Ωρες ωρες θελω να...

Γυρισε η μικρη με περιεργη διαθεση. Εκνευριστηκς που δεν καταφερνε να φτιαξει ενα κολιε, ερχισε να χτυπιεται(στην κυριολεξια χτυπουσε το ποδι της )και να κλαιει φωναζοντας ειμαι κακια. Εχω μαθει πια να μην μπαινω στην διαδικασια εκλογικευσης οταν ειναι ετσι, και την αφηνω να βγαλει το frustration της αν και θα προτιμουσα να μην τα παραταγε τοσο ευκολα η να μην επαιρνε τα παντα τοσο κατακαρδα.
Την σηκωσα και την πηγα στο κρεβατι για να τις βγαλω τα ρουχα της, obviously ηταν κουρασμενη.
"μαμα σε παρακαλω, συγγνωμη μη με βαλεις για υπνο" μου ειπε ικετευτικα οσο την εγδυνα και προσπαθησα να της εξηγησω οτι δεν ηταν τιμωρια, οτι θα ξαπλωνα διπλα της να της πω παραμυθι.
μουλαρωσε."δεν σε θελω, φυγε, δεν σ αγαπαω"

ξαπλωσα διπλα της και εβαλα το χερι στην γυρισμενη πλατουλα η οποια ειχε γινει σχεδον εναν με τον τοιχο για να μην την ακουμπησω.
"δε σε θελω μαζι μου" μου ειπε θυμωμενα μεσα απο το μαξιλαρι της.
"θες να πας στην γιαγια?" την ρωτησα
"ναι" μου ειπε
"να μεινεις εκει?"
"ναι. Παρτην τηλεφωνο"
Σηκωθηκα και εκανα οτι επαιρνα τον αριθμο.
σηκωσε το κεφαλι και με κοιταξε. απλωσε το χερι της.
"μαζι μου"
πηρα χαρουμενο υφος.
"με θες?"
"ναι"
"αληθεια? θες να ειμαστε μαζι?"
και την αγκαλιασα
"ναι"
και τοτε αρχισα να την γαργαλαω..
"σε δινω εγω βρε? Ποτε δεν θα σε δωσω, σ'αγαπαω!"
εκανε ενα χαμογελο μεχρι τ αυτια και με ρωτησε γιατι γελωντας
"γιατι ειμαι δικια σου, εισαι δικια μου και σ αγαπαω."

και τοτε μου τοσκασε.
' και ο μπαμπας μου? ειναι αρρωστος?"
"ναι καρδουλα μου"
"δεν μπορει να μιλησει?"
"οχι μωρο μου εχει κρυωσει και ο λαιμος του και δεν θα μπορεσουμε να τον ακουσουμε στο τηλεφωνο...θες να του φτιαξεις μια ζωγραφια να του την στειλουμε?"
Ο δευτερος γυρος κλαμματων ειχε αρχισει.
"μα γιατι ειναι αρρωστος?"

Μουρθε να τον παρω, αλλα δεν μπορουσα να διακινδυνευσω να της το κλεισει η να της πει τιποτα...Πλεον δεν ξερω τι μπορει να σκεφτει το μυαλο του και το παιδι ηταν ηδη πληγωμενο μεσα του κιας μην καταλαβαινε γιατι.
"θα τον δεις μια μερα μωρο μου"
υην ασφιξα στην αγκαλια μου και χασμουρηθηκε μεσα στα κλαμματα της.

Προπαθω να μην πω ψεμματα να μην πω αληθειες να μην βαλω τα προσωπικα μου συναισθηματα στην ολη διαδικασια.Ειμαι απλα εκει.
Ενιωσα ισως οτι εφταιγε το γεγονος οτι χτες ειχα δουλεια μεχρι αργα και ετσι δεν με ειδε ολη μερα και κοιμηθηκε στους δικους μου, σε συνδυασμο με το αρθρο που τελειωνα οταν ηρθε.
mental note, να τα παραταω ολα μολις ερχεται, οτι και να ειναι. Παντα.


Αυτην την στιγμη ειναι ξεκαρδισμενη με την προσπαθεια της να μαθει στην γατα της twister.
Η κριση περασε.


Για τωρα.