δίνοντας στις μαίες την ευκαιρία να γυρίσουν στις ρίζες τους και να δουλέψουν μαζί με τις γυναίκες, και βοηθώντας τις γυναίκες να αποκτήσουν αίσθηση ευθύνης, και έλεγχο στο τρόπο που γεννάνε.
Το στρες είναι μια εισβολή στον τοκετό.
Συχνά δεν παρατηρείται και δεν καταγράφεται, όμως μπορεί να επηρεάσει την σκέψη, τις πράξεις και την σχέση μεταξύ της μητέρας και του προσωπικού.
Μειώνει την λογική και οδηγεί σε στρεσαρισμένες σχέσεις, σε μερικές περιπτώσεις οδηγεί και στον πανικό.
Είναι σχετικά πιο απλό να καταγραφούν οι παρεμβολές που μπορούν να μετρηθούν αλλά είναι πολύ πιο δύσκολο να αναλύσουμε τα αποτελέσματα του στρες στην αντίληψη, συμπεριφορά και στις σχέσεις.
Το άγχος μπορεί να είναι από τα πιο επικίνδυνα στοιχεία που εισχωρούν στον τοκετό.



Το συνέδριο παρείχε ένα δυνατό ερέθισμα για ερευνά στα υπέρ και κατά του τοκετού, και της γέννας στο νερό.
Και χρησίμευσε στο να δημιουργηθεί ένα παγκόσμιο δίκτυο από ερευνητές.
Οι οποίοι ρωτάνε

*πόσο ασφαλές είναι
*ποια είναι τα πιθανά ρίσκα
*πόσο αποτελεσματική είναι η βύθιση στο νερό, για τον πόνο? Μειώνει την ανάγκη για αναλγητικά φάρμακα?
· Μειώνει την ανάγκη για εγχειρητικούς τοκετούς?
· Έχει αποτέλεσμα στο περίνεο, στα σκισίματα και στον αριθμό περινεοτομων?
· Σε τι ποσοστό μπαίνουν βρέφη σε μονάδα ειδικής φροντίδας?
· Έχει κάποιο αποτέλεσμα στις στατιστικές της μεταγεννητικής αιμορραγίας και μόλυνσης?
· Πως θα έπρεπε οι μαίες να αλλάξουν την πρακτική τους?
· KΑι το πιο σημαντικό, πως συγκρίνεται ο υδρόβιος τοκετός όσον αφορά την ασφάλεια του βρέφους, την φυσιολογική ροή της γεννάς, την έλλειψη πόνου για την μητέρα, την ικανοποίηση της με την εμπειρία του τοκετού, με τα αλλά μέσα με τα οποία γίνεται ο τοκετός σήμερα, και με τις εισβολές και παρεμβολές που θεωρούνται φυσιολογικές στα μαιευτήρια, και που πολλές φορές θεωρούνται δεδομένες διότι είναι μέρος του κατεστημένου των κανονισμών των μαιευτηρίων, μέρος της ρουτίνας.

Πολλές τεχνικές έχουν υιοθετηθεί στην γυναικολογία από το 1970 οι οποίες δεν έχουν ερευνηθεί επαρκώς, και έχουν επιβληθεί στις γυναίκες και έχουν αλλάξει το περιβάλλον της γεννάς. Η συνεχής ηλεκτρονική εμβρυακή παρακολούθηση με μόνιτορ για παράδειγμα, θεωρείται δεδομένη σε μαιευτήρια σε όλο τον κόσμο.
Κατόπιν της παγκόσμιας αποδοχής της, έρευνες έδειξαν ότι δεν είναι θετικό για την μητέρα και τα μωρά…
Κι όμως ακόμα γαντζώνουν στις γυναίκες μόνιτορ και το προσωπικό συνεχίζει να έχει εμπιστοσύνη σε αποτελέσματα που δεν έχουν σημασία για το αποτέλεσμα του τοκετού και τα οποία συχνά δεν μπορούν να ερμηνεύσουν σωστά.

Τα μαιευτήρια προσφέρουν ένα πρωτεύων περιβάλλον για τον τοκετό ,στο οποίο η γυναίκα ζητείται να είναι παθητική και υπάκουη.
Με τον ίδιο τρόπο, δεν έχουν γίνει τυχαίοι έλεγχοι στις παρενέργειες της επισκληριδιου αναισθησίας..
Η επισκληρίδιος έχει προωθηθεί στις έγκυες σαν ασφαλής και χωρίς άσχημες παρενέργειες ενώ υπάρχουν ενδείξεις ότι μπορεί να είναι υπαίτια για μακροχρόνιους πόνους στη πλάτη και πονοκέφαλους.
Η επισκληριδιος επίσης αυξάνει την θερμοκρασία της μητέρας στον τοκετό.
Ξέρουμε ότι το έμβρυο έχει υψηλότερη θερμοκρασία και αν η μητέρα είναι πυρεξική, το παιδί διατρέχει κίνδυνο, (αυτή είναι μια από τις ανησυχίες που έχουν εκφραστεί- και πολύ σωστά )σε ζεστό νερό σε πισίνα τοκετού.
Η λύση είναι απλή, και το νερό κρυώνει σε θερμοκρασία σώματος απλά προσθέτοντας… κρύο νερό.
Όμως ενώ αυτό είναι ένα ρίσκο με τον υδρόβιο τοκετό το οποίο έκανε πρωτοσέλιδα στην Αγγλία .
Τέτοια «διαφήμιση» δεν έγινε ποτέ με τον πυρετό της επισκληριδιου (ο οποίος ελέγχεται και πολύ πιο δύσκολα).
Δεν πρέπει να κάνουμε τα λάθη που έγιναν στην μαιευτικη/γυναικολογια όταν για παράδειγμα ακινητοποιούμε τις γυναίκες με ορούς επειδή θεωρείται στάνταρ, χωρίς παρεταίρω έρευνα.
Όταν γίνονται υπέρηχοι σε όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και θεωρούνται φυσιολογικοί χωρίς να έχουμε τέτοια ένδειξη , μια γυναίκα με χαμηλά αιμοσφαίρια στο τέλος της εγκυμοσύνης να χαρακτηρίζεται αναιμική κλπ

Συνιστούμε εντατική έρευνα στα φυσικά, κοινωνικά και ψυχολογικά αποτελέσματα στη χρήση πισινών τοκετού.
Από 19000 τοκετούς νερού που έγιναν σε διάφορες χώρες, δόθηκαν στοιχεία στο συνέδριο, τα οποία έδειξαν ότι χρησιμοποιήθηκαν λιγότερες κουτάλες, λιγότερες καισαρικές και μείωσαν τα ρίσκα άλλων παρεμβολών στον τοκετό.
Στατιστικές αναλύσεις σε Βιέννη, Μάλτα και Λονδίνο δείχνουν ότι το νερό μειώνει την ανάγκη για αναλγητικά φαρμακα,και τα ρίσκα που έχουμε με την αναισθησια.Η μήτρα μια ς γυναίκας έχει περισσότερες πιθανότητες να λειτουργήσει αποτελεσματικά δίχως την ανάγκη φάρμακων που να ξεκινήσουν την διεργασία., έχει περισσότερες πιθανότητες για σώο περίνεο και μειώνει τις πιθανότητες περινεοτομης, η σκισίματος 3ου βαθμού.
Δεν υπάρχουν στοιχεία που να δείχνουν ότι η γεννά στο νερό είναι επικίνδυνη για τα βρεφη,το αντίθετο μαλιστα,σε μερικές έρευνες έδειξε ότι λιγότερα μωρά χρειάστηκαν ανάνηψη και να πάνε στην εντατικη,σε σύγκριση με την καθιερωμένη μέθοδο.
Το πρώτο συνέδριο ήταν μοναδικό διότι συγκέντρωσε μαίες, γυναικολόγους, γενικούς ιατρούς, ερευνητές, παιδίατρους ,νεονατολόγους, πρακτικούς, εκπαιδευτές γέννας, κοινωνιολόγους και γονείς με ανάλογη εμπειρία από Ρωσία Αυστραλία, κλπ



==========================================================






ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΑΠΟ ΤΗΝ
Baronness Cumberlege



H Baroness Cumberlege διορίστηκε υφυπουργός του υπουργείου υγείας το 1992 και από το 1981-88 ήταν πρόεδρος του south west Thames regional health authority .και μέλος του United Kingdom central Council for Nursing, Midwifery and health visiting από το 1989-92.
Το 1992 διορίστηκε πρόεδρος του Υπουργείου Υγείας και expert maternity group.
Αυτό το γκρουπ ήταν υπεύθυνο να απαντάει σε προτάσεις από το parliamentary
Health select committee (το Winterton Report= η Winterton αναφορά)
Και τον Αύγουστο του 1993 έκδωσε το Changing Childbirth μια αναφορά στις παροχές στον χώρο της μαιευτικής με σκοπό να εμψυχώσει και να βοηθήσει τις αλλαγές και να συγκεντρώσει την προσοχή στην μαιευτική φροντίδα στην Αγγλία και Ουαλία. Είναι παντρεμένη με έναν αγρότη και έχει 3 γιους.







