Me in this city

To τελευταιο μου ποστ με ξενερωσε με τον εαυτο μου.
Το σβυσα (σορυ αν ειχατε προλαβει να γραψετε κατι).
Στον εναν χρονο και, που εχω αυτο το μπλογκ, γνωρισα σε προσωπικο επιπεδο αρκετους απο σας.
Περαν της ελιζας και 2-3 αλλων οι περισσοτεροι που γνωρισα εισασταν ανθρωποι που νομιζατε οτι πλησιαζοντας με θα παιρνατε κατι. Τι, δεν εχω ιδεα.
Για μερικους ηταν επισκεψιμοτητα, κατι που μου εκανε τρομερη εντυπωση.
Στον εναν χρονο και, ακουσα βρισιες για μενα το παιδι μου και επικρισεις για το καθετι. απο το γιατι γραφω, γιατι γραφω ετσι, μεχρι και το σε ποιους δινω 'ασυλο" να εκφραστουν εδω, η γιατι δεν ξερω εναν πoλυσυχναστο δρομο της αθηνας.(!)
Ο ελληνας δεν εχει ανοχη και χιουμορ, δεν εχει και joie de vivre, δυστυχως.
Το θεμα ειναι οτι πολυ απο σας ειστε ψυχακηδες, μυθομανεις και μιζεροι.
αλλοι, ειστε στον τομεα εργασιας που με ενδιαφερει.
Το θεμα ειναι οτι αντιμετωπιζω οπως ολοι, πολλα προβληματα και μιλαγα ανοιχτα γιαυτα γιατι δεν ειχα συνειδητοποιησει αυτο που μου λεγανε κατα καιρους.
Οτι το ονομα μου εχει μπει στο χαρτη.
δεν λεω εδω τα προβληματα μου και τ ακουει μονο η ερημια.
Τα διαβαζουν πολλοι.
και εχουν αποψη
και γενικα γινεται ενα τζερτζελο που με κουραζει.


Το βιβλιο βγηκε, και βλεπω οτι ισως να μπουνε κιαλλοι ανθρωποι.
δεν εχω καμια διαθεση να τους εμπλεξω σ αυτο το παιχνιδακι που συμβαινει στον εδω χωρο.
καποιοι απ αυτους δεν ξερουν τι εστι ιντερνετ, δεν ξερουν οτι τα 1400 εως 2000 μπλογκ εχουν 6 degrees of separation και τελικα εδω ειναι ενα μεγαλο χωριο οπου κορακας βγαζει ματι κορακου.
Δεν ξερουν οτι στο ινερνετ συνηθιζεται να κρυβεσαι και να βριζεις τον αλλον σαν να μην εχει αισθηματα.
Δεν ξερουν οτι πρπει να προσπερνανε και να ξεσκαρταρουν τα καλα απο τα σκαρτα.


υπαρχουν εδω μεσα διαμαντια.
ο θοδωρης ο Γουτας με το baby blog του ειναι ενας απο αυτους, μια απιστευτη πηγη γνωσεων απο εναν ανθρωπο αξιοπρεπη. Επισκεφτειτε τον απο τα λινκ μου , εκει που λεει baby.
O νικος Δημου με το doncat του, ο πιτσιρικος, η κουρουνα, ο αμπελοφιλοσοφιες, ο αλλουφαν μαρξ, ο εντεκα, ο Μπρουςιζνοουζμπλιντιγκ ειναι ανθρωποι πισω απο τις οθονες που εχουν κατι να πουν. ανθρωποι που περπατανε στο φως και λενε με θαρρος την αποψη τους.

Οσοι μπειτε εδω απο το βιβλιο, και δεν ξερετε απο ιντερνετ, μπορει να σοκαριστειτε απο διαφορες κακιες που θα διαβασετε απο σχολια, μπορει να ξενερωσετε και απο τις αντιδρασεις μου, η και απο πολλες ιδεες μου.
Το καλο σ αυτην την ηλεκτρονικη ζωη, ειναι οτι οσο και να μην υπαρχει περιθωριο ανοχης για την διαφορετικοτητα και την ελευθερια της εκφρασης, οσο και να φτιαχνονται hate blogs, οσα απειλητικα μαιλ και να λαβαινει καποιος, το ζητουμενο ειναι ενα.
Οσο το μπλογκ εκφραζει το ποιος εισαι, το τι θες, το κρατας ζωντανο. Το θρεφεις, του παρεχεις υλικο.
Υλικο του εαυτου σου, κιας γινει βορρα για τους αλλους.



Οταν ομως σταματησει να σε αντιπροσωπευει, ειτε γιατι εσυ αλλαξες και βλεπεις τον εαυτο σου με αλλη ματια, ειτε γιατι ο περισσοτερος κοσμος που εχει μαζευτει γυρω σου δεν εχει κοινα με τον τροπο σκεψης σου, ειτε γιατι η ζωη σου σε φερνει μπροστα σε καταστασεις οπου το να διατηρησεις το μπλογκ δεν ειναι πλεον εφικτο, τοτε...αποχωρεις. Η σταματας, η το σβυνεις.


Καλη αναγνωση.