Αναδημοσιευστε ό,τι θελετε αρκει να βάλετε πηγή από κάτω.
Η αναδημοσιευση των σκιτσων και φωτογραφιων επιτρεπεται κατοπιν αδειας για να νιωσω σημαντικη και γιατι δεν μεγαλωσατε σε σταβλο.:P


Wednesday, September 20, 2006

Η καρδια μου εβαλε μυαλο.

πριν καιρο ειχα εμπιστευτει μαι μπλογκερ που ειχε φλομωσει στο ψεμμα οχι μονο εμενα αλλα και πολλους αλλους( και το κανει ακομα απλα εγω σταθηκα τυχερη), με αποτελεσμα να μου εχει κοπει καθε επιθυμια να γνωρισω ανθρωπους απο το διαδυκτιο, ειδικα αυτους που ηταν επιμονους και με χιλια καλα λογια.
Εκανα καποιες εξαιρεσεις και σε μια περιπτωση ολα φαινονταν καλα , μεχρι που επιασα καποια αθωα ψεμματα.
Ομως ηταν αρκετα για να στραβωσω, ειδικα απο την στιγμη που ειναι painfully obvious οτι εχω προβλημα με το ψεμμα,κατρρακωνει οποια εμπιστοσυνη παει να ανπτυχθει. Και με κανει να νιωθω μπαμπουλας και μαλακας.


Νομιζω συνειδητοποιησα τελικα, ποσο σημαντικο ηταν αυτο που γινοταν οταν ακουσα λεξεις οπως "δεν ξερω τι σε εχει πιασει",και μια τριτη βερσιον των πραγματων. Αν καθομουν να ακουσω λιγα ακομα ποιος ξερει τι θα ακουγα? φανταζομαι 1002 εκδοχες μεχρι να βρεθει η ιστορια που θα με καθυσηχαζε και θα εφερνε την γαληνη και ηρεμια και θα ξορκιζε την ενταση της στιγμης. Εφαγα φλασια του γαμου μου.Δηλαδη τωρα περα απο τους αντρες αρχιζω να τραβαω αυτον τον τυπο γυναικων?
Και οι αντρες σιχτηρ, με πηδουσανε κι ολας, ηταν ενα ειδος fair trade...:P


To κερασακι στην τουρτα ηρθε οταν ο κολλητος μου, (ενω ημουν αμφιταλαντευομενη στο αν θα αφηνα το συναισθημα να φιμωσει την λογικη που ουλιαζε 'παλι πας να εμπλακεις με ανθρωπο που λυνει το οποιο προβλημα του με το τι θελουν ν ακουσουν οι αλλοι? και το σκεφτεσαι ακομα? φτου σου και αλλα κυρηγματα που μονο εγω ακουγα και μου δινανε αφηρημενο υφος)-ανασα- τι ελεγα? α ναι, το κερασακι λοιπον ηρθε οταν ο κολλητος μου ειπε "καλα και να σου πω? ηταν αναγκη να της πεις οτι οταν την πρωτο γνωρισα την βρηκα ψευτικη?"
Κατιπου φυσικα ειχα κανει το προηγουμενο βραδυ σε μια προσπαθεια εμβαθυνσης στο πως φερομαστε με τους εξω και τι εικονα περναμε στην προσπαθεια μας να ειμαστε αρεστοι, και τοχα φερει σαν παραδειγμα.
Γουρλωσα τα ματια.
δεν πιστευα οτι ειχε κανει τετοιο ατοπημα.
Εφερε τον κολλητο μου σε δυσκολη θεση, θα μπορουσε να ειχε δημιουργησει προβλημα στην φιλια μου και εμεινα να τον κοιτταω. Κανενας σεβασμος, καμια συναισθηση.
Ηξερα οτι ο κολλητος μου δεν με παρεξηγουσε, και χεστηκε για την οποιαδηποτε.
Στα 15 χρονια φιλιας εχει ανεχτει τρελλαμενους και βλαμμενους μεχρι να τους παρω εγω μυρωδια.

Ενιωσα σαν να βρεθηκα ξαφνικα σε ενα σχολειο οπου ο ενας μιλαγε , ελεγε, παρεξηγησεις, ψεμματακια και ολα οσα δεν απαρτιζουν την εικονα μιας ενηλικης ζωης.

Εβαλα κατω ολες τις γνωριμες φιγουρες και βρηκα το κοινο παρανομαστη.

δεν μπορουσαν να δουν τον εαυτο τους ως μεγαλοι.
Με αποτελεσμα σαν παιδια, να μην εχουν συναισθηση τις ζημιας που θα μπορουσαν να κανουν, να θελουν την προσοχη με αναρμοστο τροπο-και οχι με τα οποια οπλα τους χαρισε ο θεος- να προκαλουν παρεξηγησεις, διχονοιες, να λενε οτι τους ερθει αρκει να παρουν αυτο που θελουν εκεινη την στιγμη (καομα κιαν ειναι απλα την συμπαθεια με τον τροπο του "καλου παιδιου".
παντα με γλυκομιλητους, soft τονους, 141568-4870 κολακευτικες λεξεις και...ΣΤΟΠ!
κανεις που κανεις τον ψυχολογο και aναλυεις τα κινητρα οσω σ'ενδιαφερουν, δεν νομιζεις οτι εδω δεν ταιριαζει η περιπτωση? εχεις δικα σου προβληματα να λυσεις" ειπε η φωνη μεσα μου και συνεχισε... "οπως το οτι ακους εμενα στο κεφαλι σου";)



Αποχαιρετησα νοερα αυτο που ειχε ξεκινησει να ειναι φιλια, την απωλεια του ατομου, της παρεας, των σχεδιων, τονισα στον εαυτο μου οτι το χερι μου το απλωσα και το τι επελεξε να κανει με αυτο ηταν περα απο την δικη μου δυναμη και ελεγχο, ειχε ξεπερασει τα ορια και δεν μπορουσα να κανω τιποτα γι αυτο, και αναστεναξα

Φαινεται θα συναντω συνεχεια αυτον τον "τυπο" απο τον Πινοκιο μεχρι τον Μυνχαουζεν και θα μενω παντα συξυλη με τα κομματια της μεχρι προτινος πραγματικοτητας μου στο χερι.
(σαν αλλος μαλακας βεβαιως βεβαιως)

Με μια σημαντικη διαφορα.
δεν οικοιοποιουμαι τις πραξεις τους.
Με εξεπληξα οταν καταλαβα οτι δεν κοιταω να δω πως μπορω να σωσω την κατασταση σαν αλλος ναρκομανης που θελει somehow, η κατασταση να στρωσει και να γυρισουμε στο "πως ημασταν".
Περνουσα καλα, μου προσφερε χρηματα σε μαι δυσκολη φαση της ζωης μου και ηταν η πρωτη φορα που δανειστηκα (μια πραξη που προυποθετει εμπιστοσυνη και απο τις δυο πλευρες,) γελασα,χαλαρωσα, ηταν ωραιο συναισθημα.



Μοving on




Και τωρα πρεπει να βρω 250 ευρω, :P
Θελει κανεις μασαζ, τατου, βολτα τον σκυλο του, μπειμπισιτερ, πειραματοζωο?

My first book

My first book
A funny Homebirth