Όταν γίνεσαι υπουργός έχεις πάντα συναίσθηση του πως το επείγον διώχνει το σημαντικό και είναι πολύ εύκολο να περάσεις την υπόλοιπη ζωή σου να αντιδράς στα γεγονότα να απαντάς στα Μέσα ,να συζητάς στο κοινοβούλιο και πρέπει να έχεις στο μυαλό σου «ποιες είναι οι δικές μου προτεραιότητες, τι θέλω να καταφέρω;»
Το 1987 πήγα να μιλήσω σε ένα μεγάλο γκρουπ επισκεπτών υγείας.
Σε αυτήν την ομιλία πρόσεξα πόσο στεναχωρημένη ήμουνα, πως η γεννά είχε χάσει για μένα την μαγεία της και το μυστήριο της.
Πως είχε υποστεί πειρατεία από την υψηλής τεχνολογίας ιατρική.
Αυτή μου την παρατήρηση ακολούθησε ένα δυνατό χειροκρότημα, και σκέφτηκα «αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον, άγγιξα μήπως ευαίσθητη χορδή?»
Πρέπει να το κοιτάξω λίγο πιο βαθιά
Τότε είναι που άρχισα να διαβάζω άρθρα της Σίλα Κισιντζερ και άλλων, και συνειδητοποίησα πόσο μίζερη εμπειρία μπορούσε να είναι η γέννα για πολλές γυναίκες.
Το 1991 λίγο πριν γίνω υπουργός, το social services select committee of the houses of parliament άρχισε μια ερευνά στα μαιευτήρια και το ονόμασαν to Winterton Report.
Έχοντας διαβάσει αυτό, συμφώνησα με τόσα πολλά και ένιωσα τόσο ευγνώμων σε αυτήν την επιτροπή που μίλησε σε τόσες γυναίκες, που προκάλεσε το κατεστημένο, και τον συνήθη τρόπο σκέψεως και πρακτικης,που έσπασε κάποια από τα παράθυρα που χρειαζόταν σπάσιμο.
Από την μια ήταν μεγάλη έκπληξη που αποφάσισαν να κοιτάξουν στα μαιευτήρια, διότι από στατιστικής πλευράς, τα μαιευτήρια είναι μια επιτυχία .
Η παιδική θνησιμότητα έχει μειωθεί 40 %,-2000 λιγότερους θανάτους ανά χρονο,ένα μεγαλο κατόρθωμα.
Από αυτή την άποψη λοιπόν τα μαιευτήρια είναι πετυχημένα.
Όταν μια επιτροπή κοινοβουλίου παράγει μια αναφορά η κυβέρνηση καλείται να αντιδρασει/απαντησει.
Σκέφτηκα ότι αυτό ήταν φανταστικό, μου δίνεται η ευκαιρία που ζητούσα για να κάνω κάποιες αλλαγές
Έτσι έφτιαξα μια ομάδα 8 ατόμων υπό την προεδρία μου η οποία θα απαντούσε στην αναφορά Winterton.
4 ήταν καταναλωτές και 4 επαγγελματίες κι αυτό ήταν μια από τις πρώτες επιτροπές φτιαγμένη από κυβέρνηση, με το 50% καταναλωτες,η-με μένα- πάνω από το 50%.
Όποτε ήταν μια δραματική αλλαγή, όμως πρέπει να πω ότι βασιστήκαμε πολύ στους επαγγελματίες της ομάδας, ο ένας ήταν ο καθηγητής Lesley Page ο οποίος θα σας μιλήσει αύριο.
Από τους καταναλωτές είχαμε τον πρόεδρο του National Childbirth Trust έναν εθελοντικό οργανισμό, έναν συμβουλευτικό manager ,κάποιον πολύ ενεργητικό στο Asian mother and baby campaign και μια δημοσιογράφο των Sunday Times που εγκυμονούσε δίδυμα.

Τι θα θέλαμε λοιπόν να δούμε σε 5 χρόνια, πως θα θέλαμε να είναι τα μαιευτήρια αν μπορούσαμε να έχουμε το ιδανικό?
Καταλήξαμε στα εξής σημεία

· πρώτα π όλα άπρεπε να είναι ένας οργανισμός συγκεντρωμένος στη γυναίκα.
· Να μπει πάλι η γυναίκα στη θέση του οδηγού. Δεν έχει νόημα να έχουμε τις καλύτερες παροχές στο κόσμο αν δεν είναι εύκολα προσβάσιμες

· να γίνουν εύκολα προσβασιμες


· θέλαμε παροχές που να ανταποκρίνονται αλλά να είναι και αποτελεσματικές

· θέλαμε να είναι οι γυναίκες από την αρχή εμπλεκόμενες και με άποψη
· επίσης αναγνωρίσαμε σαν φορολογούμενες ότι ήταν απολύτως απαραίτητο να γίνει η καλύτερη χρήση των χρημάτων



Mιλήσαμε με 100δες γυναίκες τους 9 μήνες που αναλάβαμε την αναφορά.
Είχαμε πλήρη συνείδηση ότι οι γυναίκες που χρησιμοποιούσαν μαιευτικές παροχές είχαν διαφορές με τα αλλά γκρουπ του NHS.(EΣΥ)
Kαταρχήν ήταν σε εγρήγορση, σε καλή κατάσταση και προπονημένες για το μεγάλο γεγονός.
Είναι καλά πληροφορημένες έχουν γνώσεις και απαιτήσεις και ενώ αναγνωρίζουμε ότι κάθε γυναίκα είναι διαφορετική, εκτιμήσαμε το γεγονός ότι σαν γκρουπ είχαν διαφορετικές ελπίδες από τους υπόλοιπους που χρησιμοποιούν το national health service..(Nhs=εθνικός οργανισμός υγείας)

Επίσης υπάρχει μια εμφανής διάφορα από τις περασμένες δεκαετίες.
Αν κοιτάξουμε πίσω στο 1950 νομίζω ήταν ο James Thurber που είπε ότι «η θέση της γυναίκας είναι να είναι λάθος(να έχει άδικο)»
Η θέση μιας γυναίκας ήταν σίγουρα στο σπίτι και όσες εργάζονταν ήταν χαμηλόμισθες με χαμηλό στατους και ήταν δουλείες χωρίς απαιτήσεις.

Σήμερα είναι διαφορετικά, σήμερα υπάρχουν γυναίκες που σπανέ το γυάλινο ταβάνι, που πάνε στην κορυφή, γυναίκες δικηγόροι, στα Μέσα ,τραπεζίτες –θεέ μου ακόμα και κληρικοί!
Γυναίκες σε θέση με εξουσία, που αλλάζουν την κοινωνία με έλεγχο της ζωής τους αλλά και διευθύνουσες ζωών άλλων ανθρώπων, οι οποίες ρωτάνε:
«τηρούμε τα ραντεβού στη δουλεία μας. Γιατί όχι το NHS?»
Όταν βλέπουμε τον μέσο όρο ηλικίας που αποκτούν το 1ο τους παιδί ,είναι στα 28 τους χρόνια όπου είναι πιο ώριμες, πιο σίγουρες για τον εαυτό τους.
Αλλά θα μου πείτε αυτό είναι μόνο ένα μικρό ποσοστό γυναικών σε αυτές τις θέσεις.
Πολλές παλεύουν με χαμηλό μισθό, δεν έχουν καλή άρθρωση/ παιδεία και γι αυτό είναι πολύ σημαντικό να τις ακούσουμε πολύ πιο προσεκτικά γιατί είναι πολύ πιο δύσκολο γι αυτές να εκφράσουν τις απόψεις τους.
Δεν τους κάνουμε την χάρη αν τους πάρουμε την ευθύνη από την αρχή στην εγκυμοσύνη και στον τοκετό και να περιμένουμε μετά να πάρουν ευθύνη για τη νέα ζωή που φέρανε.

