Αναδημοσιευστε ό,τι θελετε αρκει να βάλετε πηγή από κάτω.
Η αναδημοσιευση των σκιτσων και φωτογραφιων επιτρεπεται κατοπιν αδειας για να νιωσω σημαντικη και γιατι δεν μεγαλωσατε σε σταβλο.:P


Monday, November 06, 2006

Παιδια των ανθρωπων

Ενιωσε να πνιγεται. Η μυρωδια απο τα αποκρυφα του της εφερνε εμετο σε συνδυασμο με την πιεση που εβαζε στο κεφαλι της.
"Με σιχαινεσαι;" φωναζε ενω πιεζε με πιο πολυ δυναμη το σβερκο της.
Εκεινη προσπαθησε να τραβηχτει αλλα ηταν πιο δυνατος. προσπαθησε να αποδεχτει οτι θα επρεπ να κανει οτι θελει για να τελειωνουν.
Ενιωσε να ερχεται σε κυματα το ζεστο υγρο στο βαθος του λαιμου της και πνιγηκε.
Δεν μπορουσε να αναπνευσει και της ηρθαν δακρυα στα ματια.
Ολο της το ειναι επαναστατουσε.
Εκεινος δεν την αφησε στιγμη και αυξησε την πιεση.
Σκεφτηκε να τον δαγκωσει αλλα μετα θα την τουλουμιαζε σιγουρα σε καμια σφαλιαρα.
Ανοιξε το στομα οσο μπορουσε για να φυγουν τα υγρα του αλλα της τραβηξε τα μαλλια.
"με σιχαινεσαι;!"
Του ειχε πει πολλες φορες οτι δεν ηταν σιχαμαρα, αλλα οτι πολυ απλα δεν ηθελε, δεν ηταν ετοιμη, δεν της αρεσε.
Ειχε ξεκινησει να ειναι πυγμαλιωνας της οσον αφορουσε τα φιλια, τα χαδια, και ολα πριν δυο χρονια, αλλα δεν ηξερε να την ακουει οταν εκεινη ελεγε "δεν θελω".
Μεχρι που δεν γινοταν πια αλλιως, ειχε γινει ο "τροπος τους".
Εκεινη ελεγε οχι, εκεινος επεμενε. Και επεμενε και επεμενε.Και κεινη ενεδιδε.
Ομως σε μερικα δεν ενεδιδε.

Αυτο ηταν ενα απο αυτα.
Αλλα ειτε ελεγε ναι ειτε οχι, δεν ειχε σημασια.
Την ημερα που την χτυπησε, και μετα κουμπωθηκε και βγηκε απο το δωματιο, ηταν η τελευταια φορα που την ακουμπησε ετσι. Ηταν το τελος τους και η αρχη της.
Δεν το ξαναεκανε σε κανεναν, για παρα πολλα χρονια.


Στα 16-17 θελει πολυ αυτογνωσια, θαρρος, και πληροφορηση για να αναγνωρισεις κατι και να το ονοματισεις.
Ομως η ταπεινωση, η εχθροτητα, the abuse, αφηνουνε σημαδια για καιρο...μεχρι να μεγαλωσεις αρκετα και να τα αναγνωρισεις.


Παιδια θυματα και θυτες μαζι.
Ενηλικες ππου δεν προσεχουν τι λενε, και τι πρεσβευουν, ποτε φωναζουν, ποτε απλωνουν χερι, ποτε χαιδευουν, δημιουργουν παιδια που μιμουνται.

3 comments:

Γιωργος Μανουσακης said...

Η αξιοπρέπεια στη ερωτική πράξη αποτελεί ένα ζητούμενο, που έχει συνήθως σχέση με τον άνδρα, αφού αυτός είναι πιο επιρρεπής στις εκτός ορίων συμπεριφορές.

Εκ των πραγμάτων, η αξιοπρέπεια στην ερωτική πράξη είναι συνηφασμένη με την κοινωνική παίδευση του ατόμου, κάτι που σε ηλικίες κάτω των 18 είναι ελλειπές και ανολοκλήρωτο. Γι΄ αυτό κατά τη γνώμη μου, αναξιοπρεπείς και ανώριμες σεξουαλικές συμπεριφορές από ανήλικα άτομα πρέπει να αντιμετωπίζονται με διαφορετικά κριτήρια.

Αν δεν έχεις γνωρίσει την πραγματική αγάπη, δεν μπορείς να γνωρίσεις τον έρωτα, δεν μπορείς να νοιώσεις την ουσία της ερωτικής πράξης.

Αυτά που περιγράφεις στο ποστ σου είναι δυστυχώς πράγματα συνηθισμένα για σύγχρονα ζευγάρια, δεν έχουν όμως καμιά σχέση με την πραγματική αγάπη, με τον πραγματικό έρωτα.

*...Nantia...* said...

Αχ και βαχ.Ένιωσα απαίσια μόνο και που το διάβασα...

diastimata said...

Δεν ξέρω φιλενάδα. Κορίτσι έχω. Δεν θεωρούμαι και πουριτανός -μάλλον το αντίθετο, αφού ζω με μια κοπέλλα επτά χρόνια μικρότερη από μένα, χωρίς γάμους, αν και έχω περάσει τα 40. Αλλά αν δω την κόρη μου κλαμένη, να την έχει αναγκάσει κάποιος (ή κάποια) να κάνει κάτι που δεν ήθελε, δεν ξέρω πώς θα αντιδράσω. Και χαρακτήρισέ με όπως θέλεις...

My first book

My first book
A funny Homebirth