Self image,love moods and bull

Self image.
Tι ειναι αυτο το πουστικο?
ποτε δεν συγχρονιστηκα, ποτε δεν ειχα καθαρη ιδεα.
Στα 20 ημουν μουναρα. Χωρις πλακα.Μονο που δεν τοξερα.Τωρα το βλεπω.
Αν τοξερα, ισως να καταλαβαινα γιατι ο Γιωργακης εκλαιγε εξω απο το σπιτι μου και δεν θα εμενα μαζι του αλλους 2-3 μηνες επειδη νομιζα οτι "ποναει".
Αν το ξερα, δεν θα εκανα πολλα, και θα εκανα αλλα.
Πριν 3 χρονια ημουν 75 κιλα(καταλοιπα εγκυμοσυνης). Οταν αδυνατισα αναρωτηθηκα πως και δεν καταλαβαινα ποσο χοντρη ειχα γινει.
Και τωρα που κοντευω να τα φτασω παλι, δεν το βλεπω.
Βλεπω τα ρουχα που δεν χωρανε, δεν κουμπωνουν, αλλα δεν το βλεπω.


Μου λεει χτες ο πιτσιρικας.
"δεν βλεπεις γυρω σου ετσι;"
και σκεφτομαι οτι επειδη του αρεσω αυτουνου, πιστευει οτι αρεσω και στους υπολοιπους.
και μετα αναρωτιεμαι
Μηπως?
Μηπως ειμαι ακομα ....;
Μηπως ακομα αρεσω;
Ποιος μαλακας με επεισε οτι ειμαι χαλια;
Μηπως χασω παλι κατι οπως στα 20;





Με τον ψυχολογο μου καναμε μια κουβεντα πολυ σημαντικη, ως προς το γιατι ενω εχω ξεκαθαρες ιδεες, γιατι αμφιβαλλω μετα.
Και θυμηθηκα ποσο πολυ ντρεπομουν οταν εβλεπα δικα μου προσωπα κολλημενα στην αισθηση οτι εχουν το αλαθητο, το ποσο πεφτανε στα ματια μου ταμπουρωμενοι πισω απο εγωισμο, πεισμα και ενα "ψωνιο", σε ποσο δυσκολη θεση ερχομουν οταν εβλεπα την ματια των τριτων.
Ποσο υποσχεθηκα στον εαυτο μου να μην γινω γραφικη.
Και τελικα καταφερα να αμφισβητω συνεχεια τον εαυτο μου και να ειμαι ερμαιο του καθε παπαρα που θα μου πει κατι.
Οχι παντα, αλλα αρκετες φορες.
Οταν δεν ξερω ακομα οτι ειναι παπαρας, οταν με νοιαζει η γνωμη, οταν δεν εχει "δοκιμαστει" κατι μεσα μου.

Γαμημενα καταλοιπα.
και τωρα;
Τι κανω;



Τελικα γαμω την πουτανα μου μετραω η οχι;
(για να το ελεφρυνω παλι)
Μ ε πλησιαζουν και το μυαλο μου δεν παει στο πονηρο, ειναι και η γαμημενη νοοτροπια μου, οπου μπορεις να μιλησεις με ενα ατομο του αλλου φυλου χωρις να θες απαραιτητα να τον πηδηξεις.
Σημερα το απογευμα γνωρισα καποιον μετα την audition μου, και δεν μου περασε τιποτα απολυτως απο το μυαλο. Ηταν και γυρω στα 25, ακομα κιαν εμενα μου αρεσε, αμφιβαλλω αν ειμαι στο target group του.
και μετα θυμηθηκα το χθεσινο σκηνικο, και τον G. και μπερδευτηκα.
Δεν εχω αισθηση του self image μου.
Ακριβως οπως στα 20.(?)


Πηδημα. Οταν ειναι πετυχημενο, ειναι ονειρο. Οταν εκτιθεσαι.
Οχι απο κεινα που αρεσουν στους αντρες, ξερεις, αυτα τα "τοβαλα, κουνηθηκα γρηγορα γρηγορα και τελειωσα ζουπωντας τα κωλομερια/βυζια/ ουατεβερ"
Απο κεινα που αρεσουν σε μενα.
Τα παθιασμενα, οπου η ανασα του αλλου σε κανει τουρμπο, οπου η ζεστη του σωματος του ειναι καθαρη ενεργεια που την νιωθεις με το χερι σχεδον, απο κεινα που γινονται μεσα στην απολυτη σιωπη και ακους τους χτυπους της καρδιας σου και την δικη του. Οχι ρομαντικες μαλακιες. Αισθησιακες. Οπου τρεμεις λιγο, ξεροκαταπινεις.
Το πρωτο φιλι.
Αυτη η εξαψη η προσμονη, το να νιωσεις το χερι του, τον ιδιο λιγο, βασαναστικα, να παιζει, να εντεινει την στιγμη, να απολαμβανει, να θες καθε στιγμη να κρατησει οσο γινεται πιο πολυ.
Η πρωτη εισχωρηση.
Αυτη που σου κοβει την ανασα. Που σου ξεφευγει μια μικρη φωνη αθελα σου.
Και μετα γαμησου σαν τα κουνελια/ σκυλια/ ουατεβερ. Δεν με απασχολει.




Α ρε κωλοπαιδο, καλα ειχα ηρεμησει, τι με ξυπνησες και δεν με χωραει το στρωμα;
(αφησε με ν αγιασω...ποσα κιλα πια να βαλω για να ειμαι απροσιτη; )