Όταν μιλήσαμε στις γυναίκες τις ρωτήσαμε τι θελαν οι ίδιες και εκπλαγήκαμε με τα ταπεινά αιτήματα τους.
Θελαν μόνο 3 πράγματα
· επιλογή
· συνέχεια(συνοχή)
· έλεγχο

Θελαν μια επιλογή του επαγγελματία ,( μαία, γενικός ιατρός, γυναικολόγος) και θεωρήσαμε ότι ήταν σωστό και απόλυτα φυσιολογικό να έχουν αυτήν την επιλογή. Είναι ένα μεγάλο γεγονός στη ζωή μας, διαλέγουμε τους φίλους μας, πόσο πιο σημαντικό είναι να διαλέξουμε τον φίλο επαγγελματία τον οποίο μπορούμε να εμπιστευτούμε και ξέρουμε ότι θα έχει κατανόηση.
Θελαν επιλογή στην τοποθεσία/ φύση του τοκετού, υψηλής τεχνολογίας, μαιευτικό, ιατρικο,στο σπιτι,η σε νοσοκομείο.
Σε ένα γκαλόπ που κάναμε τα ¾ των ερωτηθέντων γυναικών είπαν ότι δεν τους δόθηκε η επιλογή.
Όταν δε, δόθηκε επιλογή είδαμε δραματικές αλλαγές.
Σε μια περιοχή του Λονδίνου υπάρχει ποσοστό 12% αύξησης στους τοκετούς στο σπίτι σε σύγκριση με πριν που ήταν 2%.
Νομίζω ότι αυτό δείχνει ότι εάν δοθεί στους ανθρώπους την ευκαιρία της επιλογής θα την αρπάξουν και θα την χρησιμοποιήσουν.

Για να μπορείς να δώσεις την επιλογή απαιτείται σωστή πληροφορηση,και ένα από τα πράγματα που είχαμε συνειδητοποιήσει ήταν να δοθούν οι πληροφορίες.
Η αναφορά μας έρχεται σε δυο μισά.
Το 2ο μέρος δίνει έμφαση στην καλή πρακτική και καλή πληροφόρηση.
Είχαμε επίσης μια συζήτηση για το θέμα της ασφάλειας και καταλάβαμε ότι τα τελευταία χρονια,η ασφάλεια ήταν η δικαιολογία για ένα συγκεκριμένο στυλ γεννάς.
Και μόλις αρχίσεις τις παρεμβάσεις αυτές οδηγούν σε περισσότερες παρεμβάσεις κτλ
Νιώσαμε ότι με την πάροδο των χρόνων αχρηστέψαμε τις γυναίκες, μειώσαμε την αυτοπεποίθηση τους και το ένστικτο που έχουν για τα ίδια τους τα σώματα.

Αναγνωρίσαμε ότι η ασφάλεια ήταν μέρος μιας μεγαλύτερης εικόνας και όχι ο μοναδικός παράγοντας.
Ήταν σημαντικό, αν θέλαμε να έχουμε επιλογη,οι γυναίκες να έχουν πληροφορηση,και συγχαίρω όσους προσπαθούν να ξεπεράσουν αυτό το πρόβλημα.
Πάντα αναγνωρίζαμε ότι η ασφάλεια πρέπει να παραμείνει η βάση της μαιευτικης,κάθε γυναίκα θέλει έναν ασφαλή τοκετό και υγειά για το παιδί και την ίδια.

Τώρα μέρος της εικόνας ,της επιλογής και της ασφάλειας είναι το θέμα της γεννάς στο νερό.
Πως μπαίνει στην γενική εικόνα?
Καλωσορίζουμε αυτό το συνέδριο που προσπαθεί να ανοίξει τους ορίζοντες όχι μόνο στην Μεγάλη Βρετανία αλλά και διεθνώς.
Έχοντας δώσει τις κατάλληλες πληροφορίες, πιστεύουμε ότι είναι σωστό οι γυναίκες να διαλέξουν την μέθοδο που νιώθουν ότι θα τις βοηθήσει περισσότερο, αλλά είναι επίσης σωστό αυτές οι μέθοδοι να εκτιμηθούν, και είμαι κατενθουσιασμένη που σύντομα η Fiona Alderdice του National Perinatal Epidimiology Unit της Οξφόρδης, θα εκδώσει λεπτομέρειες της πρόσφατης μελέτης της (Αlderdice 1995)
Eπίσης, λάβαμε εργασία από το ινστιτούτο υγείας του παιδιού διότι αναγνωρίζουμε ότι χρειαζόμαστε μεγάλο αριθμό μελετών για να χτίσουμε την ολοκληρωμένη εικόνα, και περιμένουμε με ανυπομονησία τα αποτελέσματα στο τέλος της χρονιάς.

Έχουμε στηρίξει με κονδύλια αυτές τις έρευνες και ενδιαφερόμαστε και για άλλες παγκοσμίως γιατί θέλουμε οι γυναίκες να χουν την καλύτερη πληροφόρηση πριν πάρουν την απόφαση τους.
Μετά το θέμα της επιλογής οι γυναίκες ζητάνε συνοχή και όπου πήγαμε ακούσαμε αυτήν την πρόταση
«το μόνο που ήθελα ήταν ένα γνώριμο πρόσωπο»
έχουμε μαρτυρίες γυναικών που γεννήσανε χωρίς να ξέρουν τους ανθρώπους γύρω τους.
Μια λέει «υπήρχε ένας περίεργος άντρας στη γωνιά, ποτέ δεν έμαθα ποιος ήταν»
Η εγκυμονούσα δημοσιογράφος μας είδε 38 επαγγελματίες, σε όλη την εγκυμοσύνη της.
Αυτό δεν είναι καλή φροντίδα και είναι συχνά αυτοί που έχουν μεγαλύτερο ρίσκο και που έχουν ανάγκη συνέχειας και σταθερότητας που την παίρνουν τελικά λιγότερο.

Επίσης νιώσαμε ότι ήταν πολύ σημαντικό οι μαίες να μην είναι μόνο για την κοινότητα αλλά και μέρη της κοινότητας, να έχουν καλύτερη πληροφόρηση ειδικά στο θέμα του έλεγχου.
Πως μπορείς να είσαι καλά πληροφορημένος αν δεν είσαι σίγουρος για το τι γίνεται, ποιες επιλογές υπάρχουν πώς να προχωρήσεις?
Ένα από τα πράγματα που μάθαμε σε μερικούς τομείς είναι ότι οι γυναίκες κρατούσαν δικές τους σημειωσεις,ότι αυτό τους έδωσε αυτοπεποίθηση και είναι κάτι που το συνιστούμε.

Τώρα, κοιτάζοντας στο μέλλον σε 5 χρόνια, προσπαθήσαμε να φανταστούμε τα σημεία επιτυχίας.


Το πρώτο είναι ότι θα πρέπει να υπάρχει μια διορισμένη μαία.
Νιώσαμε ότι ήταν πολύ σημαντικό από άποψη σταθερότητας και αίσθηση συνοχής και είναι μέρος του Προνομίου του Ασθενή να είναι η μαία επικεφαλής σε ένα ποσοστό 30 % των επίτοκων, και γνωρίζω τώρα ότι σε μέρη όπως το Castlefields, ένα μέρος που ιατροδιοικήται, η άμεση επαφή γίνεται μέσω της μαίας. Ο ιατρός δεν ανακατεύεται εκτός αν το επιθυμεί η γυναίκα, η είναι άρρωστη.

Επίσης νιώθουμε ότι οι γυναίκες πρέπει να γνωρίζουν τον επικεφαλή επαγγελματία,<οι περισσότερες γνωρίζουν τον γιατρό τους και την μαία αλλά όχι τον μαιευτήρα*
Πχ στο Kings, 96% δεν γνώριζαν ποιoi τις ξεγεννούσαν.
Θεωρήσαμε ότι αυτό ήταν πολύ σημαντικό.
Θέλαμε μαίες με πρόσβαση σε μαιευτικά κρεβάτια, γιατί αυτό θα τους έδινε τα μέσα που χρειαζονται,και νιώσαμε ότι ήταν πολύ σημαντικό να αναθεωρήσουμε την μετά γεννητική φροντίδα.

Επίσης θέλαμε οι νοσοκομειακοί, οι οδηγοί ασθενοφόρων να είναι καλά εκπαιδευμένοι σε περιπτώσεις αναγκης.Και τέλος και πιο σημαντικο,θελαμε οι γυναίκες να είναι καλά πληροφορημένες.

Όποτε, τι συνέβη από το τότε που φτιάξαμε την έκθεση μας(report)?
Ειχε θερμη υποδοχη και οφειλουμε πολλα στο royal college of midwives (βασιλικο κολλεγιο μαιων) καια αλλους , ιδίως εθελοντικά γκρουπ όπως το National childbirth trust,The association for improvements in the maternity services and the maternity alliance, που μας έδωσαν τρομερή υποστηριξη.

Η έκθεση μας στάλθηκε στην κυβέρνηση η οποία την αποδέχτηκε σαν πολιτική το 1994. Μόλις πήραμε το πράσινο φως χτυπήσαμε την πόρτα του ΝHS(Eεθνικό σύστημα υγείας) για να το εξασκήσει, και πιστεύουμε ότι τώρα συμβαίνουν πολλά θετικά πράγματα μέσα από τους μηχανισμούς.

Δημιουργήσαμε μια συμβουλευτική ομάδα απαρτιζόμενη από ανθρώπους των Βασιλικών κολεγίων, επαγγελματίες και καταναλωτές , να κρατάνε σημειώσεις αλλά κυρίως να σκύψουν πάνω στην εκπαίδευση .

Φτιάξαμε άλλη μια ομάδα με μια διευθύντρια, την Kate Jackson, που διαδίδει την καλή πληροφόρηση και είναι μια θαυμάσια πηγή για όσους θέλουν συμβουλές και πληροφορίες. Φτιάξαμε ένα πρόγραμμα εκτίμησης γιατί αναγνωρίσαμε ότι ήταν πολύ σημαντικό να δούμε το αποτέλεσμα αυτών που προσπαθήσαμε να κάνουμε.
Σιγουρέψαμε το μέλλον της national prenatal epidemiologist unit, που είναι μιας ύψιστης σημασίας οργάνωση που δίνει σωστές, και καλά μελετημένες πληροφορίες, σε αυτούς που τις αναζητούν, στους επαγγελματίες και ελπίζουμε ,στις ίδιες τις γυναίκες, (και άθελα να τους συγχαρώ για την δεύτερη έκδοση του σημαντικού βιβλίου τους Effective care in pregnancy and childbirth.)

Bάλαμε και μια μαία σε θέση σύμβουλου και μια άλλη σε ανάλογη θέση για να σιγουρευτούμε ότι το τμήμα της ερευνάς για την μαιευτική θα πάρει το ανάλογο προφίλ.

Έχω συναίσθηση ότι όταν προσπαθείς να παρουσιάσεις κάτι που δεν γίνεται από τη κορυφή προς τα κάτω, το κανείς από κάτω προς τα πάνω…
Το να έχεις ανθρώπους που θέλουν να κάνουν την αλλαγή,…. και μια από τις πελώριες δυνάμεις είναι οι γυναίκες σε αυτή την χώρα.
Είμαστε πολύ τυχεροί γιατί έχουμε το Προνόμιο του Ασθενή, που βάζει τα στάνταρ για τα δικαιώματα των ανθρώπων και τους λέει τι μπορούν να περιμένουν από το ΕΣΥ.
Χτίσαμε πάνω σε αυτό και είμαστε το πρώτο γκρουπ που παρουσίασε το δικό μας Προνόμιο για μια ειδικότητα, και αυτό είναι το Μαιευτικό Προνόμιο.
Ελπίζω πραγματικά οι γυναίκες να το χρησιμοποιούν και οι επαγγελματίες να το γνωρίζουν και να προσπαθούν να εκπληρώσουν τα δικαιώματα και τα πρότυπα του.

Τα πρότυπα και τα δικαιώματα είναι όλη η φιλοσοφία του changing childbirth.Το δικαίωμα να δεις φακέλους και να τους κρατήσεις.
Δικαιώματα για πλήρη πληροφόρηση για το τι υπάρχει.
Επιλογές:Σπίτι, νοσοκομείο, κλινική, υψηλής τεχνολογίας, χαμηλής τεχνολογίας, ποιον επαγγελματία επιθυμείτε .
Ερωτήσεις για τον επαγγελματία, πρότυπα χρόνου αναμονής για ραντεβού σε μεταγεννητικές κλινικες,30 λεπτά, και πρέπει να προσθέσω ότι όταν μιλάω σε γυναίκες δεν πιστεύουν ότι θέσαμε αυτό το πρότυπο .(Όποτε είναι σαφές ότι δεν το εκπληρώνουμε.)
Συμβουλές, σεβασμός, πρόσβαση. Το Προνόμιο δεσμεύει το ΕΣΥ να σεβαστεί τα δικαιώματα σε ιδιωτικοτητα, αξιοπρέπεια, κοινωνικές ,πολιτιστικές και θρησκευτικές πεποιθήσεις.
Είναι ένα δυνατό εργαλείο, και ελπίζουμε ειλικρινά ο κόσμος να το χρησιμοποιήσει.

Λάβαμε και άλλα μέτρα, το royal college of midwives και το department of health δημιουργησαν υποτροφιες.
Παράγουμε βίντεο για τις γυναίκες, βίντεο για τους επαγγελματίες, για να τους βοηθήσουμε να δώσουν πληροφόρηση. Στηρίζουμε τους επαγγελματίες μέσα από την ομάδα του changing childbirth, και επίσης πέρυσι χρηματοδοτήσαμε 14 σχέδια(πλάνα).
Αυτά τα προγράμματα είναι σε όλη την χώρα και ζητάμε ενίσχυση από του χρόνου. Θα βάλουμε ένα εκατομμύριο λίρες στην υλοποίηση τους.

Πιστεύουμε ότι κάναμε μια αρχή.
Δεν υποτιμάμε επ ουδενι τις δυσκολίες. Είναι μια πολύ μεγάλη πρόκληση. Το δέχομαι και ξέρω ότι ο διάολος κρύβεται στις λεπτομέρειες, αλλά παίρνω κουράγιο από τους χιλιάδες επαγγελματίες, μαιευτήρες, κυρίως μαίες και κάποιων γιατρών σε όλη την χώρα που αναγνωρίζουν ότι ήρθε η ώρα να δώσουμε την καλύτερη φροντίδα.
Είναι στιγμή μεγάλης ευκαιρίας, είναι μια στιγμή επαγγελματικής πληρότητας για μαίες και γιατρούς και ένας καιρός πληρότητας για τις γυναίκες που είναι στην φροντίδα τους.
Είμαι πεπεισμένη ότι σε 5 χρόνια το Changing Childbirth θα έχει γίνει μια πραγματικότητα και αυτή η αναφορά θα έχει πάρει την θέση της στο ράφι της Ιστορίας.


Κεφάλαιο πρώτο


Τοκετός τον 21 αιώνα: που πάμε?

Ο Mardsen Wagner τελειοποίησε την εκπαίδευση του στην Ιατρική, παιδιατρική νεονατολογία δημόσια υγειά και επιδημιολογία στο πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας του Λος Άντζελες. Μετά από πολλά χρόνια στην πρακτική παιδιατρική διδασκαλία και ερευνά στο UCLA, δούλεψε στο maternal and child health(Yγεια της μητέρας και του παιδιού)το υπουργείο υγείας της Καλιφόρνιας.
Το 1971 έγινε ο διευθυντής του UCLA πανεπιστήμιου της υπηρεσίας υγείας και έρευνας της Κοπεγχάγης, στο Denmark.
Το 1978 έγινε διευθυντής του maternal and child health για την ευρωπαϊκή περιοχή του WHO(Παγκόσμιος οργανισμός υγείας),με βάση στην Κοπενχαγη και υπεύθυνο για 32 χώρες.
Είναι πατέρας 4 παιδιών. Έχει γράψει πάνω από 80 εκδόσεις από τις οποίες




Θα ξεκινήσω με μια συγγνώμη, διότι είμαι άντρας.
Αυτό σημαίνει ότι είμαι ένας αουτσάιντερ στην γέννα. Δεν με ενδιαφέρει αν κάποιος είναι καθηγητής στην μαιευτική, ένας άντρας είναι ξένος στον τοκετό, και να το θυμάστε αυτό όσο σας μιλάω.

Εργάστηκα στον WHO (Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας) για 15 χρόνια και θέλω να μιλήσω λίγο για την πορεία του τοκετού και την θέση του τοκετού στο νερό.


Ο τοκετός στο νερό όπως ο τοκετός στο σπίτι είναι συμβολικός της μη ορθόδοξης, μη γυναικολογικής προσέγγισης της γέννας,
Και τα 2 φαινόμενα είναι κοινωνικού μοντέλου προσέγγιση και όχι ιατρικου,και υπάρχει μεγάλη "πάλη " μεταξύ των δυο αυτών προσεγγίσεων

Μόλις τελείωσα ένα γραπτό που λέγεται The global witch hunt(To παγκόσμιο κυνήγι μαγισσών(1995)) στο οποίο αναφέρω πάνω από 20 δικαστικές υποθέσεις στις οποίες ήμουν αναμειγμένος.
Αυτές οι δικαστικές υποθέσεις διεξάχθηκαν στις Ην.Πολιτειες, Καναδά, Αυστρία, Ιταλία, Αυστραλία , Νέα Ζηλανδία, Σουηδία, Μ.Βρετανια, Γαλλία και Γερμανία.
Κατά μέσο όρο έχουν να κάνουν με μαίες γιατί οι μαίες είναι στην μέση, μεταξύ του ιατρικού και του κοινωνικού μοντέλου. Είναι ευάλωτες σε αυτήν την θέση.
Μερικές υποθέσεις είχαν γιατρούς που χρησιμοποίησαν προσεγγίσεις όπως την γεννά στο νερό. Αν χρησιμοποιείς τέτοιες προσεγγίσεις ακόμα κίαν είσαι γιατρός, είσαι ευάλωτος.

Αυτός ο αιώνας είδε την «αρπαγή» του τοκετού από την μαιευτική(γυναικολογία).Θα σας μιλήσω για τον επαγγελματία μαιευτήρα και όχι ατομικά για τους μαιευτήρες που φυσικά ποικίλλουν. Η μαιευτική ιατρική πάλεψε σκληρά και κατάφερε να ελέγχει τον τοκετό.


Στην Ισπανία ,έχουν κλείσει όλες οι σχολές μαιευτικής. Στην Γαλλία, πέρυσι, πέρασε ένας καινούργιος νόμος.
Ωσάν σε κάθε γαλλίδα το δικαίωμα να ζητάει επισκληριδιο και αργότερα θα αναπτύξω την ασφάλεια των επισκληριδιων.
Στην Γερμανία ένα χαρτί εκδόθηκε στο German obstetrical society journal, χρησιμοποιώντας μη λογικές «επιστημονολογιες» σε μια προσπάθεια να αποδείξουν ότι ο τοκετός στο σπίτι ήταν επικίνδυνος.
Οι γερμανοί μαιευτήρες(γιατροί) ζητούσαν από την κυβέρνηση να περάσει καινούργιους νόμους που θα προστάτευαν το έμβρυο από τις «επικίνδυνες» γυναίκες.

Μετακομίζοντας την γεννά στο νοσοκομείο ήταν μέρος της «πειρατείας» γιατί οι γυναίκες θελαν την γέννα στον χώρο τους, αλλά πλέον η νοσηλεία όλων σχεδόν των γυναικών, ελέγχει την γέννα και ελέγχει τις γυναίκες μέσω τις τεχνολογίας.

Γι αυτό τον λόγο πέρυσι έκδοσα ένα βιβλίο που λέγεται Pursuing the birth machine( Wagner 1994) όπου μιλάω για τις δυο προσεγγίσεις και όλη την νέα τεχνολογία.


Σχεδόν όλη αυτή η νέα τεχνολογία δεν έχει ελεγχθεί σωστά από επιστημονική πλευρά. Για παράδειγμα ενώ είμαστε ακόμα στο WHO, γράψαμε ένα γράμμα στις κυβερνήσεις στην ευρωπαϊκή χώρα, ζητώντας τους έντονα να επανατοποθετηθούν με την πολιτική τους να κάνουν υπέρηχους ρουτίνας όλων των εγκύων, διότι νέα ερευνά έδειξε ότι δεν υπάρχει κανένα πλεονέκτημα στο να «σκαναρονται» όλες οι επίτοκοι. Παρεταιρω ερευνά έδειξε μάλιστα ότι μπορεί να προκληθεί εσωμητριακη, ενδομητριακή(intra uterine) καθυστέρηση ανάπτυξης.
Όταν το γράμμα αυτό πήγε στις κυβερνήσεις δεν μπορείτε να φανταστείτε το μένος της Ιατρικής κοινότητας κατά του WHO και σε μερικές περιπτώσεις του ΕΣΥ.



Σήμερα υπάρχει μια επιδημία επισκληριδιου στην Ευρώπη,

Xθες στο Birmingham, ρώτησα ένα δωμάτιο μαίες για την χρήση επισκληριδιου στα νοσοκομεία τους, και σχεδόν όλες είπαν ότι τα νοσοκομεία ήταν αναμειγμένα με ποσοστό πάνω από 50% ..
Λέγεται στις επίτοκες ότι η επισκληριδιος είναι ασφαλής.

Ενώ εκατομμύρια γυναίκες έχουν δεχτεί επισκληριδιο ,κάτι λιγότερο από 600 πήραν μέρος σε πειραματική ερευνά για την αποτελεσματικότητα , και τα ρίσκα..
Δεν είναι επαρκή.
Είναι ασφαλή?

· Χρησιμοποιούνται 4-10 φορές παραπάνω κουτάλες η βεντούζες (vacuum) με την επισκληριδιο
· 2 πλασιο ποσοστό καισαρικών
· Κίνδυνος αναπνευστικής παράλυσης
· 10% ρίσκο να επιβραδύνει η καρδιά του εμβρύου λόγο έλλειψης οξυγόνου (πέφτει η πίεση της μητέρας)
· η γυναίκα διατρέχει τον κίνδυνο για χρόνιους πόνους στην πλάτη κλπ(αμερικανικό κολέγιο μαιευτικής και γυναικολογίας 1995)


Κι όμως στις γυναίκες λένε ότι μια επισκληρίδιος είναι ασφαλής και ένδοξη.(γκλάμουρ)

Οι γυναικολόγοι κάνουν τόσες καισαρικές που χρειάζονται άλλη τεχνολογία για να ελέγξουν αυτήν την τεχνολογία.
Βρίσκουν επιθετικές ενέργειες, εισβολές, για να μειώσουν τις καισαρικές.
Αν κοιτάξετε προσεκτικα,το να σπάσουμε τα νερά πχ,δεν κατεβάζει το ποσοστό των καισαρικών, ούτε η χρήση οξυτοτοκινης δεν το κατάφερε.

Το μόνο που στατιστικά μειώνει το ποσοστό καισαρικών είναι η συνεχής παρουσία μαίας στον τοκετό.
Είναι το ΜΟΝΟ που έχει αποδειχτεί αποτελεσματικό και όμως ακόμα οι άνθρωποι ούτε καν το παίρνουν υπόψη τους.

Πολλοί δυτικοί γιατροί πιστεύουν ότι μπορούμε να βελτιώσουμε τα παντα,ακομα και τον φυσιολογικό τοκετό σε μια υγιής γυναίκα. Αυτοί είναι οι ίδιοι άνθρωποι που έχουν την φιλοσοφία και πεποίθηση ότι είναι κρίμα που δεν τους συμβουλεύτηκαν στην δημιουργία της Εύας, γιατί θα είχαν κάνει πολύ καλύτερη δουλεία
(kloosterman 1994)


Yπηρξα μαρτυράς σε τοκετούς νερού σε όλο τον κόσμο.
Νομίζω η πιο συγκλονιστική εμπειρία μου ήταν στην πρώην Σοβιετική Ένωση. Πέρασα μια εβδομάδα στην μαύρη θάλασσα με τον Igor Tjarkovsky και ένα γκρουπ Μάιων και οικογενειών που επέλεξαν την γέννα στην θάλασσα.
Ήταν μια συγκλονιστική εμπειρία και έφυγα με έναν άπειρο θαυμασμό για αυτές τις οικογένειες και τις μαίες.


Ο τοκετός στο νερό όπως ο τοκετός στο σπίτι είναι υπό αμφισβητηση.Γιατι?
Γιατί οι γιατροί είναι εκτός έλεγχου. Είναι τόσο απλό.

Το νερό βοηθάει την γυναίκα αλλά σίγουρα δεν βοηθάει τον επαγγελματία.
Είναι το αντίθετο της λιθοτομικής στάσης, που βοηθάει τον επαγγελματία αλλά δεν βοηθάει την γυναίκα.
Με τον τοκετό στο νερο,ο επαγγελματίας έχει πολλά διλήμματα, ανεβάζω τα μανίκια μου, μπαίνω στην πισίνα, βγάζω τα ρούχα μου τι κάνω εδώ?
Δεν μπορείς να κανείς τοκετό στο νερό και να κρατήσεις σοφιστικέ ύφος και «αξιοπρέπεια»

Έχουμε πολλές ενδείξεις ότι η ζυγαριά αρχίζει να κλίνει προς έναν τοκετό δίχως φάρμακα και πιο κοινωνικού μοντέλου.
Νομίζω ότι στον επόμενο αιώνα ο τοκετός θα επιστρέψει σιγά στην γυναίκα.
Οι μαίες δεν θα είναι πλέον ΜΕ τον γιατρό αλλά ΜΕ την γυναίκα.
Νομίζω ότι το Αγγλικό εγχείρημα Changing Childbirth(υπουργείο υγείας 1999) είναι ένα θαυμάσιο παράδειγμα.
Με χαρά μου σας ανακοινώνω ότι ξανά ανοίγουν τις σχολές στην Ισπανία
Ότι στην Γερμανία μετά την ανόητη προσπάθεια να κάνουν τους τοκετούς στο σπίτι παράνομους, οι μαιες,οι γυναίκες και αρκετοί γιατροί οργανώθηκαν με την βοήθεια διάφορων οργανισμών.
Κάτι έχει αρχίσει να συμβαίνει στην Γερμανία.
Σχεδόν όλος ο Καναδάς έχει νομοθετήσει τις μαίες.
Στην Ν. Ζηλανδία έχει περαστεί καινούργιος νόμος υπέρ της μαιευτικής (και όχι ιατρικής μαιευτικής)κοινότητας.
Παντού γίνεται μια μαιευτική αναγέννηση ανά τον κόσμο.
Είναι μέρος μιας μεγαλύτερης αναγέννησης των γυναικών που ξαναπαίρνουν τον έλεγχο της αναπαραγωγής, των σωμάτων τους και αρχίζει μια σημαντική εκτίμηση απέναντι στην υγειά της γυναικας.Ο τοκετός στο νερό είναι ένα κομμάτι του παζλ.
Ένα πολύ σημαντικό και σπουδαίο κομμάτι.
Νομίζω ότι μπορούμε να πάρουμε κουράγιο, η πάλη δεν έχει τελειώσει, θα προχωρήσουμε μπροστά με αγάπη και χαρά…


Βιβλιογραφία
American college of obstetricians and gynaecologists(1995)”fetal heart rate patterns”technical bulletin 207,july
Department of health(1993)Changing childbirth,report of the expert maternitygroup,chaired by Baroness Cumberlege,London HMSO
Kloosterman,G(1994) Paper presented in Barcelona at perinatal conference
Wagner M (1994) pursuing the birth machine, the search for appropriate birth technology, Sydney, Australia ACE graphics
Wagner M(1995) a global witch-hunt, the lancrt,346.pp 1020-22






Κεφάλαιο δεύτερο

Γιατί οι γυναίκες θέλουν μια πισίνα τοκετού;


Η Janet Balaskas einai η διευθύντρια του Active Birth Center και μητέρα, εκπαιδεύτρια και ακτιβίστρια στον τομέα του τοκετού, και ίδρυσε το Active birth movement το 1981.Είναι περισσότερο γνωστή για την συμβολή της στην εμψύχωση των γυναικών να φύγουν απατό χειρουργικό κρεβάτι και να ξανακερδίσουν την ελευθέρια και τον έλεγχο των τοκετών τους.
Η συμβολή της στον υδρόβιο τοκετό είναι από το 1987 όταν ο άντρας της Keith Brainin έφτιαξε μια κινητή πισίνα που μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε κάθε χώρο.
Το ABC έχει τώρα μια εθνικής εμβέλειας εταιρεία ενοικίασης πισινών και έχει 125 νοσοκομεία στο πελατολόγιο της.
Αυτό τους δίνει μια μοναδική πρόσβαση σε πληροφορίες και εμπειρίες.
¨Τα εργαστήρια της Ζανέτ χαίρουν μεγάλης εκτίμησης παγκοσμίως, έχει συγγράψει το Water Birth με τον Yahooι Gordon και αλλά.
Η Ζανέτ είναι μια από τις οργανώτριες αυτού του συνεδρίου.






Σήμερα μιλάω εκ μέρους των εκατομμυρίων γυναικών που σαν και μένα θα προτιμούσαν να γεννήσουν χωρίς ιατρική παρέμβαση, εκτός αν υπάρξει επιπλοκή η δυσκολία.
Φυσικά εκτιμούμε την βοήθεια των γιατρών όταν την χρειαζόμαστε αλλά περιμένουμε να έχουμε μια υγιή εγκυμοσύνη πιο συχνά από τι μια δύσκολη.
Με αυτό το σκεπτικό μπορεί να σκεφτούμε το ενδεχόμενο να χρησιμοποιήσουμε μια πισίνα.

Η δουλειά μου σαν εκπαιδευτής τοκετού είναι κυρίως γύρω από την ενδυνάμωση της γυναίκας στην εγκυμοσύνη και στην προετοιμασία της γέννας και της μητρότητας.
Οι περισσότερες γυναίκες που με πλησιάζουν θέλουν να γεννήσουν φυσιολογικά. Στην αρχή είναι φοβισμένες κάπως τρομαγμένες από τον ιατρικό έλεγχο που συστήνουν οι γιατροί τους. Η εμπιστοσύνη στις δυνατότητες τους να γεννήσουν είναι υπονομευόμενη από τις πολιτιστικές επιρροές που άκουγαν όλη τους την ζωή και με τις οποίες μεγάλωσαν. Η κύρια έμφαση στην προγεννητική περίοδο γίνεται στην παθολογία η στα πιθανά προβλήματα.

Εκμεταλλεύομαι τους υπόλοιπους μήνες της εγκυμοσύνης για να αυξήσω την συνείδηση του θαύματος που συμβαίνει στο σώμα τους. Τις παροτρύνω να αντιληφθούν την γέννα σαν μια χαρούμενη πρόκληση, μια δυνατή κίνηση δημιουργίας για τη οποία τα σώματα τους φτιάχτηκαν, στην εντέλεια.
Τους προσφέρω την εναλλακτική, στο σκεπτικό ότι μια εγκυμοσύνη είναι μια πιθανή ασθένεια, γεμάτη ρίσκα και κινδύνους, που χρειάζεται την επίβλεψη ενός ιατρού.

Στα γκρουπ μου συναντάμε γυναίκες σε διαφορετικά σταδία της εγκυμοσύνης. Ανακαλύπτουν νέες επιλογές και μαθαίνουν απευθείας για τις εμπειρίες τοκετού από μητέρες που έρχονται μετά να μας επισκεφτούν με τα μωρά τους΄.
Μαθαίνουν πολύ γρήγορα ότι η γέννα είναι μια από τις πιο επιβραβεύτηκες εμπειρίες που μπορεί να έχει μια γυναίκα, ο καρπός της σεξουαλικότητας της , και η επίτομη της οικογενειακής ζωής της.
Αρχίζουν κι αυτές να ανυπομονούν , με την σειρά τους να βιώσουν και να μοιραστούν την εμπειρία με τον σύντροφο τους ,να υποδεχτούν το μωρό τους σε ένα πνεύμα αγάπης και γιορτής.
Οπωσδήποτε σε έναν εναλλακτικό τρόπο τοκετού οι περισσότερες γυναίκες δεν σκέφτονται τον εαυτό τους. Το κύριο μέλημα τους είναι η ποιότητα της εμπειρίας για το μωρό.

Οι γυναίκες σήμερα έχουν επίγνωση ότι το να γεννιέσαι είναι ένα μνημειώδες και τρομερό γεγονός.
Όπως ο θάνατος, είναι ιερό .
Νιώθουν υπεύθυνες για την καινούργια ζωή που φέρνουν στον κοσμο,θελουν τα μωρά τους να είναι ασφαλή και να γεννηθούν με ήπιο τρόπο γεμάτο αγάπη, χωρίς τραύμα και βία ενώ δεν είναι αναγκαίο και απαραίτητο.

Γιαυτο θέλουν αν αποφύγουν την χρήση δυνατών ναρκωτικών, χημικών και μεταλλικών αντικειμένων όποτε είναι δυνατό, και γι αυτό θέλουν να δοκιμάσουν την βοήθεια του νερού στον τοκετό και στην γέννα.
Στην ουσία της, η φιλοσοφία του τοκετού στο νερό είναι μια πρακτική των ιδεών του Frederick Leboyer, που πρώτος τράβηξε την προσοχή στην ποιότητα της γεννάς και της σημασίας που έχει για το παιδί, και των ψυχολόγων που μας οδήγησαν στην κατανόηση της σημασίας της ενδομητριακής εμπειρίας και της γεννάς για την συναισθηματική ισορροπία που μας ακολουθεί όλη μας την ζωή.

Ας κοιτάξουμε λίγο τα ιστορικά και πολιτιστικά φαινόμενα. Οι ευρωπαίες έχασαν τον έλεγχο της γέννας όταν οι άρρενες γιατροί πήραν τον έλεγχο από τις μαίες τον 17ο αιώνα. Τότε άρχισε η εξάπλωση του να ξαπλώνουν τις γυναίκες και σαν επακόλουθο εφευρέθηκαν τα «τσιμπίδια».
Αυτή ήταν η ρίζα της σύγχρονης Μαιευτικής(obstetrics).
Η στάση αυτή έγινε η πρωταρχική και οι γυναίκες έγιναν παθητικές ασθενείς κι όχι ενεργητικές birth givers;(αυτές που δίνουν γέννα)
Mε την όλο και αυξανόμενη μόδα για νοσοκομειακή περίθαλψη και χρήση φάρμακων, την ανακάλυψη της αναισθησίας, και την ευκολία και πρόσβαση στις καισαρικές και άλλες τεχνολογίες, η γέννα πνίγηκε κάτω από την ιατρική. Αυτό έφτασε στο ζενίθ του την δεκαετία του 70 οπού ο φυσιολογικός τρόπος γεννάς είχε εξαλειφθεί σχεδόν και ξεχαστεί.

Μια πρόσφατη εκδοχή του εθίμου μπορεί να δει κανείς στις κλινικές ,όπου φυσιολογικές γέννες γίνονται κάτω από γιατρικό έλεγχο .
Εκεί η ιδέα είναι να ελεγχθεί, να κοντρολαριστεί –να κάνουμε καλύτερα από την φύση. Αυτό το είδος γέννας επιβάλλεται σήμερα σε πολλές γυναικες,οι οποίες δεν ξέρουν ότι υπάρχουν και άλλες επιλογές.
Όχι μόνο "κλέβεται" η δύναμη της μητέρας και η ευχαρίστηση της, αλλά και το μωρό διατρέχει κίνδυνο με τόσες παρεμβάσεις και παρεμβολές (όπως το να γεννήσεις ξαπλωμένη), και το μωρό διατρέχει κίνδυνους με την συνεχή ηλεκτρονική παρακολούθηση της καρδιάς του,και τις μη απαραίτητες εισβολές τα πρώτα λεπτά της ζωής του με την πρόωρη κοπή και δέσιμο του λώρου, μη απαραίτητη αναρρόφηση των αναπνευστικών οδών, και αποχωρισμός από την ζεστή και παρηγορητική αγκαλιά της μητέρας.
Δεν έχω χρόνο να το αναπτύξω περισσότερο, είναι ξεκάθαρο ότι η προσέγγιση στην γέννα είναι μια από τις πιο καταστροφικές παρεξηγήσεις που συμβαίνουν στο όνομα της επιστήμης-μια που «αγνόησε» το γεγονός ότι η γέννα είναι μια ενστικτώδης, φυσιολογική διαδικασία που ελέγχεται από τις ορμόνες της ίδιας της μητέρας.
Οι ορμόνες τις γυναίκας ελέγχονται από την συναισθηματική της κατάσταση που αυτή με την σειρά της επηρεάζεται από την ατμόσφαιρα στην αίθουσα τοκετού και το πώς της φέρονται.

Από τα μέσα του 1900 οι γυναίκες άρχισαν σιγά να επαναστατούν για τον έλεγχο της ιατρικής και ανάπτυξαν ένα παγκόσμιο κίνημα γνωστό σαν childbirth movement.

Το 1982 σε διαμαρτυρία για μια τέτοια προσέγγιση στο τοπικό νοσοκομείο στο Νότιο Λονδίνο, μαζί με μαίες, έγκυες, συνάδελφους φτιάξαμε το
ABC.
Αυτόν τον χρόνο κάναμε 2 παγκόσμια συνέδρια σε αυτήν την αίθουσα και την πορεία δικαιώματα τοκετού(Birth Rights rally),στους δρόμους του Λονδίνου στην οποία πάνω από 5000 γυναίκες με την στήριξη Μάιων ενέργησαν και αρνήθηκαν να το δεχτούν πλέον.
Δηλώναμε ότι τοABC ήταν εδώ για να μείνει.
Ευχαριστούμε τις πρωτοπόρους μητέρες που τους πρώτους καιρούς ύψωσαν το ανάστημα τους στις ιατρικές υπαγορεύσεις και γέννησαν μόνες τους.
Τα θετικά αυτών των τοκετών, η έλλειψη τραύματος και η εγρήγορση των μωρών, κάνανε βαθιά εντύπωση σε γιατρούς και μαίες που είχαν συνηθίσει να βλέπουν αποβλακωμένα, «Πεθιδι-νισμενα» μωρά.

Δεκατρία χρόνια μετά, το ΑB είναι πιο δεδομένο και γνωστό στην Μ. Βρετανία, για να εμψυχώνει τις γυναίκες να είναι κινητικές στον τοκετό .Περισσότερη ελευθέρια και επιλογές είναι η νέα βάση και η νέα τάση προς μια πιο ανθρώπινη γέννα και καλώς ορίσματος του νεογνού στον κόσμο.

Και η μαιευτική εκπαίδευση και οι συστάσεις του health authority στηρίζουν την εξέλιξη μιας πιο γυναικοκεντρικής φροντίδας, ενώ προχωράμε προς το 2000.

Τώρα πρέπει να ρωτήσουμε :

· πως μπορούμε αναδημιουργήσουμε τις καλύτερες συνθήκες για μία φυσιολογική γέννα?
· Πως μπορούμε να ενθαρρύνουμε την ενστικτώδη συμπεριφορά των μητέρων στον τοκετό?


Μια πισίνα τοκετού μπορεί να παίξει πρακτικό ρόλο στο να βρεθούν απαντήσεις σε αυτές τις ερωτήσεις.
Αντίθετα με την ιατρική, ο τοκετός στο νερό διευκολύνει την διαδικασία της γεννάς.


Σε ένα επίπεδο, μια πισίνα αντιπροσωπεύει ένα άσυλο από τις απειλές των ιατρικών παρεμβολών.
Μόλις η μητέρα μπει στο -σαν προστατευτική μήτρα- χώρο της πισίνας, είναι πολύ πιο δύσκολο να την ενοχλήσουν.
Ενώ βυθίζεται μέσα στο ζεστό νερό, το σώμα της πλέον είναι στην δική της επικράτεια.
Μόνο με την δική της συνεργασία και αποδοχή μπορούν να την πλησιάσουν.

Η παρουσία μιας πισίνας ειδικά σε ένα νοσοκομείο, έχει σχεδόν μαγικές ιδιότητες.
Αλλάζει το χώρο του τοκετού δραματικά σε σύγκριση με τα δωμάτια χειρουργείου.
Όταν γεμίσει με ζεστό νερό, μια πισίνα προσκαλεί την μητέρα στην χαλαρωση.Δεν υπάρχει γυναικολογικό κρεβάτι πουθενά, η τεχνολογία έχει χαμηλό προφίλ και έτσι η συνήθης ατμόσφαιρα φόβου και κίνδυνου εξαλείφεται.

Οι προσδοκίες για το τι θα συμβεί σε ένα δωμάτιο πισίνας είναι τελείως διαφορετικές από αυτές που υπάρχουν σε μια κλινικη.
Η παρουσία της πισίνας δείχνει την προσπάθεια να υπάρξουν αισθήματα αυτοπεποίθησης και χαλάρωσης στην μητέρα.
Αυτό το κάνει να είναι πιο ελκυστικό στις γυναίκες που θέλουν να γεννήσουν φυσιολογικά αλλά και που θα θελαν να έχουν και την σιγουριά της ιατρικής κοντά σε περίπτωση που…

Όταν επιλέγουμε τοκετό σε πισίνα σημαίνει ότι δημιουργούμε μια ατμόσφαιρα την οποία ονομάζω, αυξητικής ορμόνης. Ένα δωμάτιο που έχει χαμηλωμένα φώτα .
Που είναι γαλήνιο, ήρεμο, ήσυχο και με ένα αίσθημα σεβασμού για την ανάγκη της μητέρας για ιδιωτικοτητα, μαζί με τη υποστήριξη που σαν άτομο, θα χρειαστεί.

Το κρίσιμο «συστατικό» αυτής της ατμόσφαιρας είναι η μητρική φιγούρα της μαίας, που η επίτοκος ήδη γνωρίζει και εμπιστεύεται. Ιδανικά η γυναίκα και η μαία θα έχουν ήδη χτίσει μια σχέση πριν τον τοκετό και η προγεννητική φροντίδα θα ήταν της μαίας ή του μαιευτικού γκρουπ που θα παρευρεθεί στον τοκετό.

Είναι σημαντικό η μαία να είναι άνετη με το νερό και να έχει μια μη παρεμβατική αντίληψη απέναντι στον τοκετό.
Ένα χάρισμα συναισθηματικής, προστατευτικής υποστήριξης και εμπιστοσύνης στην ικανότητα της μητέρας να γεννήσει, από την μεριά της μαίας είναι απαραίτητη και φυσικό συνοδευτικό με την πισίνα.
Μια τέτοια μαία είναι έτοιμη να αναθεωρήσει τα πιστεύω της και την εκπαίδευση της, να δοκιμάσει την «μην πλησιάζετε» τακτική, γνωρίζοντας πότε είναι η κατάλληλη στιγμή να επέμβει πραγματικά.
Πολλές μαίες μου είπαν ότι με την πισίνα , «ξεμάθανε» τις παλιές συνήθειες ρουτίνας και να ανακαλύψουν καινούργιους τρόπους να κατευθύνουν την γυναίκα στον τοκετό. Αυτό είναι το είδος της μαιευτικής που οι γυναίκες χρειάζονται και θέλουν για έναν φυσιολογικό τοκετό, είτε αυτός είναι μέσα η έξω από το νερό.

Σε διάφορα μέρη της Βρετανίας υπάρχει μια αύξηση των γυναικών που γεννάνε στο σπίτι, με την γνώση αυτής της επιλογής. Η προκατάληψη πεθαίνει και ΄με την βοήθεια και υποστήριξη πολλών ΄μαιευτικών οργανώσεων, υγειονομικούς παράγοντες και καταναλωτές.

Σαν εναλλακτική του νοσοκομειακού υδρόβιου τοκετού, πολλές γυναίκες προτιμούν να νοικιάσουν μια σπαστή φορητή πισίνα και να την στήσουν στο οικείο περιβάλλον τους.
Οι συνθήκες για φυσική γέννα είναι μέγιστες και η δύναμη του νερού στην εξέλιξη του τοκετού είναι καταλυτική.


Η πισίνα ετοιμάζεται έτσι ώστε το νερό να είναι χλιαρό, κοντά στην θερμοκρασία της μητέρας και αρκετά βαθύ ώστε να σκεπάζει την κοιλιά της όταν γονατίζει . Η μητέρα Συνήθως μπαίνει στην πισίνα περίπου στη μέση του τοκετού Υπάρχουν κάποιες γυναίκες που δεν τις ευχαριστεί το νερό η απογοητεύονται ενώ άλλες βρίσκουν την εμπειρία θαυμάσια.
το πρώτο πράγμα που νιώθει η γυναίκα είναι μια αίσθηση … και ανακούφισης όταν το νερό στηρίξει το σώμα της.

Το νερό είναι θηλυκό στοιχείο , σαν τον ωκεανό, μητέρα όλης της δημιουργίας . Η παρουσία του δημιουργεί μια θηλυκή ατμόσφαιρα στο δωμάτιο τοκετού. Στηρίζει το βάρος του σώματος και έτσι είναι ευκολότερο να αλλάζει θέσεις όπως το να κάτσει σε βαθύ κάθισμα χωρίς βοήθεια.

Είναι μια αίσθηση ελευθέριας κάτι από την ελευθέρια που νιώθουμε όταν παίζουμε σε μια ζεστή πισίνα η στον ωκεανό.
Το απαλό υγρό αισθησιακό χάδι του νερού πάνω στο δέρμα της μητέρας της θυμίζει ότι το σώμα της είναι όμορφο, δυνατό και αισθησιακό.

την βοηθάει να αντιληφθεί την γέννα σαν ένα σεξουαλικό γεγονός, ένα κομμάτι της σχέσης της , από την οποία το μωρό της συλλήφθηκε. Είναι ευκολότερο για εκείνη να αφήσει τα ταμπού και ένα συνδεθεί με τη σεξουαλική ενέργεια του τοκετού.
το ζεστό νερό προσφέρει βαθιά χαλάρωση και μια αλλαγή συνείδησης. Ο έλεγχος του νου φεύγει και εγκαθίσταται το ένστικτο . Το σώμα της μητέρας ανοίγει στο βαθύτερο κέντρο και ετοιμάζεται να αφήσει το μωρό της στο οργασμό του τοκετού.

η γεννά είναι ακούσια . Απλά συμβαίνει , όταν αφηνόμαστε και χαλαρώνουμε τελείως . Οι περισσότερες μοντέρνες γυναίκες δυσκολεύονται να το κάνουν γι' αυτό ίσως η πισίνα είναι ένας πολύ καλός τρόπος να φτάσουν σ' αυτό το σημείο .

Είναι μητέρα τεσσάρων παιδιών και εκπαιδεύω πάνω από 15 χρόνια, έχω δοκιμάσει κάθε μέθοδο . Το βύθισμα σε ζεστό νερό είναι ο πιο δυνατός και απλός τρόπος για να επέλθει η βαθιά χαλάρωση στον τοκετό.
είναι πολλά τα θετικά . Έτσι σαν Εισαγωγή θα σας πω μερικά χωρίς πολλές λεπτομέρειες. Οι περισσότερες γυναίκες νομίζουν ότι η πισίνα είναι κάτι σαν παυσίπονο. Το νερό έχει την ιδιότητα να αλλάζει την αντίληψη της γυναίκας στον πόνο.